Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης

έκδοση 7-7-2018

Να σιγοβράζει άρχισε

των εκλογών η χύτρα,

με ποθητά για τους «μικρούς»

τα κάθε είδους …λύτρα.

Τα χλιδάτα τα ταξίδια

κι οι στολές παραλλαγής,

πρόσεξε μη γίνουν …ξύδια

και κατάρες της οργής.

Σκηνικό «κινούμενης άμμου»… Κάπως έτσι περιγράφουν τα ειδησεογραφικά sites της Αθήνας (π.χ. το in.gr) τους έντονους κραδασμούς στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, μετά τη συμφωνία των Πρεσπών, που αποτυπώνονται στη μείωση της κοινοβουλευτικής τους πλειοψηφίας στις μόλις 152 έδρες. Τον πολιτικό «καύσωνα» επιτείνουν η αυξημένη πίεση που υφίστανται οι βουλευτές των ΑΝΕΛ, αλλά και το άνοιγμα της ψαλίδας υπέρ της Ν.Δ., όπως αποτυπώνεται στις πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις, που δείχνουν την Κυβερνητική κατάρρευση, ειδικότερα στη Βόρεια Ελλάδα. Το πολιτικό «τοπίο» παραμένει θολό, ειδικότερα για τους δέκα ανεξάρτητους Βουλευτές, ανάμεσα στους οποίους λέγεται ότι θα προσπαθήσει να …ψαρέψει κάτι η Κυβέρνηση, για να μην πέσει, εκ των πραγμάτων και σύμφωνα με νέες, πιθανές εξελίξεις.

Φανταστείτε πόσο θα χοντρύνει το προεκλογικό πινγκ – πονγκ και πόση λάσπη θα πέσει στον ανεμιστήρα λίαν προσεχώς… Για παράδειγμα, σφοδρή επίθεση κατά του προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη εξαπέλυσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, την περασμένη Δευτέρα. Όπως είπε ο Πρωθυπουργός, με αφορμή το θέμα της ΠΓΔΜ, «ο κ. Μητσοτάκης έβγαλε οριστικά και αμετάκλητα την μάσκα του φιλελεύθερου κεντροδεξιού μεταρρυθμιστή και αποφάσισε να ακολουθήσει τον κ. Σαμαρά στο εμπόριο του δήθεν πατριωτισμού», είπε και πρόσθεσε ότι «με το λόγο και τις πρακτικές που πριμοδοτεί στην πραγματικότητα καταφέρνει ένα και μόνο πράγμα: Να νομιμοποιήσει έναν ακροδεξιό ακτιβισμό και έναν εθνικιστικό πολιτικό λόγο που φλερτάρει πλέον ανοιχτά με τον φασισμό». Βαριές κουβέντες και (όταν λέγονται από επίσημα χείλη) εν πολλοίς εθνικά επιζήμιες.

Την αποχώρηση του Ποταμιού από το Κίνημα Αλλαγής (το ΚΙΝΑΛ της Φώφης) αποφάσισαν βουλευτές και στελέχη του, το περασμένο Σάββατο. Υπέρ της αποχώρησης ψήφισαν 97 άτομα, ενώ «κατά» ψήφισαν 16 στελέχη. Υπήρξαν επίσης πέντε λευκά. Σε συνέδριο οδηγείται το κόμμα τον Οκτώβριο, για εκλογή νέων ηγετικών οργάνων, ενώ αβέβαιο είναι το προς τα πού θα κινηθεί η νέα συνεργασία του, μετεκλογικά και εφ’ όσον θα έχει Βουλευτική εκπροσώπηση. Δύσκολα παιχνίδια…

Αφήστε ήσυχο το παλικάρι, να το ευχαριστηθεί… Γιατί του χαλάει τη …μανέστρα, π.χ. ο «παραπολιτικός» των «Νέων»; Τονίζει, ότι «για ένα πράγμα δεν μπορεί να κατηγορηθεί ο Πάνος Καμμένος. Ότι δεν έζησε στον υπερθετικό βαθμό το όνειρό του στο πόστο που ποθούσε, στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Έβαλε στολές παραλλαγής, πιλοτάρισε στρατιωτικό ελικόπτερο, ανέβηκε στο αεροπλανοφόρο «Αϊζενχάουερ», καταδύθηκε με το υποβρύχιο «Ματζώρος», έλαβε μέρος σε στρατιωτικές ασκήσεις και διοργάνωσε εορτασμούς αμφίβολης, αλλά εντελώς «καμμένειας» αισθητικής. Όλα τα απόλαυσε με τον ίδιο ανυπόκριτο ενθουσιασμό, όπως πιστοποιούν οι δεκάδες selfies και οι αναρίθμητες φωτογραφίες που συνοδεύουν τα δελτία Τύπου του ΥΠΕΘΑ.»

«Τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με τα ταξίδια στο εξωτερικό, σε κοντινούς αλλά και σε μακρινούς, εξωτικούς προορισμούς, τους οποίους επισκέφθηκε για ψύλλου πήδημα, για διεθνείς εκθέσεις όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού και για μερικές χειραψίες με τους κάθε λογής επισήμους, από τις οποίες σε τίποτα δεν ωφελήθηκε η χώρα. Όπως αποκαλύπτει το «Βήμα της Κυριακής», ο κ. Καμμένος φρόντιζε, πάντως, να υπογράφει και ένα σύμφωνο συνεργασίας όπου πήγαινε, κυρίως με χώρες κρίσιμες για την άμυνα και την ασφάλεια της Ελλάδας, όπως η Ινδονησία, η Ινδία, η Βραζιλία, το Καζακστάν, μάλλον για να δικαιολογήσει τα έξοδα της πτήσης με το κυβερνητικό αεροσκάφος, που δεν είναι και λίγα.» Ω, δύστυχη Ελλάς, δια τα τέκνα που γεννάς (τινά των οποίων μοιάζουν να είναι …καμένα εντελώς)…

Δεν είναι απλά ένα καλό και ενθαρρυντικό άρθρο…. Είναι σπουδαίο !!! Στην «Καθημερινή», με τίτλο «Η μαγιά υπάρχει», τονίζεται: «Η κρίση είχε και τα καλά της. Μια νέα γενιά επιχειρηματιών έχει αναδειχθεί μέσα σε δύσκολες συνθήκες, στον τουρισμό, στην αγροτική παραγωγή και στην υψηλή τεχνολογία. Λειτουργεί με επαγγελματισμό και εξωστρέφεια, που αντανακλούν τις ικανότητες και τη μόρφωση μιας μεγάλης μερίδας νέων. Τα καταφέρνει, αν και παλεύει με αβάσταχτους φόρους και εισφορές και ένα παράλογο, εχθρικό κράτος. Τα καταφέρνει όμως. Είναι η ζωντανή απόδειξη πως με ένα στοιχειωδώς πιο επαρκές πολιτικό προσωπικό και λίγες ειλικρινείς μεταρρυθμίσεις μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Ακόμη και να φέρουμε πίσω στην πατρίδα τους χιλιάδες Ελληνες που αναγκάσθηκαν να μεταναστεύσουν τα τελευταία χρόνια. Η καλή μαγιά υπάρχει. Λείπουν η συνταγή, το σχέδιο και οι λίγοι αποφασισμένοι που δεν διοικούν για το κόμμα ή την καρέκλα.» Υπάρχει Έλληνας που θα διαβάσει αυτό το άρθρο και δεν θα νιώσει μέσα του να σκιρτάει μια μεγάλη ελπίδα;

«Οι ευρωπαϊκές συνθήκες, δεν προβλέπουν ειδική διαδικασία, που θα πρέπει ν’ ακολουθήσουν κράτη – μέλη της ΕΕ, όταν δεχθούν ένοπλη επίθεση και είναι δική τους αρμοδιότητα να επιλέξουν την διαδικασία που θ’ ακολουθήσουν»! Με τον …αφοπλιστικό, αυτό, τρόπο απάντησε γραπτώς, η Ύπατη Εκπρόσωπος Εξωτερικών της Ε.Ε. Φεντερίκα Μογκερίνι, σε ερώτηση που είχε υποβάλει, από τις 30 Μαρτίου 2018, η κύπρια ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους. Με την οποία ερώτηση έθετε ευθέως το θέμα, τι μπορούν να πράξουν Ελλάδα ή Κύπρος, αν δεχθούν ένοπλη επίθεση από την Τουρκία. Κι είχαμε μια αγωνία για το τι θα απαντούσαν οι ειδικοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης… (χωρίς να ντρέπονται, βεβαίως, βεβαίως).

Πώς και άφησαν οι δικοί μας «εξολοθρευτές» της εξουσίας να τους ξεφύγει ένα τέτοιο υπουργικό κελεπούρι, άραγε;… «Η ευθανασία θα μπορούσε να αποτελεί μία χρήσιμη εναλλακτική για όσους δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και πάσχουν από βαριές ασθένειες», δήλωσε η νέα υπουργός Υγείας της Λιθουανίας, Rimantė Šalaševičiūtė, αφήνοντας άπαντες άναυδους. Μάλιστα, προχώρησε ακόμα περισσότερο, θυμίζοντας τον Μέγκελε και τη θεωρία του ευγονισμού, αναφερόμενη και στο ζήτημα της ευθανασίας σε μικρά παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Μετά το σάλο, η ίδια έσπευσε να διευκρινίσει ότι αναφέρεται σε ασθενείς που «δεν θέλουν να ταλαιπωρούν τους συγγενείς τους και να υποφέρουν τόσο αυτοί όσο και οι ίδιοι». Η Λιθουανή υπουργός Υγείας, η οποία ορκίστηκε μόλις πριν από ένα μήνα, άνοιξε απευθείας μετά την τοποθέτησή της στον υπουργικό θώκο το ζήτημα της νομιμοποίησης της ευθανασίας. Στην πρόθεσή της αυτή για τη νομιμοποίηση της ευθανασίας, η Λιθουανή αναμένεται να συναντήσει σφοδρές αντιδράσεις τόσο από τον ιατρικό κόσμο της χώρας, όσο και από την καθολική εκκλησία. Συμπέρασμα; Παντού, διάσπαρτα στην Ευρώπη βλέπουμε να θεριεύουν, να πολλαπλασιάζονται οι φασίζουσες λογικές και πρακτικές. Δεν βλέπω να τη γλιτώνουμε…

Διαβάζω (χωρίς να μπορώ να εγγυηθώ ότι είναι απόλυτα αληθές, αλλά ποια σημασία έχουν τα ακριβή ποσά;), ότι από 3,3 τρις σε 4,43 τρις, δηλαδή κατά 1,13 τρις αυξήθηκε η εκκλησιαστική περιουσία, στα οκτώ δύσκολα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα!!!! Και αν είναι όντως έτσι, ποια λογική έχετε γι’ αυτό το «αυγάτισμα», άγιοι δεσποτάδες μου; Σε μια διαλυμένη χώρα που πληθαίνουν οι φτωχοί, αυτοκτονούν οι απελπισμένοι, πεινάνε τα παιδιά και τα γηρατειά, ξενιτεύονται οι καλύτεροι, εσείς τολμάτε να θησαυρίζετε; Να θησαυρίζετε τελείως αυθαίρετα, αναπολόγητα και με περίσσιο θράσος; Μήπως έχετε να μας λανσάρετε και καμιά νεοφανή παραβολή του «άφρονος …φτωχού»; Τι θα τα κάνατε όσα επιμελώς συλλέγετε στους μπεζαχτάδες σας; Δείξτε μας έστω και έναν από τους μεγαλοσχήμονες της αρχιεροσύνης, που επέλεξε να διαμοιράσει την ατομική ή την μητροπολιτική του περιουσία, σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, που η Πατρίδα ματώνει και βογκάει καθημερινά. Κρίμα, κρίμα, κρίμα….

Αξία έχει να μπορείς να συγχωρείς εκείνον που σε πόνεσε, ενώ ο πόνος διαρκεί και καίει. Η πιο αληθινή, η πιο σπαραχτική συγγνώμη που δόθηκε ποτέ ήταν η συγγνώμη πάνω σε σταυρό από έναν αιμορραγοΰντα νεαρό σταυρωμένο. Τότε μόνο. Ενόσω υποφέρεις από την αδικία που σου έγινε να συγχωρείς, να το εννοείς με καθαρή καρδιά για εκείνον που σε αδίκησε. Να συγχωρείς διότι καταλαβαίνεις ίσως την πρόθεση του τη διαφορετική από την πράξη του. Διότι υποψιάζεσαι το «δεν ξέρει τι κάνει»… Διότι δέχεσαι πως είναι πλάσμα ατελές και ταλαίπωρο, ακριβώς όπως εσύ, πέφτει σε λάθη από αδυναμίες και ανοησίες προπατορικές. Το σπουδαιότερο, διότι δέχεσαι ότι κι εσύ έχεις πράξει ακόμη χειρότερες αδικίες, ακόμη πιο επικίνδυνες κουταμάρες, ασυναισθησίες αλλά και αναισθησίες, με εγωισμό εξωφρενικό. Τότε μετράει. Τότε συγχωρείς, τότε λύνεις δεσμά και αποδεσμεύεσαι. Πονώντας. Ο Αντόνιο Πόρτσια λέει: Ναι, αυτό είναι το καλό: να συγχωρείς το κακό. Δεν υπάρχει άλλο καλό. (Από το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη «Σιωπάς για να Ακούγεσαι».)

Από αυτούς που κλαίγονται για τα πάντα, προτιμώ αυτούς που γελάνε με το τίποτα.