Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης

Βγήκανε γέροι και γριές

στης …ομορφιάς τις πίστες.

Τσαχπίνες ετοιμόρροπες

και κλαρινο-μασίστες.

Έχουν να δουν πολλά τα ματάκια μας σ’ αυτήν την προεκλογική περίοδο, που ήδη άρχισε, ειδικότερα μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα του ίντερνετ και τις σαχλαμαρίστικες εμπνεύσεις που ο κάθε πολύξερος μηχανεύεται, όχι για να πει απλά την άποψή του, αλλά για να κάνει την αλλήθωρη την προπαγάνδα του. Το χειρότερο είδος των κάθε λογής κομματικών καθοδηγητών και εγκαθέτων πάντως, είναι εκείνοι που έχουν μεν οξύ ύφος (διανθισμένο με ύβρεις επί δικαίων και αδίκων), αλλά χρησιμοποιούν πλαστοπροσωπία (συνήθως κάποιο σκίτσο ή ψευδώνυμο), για να αναρτήσουν τον ύπουλο …βόθρο τους.

Και δεν θα μας απασχολούσε το εάν και κατά πόσο πρέπει να ντρέπονται γι’ αυτό το «κρυφτούλι»… (Αλήθεια, ποια είναι η δημοκρατία που πρεσβεύουν και ευαγγελίζονται;) Το ήθος που επιδεικνύει ο καθένας είναι προσωπική του υπόθεση. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί μας ταλαιπωρούν, εμάς τους υπόλοιπους, που για άλλους λόγους μετέχουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και -οι περισσότεροι- αποφεύγουμε τις κομματικές τοποθετήσεις, ειδικότερα τις αιχμηρές.

Αυτά τα χαμηλά αντράκια, που δεν μπορούν και δεν θέλουν να βγάλουν τη …μάσκα τους, μου θυμίζουν το συγχωρεμένο ηθοποιό Δήμο Σταρένιο, σε ρόλους καταδότη ή σπιούνου και ίσως ένα τέτοιο ψευδώνυμο …κουκουλοφόρου θα τους ταίριαζε καλύτερα. Είναι ντροπή και όνειδος να κρύβεσαι από τους πάντες έστω κι αν διαφωνείς κάθετα μαζί τους.

Αλλά ποια χρεία σχολίων με «ήρωες» απλούς μεν αλλά ακραίους πολίτες έχουμε, όταν ήδη μαίνεται η «μάχη χαρακωμάτων» ανάμεσα σε Κυβέρνηση και Αξιωματική Αντιπολίτευση, με τη δεύτερη να ανακοινώνει ήδη την απόφαση να μην συμμετέχουν πλέον οι βουλευτές και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας σε πάνελ εκπομπών της ΕΡΤ; Μήπως ξεχνάμε, ότι πριν λίγες μέρες, αντίστροφα η Κυβέρνηση έπραξε το ίδιο σε βάρος αντιπολιτευτικών τηλεοπτικών καναλιών;

Υπενθυμίζεται ότι μιλώντας σε εκπομπή της ΕΡΤ, ο Σωτήρης Καψώχας ανέφερε ότι ακούγοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κατά τη διάρκεια της ΔΕΘ, νόμιζε ότι άκουγε τον θεωρητικό του φασισμού Σέρτζιο Πανούντσιο. Ανάμεσα στα άλλα, στην ανακοίνωση που εξέδωσε η Πειραιώς ζητείται «να μην υπάρχει καμία απολύτως αναφορά στις δραστηριότητες της αξιωματικής αντιπολίτευσης τόσο στα δελτία ειδήσεων, όσο και στις τάχα ενημερωτικές εκπομπές τους». Η Νέα Δημοκρατία έστειλε ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας προς τη διοίκηση της ΕΡΤ και του ΕΣΡ, εκφράζοντας την αποδοκιμασία της για τα σχόλια δημοσιογράφου του σταθμού. Σε αυτή έκανε λόγο για «καθημερινό εξευτελισμό» της δημόσιας τηλεόρασης, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για την τελευταία προειδοποίηση προς τη διοίκηση και τον αρμόδιο υπουργό, Νίκο Παππά. Τέλος, καλούσε τη διοίκηση της ΕΡΤ να πράξει τα δέοντα ώστε να διασφαλίσει όσα επιτάσσει το Σύνταγμα για την αποστολή της, θυμίζοντας παράλληλα ότι «τη δημόσια τηλεόραση την πληρώνουν όλοι οι Έλληνες πολίτες». Ναι, την πληρώνουν όλοι, αλλά πόσοι άραγε τη βλέπουν;

Η φωτογραφία που πόσταρε στο Facebook με τη μαυρισμένη από τις φλόγες στολή και τα μάτια δακρυσμένα συγκίνησε το Πανελλήνιο, όχι όμως και την Πυροσβεστική η οποία τον τιμώρησε με αφαίρεση μισθού διότι τόλμησε να εκφραστεί. Ρίχτηκε στην κόλαση στο Μάτι, πάλεψε να βρει αγνοούμενους και όταν επέστρεψε περιέγραψε τις στιγμές αποκάλυψης που έζησε… Μέσα σε λίγες γραμμές ο Νίκος Ρουκούδης κατάφερε να πει όλα όσα βίωσαν οι εκατοντάδες πυροσβέστες που έπεσαν στη μάχη της φωτιάς, αλλά και οι πολίτες που έβλεπαν σε ζωντανή μετάδοση την ανείπωτη εθνική τραγωδία. Η ανάρτηση στο Facebook και η εικόνα του ίδιου με τη μαυρισμένη στολή και τα δακρυσμένα μάτια συγκίνησαν το Πανελλήνιο. Και η υπηρεσία του όχι μόνο δεν του συμπαραστάθηκε, όχι μόνο δεν τον βοήθησε να σταθεί στα πόδια του, αλλά τον τιμώρησε αρπάζοντας το 1/10 του μισθού του, γιατί τόλμησε να εκφραστεί και να συγκινηθεί.

«Εκατό ευρώ πρόστιμο για τον πυροσβέστη που δάκρυσε μπροστά στην τραγωδία», ήταν η απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου. Κίνηση που εξόργισε όλους τους συναδέλφους του και δείχνει ότι στην Ελλάδα του 2018 κάποιοι δεν θέλουν να αντιληφθούν την πραγματικότητα και λειτουργούν με μοναδικό γνώμονα το πολιτικό συμφέρον.

Κάποιοι με σκοταδιστικές τακτικές από τον Μεσαίωνα τιμωρούν και αποδοκιμάζουν οτιδήποτε δεν ταιριάζει με τα κομματικά τους συμφέροντα και την πολιτική τους ταυτότητα, γράφει το site «από τις 4 στις 5». Εκείνη την αποφράδα ημέρα της 23ης Ιουλίου ο Νίκος Ρουκούδης ήταν σε επιφυλακή στην υπηρεσία του στο Κιλκίς. Γιόρταζε τα γενέθλιά του όταν χτύπησε το τηλέφωνο και οι αξιωματικοί τον ενημέρωσαν ότι πρέπει να μεταβεί αμέσως με τους συναδέλφους του στην Αττική για να συνδράμουν τις δυνάμεις που επιχειρούσαν στο Μάτι. Ο νεαρός πυροσβέστης δέχτηκε χωρίς να σκεφτεί τη σύζυγό του και το δίχρονο παιδί τους, ούτε τα γενέθλιά του και μέσα σε λίγη ώρα βρέθηκε πνιγμένος ανάμεσα σε πυκνούς καπνούς και φλόγες να αναζητά καμένους και αγνοούμενους.

Υπό δημόσιο έλεγχο αναμένεται να περάσουν μέχρι το τέλος του έτους και σταδιακά εντός του 2019 έως και 100.000 ιδιωτικά ακίνητα που δεν δηλώθηκαν ποτέ στο Κτηματολόγιο, στο πλαίσιο της σχετικής διαδικασίας. Ήδη λήγει και η τελευταία, εννεάμηνη παράταση (αρχικά τρίμηνη) που χορηγήθηκε στις αρχές του έτους, έπειτα και από παρέμβαση της ΠΟΜΙΔΑ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων), προκειμένου να γίνουν οι απαιτούμενες διορθώσεις στα 111 Κτηματολογικά Γραφεία, όπου έχει ολοκληρωθεί η κτηματογράφηση, με αποτέλεσμα πλέον να κινητοποιούνται οι αρμόδιες υπηρεσίες ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία της μεταβίβασης των ακινήτων που δεν δηλώθηκαν στο Δημόσιο. Όσοι ενδιαφερόμενοι, ξυπνήστε και σπεύσατε…

Την επόμενη ζωή μου θέλω να τη ζήσω ανάποδα… Ξεκινάς από νεκρός. ‘Έτσι το γλιτώνεις αυτό. Μετά ξυπνάς σε ένα γηροκομείο και αισθάνεσαι κάθε μέρα και καλύτερα. Σε πετάνε έξω από το γηροκομείο γιατί δεν είσαι πλέον τόσο γέρος. Πηγαίνεις και εισπράττεις τη σύνταξή σου και μετά, όταν αρχίζεις να δουλεύεις, σου δίνουν δώρο ένα χρυσό ρολόι και κάνουν πάρτι για σένα την πρώτη μέρα στην δουλειά. Δουλεύεις τα επόμενα 40 χρόνια μέχρι να γίνεις νέος και να χαρείς τη ζωή. Κάνεις πάρτι, πίνεις αλκοόλ και γενικά είσαι ατακτούλης. Μετά είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο. Μετά πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις. Δεν έχεις ευθύνες, γίνεσαι βρέφος μέχρι τη στιγμή που γεννιέσαι. Μετά περνάς 9 μήνες κολυμπώντας σε ένα πολυτελές σπα, με όλα τα κομφόρ, κεντρική θέρμανση και πλήρη εξυπηρέτηση, μεγαλύτερο χώρο κάθε μέρα και… Να το: Τελειώνεις σαν ένας …οργασμός. (Από τον Γούντι Άλλεν).

Το έχετε τερματίσει, ορισμένοι και ορισμένες στο διαδίκτυο, με τα fake news περί προσωπικών δεδομένων, τα οποία τάχα απειλούνται να βγουν στο …μεϊντάνι, χωρίς την άδεια του χρήστη. Θα ήθελα να σας δω όμως, αν αυτές οι μπούρδες είχαν όντως μια κάποια βάση αλήθειας, τι θα παθαίνατε από ένα δημόσιο …ξεβράκωμα.

Όχι ότι δεν βγαίνει ήδη πολύ γέλιο από τις προσωπικές σας φωτογραφίες που «πειράζετε» και από μόνες τους στοιχειοθετούν μια ..εικονική πραγματικότητα. Βλέπω, ας πούμε, κάποιες συμμαθήτριες (στα 65 πια, με στοίχημα), που έχω να τις δω από κοντά εδώ και χρόνια και νομίζω ότι δεν είναι πια συνομήλικες, αλλά κάτι -ένα …πράγμα- σαν τις μικρές ανιψιές μου. Ή πάλι, από το πολύ φωτο-μέικ απ και τα εφέ, μένω ενεός και αναρωτιέμαι ξαφνικά «από πού ξεφύτρωσε αυτή η μπουνταλο-βλαχάρα, έτσι ξαφνικά;» Ακόμα – ακόμα αναρωτιέμαι φαντασιακά τον εικονικό, γνωστό μονόλογο: «πώς άφησες τότε να σου ξεφύγει ένα τέτοιοι κορμί, πατριώτ’ ;»

Έτσι μου ‘ρχεται -και επειδή μιλάμε για γραίες, όπως τις έχει ήδη σκιτσάρει ο απολαυστικός Αρκάς, στο σημερινό σκίτσο της στήλης- να τους τραβήξω μια μήνυση, όχι για …αντιποίηση Αρχής, αλλά για αντιποίηση …τέλους.

Θα μου πείτε: Κάτσε, ρε φίλε… Γιατί τα έβαλες μόνο με τα κορίτσια; Οι κάθε είδους κλαρινο-μασίστες, που ρουφάνε αναιδώς τις κοιλάρες τους, όταν είναι να βγάλουν φωτογραφία για το διαδίκτυο, δεν σε προκαλούν; Προφανώς… Αλλά ίσως να φταίει π.χ. η …μπύρα (γι’ αυτό εγώ την έχω αποκλείσει από τις προτιμήσεις μου). Άλλωστε, κάθε φορά που βγαίνει «ο Χάρος παγανιά», με τα αγόρια πρώτα θα αναμετρηθεί, κατά παράδοση τουλάχιστον. Γι’ αυτό γεμίσαμε με τόσα τουριστικά πούλμαν, που τρέχουν διαρκώς στα μοναστήρια (ΚΑΙ στη Μύκονο) γεμάτα αποκλειστικά με …χήρες.

Εγώ πάντως, αντί γι’ αυτά τα γιαλαντζί «καλλιστεία» των υπερηλίκων ή έστω των σιτευμένων, να σας πω τι πεθύμησα πραγματικά; Να με καλέσει ένας αμπελουργός στα αμπέλια του, τη μέρα του τρύγου, να μυρίσω το μούστο, μια από τις καλύτερες ευλογίες του Θεού επί της Γης.

Αμαρτία εξομολογημένη κτλ. κτλ. και πέρασε και σήμερα η σελίδα της 1.300 λέξεις, ως συνήθως. Το βγάλαμε το μεροκάματο.