Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης

Αύριο στην παρέλαση

οι Έλληνες θα ηγούνται…

Κόντρα σε ξένους που φθονούν

και σ’ όσους μας φοβούνται.

Ωραίοι ως Έλληνες !!! Έτσι θέλω να σας καμαρώνω αύριο, όλους και όλες σας, αλλά κι εσείς να καμαρώνετε επίσης και για τους ίδιους λόγους, στην παρέλαση και στις άλλες γιορταστικές εκδηλώσεις για την εθνική μας επέτειο, το «Όχι» της 28^ης Οκτωβρίου του 1940, την ηρωική αντίσταση των παππούδων και των πατεράδων μας ενάντια στο φασισμό και στο ναζισμό.

Να τιμήσουμε το έμπρακτο πάθος αυτού του λαού και τη μεγάλη του αγάπη προς την ελευθερία, που άλλαξε τον ρου της Ιστορίας και σημάδεψε τις τύχες της Ευρώπης κατά και μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Να δηλώσουμε πάλι και πάντα «παρών», αφού είμαστε τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων, που πότισαν με το αίμα τους τα Αλβανικά βουνά και ελευθέρωσαν τη Βόρεια Ήπειρο, ήταν με του νικητές του Πολέμου και είχαν την παρρησία στο τέλος, μέχρι και να «χαρίσουν» στου Γερμανούς τις αποζημιώσεις που όφειλαν, ια να εισπράξουν σήμερα από τους ίδιους (τους απογόνους των Ναζί), «αντί του μάννα, χολή».

Στις σκοτεινές μας μέρες, που ένας άλλος ολοκληρωτισμός (αυτός της παγκοσμιοποίησης) μαίνεται αδιάπτωτος και απειλεί να …καταπιεί έθνη και λαούς, οι Έλληνες καλούνται ίσως και πάλι να δώσουν ένα νέο -εξ ίσου λαμπρό- παράδειγμα αντίστασης και φιλοπατρίας, για να πατάξουν αποστομωτικά τους σύγχρονους «Χίτλερ», να υπερασπιστούν τα θέσμια και τη μακρόχρονη Ιστορία τους, να μη γίνουν η «χρήσιμη ζύμη», που τα οικονομικά «γεράκια» μεθοδεύουν να αλέσουν στις κρεατομηχανές τους, σ’ έναν «πόλεμο» που θα γίνει -μάλλον ήδη γίνεται- μέσω τραπεζών και χρηματιστηρίων.

Τώρα που μεθοδεύεται, εξ άλλου, ένα άνευ προηγουμένου ξεπούλημα της Πατρίδας μας, η οποία βασανίζεται και φτωχοποιείται από τάχα φίλους – προδότες, τώρα που κάποιοι παγιδεύουν επιδέξια και σατανικά το μέλλον των επερχόμενων γενεών, τώρα που τα σύννεφα πυκνώνουν παντού στη γειτονιά μας, οι αδίστακτοι επικυρίαρχοι και τα ηλίθια ή πουλημένα τσιράκια τους (μέσα και έξω από η χώρα) πρέπει να καταλάβουν, ότι οι σύγχρονοι Έλληνες δεν έχουν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη και είναι αποφασισμένοι -και στο όνομα των ηρώων του ’40- να φωνάξουν προς κάθε κατεύθυνση, ότι δεν πρόκειται να υποστείλουν τις σημαίες, μέχρι ενός και «μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός τους».

Αναρτήστε λοιπόν τις σημαίες με το Σταυρό στα μπαλκόνια σας, σε πείσμα του τυχοδιωκτισμού των δανειστών μας, σε πείσμα του ύποπτου ενδοτισμού μιας μικρής μάζας τάχα προοδευτικών, που ανάθεμα κι αν ξέρουν, αν έχουν καταλάβει από ποιους αιώνες έρχονται, ποια είναι η ιερή αποστολή τους για το αύριο και πού πηγαίνουν.

Είναι αναγκαίο να καταλάβουμε, ότι ακόμη και για ένα μεγάλο «ταξίδι», μια νέα εποποιΐα αν χρειαστεί, πρέπει να κάνουμε έστω το πρώτο …βήμα. Ο καθένας ατομικά, όσο και όπως το μπορεί, χωρίς να περιμένει καν το τι θα κάνει ο διπλανός του. Το ιστορικό «ΟΧΙ» πρέπει να γυρίσει πανηγυρικά στη ζωή μας και ν’ ακούγεται ολοένα και συχνότερα, κατάμουτρα στους εχθρούς και στους επίορκους.

Επιλέγοντας τη σημερινή ιστορική φωτογραφία της σελίδας, που δείχνει τις Ηπειρώτισσες εκείνες που κουβαλούσαν τα πυρομαχικά στο μέτωπο, τις πρώτες ώρες του πολέμου, θυμήθηκα (και θυμίζω τους στίχους για τους νεότερους) το επετειακό μουσικό άλμπουμ «Αλβανία», που πρωτο-τραγούδησε η Μαρινέλα το 1973, πριν 45 χρόνια δηλαδή, σε μουσική του Γιώργου Κατσαρού και στίχους του Πυθαγόρα:

Γυναίκες Ηπειρώτισσες

μέσα στο χιόνι πάνε

κι οβίδες κουβαλάνε.

Θεέ μου τι τις πότισες

και δεν αγκομαχάνε;

Γυναίκες απ’ τα σύνορα,

κόρες, γριές, κυράδες,

φωτιά μες τους βοριάδες,

εσείς θα είστε σίγουρα

της λευτεριάς μανάδες.

Γυναίκες Ηπειρώτισσες,

ξαφνιάσματα της φύσης,

εχθρέ γιατί δε ρώτησες

ποιον πας να κατακτήσεις;

Ούτε ο «Ορέστης» κατάφερε να μας τρομάξει, αν και ήρθε στην ώρα του, καταμεσής του Φθινοπώρου, να δείξει λίγο τα «δόντια» του (πάνω από 30 χιλιάδες κεραυνοί στη θαλάσσια περιοχή της Μεσογείου, μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, λένε), σ’ αυτή τη ρομαντική και λίγο μελαγχολική εποχή των χρυσανθέμων. Εμείς απτόητοι τιμήσαμε καταπώς έπρεπε τη μνήμη του Πολιούχου μας και γιορτάσαμε τους Δημητράδες και τις Δημητρούλες που είχαν την τιμητική τους (χρόνια σας πολλά).

Άλλον ένα μήνα που τον ….κατάπιαμε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και ιδιαίτερο κόστος θέρμανσης, κάτι που πάντοτε μας τρομάζει με το έμπα του χειμώνα. Συνεχίζουμε λοιπόν, σε πείσμα των μετεωρολογο-λάγνων, που συχνά προβλέπουν με υπερβολές και ψέματα και μετά μακάρι να έρθουν τόσο φιλικά και οι γιορτές του Δωδεκαημέρου. Γιατί, έτσι και καβατζάρουμε και τις γιορτές, ε, από 11 Μαρτίου έρχεται η Καθαρά Δευτέρα και μπορεί να αρχίσει να μυρίζει η Άνοιξη, έστω κι αν χρειαστεί να…. «φάμε» σχεδόν όλο τον Απρίλιο, αφού το Πάσχα θ’ αργήσει λίγο φέτος (28 του μήνα). Κάπως έτσι θα παίξουμε, θα ξεγελάσουμε πάλι -αν προτιμάτε- τον Χειμώνα.

Άλλωστε μην ξεχνάτε, ότι ο φετινός χειμώνας θα είναι πιο …εύπεπτος, δεδομένης της προεκλογικής περιόδου μέχρι το Μάιο, η οποία είτε θα περιλαμβάνει είτε όχι και τις εθνικές εκλογές.

Οι Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές αρκούν πάντως για να βάλουν …μπουρλότο στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα και, αν πιστέψω τις διαδόσεις, από την ερχόμενη Τετάρτη, πρωτομηνιά του Νοεμβρίου θ’ αρχίσουν να εκδηλώνονται και μάλλον να σχηματοποιούνται κάποιες υποψηφιότητες Δημάρχων και ψηφοδελτίων, ακόμη και στον τόπο μας. Άρα, λοιπόν και επομένως, καλό θα είναι και το επερχόμενο προεκλογικό κους – κους και ο λεγόμενος ….τζερτζελές, για τα Χριστούγεννα και, γενικότερα για τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Το ελληνικό Δημόσιο διαλύει τις επιχειρήσεις εξαιτίας των υψηλών φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών, αλλά και του ασταθούς φορολογικού συστήματος που τροποποιείται διαρκώς, αποκαλύπτει η «Καθημερινή». Ολοένα και περισσότεροι επιχειρηματίες εξετάζουν να μεταφέρουν την έδρα τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς εκτιμούν ότι θα έχουν αφενός καλύτερη και ταχύτερη πρόσβαση σε τραπεζική χρηματοδότηση, όταν στην Ελλάδα είναι σχεδόν ανύπαρκτη και σαφώς με υψηλότερα επιτόκια, αφετέρου θα περιορισθούν αισθητά οι επιβαρύνσεις.

Αξίζει να τονίσουμε, ότι η Ελλάδα έχει από τους υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές στην Ευρώπη και σίγουρα τους υψηλότερους στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη που φθάνουν το 39,65% (συντελεστές κερδών και μερισμάτων), εξέλιξη που υπονομεύει την ανάπτυξη των επιχειρήσεων. Από το 26% που ήταν το 2014 έφθασε το 29%, ενώ ο φόρος στα μερίσματα εκτινάχθηκε από το 10% στο 15%. Ταυτόχρονα διατηρεί την υψηλότερη προκαταβολή φόρου μαζί με την Ιταλία (στο 100 ανέρχεται για την Ελλάδα, στο 90% για την Ιταλία). Αντίθετα στη Βουλγαρία ο φορολογικός συντελεστής για τις επιχειρήσεις ανέρχεται στο 10% όπως επίσης και ο φόρος στα μερίσματα, ενώ στην Κύπρο ο συντελεστής ανέρχεται στο 12,5% και 0% για τους μη Κυπρίους μετόχους που διαμένουν στην Κύπρο.

Με χειροπέδες και μετά από πολύωρες απολογίες, που κράτησαν συνολικά 24 ώρες, ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Γιάννος Παπαντωνίου και η σύζυγός του Σταυρούλα Κουράκου κρίθηκαν προσωρινά κρατούμενοι, αργά το βράδυ της περασμένης Τρίτης, με ομόφωνη απόφαση εισαγγελέα και ανακριτών Διαφθοράς. Μετά την απόφαση για προσωρινή τους κράτηση και οι δύο με συνοδεία αστυνομικών μετήχθησαν στη ΓΑΔΑ και έπειτα στις φυλακές Κορυδαλλού. Εμπρός, στο δρόμο που χάραξε ο …Άκης.

Ο διάσημος μουσικοσυνθέτης μας, ο Αγριώτης Βαγγέλης Παπαθανασίου (Σ.Σ.: «Οι Δρόμοι της Φωτιάς» (Chariots of Fire), ήταν η ταινία που το 1982 απέσπασε το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής), σε πρόσφατες δηλώσεις του επισήμανε: «Για να μπορεί ένας λαός να ενδιαφερθεί για τους προγόνους του πρέπει κατ’ αρχήν να γνωρίζει την ιστορία του. Εμείς, ας μη κρυβόμαστε, διδαχτήκαμε μερικά πασαλείμματα, που δεν είναι αρκετά για να γνωρίσουμε ουσιαστικά τους φιλοσόφους, μαθηματικούς, μουσικούς, αστρονόμους, αρχιτέκτονες, ποιητές, ιστορικούς και λοιπούς κολοσσούς μιας λαμπρής εποχής. Επόμενο είναι λοιπόν -ως ανιστόρητοι- να είμαστε κατά κάποιο τρόπο αποκομμένοι από το πιο μεγάλο ουσιαστικό και σημαντικό κομμάτι της ιστορίας μας και έτσι να μην ενδιαφερόμαστε για όλα αυτά.» Δεν έχει ίσως άδικο, αλλά…

Έρχεται όμως η επίσης φημισμένη Ελληνίστρια, η Ζακλίν ντε Ρομιγί, για να τονίσει εμφαντικά το …αυτονόητο: «Αν η Ελλάδα μάς ζητούσε πίσω όλες τις λέξεις της, που έχουμε δανειστεί, ο Δυτικός πολιτισμός θα κατέρρεε».

Αύριο θα βροντοφωνάξουμε το «Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου χώρα» ή μήπως τάχα πρέπει πρώτα να ρωτήσουμε τους Σκοπιανούς και τις …κότες των Πρεσπών; Ρωτάω απλώς…