Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης

έκδοση 26-5-2018

Όταν σατίριζες, βρε Χάρυ,

εμείς πάντα γελούσαμε.

Μάλλον δεν μυριστήκαμε

πόσα απ’ αυτά θα …ζούσαμε.

Η επίθεση και ο ξυλοδαρμός του Δημάρχου Θεσσαλονίκης είναι από τις πιο πρόσφατες βιαιότητες, που -δυστυχώς- ολοένα και γίνονται πυκνότερες στην καθημερινότητά μας. Όπως γράφει σαρκαστικά ο Γιάννης Σιδέρης «είδα ότι καταδικάζουν την επίθεση στον Μπουτάρη και αυτοί που δικαίωναν το ξύλο στον Χατζιδάκη, γιατί ήταν αντίδραση του αγαναχτισμένου λαού, τις μπουνιές στον Λοβέρδο στο Ίλιον, τα νερά στον Πάγκαλο, την ειδοποίηση μέσω Twitter σε ποια ταβέρνα τρώει ο Γιώργος Παπανδρέου, για να πάνε να τον δείρουν, την πρόθεση λιντσαρίσματος του Πεταλωτή στην Αργυρούπολη. Και αυτοί που, από τη μια πλευρά, και η Χρυσή Αυγή, από την άλλη, έδιωξαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας από την παρέλαση, βεβηλώνοντας τη μνήμη των νεκρών πολέμου. Νιώθω ευτυχής πολίτης. Κατακτήσαμε όλοι πλέρια δημοκρατική συνείδηση.»

Δυστυχώς τέτοιου είδους φαινόμενα συναθροίζονται και συνωστίζονται και δεν προμηνύουν τίποτε καλό για τη συνέχεια και την προαγωγή του πολιτικού μας πολιτισμού. Και το χειρότερο είναι ότι δεν έχουν συγκεκριμένη πηγή και προέλευση, πολιτικό χρώμα και συγκεκριμένη «οσμή» πέρα από εκείνη της τυφλής αγανάκτησης και ίσως πολλών αδιαφανών σκοπιμοτήτων, που δηλητηριάζουν το κλίμα στη χώρα, ολοένα και περισσότερο.

Ένας -άγνωστος σε μένα και προφανώς Θεσσαλονικιός- Βασίλης Εμμανουηλίδης, γράφει στο facebook: «Ήμουν μπροστά όταν οι άνανδροι φασίστες επιτέθηκαν στον Μπουτάρη, που πήγε χωρίς φρουρά και μπράβους, όπως πάντα κυκλοφορεί στην πόλη, να τιμήσει τον Ποντιακό Ελληνισμό. Ήμουν μπροστά όταν επί τουλάχιστον δέκα λεπτά οι ούγκανοι έβριζαν και απειλούσαν δίπλα στον απροστάτευτο δήμαρχο, που στεκόταν αγέρωχος και άφοβος, περιμένοντας να αρχίσει η υποστολή της σημαίας. Ήμουν μπροστά όταν τα καθάρματα ξεκίνησαν να τον φτύνουν, να το σπρώχνουν και τελικά να τον χτυπούν. Ήμουν μπροστά και δεν είδα ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ αστυνομικό, ούτε πριν, ούτε κατά τη διάρκεια, ούτε μετά. Παρόλο που ήταν ολοφάνερη η κατάληξη, από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε ο δήμαρχος και οι αφιονισμένοι άρχισαν να κινούνται επιθετικά εναντίον του. Ήμουν μπροστά και είμαι περήφανος για τον δήμαρχο που ψήφισα, για τον δυνατό αυτό άνθρωπο που είδα να μην δειλιάζει, να μην φεύγει, να μην παραχωρεί τον χώρο στους φασίστες. Ένας εναντίον εκατοντάδων μα πιο δυνατός από όλους τους. Ήμουν μπροστά και νιώθω μόνο θυμό και οργή για τους θρασύδειλους εγκληματίες, με τα καλυμμένα πρόσωπα και για όλους όσους κρυμμένοι πίσω από το πλήθος τους συνέδραμαν. Και ήταν πολλοί. ΥΓ: Δεν έχει περάσει μήνας από τότε που ο Μπουτάρης έκανε επέμβαση διάνοιξης καρδιακής αρτηρίας.»

Ο Κυριάκος Αθανασιάδης στο liberal ανοίγει λίγο την «εικόνα», προσπαθώντας να εξηγήσει (τί ακριβώς, άραγε;): «Μέσα και τις χυδαίες ψευδο-ενημερωτικές πρωινές εκπομπές τους ρατσιστικής επιμόρφωσης που επέχαιραν για τις μούντζες, τα αυγά και τις απειλές στον πολιτικό κόσμο, κολακεύοντας ταυτόχρονα με τη μακριά τους γλώσσα τη σοφία του όχλου, μαζί με την πιο αποκτηνωτική ρητορεία που γνωρίσαμε ποτέ, αυτήν του «αντιμνημονιασμού», των «γερμανοτσολιάδων» και των «προδοτών», στην οποία πρωτοστάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, πέρασε σαν λέπρα και σαν σύφιλη σε όλα τα κόμματα, σε όλες τις τάξεις, σε κάθε κομμάτι του βίου. Μας αρρώστησε όλους. Αρρώστησε όλη τη χώρα. Την ξάπλωσε χάμω, τη βίασε, την γκάστρωσε, κι εκείνη γέννησε την τρέλα, τη φτώχεια και την παρακμή. Γιατί παρακμή δεν είναι να παίρνεις διακοπο-δάνειο. Παρακμή είναι να αισθάνεσαι σίγουρος πως ο εθνικός εχθρός σού επέβαλε την ανάγκη και τη χαρά να το πάρεις και πως έχεις κάθε δικαίωμα να μην το αποπληρώσεις.» (Και μη γελάτε, παρακαλώ… Αν δεν έχετε κοντή μνήμη κάπως έτσι εκτυλίχθηκαν τα …καθέκαστα).

Με πιο πιπεράτη ανάρτησή της στα σόσιαλ μίντια η Έλενα Ακρίτα καταδικάζει την επίθεση στον Γιάννη Μπουτάρη: «Το «δεν συμφωνώ με τον Μπουτάρη, αλλά κι αυτός προκαλεί», είναι ίδιο με το «βιασμοί καλό είναι να μη γίνονται, αλλά κι αυτή φόρεσε μίνι.»

Κι εγώ, ως απόγονος Μικρασιατών, ενοχλήθηκα πολύ, κύριε Μπουτάρη, όταν διάβασα πως είπατε δημόσια «χέστηκα» για τα 353.000 θύματα του Ποντιακού Ελληνισμού που εξολόθρευσε ο Κεμάλ (αν όντως έτσι το είπατε και πώς ακριβώς το είπατε). Αλλά σας ….δικαιολόγησα αμέσως, σκεπτόμενος τη γνωστότατη παροιμία, ότι «ο γέρος είτε θα πάει από πέσιμο είτε από …». Για την αμετροέπεια και την ασέβειά σας λοιπόν ποτέ δεν θα επέλεγα να σας ρίξω κάτω (πέσιμο), αλλά θα διάλεγα το… «άλλο», να σας στείλω εν ολίγοις στο σπίτι σας -έστω και με …πάμπερς- όπως η πραγματική Δημοκρατία με το όπλο της ψήφου επιτάσσει. Δηλαδή, καταψηφίζοντάς σας, όταν θα έρθει η ώρα των Δημοτικών εκλογών και εφ’ όσο ήμουν Θεσσαλονικιός. Επίσης, αν και μικρότερός σας, έχω υποστεί εγχείρηση ανοικτής καρδιάς και δεν διανοούμαι ότι θα άντεχα το ξύλο, την κλωτσοπατινάδα του όχλου, μέσα στον οποίο θα μπορούσε να έχουν παρεισφρήσει και νερά άτομα, στην ηλικία -ας πούμε- των εγγονών μου. Και εδώ είναι η λεπτή γραμμή των ευθυνών για τον καθένα μας, κύριε Δήμαρχε… Ποιος προκαλεί ποιον και γιατί; με τόσο χυδαίους τρόπους.

Το θέμα είναι πάντως, φίλοι αναγνώστες και αναγνώστριες, ότι κάπως έτσι ξεσπούν οι «καταιγίδες» εκείνες που παρασέρνουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Όπως, ας πούμε, π.χ. όταν δρα ο ακτιβισμός του «Ρουβίκωνα» και δεν συλλαμβάνεται κανείς. Όταν κατ’ εξακολούθηση και …όλως τυχαία, από τέτοιες παραβατικές συμπεριφορές λείπει η αστυνομία. Και καταλήγουμε ο απροστάτευτος πολίτης (όταν δεν παίρνει ο ίδιος το Νόμο στα χέρια του, ως δήθεν ή όντως αγανακτισμένος) να γίνεται εύκολο θύμα της ανεγκέφαλης και δολοφονικής τυφλής βίας. Άραγε, από πόσων το μυαλό περνάει -πέρα από μια χαιρέκακη διάθεση εκδίκησης-, ότι «σήμερα είμαι εγώ ο δράστης, αλλά αύριο θα είμαι εγώ το θύμα»;

Ορέ, πού πάμε τελικά; Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, όπως αποκάλυψε η «Δίκη στον ΣΚΑΪ», εμπλέκεται ως ύποπτος στο κύκλωμα παράνομου στοιχηματισμού στημένων αγώνων του σουηδικού πρωταθλήματος. Ο αθλητικός εισαγγελέας Αθηνών διενεργεί προκαταρκτική εξέταση για στημένα ματς Γ΄κατηγορίας της Σουηδίας, τα οποία πονταρίστηκαν στοιχηματικά στην Ελλάδα. Μάλιστα στο ένα από αυτά εμπλέκεται ομογενειακή ομάδα που ονομάζεται «Ακρόπολις». Ο κ. Σιμιτζόγλου ελέγχει λίστα 35 υπόπτων, μεταξύ των οποίων και ο Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής. Στην κατοχή της Δικαιοσύνης βρίσκονται τραπεζικά έγγραφα που αποδεικνύουν ότι μόνο τον Οκτώβριο του 2015 οι Έλληνες παίκτες του στοιχήματος κέρδισαν και εισέπραξαν από τα χειραγωγημένα σουηδικά ματς περίπου 1 εκατ. ευρώ! Αυτές είναι μπάζες…. Σ’ ένα μήνα να βγάζεις τα μεροκάματα μιας ζωής…

Είναι να κλαις και να γελάς με τον …γίγαντα με τα πήλινα πόδια, τον δήθεν ισχυρό γείτονά μας, την Τουρκία, που δια του Ερντογάν μπήκε ήδη στα γερά στην προεκλογική περίοδο. Ο Τούρκος πρόεδρος από αυτή τη βδομάδα και μέχρι τις εκλογές θα περιοδεύει κάθε βδομάδα σε 10 πόλεις, με στόχο την ενίσχυση της δημοτικότητας του, ενώ πρόκειται να χορηγήσει και έκτακτο –προεκλογικό- επίδομα 1.000 λιρών στους συνταξιούχους. Ωστόσο πίσω από τις δηλώσεις και τις όποιες κινήσεις εντυπωσιασμού και προσπάθειας αποπροσανατολισμού του Ερντογάν προς τους τούρκους ψηφοφόρους, υπάρχει η αγωνία της οικονομίας, η οποία βρίσκεται μπροστά σε μία ενδεχόμενα ισχυρή κρίση, γράφουν τα «Νέα». Δεν μπορεί άλλωστε να θεωρηθεί τυχαίο ότι και ο υπουργός οικονομίας και ο υπουργός οικονομικών της χώρας είναι εκτός εκλογικών λιστών. (Ε, ρε, …Βαρουφάκης που σας χρειάζεται.)

Νεαρός βούτηξε στα νερά του Θερμαϊκού για τη διάσωση ηλικιωμένου που είχε πέσει, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, στη θάλασσα. Η πτώση συνέβη την περασμένη Δευτέρα προς Τρίτη, στη 1 μετά τα μεσάνυχτα, στην παλιά παραλία της Θεσσαλονίκης, στο ύψος της Πλατείας Αριστοτέλους. Εκείνη την ώρα περνούσε από το σημείο παρέα νεαρών, που άκουσε τον 80χρονο να καλεί σε βοήθεια. Χωρίς δεύτερη σκέψη, ένας εξ αυτών βούτηξε στο Θερμαϊκό και με τη συνδρομή των φίλων του έβγαλε τον ηλικιωμένο από τα νερά. Ο 80χρονος διακομίστηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, για προληπτικούς λόγους. Προανάκριση για το περιστατικό διενεργεί το Κεντρικό Λιμεναρχείο Θεσσαλονίκης. Είναι μια είδηση από τα «ψιλά» των εφημερίδων, που όμως δίνουν στους αναγνώστες μια ισχυρή δόση παρηγοριάς και ελπίδας, για το ήθος που μπορεί να κοσμεί τους νέους ανθρώπους ΚΑΙ στις μέρες μας.

Η μουσική μας δημιουργεί ένα παρελθόν που αγνοούσαμε και ξυπνά μέσα μας τον πόνο που είχε κρυφτεί στα δάκρυα μας. (Oscar Wilde).

Κάνετε σε τατουάζ τις ημερομηνίες γέννησης και μετά κυκλοφορείτε σαν ληγμένες πάριζες.

Πόσα να πήρε απ’ την πεθερά ο στιχουργός που έγραψε το «έλα να πάμε στο νησί, η μάνα σου, εγώ κι εσύ;»