Νεκρολογία Ιερέως Κωνσταντίνου Σύρου

Με την πλήρωση του Σαρανταημέρου από την εκδημίαν του μακαριστού π. Κων/νου Σύρου εις ‘Άνω Ιερουσαλήμ αισθάνομαι πηγαία την ανάγκη να καταθέσω λίγα λόγια ψυχής, σαν άνθη στη θανή του, λόγω πολυετούς φιλίας άμα δε και γειτονίας ως εμπόδιο στον αναλλοίωτο νόμο της λησμοσύνης και της φθοράς.

“Έτυχε να σε γνωρίσω αρκετά χρόνια προ της χειροτονίας σου, έχοντας μαζί σου μία άτυπη συνεργασία. Υπό την πίεση των βιοτικών μεριμνών και της χαλεπής καθημερινότητος, εργαζόσουν φιλοτίμως χειρονακτών σε επίπονες εργασίες μετερχόμενος διάφορες επαγγελματικές δραστηριότητες, προκειμένου να εξασφαλίσεις το σιτηρέσιον της οικογενείας σου. Αλλ’ υπάρχει Θεός και σε μία δύσκολη συγκυριακά εποχή ήλθε προφανώς το πλήρωμα του χρόνου και έδοξεν ο Ύψιστος να σε καλέσει εις χειροτονίαν και να ενδυθείς τα ιερά άμφια του ιερέως και ίσως και τον ασκητικόν τρίβωνα. Ως πιστός πλέον εργάτης του Θεού διηκόνησες την Αγιότητά Του επί μισόν περίπου αιώνα ευόρκως και θεοσεβώς με απαράμιλλο εκκλησιαστικό φρόνημα. Κατά θείαν οικονομίαν, αφού υπηρέτησες σε άλλες δύο ενορίες της Επαρχίας  Αλμυρού, κατέληξες εις Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Αλμυρού. Από όπου πέρασες άφησες αξιόλογο εκκλησιαστικό έργο αλλά και αγαθές αναμνήσεις. Στον Άγιο Δημήτριο τύχη καλή καγαθή έλαχε να συναντηθούμε πάλιν, εσύ ως λειτουργός κι εγώ ως επιτροπικός σύμβουλος. Υπήρξες πάντοτε προσηνής και ευπροσήγορος μειδιών και μελισταγής προς πάντας λαϊκούς και κληρικούς, άμα δε μελωδικός και γλυκίφθογγος περί την ψαλτήν απόδοσιν των ιερών γραμμάτων. Λειτουργικός κατά πάντα ανεξαρτήτως μεγέθους εορτής, ενθυμούμαι δε ότι σε κάποια παράγιορτα, όπως τα ‘λεγες, λειτουργούσες χωρίς τη συμμετοχή ιεροψάλτου,  ενώ οι εκκλησιαζόμενοι ήσαν ελάχιστοι, μετρούμενοι στα δάκτυλα της μίας χειρός.

Αλλά και ως οικογενειάρχης υπήρξες άξιος και στοργικός πατέρας με τρία τέκνα, που σου εχάρισε ο Θεός,  με τη συμπαράσταση της άξιας και φιλότιμης πρεσβυτέρας σου, τα οποία ανέθρεψες και ανέδειξες εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. “

Αυτός ήτο ο Παπα-Κώστας, που ως λευίτης και ως λαϊκός «εβάδισεν την στενήν οδόν» και τώρα ευρισκόμενος προ του θρόνου του Υψίστου, ημείς οι ζώντες και περιλειπόμενοι φίλοι σου, συγγενείς και γνωστοί, προσευχόμεθα εκ μέσης καρδίας ο Θεός των πνευμάτων και πάσης σαρκός, ως δίκαιος κριτής να του αποδώσει τον στέφανον της δικαιοσύνης.

Αιωνία σου η μνήμη Αιδεσιμώτατε πάτερ Κωνσταντίνε.

Ένας φίλος σου.