Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης

έκδοση 9-6-2018

Για τ’ όνομα των Σκοπιανών,

ό,τι και να διαλέξουμε,

φοβάμαι τις… «πατάτες» μας

κι ότι άσχημα θα μπλέξουμε.

Σοκ και δέος προκαλούν οι κύριες συντάξεις που προκύπτουν από τον νέο υπολογισμό του νόμου Κατρούγκαλου για τους συνταξιούχους που υπέβαλαν αίτηση μετά την εφαρμογή του νόμου, δηλαδή μετά τις 12/5/2016. Η καταγραφή των νέων κύριων συντάξεων που έγινε από τους πανεπιστημιακούς Ρομπόλη και Μπέτση δείχνει την κατακόρυφη μείωση που επιφέρει ο νόμος στο σύνολο των συντάξεων, καθώς ο νέος υπολογισμός θα γίνει και για τις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις, στις οποίες η διαφορά θα καταγραφεί ως «προσωπική διαφορά», για να υποστεί τη μείωση του 18% από την 1η Ιανουαρίου 2019. Εάν αφαιρέσουμε τους συνταξιούχους του ΟΓΑ για τους οποίους δεν προβλέπεται επανυπολογισμός των συντάξεών τους, στους υπόλοιπους συνταξιούχους το 65% θα έχει μειώσεις που φτάνουν μέχρι και τις 3 συντάξεις τον χρόνο.

Στον ιστότοπο «Δρόμος Ανοιχτός» αποκαλύπτεται: «Σήμερα ο Γιούνκερ, ωθούμενος από το φόβο και τον πανικό ανεξέλεγκτων εξελίξεων (και ίσως με κανένα ποτηράκι παραπάνω) προχώρησε ακόμα παραπέρα. Ομολόγησε το ΕΓΚΛΗΜΑ. «Ποδοπατήσαμε την αξιοπρέπεια των Ελλήνων, κι αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί», δήλωσε, επιχειρώντας να αποσπάσει από τους Ιταλούς το ελαφρυντικό της… «ειλικρινούς μεταμέλειας» και του… «πρότερου έντιμου βίου».

Όλα καλά, μέχρι εδώ. Αναμενόμενα. Ο θύτης, για να σώσει το τομάρι του από την καταδίκη των λαών και την «αγχόνη», «ομολογεί» και «μεταμελείται». Το θέμα μας δεν είναι αυτός. Το θέμα μας είναι οι βιασθείσες παρθένες του τόπου μας, που παρακολουθούν τις εξελίξεις και το… «δικαστήριο», ακούνε την ομολογία του θύτη, αλλά περιμένουν το «σωτήρα», για να απαλλαγούν από τους βιαστές.»

Ελεύθεροι αφέθηκαν και οι τελευταίοι τέσσερις Τούρκοι στρατιωτικοί που είχαν φθάσει στην Ελλάδα με ελικόπτερο μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία τον Ιούλιο του 2016, όπως γράφουν οι εφημερίδες. Οι τέσσερις κρατούνταν στο Αστυνομικό Τμήμα του Ολυμπιακού Χωριού, από όπου αποχώρησαν λόγω παρέλευσης του 18μήνου, του ανώτατου ορίου προσωρινής κράτησης. Πλέον θα διαμένουν σε απόρρητη τοποθεσία, υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Βέβαια, είναι λίγο αργά ίσως για τον «σουλτάνο» Ερντογάν, να διδαχθεί του πώς λειτουργεί η Δικαιοσύνη σε μια ευνομούμενη Πολιτεία, όπως η Ελληνική. Και η αντίθετη συμπεριφορά της Άγκυρας, με το δυο φυλακισμένα παλικάρια μας δείχνει την τραγική διαφορά μεταξύ των δυο χωρών.

Εν τω μεταξύ, ανοιχτά θέμα απαγωγής των οκτώ τούρκων στρατιωτικών, που πλέον είναι ελεύθεροι, έθεσε ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης και κυβερνητικός εκπρόσωπος Μπεκίρ Μποζντάγ, λέγοντας ότι «είναι καθήκον μας να τους βρούμε, να τους πακετάρουμε και να τους φέρουμε στην Τουρκία». «Η Τουρκία ούτε μπορεί να έρθει να πάρει κάποιον από εδώ, ούτε δικαιούται, ούτε θα της το επιτρέψουμε», απάντησε ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς.

Σοβαρά τώρα, βρε παιδιά…. Υπάρχει Έλληνας ή Σκοπιανός πολιτικός που μπορεί να σκεφτεί μόνο εθνικά (ο καθένας σύμφωνα με τα πιστεύω του) και να εκφραστεί αναλόγως, περί της ονομασίας του κρατιδίου, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος; Αμφιβάλλετε, ότι εδώ τουλάχιστον -στην Αθήνα- αν ο Τσίπρας αφεθεί μόνος, απλά θα …ηττηθεί μόνος; Και φυσικά, ο «κόμπος» μιας εκβιαστικής ονομασίας που προσπαθούν να μας επιβάλουν οι ξένοι, θα μείνει αιώνια στο λαιμό και στην …καμπούρα μας;

Το αντέγραψα από ανάρτηση του διαδικτυακού μου φίλου Ανάργυρου Ε. Μπότση και το γράφει η Έλια Κωνσταντινίδη και, αν δεν το διαβάσετε, νομίζω πως θα …χάσετε:

«Ερχόμαστε αντιμέτωποι με την σκληρή αλήθεια, που άγαρμπα και βάναυσα έπιασε απ’ τα μαλλιά και τους τελευταίους που στρογγύλευαν συνειδητά ή μη την πραγματικότητα.

Εκεί που θα σταθώ όμως και που όλοι πρέπει να σταθούμε, είναι το μέλλον. Και το μέλλον δεν είναι μόνο αυτό που καλούμαστε να συμβάλουμε στο να διαμορφωθεί, το μέλλον είναι τα παιδιά μας. Αυτά είναι και σε αυτά ανήκει και εύχομαι να διδαχθούμε απ΄ τη σαθρή, ανήθικη, χωρίς κανένα φραγμό και έλεος κοινωνία, που βλέπουμε να ανοίγεται διάπλατα μπροστά μας και να διαμορφώσουμε υγιείς πνευματικά ανθρώπους

Να έχεις ηθική, παιδί μου. Η ηθική κάνει τους ανθρώπους ταπεινούς. Η ηθική διώχνει την αλαζονεία και το θράσος.

Να είσαι δίκαιος. Το δίκιο σου δεν θα είναι μόνο δικό σου, αλλά και του διπλανού σου. Το δίκιο σου θα το βροντοφωνάζεις κι ας είναι όλοι εναντίον σου.

Να είσαι ελεύθερος. Οι ελεύθεροι άνθρωποι δεν φοβούνται. Δεν τους κρατάει κανείς και τίποτε. Έχουν γνώμονα την κρίση τους, τη βούλησή τους.

Να είσαι ταπεινός. Ταπεινός δεν είναι ο δουλοπρεπής που σκύβει το κεφάλι, είναι αυτός που ξέρει την αξία του και δεν νιώθει την ανάγκη να την προβάλει με φανφάρες και γελοίους αλαλαγμούς.

Να είσαι αυθεντικός. Να κοιτάς πάντα μέσα σου. Αυτό κρύβει αλήθειες ανόθευτες. Εκεί είναι χαραγμένο το παρελθόν που προηγήθηκε της ύπαρξής σου και το μέλλον που θα σε ξεπεράσει.

Να είσαι μεγαλόψυχος.

Να συγχωρείς και να κατανοείς.

Να έχεις κρίση. Θα παίξουν πολλές φορές με το συναίσθημά σου, με τη λογική σου, με τις γνώσεις σου, το φόβο σου, αλλά θα πρέπει πάντα να επεξεργάζεσαι, να αναλύεις και να κρίνεις σφαιρικά όσα ακούς.

Να κοιτάς πέρα από τον εαυτό σου και το συμφέρον σου.

Να πονάς και να βοηθάς τους άλλους.

Να μην εμπλακείς σε αδηφαγικά παιχνίδια, γιατί χάνεις το νόημα της ζωής.

Η ζωή είναι μια ατελείωτη διαδρομή. Και ο καθένας από μας αποτελεί ένα κομμάτι απ’ το δρόμο της. Οφείλουμε να στρώνουμε όμορφα αυτόν τον δρόμο, για να μπορέσει να συνεχιστεί ομαλά και στο μέλλον. Και τα παιδιά μας είναι αυτά που μας δίνουν κουράγιο και δύναμη για να συνεχίζουμε ακάθεκτοι…»

Η βλάστηση οργιάζει παντού στην περιοχή μας, αλλά εκείνα που ειδικότερα προβληματίζουν είναι τα εγκαταλελειμμένα οικόπεδα μέσα στις οικιστικές ζώνες του Αλμυρού και των γύρω χωριών, γενικότερα. Οι υψηλές θερμοκρασίες ήδη κάνουν αισθητή την παρουσία τους και οι κίνδυνοι μιας πυρκαγιάς πολλαπλασιάζονται και μας απειλούν. Πέραν αυτού, ωστόσο, δεν μπορεί δίπλα μας στα σπίτια μας να βρίσκουν φωλιές και καταφύγιο για ερπετά, τρωκτικά κτλ. Το ξεχορτάριασμα και ο καθαρισμός των οικοπέδων λοιπόν πρέπει να είναι άμεσος και ριζικός και η ευθύνη βαραίνει πρώτα και κύρια τους ιδιοκτήτες. Δεν γίνεται σε αρκετές γειτονιές να εμφιλοχωρούν μικρές και επικίνδυνες …ζούγκλες.

Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, την περασμένη Τρίτη, καθώς η φύση αναδεικνύεται στον σημαντικότερο θησαυρό του πλανήτη, έστω κι αν οι άνθρωποι της φέρονται με τόση περιφρόνηση. Η 5η Ιουνίου ανακηρύχθηκε από τον ΟΗΕ ως τέτοια, σε μια προσπάθεια να αφυπνιστεί η κοινή γνώμη και οι πολίτες να αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη υπευθυνότητα το περιβάλλον, στο οποίο ζουν και κινούνται. Εκδηλώσεις προς αυτή την κατεύθυνση έγιναν σε όλο τον κόσμο και ειδικότερα στην Ευρώπη, η οποία ήδη προτείνει την πλήρη κατάργηση των πλαστικών ειδών μιας χρήσης, σε μια προσπάθεια διάσωσης των θαλασσών.

Πώς θα αντιδρούσες στη σκέψη ότι σε μερικά χρόνια η Μεσόγειος θα έχει περισσότερα πλαστικά σκουπίδια από ότι ψάρια ως το 2050; Γνωρίζεις ότι κάθε χρόνο τουλάχιστον 8 εκατομμύρια τόνοι πλαστικού καταλήγουν στη θάλασσα, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε λεπτό καταλήγει στη θάλασσα ποσότητα σκουπιδιών ίση με ένα φορτηγό; Η κατάσταση στις θάλασσες φαίνεται να γίνεται όλο και πιο σοβαρή, ενώ με το πέρασμα του χρόνου, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα η ποσότητα των σκουπιδιών που απορρίπτονται στην θάλασσα θα διπλασιαστεί. Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά: Η παραγωγή πλαστικού έχει 20πλασιαστεί από το 1964, ενώ έφτασε τους 311 εκατομμύρια τόνους το 2014. Οι αριθμοί αυτοί αναμένεται να αυξάνονται με το πέρασμα των χρόνων, αυξάνοντας παράλληλα και την εξόρυξη ορυκτών καυσίμων. Πέρα από τη συνεχή ανάγκη για όλο και περισσότερο πλαστικό, πρόβλημα αποτελεί και σε πολλές περιπτώσεις η μη επιτυχής διαχείριση πλαστικού. Η πλειονότητα του πλαστικού δεν ανακυκλώνεται επιτυχώς, ενώ σύμφωνα με έρευνες μόνο το 5% ανακυκλώνεται, το 40% στέλνεται σε χωματερές και το 1/3 καταλήγει πίσω στο περιβάλλον και ειδικά στις θάλασσες. Για να μην φτάσουμε στο σημείο οι θάλασσες μας να έχουν περισσότερα πλαστικά από ότι ψάρια θα πρέπει να αναλάβουμε άμεσα δράση, αλλάζοντας τον τρόπο που βλέπουμε και χρησιμοποιούμε το πλαστικό.

Από την ερχόμενη Πέμπτη και για ένα μήνα περίπου οι ποδοσφαιρόφιλοι θα ζήσουν την τηλεοπτική πανδαισία του Μουντιάλ του 2018 στη Ρωσία, αν και εμάς τους Έλληνες μας πικραίνει ότι η Εθνική μας θα είναι απούσα. Και σκέφτομαι από τώρα τη συζυγική γκρίνια των κυριών, τουλάχιστον στα νοικοκυριά εκείνα, που δεν έχει προβλεφθεί …δεύτερη συσκευή τηλεόρασης.

«Αγαπάω εκείνον που ονειρεύεται το ανέφικτο» (Γιόχαν Β. Γκαίτε).