Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης

έκδοση 11-8-2018

Εμείς να μη νοιαζόμαστε,

λες κι είναι η Γη των …άλλων.

Και διαρκώς να βάζουμε

«φωτιές» στο Περιβάλλον.

Είναι λογικό να μην μπορεί να κοπάσει ο θρήνος και ο θόρυβος για την εκατόμβη των νεκρών από τις φονικές πυρκαγιές του Ιουλίου στην Αττική και η μεγάλη κουβέντα που άνοιξε (ακόμη και εκτός Ελλάδος) για τις ευθύνες όσων διαχειρίστηκαν το κακό που ξέσπασε. Το παράδοξο της αποπομπής σειράς πολιτικών και υπηρεσιακών στελεχών, γράφει η «Καθημερινή», χωρίς αυτή να συνοδεύεται από την παραμικρή αναφορά σε λάθη, ευθύνες ή παραλείψεις, έρχεται να προστεθεί στην τουλάχιστον ιδιόμορφη διαχείριση από την κυβέρνηση συνολικά της τραγωδίας στο Μάτι. Το Μέγαρο Μαξίμου κινείται τις τελευταίες ημέρες με γνώμονα διορθωτικές κινήσεις, προκειμένου να απαλυνθεί η αλγεινή εντύπωση από τους αρχικούς χειρισμούς και την επιλογή της στρατηγικής –κατά τις πρώτες ημέρες μετά την τραγωδία– ότι «όλα έγιναν σωστά». Στρατηγική, η οποία δεν αλλάζει στην ουσία της, καθώς δεν υπάρχει καταλογισμός ευθυνών. Απλώς επιχειρείται κατά κάποιον τρόπο η σιωπηρή υπόδειξη υπευθύνων διά της καρατομήσεως. Ε και; Έτσι θα κλείσουν οι πληγές και ο ανείπωτος πόνος για την τραγική απώλεια τόσων ανθρώπων; Ποιος ηλίθιος μπορεί να πιστέψει ότι όλα αυτά θα ξεχαστούν (τουλάχιστον απλά και εύκολα);

Στους 91 ανέρχονταν -έως το βράδυ της Δευτέρας που γράφονταν αυτές οι γραμμές- οι νεκροί από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Την ίδια ώρα σε νοσοκομεία της Αττικής παρέμεναν νοσηλευόμενοι 36 ενήλικες εγκαυματίες, εκ των οποίων οι έξι διασωληνωμένοι σε μονάδες εντατικής θεραπείας, καθώς και ένα παιδί, η κατάσταση της υγείας του οποίου δεν διατρέχει κίνδυνο.

Δεν μπόρεσαν να αποφύγουν τις σχοινοτενείς περιγραφές της φρίκης και του ολέθρου στο Μάτι, πολλοί από τους τηλεοπτικούς μας σταθμούς και τις Ελληνικές εφημερίδες. Σε βαθμό υπερβολής… Και θυμήθηκα την αεροπορική τραγωδία στο Λόκερμπι της Σκωτίας, 27 χρόνια πριν, όταν εξερράγη επιβατικό αεροπλάνο στον αέρα (μάλλον από Λίβυους τρομοκράτες) και είχαμε 270 νεκρούς. Τότε λοιπόν, οι «Times», αντί άλλων φρικιαστικών περιγραφών για τα διαμελισμένα πτώματα, σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων, έγραψαν (απ’ όσα θυμάμαι από μνήμης): «Το Βρετανικό Δημόσιο εγγυήθηκε τη δια βίου δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη, σε όλα τα μέλη των σωστικών συνεργείων». Δηλαδή, αντί άλλων φρικιαστικών περιγραφών, είπε στους αναγνώστες του -κομψά και διακριτικά- «φανταστείτε τι είδαν τα ματάκια τους και πώς έζησαν τη φρίκη οι διασώστες».

«Τέσσερις δεκαετίες λιτότητας περιμένουν ακόμη την Ελλάδα. Αυτή είναι η επιτυχία για την οποία μιλά η Ευρώπη: Μια οικονομία που παρουσίασε τέτοια ύφεση, όπως μία χώρα που μόλις έχει βγει από πόλεμο», αναφέρει σε δημοσίευμα της η Washington Post και κάτι θα ξέρει παραπάνω από τα παραπειστικά πέπλα που απλώνουν οι κυβερνητικοί προπαγανδιστές στην ενημέρωσή μας.

Με τον εμφαντικό τίτλο «Η απελπισία της μεσαίας τάξης» η «Καθημερινή» τονίζει, ότι «οι πολίτες που ανήκαν σε αυτό που κάποτε αποτελούσε τη μεσαία τάξη νιώθουν απελπισμένοι. Έχουν απέναντί τους ένα κράτος που τους βλέπει σαν… ζώο για άρμεγμα. Πληρώνουν εξοντωτικούς φόρους και εισφορές. Οι Υπηρεσίες Κοινής Ωφελείας τούς στοιχίζουν πανάκριβα. Την ίδια στιγμή, βλέπουν μια μεγάλη μερίδα συμπολιτών τους να μην πληρώνει φόρους και εισφορές και ταυτόχρονα να απολαμβάνει διάφορες παροχές. Η αφόρητη πίεση θα ήταν κάπως διαχειρίσιμη εάν απολάμβαναν κάποιες σοβαρές υπηρεσίες από το κράτος και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Με θυμό διαπιστώνουν ότι αυτό δεν συμβαίνει, ειδικά σήμερα. Όταν όμως βλέπουν ότι Δήμοι, Περιφέρεια και Κράτος αδυνατούν να τους προστατεύσουν από μια αδικαιολόγητη τραγωδία, σαν και αυτή στο Μάτι, βγαίνουν από τα ρούχα τους. Και έχουν κάθε δίκιο.» Κι αν έχουν δίκιο (που έχουν) λοιπόν; Πού και πότε θα το βρουν;

Στους 91 ανέρχονταν έως χθες το βράδυ οι νεκροί από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Το Σαββατοκύριακο, τρεις εγκαυματίες, δύο γυναίκες 55 και 95 ετών και ένας άνδρας 85 ετών, που νοσηλεύονταν στις μονάδες εντατικής θεραπείας του «Ευαγγελισμού» και του Θριάσιου (Λάτσειο Κέντρο Εγκαυμάτων), έχασαν τη μάχη για τη ζωή. Έως και χθες το απόγευμα σε νοσοκομεία της Αττικής παρέμεναν νοσηλευόμενοι 36 ενήλικες εγκαυματίες, εκ των οποίων οι έξι διασωληνωμένοι σε μονάδες εντατικής θεραπείας καθώς και ένα παιδί, η κατάσταση της υγείας του οποίου δεν διατρέχει κίνδυνο.

Πολύς λόγος γίνεται για τη μεταγωγή του Κουφοντίνα στις αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας, που αρκετοί τις βλέπουν σαν προθάλαμο της μελλοντικής και οριστικής αποφυλάκισής του. Και αναρωτιέμαι εγώ τώρα: Με 11 φόνους στην πλάτη του, ο εν λόγω πολυ-ισοβίτης θα θελήσει, άραγε, να κυκλοφορήσει ποτέ ελεύθερος, ανάμεσα σε κάθε λογής ξένους πράκτορες, αλλά και τους συγγενείς των θυμάτων του; Αναρωτιέμαι…

Ο πλανήτης Γη διατρέχει κίνδυνο να εισέλθει σε μια φάση συνθηκών «θερμοκηπίου», με τον μέσο όρο των θερμοκρασιών παγκοσμίως να είναι 4 ως 5 βαθμούς Κελσίου υψηλότερος, ακόμη κι αν οι στόχοι για τη μείωση των εκπομπών αερίων που προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη οι οποίοι ορίστηκαν στη συμφωνία του Παρισιού επιτευχθούν, προειδοποίησαν επιστήμονες σε μελέτη που δόθηκε στη δημοσιότητα τη Δευτέρα. Η μελέτη δημοσιεύθηκε εν μέσω κυμάτων καύσωνα –η θερμοκρασία ανέβηκε πάνω από τους 40° Κελσίου φέτος σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης– ξηρασίας και δασικών πυρκαγιών, ανάμεσά τους αυτές του Ιουλίου στην Ελλάδα, οι οποίες στοίχισαν τη ζωή σε 91 ανθρώπους.

Περίπου 200 χώρες συμφώνησαν στο Παρίσι να περιορίσουν την αύξηση της θερμοκρασίας «πολύ κάτω» από τους 2 βαθμούς Κελσίου πάνω από το επίπεδο της προβιομηχανικής εποχής. Το όριο αυτό θεωρείται κρίσιμο για να αποφευχθεί μια δραματική κλιματική αλλαγή. Όμως δεν είναι σαφές εάν το κλίμα της γης μπορεί να παραμείνει σταθερό και ασφαλές 2 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα επίπεδα της προβιομηχανικής εποχής ή εάν αυτό το σενάριο θα πυροδοτήσει άλλες διεργασίες και τελικά την υπερθέρμανση του πλανήτη, ακόμη και σε περίπτωση που ο κόσμος φρενάρει ή σταματήσει τις εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, σύμφωνα με τη μελέτη. Σήμερα, ο παγκόσμιος μέσος όρος της θερμοκρασίας υπολογίζεται ότι ξεπερνά κατά 1 βαθμό Κελσίου το επίπεδο της προβιομηχανικής εποχής κι ανεβαίνει με ρυθμό 0,17° Κελσίου ανά δεκαετία.

Σε ιστορικό χαμηλό έναντι του δολαρίου κατρακύλησε η τουρκική λίρα την περασμένη Δευτέρα, ύστερα από τις ανακοινώσεις Τραμπ για αναθεώρηση της δασμολογικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας, κίνηση που μπορεί να επηρεάσει εξαγωγές τουρκικών προϊόντων ύψους περίπου 1,66 δισ. δολαρίων. Η τουρκική λίρα που από τις αρχές του χρόνου έχει χάσει περίπου το 27% της αξίας της, υποχώρησε επιπλέον 2% τη Δευτέρα φθάνοντας στο ιστορικό χαμηλό των 5.19 έναντι του δολαρίου.

Έναν «άλλο» Αλμυρό είδαμε για λίγες μέρες και φέτος εξ αιτίας του Φεστιβάλ της νεολαίας στο Κουρί, που συρρέει στο αισθητικό Δάσος από πολλά σημεία της Ελλάδας. Όχι μόνο δούλεψε η αγορά (και ειδικότερα η εστίαση της πόλης μας), αλλά το κέρδος πολλαπλασιάστηκε από τον τουριστικό απόηχο για τον οποίο τόσο πολύ διψάει η περιοχή μας.

Θέλω να επισημάνω και μια παράμετρο ξεχασμένης αλληλεγγύης που επέδειξαν πολλές Αλμυριώτικες οικογένειες. Κάτι που στους παλιότερους θύμισε άλλες εποχές, τότε που άνοιγαν τα σπίτια για να φιλοξενήσουν αθλητές των αγώνων για τα «Κρόκεια», αφού έτσι κι αλλιώς δεν υπήρχαν (όπως και σήμερα δεν πολυ-υπάρχουν) τουριστικές υποδομές. Έτσι και τώρα λοιπόν, ειδικότερα το περασμένο Σαββατοκύριακο, όχι μόνο τα σουβλατζίδικα άνοιξαν και πουλούσαν απ’ το πρωί, αλλά και οι οικιακοί φούρνοι «πήραν φωτιά», για να φιλοξενηθούν και οι …μουσαφιραίοι, φίλοι και φίλες των παιδιών μας, που ήρθαν από άλλες πόλεις. Οι ταψάρες με τα παστίτσια και τα γεμιστά έδωσαν και πήραν και καταναλώθηκαν απνευστί από τους πεινασμένος …ξενύχτηδες. Μπράβο σε όλους και ειδικότερα στην ομάδα νέων εκείνη, που παίρνει κάθε χρόνο στις πλάτες την οργάνωση και την ευθύνη του Φεστιβάλ. Ένα Φεστιβάλ που, χρόνο με το χρόνο, μπορεί και είναι βέβαιο πως θα γίνει καλύτερο.

Στήνονται ολοταχώς οι παράγκες του Αλμυριώτικου παζαριού -όπως και το λούνα παρκ- και ήδη στην ατμόσφαιρα άρχισε να …μυρίζει η τσίκνα των σουβλατζίδικων και το χαρακτηριστικό άρωμα του χαλβά. Ένας πιο παλιός και πιο κατεστημένος θεσμός έρχεται πάλι να κατακτήσει την πόλη και την περιοχή, να φέρει επισκέπτες από ολόκληρη την Κεντρική Ελλάδα στην πόλη μας. Ταυτόχρονα άρχισαν ήδη να συγκεντρώνονται και οι απανταχού Αλμυριώτες της διασποράς, δίνοντας το δικό τους χρώμα και τόνο στην αγοραστική και τουριστική κίνηση. Όσο κι αν διαφωνούν με το παζάρι αρκετοί, κάνουν τα …πικρά – γλυκά και ετοιμάζονται κι αυτοί να το υποδεχτούν, όπως το νομίζει ο καθένας.

Είναι χαρακτηριστικό πάντως, ότι πολλοί από τους ντόπιους και ειδικότερα οι πιο ηλικιωμένοι έχουν αλλάξει το δρομολόγιο της καθημερινής τους πεζοπορίας και παίρνουν από το χώρο της εμποροπανήγυρης, προφανώς για να ελέγξουν -ιδίοις όμμασι- την …πρόοδο των εργασιών.

Η ψευδαίσθηση που μας συναρπάζει, είναι προτιμότερη από χίλιες αλήθειες. (Άντον Τσέχωφ 1860 – 1904).