Η ατζέντα του “Λαού” του Αλμυρού – γράφει η Βιβή Τσιντσίνη

έκδοση 2-6-2018

Ανεβαίνει η θερμοκρασία

Ανεβαίνει ο υδράργυρος κυρία μου και μαζί αναμένεται να ανέβει και η θερμοκρασία στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο. Μόνο ένα από τα θέματα αρκεί, καθώς έρχεται προς ψήφιση η «Τροποποίηση της υπ’αριθ.304/2017 απόφασης Δημοτικού Συμβουλίου με θέμα «Έγκριση διενέργειας προμήθειας με τίτλο «Δημιουργία Κέντρου Υποδοχής & Ενημέρωσης Επισκεπτών στο δημοτικό δάσος «Κουρί» και καθορισμός τρόπου εκτέλεσης.» Έργο ή προμήθεια, πολυτέλεια ή έργο σφραγίδας; Το θέμα έχει καταντήσει σήριαλ…

Αδέσποτα

Μπορεί να μην είμαστε νησί… αλλά, το καλοκαίρι έχουμε περισσότερο κόσμο στον Αλμυρό μας. Κάποιοι επισκέπτονται τον τόπο καταγωγής τους, τα χωριά τους ορεινά ή παραθαλάσσια, κάποιοι έρχονται για πρώτη φορά, να γνωρίσουν το βουνό των Τιτάνων και τις κεντητές παραλίες μας.

Τα αδέσποτα πραγματικά ταλαιπωρούνται περισσότερο το καλοκαίρι, αφού δεν βρίσκουν τόσο εύκολα νερό και τροφή, αλλά παράλληλα πληθαίνουν, ταλαιπωρώντας εμάς. Κάθε χρόνο λοιπόν, το καλοκαίρι αυξάνονται και τα παράπονα για τα αδέσποτα στην επαρχία του Αλμυρού.

Αλήθεια, υπάρχει κάποια μέριμνα, για ταΐστρες και ποτίστρες; Καιρό επίσης έχω να ακούσω για στειρώσεις. Υπάρχει τηλέφωνο που έχει δημοσιοποιηθεί για παράπονα ή καταγγελίες. Π.χ. εφόσον καταγγέλλουν φορείς ότι από άλλους Δήμους, ξαμολάνε σκυλιά στον Αλμυρό, αν πέσει στην αντίληψη κάποιου πολίτη και δεν θέλει να προχωρήσει σε καταγγελία, τι κάνει; Ενημέρωσαν οι υπεύθυνοι φορείς για τις διαδικασίες τους Δημότες;

Ντροπή

Αν κάποιος κλέψει τράπεζα, φυλακίζεται και κρατείται… Αν κάποιος χτυπήσει τη γυναίκα του, κρατείται ένα βράδυ στο αυτόφωρο και έπειτα πάλι πίσω στο σπίτι… Θα μου πεις… και τι έπρεπε; Να αφήσουν ελεύθερο τον κλέφτη; Όχι βέβαια… Αλλά χρειάζονται άμεσες και γρήγορες ενέργειες και απόδοση ποινών, στην περίπτωση της ενδο-οικογενειακής βίας. Το παραπάνω παράδειγμα είναι ακόμη μια απόδειξη ότι τα πάντα γίνονται από το χρήμα και κινούνται από αυτό, αλλά και ότι ο άνθρωπος έχει μικρότερη αξία από το χρήμα…

Καλή δύναμη

Συγκινούμαι πάντα και ταυτίζομαι με τον αγώνα των παιδιών που δίνουν εξετάσεις σε όλες τις βαθμίδες. Είναι μια απαραίτητη διαδικασία, μια από τις πολλές που ίσως καθορίσουν το μέλλον τους. Ούτε η πρώτη, αλλά σίγουρα και όχι η τελευταία. Δώστε τον αγώνα σας με αξιοπρέπεια και προσήλωση και συνεχίστε να αγωνίζεστε στο μονοπάτι που πιστεύετε ότι σας ταιριάζει και σας κάνει ευτυχισμένους. Αυτό το εκφράζω ως μαμά… και όχι ως κάποιος ειδήμων. Αγαθά κόποις κτώνται και μερικές φορές και «κόλποις».

Όταν δεν σε θέλει…

Από μια σειρά βλακωδών λαθών, αλλά και ατυχίας, την προηγούμενη εβδομάδα, το τυπογραφείο μας τύπωσε προηγούμενο φύλλο εφημερίδας. Παραλάβαμε δηλαδή ξανατυπωμένο προηγούμενο φύλλο. Και το καινούριο; Οι νέες διαφημίσεις, αγγελίες, ειδήσεις κτλ;

Άγριο το ξύπνημα για την εκδότρια, λοιπόν, να ψάχνω αξημέρωτα κοντινό τυπογραφείο για να τυπώσουμε τη σωστή εφημερίδα, πληρώνοντας από την αρχή την έκδοση… τα κερατιάτικα δηλαδή. Στήθηκε ολόκληρη αλυσίδα φίλων, γνωστών και άξιων συναδέλφων και τυπώσαμε σε άλλο τυπογραφείο. Ταξίδεψα, φόρτωσα, έφερα στον Αλμυρό την εφημερίδα, κόντεψα να πάθω δηλητηρίαση (ξέρω πατέρα τώρα το μαθαίνεις) από αναθυμιάσεις και ετοίμασα τα πακέτα της διανομής, για να φτάσει η εφημερίδα στην πόρτα σας και στα περίπτερα. Αυτά, όντας πλέον 24 ώρες στο πόδι.

Δεν γκρινιάζω… είναι καθημερινές στιγμές τρέλας που ζούμε όλοι οι επαγγελματίες κάποια στιγμή. Όμως… αφού σας είπα όσα συνέβησαν, να πω και δυο συγνώμη, αλλά και ένα ευχαριστώ. Λείψαμε σε κάποιες εκδηλώσεις, κυρίως αθλητικές, καθώς για ένα 24ωρο ανάρρωνα από εξάντληση… Συγνώμη λοιπόν στις σημαντικές στιγμές των ομάδων μας που λείψαμε, αλλά και στον φίλο αναγνώστη… Με πήρε λοιπόν μια συνδρομήτρια (ενώ αναπλήρωνα τον ύπνο τον βραδινό – καμία επικοινωνία) και μου λέει «Βιβή, τι έγινε με την εφημερίδα, δεν θα έρθει;». Άργησε, της λέω, σε λίγο θα σας τη φέρουν. Αποφασίζω λοιπόν να στείλω μήνυμα στη διανομέα μας… «Πήγαινε στην τάδε την εφημερίδα αν δεν την πήγες… μόνο που μην αργείς γιατί είναι και γκρινιάρα»… Το πρόβλημα είναι ότι αντί να στείλω το μήνυμα στη διανομέα, το έστειλα στον συνδρομητή που τηλεφώνησε… Τι να πω… η εξάντληση βλέπετε!

Το «ευχαριστώ» είναι για τη Χριστίνα Τοσούδη (του Νικολάου), που άλλη μια φορά, στάθηκε επάξια και κάλυψε όποια ανάγκη για ρεπορτάζ ήταν δυνατό να καλύψει. Με τέτοιους συνεργάτες… να φοβούνται οι οχθροί μου!