Συνέντευξη του Χρήστου Θηβαίου στο «Λαό» – Σήμερα Σάββατο (19/5) η συναυλία του στον Αλότοπο

Μας τίμησε ο Χρήστος Θηβαίος, ο οποίος σεβάστηκε τις ερωτήσεις μας και μας έδωσε την παρακάτω μικρή, αλλά πολύτιμη και ειλικρινή συνέντευξη. Παραθέτουμε επίσης λίγα λόγια για τη νέα του δισκογραφική δουλειά και ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα.

Σας αφήνουμε με τη συνέντευξη-προάγγελο της πολυαναμενόμενης συναυλίας του στον Αλμυρό, στον «Αλότοπο» σήμερα Σάββατο 19 Μαΐου.

Αν διαλέγατε… θα δηλώνατε… καλλιτέχνης: ερωτικός, ταξιδιάρικος ή επαναστάτης-φιλόσοφος;

Και η επανάσταση, αλλά και η φιλοσοφία, έχουν ως βασικό χαρακτηριστικό να ποθούν κάτι καλύτερο. Κάτι πιο ηθικό από τη μια πλευρά, κάτι πιο λογικό, και κάτι πιο ελεύθερο. Αυτό αυτόματα, καθιστά και τη φιλοσοφία και την επανάσταση ερωτικές.

Πόσο οι σπουδές σας επηρεάζουν την τέχνη σας;

Απόλυτα, γιατί κατ’ αρχήν οι σπουδές μου στη φιλοσοφία, στη Μπολώνια στην Ιταλία, με κατέστησαν πιο συγκεκριμένο στον τρόπο της έκφρασης. Συνέβαλαν στο να καταφέρω να συγκεντρώσω όλα όσα με εκφράζουν και ποθώ να αφηγηθώ, και επίσης, αυτά τα κείμενα τα οποία έπρεπε να καταθέσω στις εξετάσεις μου ή στο Πανεπιστήμιο μετά από όλες αυτές τις σπουδές, να μπορέσω να τα προσαρτήσω σε νότες και σε αρμονίες.

Οι στίχοι των τραγουδιών, αντάμα με τη μουσική σας δημιουργούν σκληρές εικόνες, έντονα συναισθήματα που σ’ εμένα τουλάχιστον ανασύρουν μνήμες από δυσάρεστες εμπειρίες. Ελαφραίνει η ψυχή, όταν περνά από τους δρόμους της μνήμης και της κρίσης; Αντέχει η σημερινή δισκογραφία αυτά «τα ταξίδια»;

Νομίζω πως ναι. Ότι πάντα έτσι ήταν. Δηλαδή χωρίς να θέλω να ταυτίσω τον εαυτό μου με τους συγγραφείς ή με τους συνθέτες, καλώς ή κακώς από αυτούς έχω μάθει. Δεν ήταν εύκολα τα κείμενα της Οδύσσειας του Τζέημς Τζόυς, τα οποία σίγουρα θα μπορούσαν να ταυτιστούν κάποια κείμενα με την σημερινή εποχή. Ή οι πίνακες του Πικάσο για παράδειγμα. Ή η φιλοσοφία του Φρίντριχ Νίτσε. Όλα αυτά, είναι θεματικές οι οποίες σίγουρα έχουν ως εκκίνηση το παράτολμο, την κρίση της ύπαρξης, γιατί σίγουρα η μεγαλύτερη κρίση της ύπαρξης είναι ότι όλοι ξέρουμε, ότι κάποτε αυτή η ζωή θα τελειώσει. Αλλά για να αισθανθούμε ότι την ζήσαμε, πρέπει να έχουμε ρισκάρει αυτό το τέλος.

Ποια συνεργασία σας με καλλιτέχνη σας έχει επηρεάσει περισσότερο;

Νομίζω ότι από όλους έχω να αποκομίσω κάτι πολύ όμορφο και κάτι πολύ διδακτικό πάνω απ’ όλα. Από όλους πραγματικά! Από το τραγούδισμα και την μελωδικότητα και τη δύναμη επί σκηνής του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, από την τεχνική στην κιθάρα και τη λαïκότητα της φωνής του Γιώργου Νταλάρα, από την ιδιαιτερότητα ως συνθέτη στο πιάνο του Γιώργου Ανδρέου, από τον μελωδό Βασίλη Δημητρίου, από τις γυναίκες ερμηνεύτριες που έχω συνεργαστεί κατά καιρούς, τη Μαρία Φαραντούρη. Αλλά σίγουρα ίσως για κάποιο πιο ιδιαίτερο λόγο, επειδή μετά τους Συνήθεις Υπόπτους και μετά την πορεία μου στα Εξάρχεια και την σχέση που είχα με το Νικόλα Άσιμο και τον Παύλο Σιδηρόπουλο, και ως συνήθης ύποπτος, νομίζω ότι συνάντησα έναν πιο παλιό συνήθη ύποπτο και αυτή ήταν η πιο ιδιαίτερη συνεργασία μου, τον Θάνο Μικρούτσικο.

Υπάρχει στίχος τραγουδιού σας που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως σύνθημα για την αφύπνιση της ανθρωπότητας σήμερα ή δίδαγμα;

Δίδαγμα δεν θα το έλεγα. Αλλά θα χρησιμοποιούσα έναν στίχο από τον τελευταίο μου δίσκο. Θα έλεγα πως αυτό το οποίο κι εγώ προσπαθώ να θυμάμαι, είναι πως η καρδιά είναι ένα σιδερένιο νησί.

Ποιο τραγούδι σας θεωρείτε «τραγούδι ταυτότητας» και ποιο σας εκφράζει περισσότερο;

Νομίζω πως μετά από τόσα χρόνια, πραγματικά το “Ημερολόγιο” με εκφράζει, γιατί το έγραψα εγώ στις αρχές της πορείας μου. Και νομίζω από την άλλη πλευρά, πως μετά από αυτό το πέρασμα που λέγεται “Πόσο πολύ σ’ αγάπησα”, και “Μικρή Πατρίδα”, ότι “Ο Άμλετ της Σελήνης” είναι αυτό το οποίο κλείνει αυτό τον κύκλο.

Λίγα λόγια για τη συνεργασία σας στον Αλμυρό με τον Αλότοπο.

Χαίρομαι πάρα πολύ κατ’ αρχήν, γιατί είναι η πρώτη φορά που παίζω συγκεκριμένα στον Αλμυρό. Γενικά αγαπώ πάρα πολύ την περιοχή του Βόλου, τον Παγασητικό, τη Μαγνησία. Πραγματικά θεωρώ ότι είναι από τους ευλογημένους τόπους αυτής της χώρας. Να πω σε όλο τον κόσμο ότι θα παρουσιάσουμε ένα πολύ ιδιαίτερο πρόγραμμα, το οποίο μάς δόθηκε η ευκαιρία να φτιάξουμε όλο αυτό τον καιρό που είμαστε σε περιοδείες με τον Μάξιμο Δράκο στο πιάνο, στα πλήκτρα, στην ενορχήστρωση, στα φωνητικά, και τον Καλλίστρατο Δρακόπουλο στα τύμπανα, κρουστά, φωνητικά, συνθέτες – τραγουδοποιοί και οι δύο τους επίσης ξεχωριστά. Ένα πρόγραμμα με τραγούδια τα οποία ξεκινάνε από την περίοδο των Συνήθων Υπόπτων, περνάνε μέσα από τις επιρροές που είχα και είχαμε όλα αυτά τα χρόνια, τραγούδια συναδέλφων πιο παλιά και αγαπημένα και πιο καινούργια, και να καταλήξουμε να γίνει μια παράσταση επί σκηνής, η οποία πιστεύω ότι θα τους αγκαλιάσει όλους και ευχαριστώ που μου δίνει αυτή τη δυνατότητα το γραφείο παραγωγής Cricos.

Προγραμματισμένες δράσεις, παραστάσεις.

Στις 7 & 8 Ιουνίου συμμετέχω στις δύο μεγάλες συναυλίες του Θάνου Μικρούτσικου στο Θέατρο Βράχων στο Βύρωνα, στις 17 – 20 Ιουνίου θα είμαι στην παράσταση “Όρνιθες – Ο Καραγκιόζης στη Χώρα των Πουλιών” σε σκηνοθεσία Ηλία Καρελλά, που θα παρουσιαστεί στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και όλο το καλοκαίρι θα βρίσκομαι σε περιοδεία με τους δύο μουσικούς μου, αλλά και με τη Μαρία Παπαγεωργίου, όπως επίσης σε επιλεγμένες συναυλίες με τον Θάνο Μικρούτσικο. Επίσης θα έχω την ευκαιρία σε κάποιες συναυλίες του καλοκαιριού να συνεργαστώ με έναν από τους καλύτερους νεότερους τραγουδοποιούς, τον Γιώργο  Ρους.

Χρήστος Θηβαίος – «Σιδερένιο νησί»

Μετά από τους “ΠΕΤΡΙΝΟΥΣ ΚΗΠΟΥΣ”,  ο Χρήστος Θηβαίος επανέρχεται με μια νέα προσωπική κατάθεση, έναν ιδιαίτερο και αξιοσημείωτο δίσκο, το “ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ ΝΗΣΙ”. Ένας κύκλος δώδεκα τραγουδιών εμπνευσμένος από την αιματηρή απεργία των μεταλλωρύχων της Σερίφου τον Αύγουστο του 1916. Ένας θεματικός δίσκος με αφορμή τα πραγματικά γεγονότα που η ποιητική ματιά του τραγουδοποιού τα ανασυντάσσει σε προσωπική μυθοπλασία.

Σε αυτό το έργο ο Θηβαίος ξεδιπλώνει το συνθετικό του ταλέντο, φανερώνει την ποιητική του κληρονομιά και συγκινεί με το λυρικό τραγούδισμά του. Αποκαλύπτει σκοτεινές και φωτεινές στιγμές της ιστορίας μας, καταγγέλλει την αδικία, την απανθρωπιά και την αδιαλλαξία, υμνεί τη ζωή και τον αγώνα, τραγουδάει τον έρωτα και ερωτεύεται τις μικρές στιγμές και με την τέχνη του τις κάνει μεγάλες.

Ελληνικά ηχοχρώματα, αλλοιωμένες συγχορδίες, πρωτότυπα φωνητικά, δημιουργούν ένα σπάνιο μουσικό τοπίο για να αφηγηθεί ο Θηβαίος και να μας ταξιδέψει στο δικό του “ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ ΝΗΣΙ”.

Έπαιξαν και ενορχήστρωσαν με τον Χρήστο Θηβαίο οι Μάξιμος Δράκος ,

Πέτρος Βαρθακούρης, Γιάννης Αγγελόπουλος, Γιώργος Μακρής.

Στο τραγούδι «Φυσάει» οι στίχοι είναι της Γεωργίας Λινάρδου.

Στο τραγούδι «Μόνο 5’» ακούγεται η φωνή της Μαρίας Λιβανίου σε απόσπασμα από την εκπομπή του Γιώργου Μελίκη για τη Σέριφο.Την ηχοληψία και τη μίξη έκανε ο Γιώργος Κορρές στο Studio “Συν Ένα”.

Η έκδοση είναι ένα βιβλίο-cd που παίρνει άλλη διάσταση, θυμίζοντας «άλλες εποχές» με την εικαστική δημιουργία του ζωγράφου Γιάννη Γίγα.

Την επιμέλεια της έκδοσης έχει ο Άγγελος Σφακιανάκης.

Βιογραφικό Σημείωμα

Ο Χρήστος Θηβαίος γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλοσοφία στη Φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου της Μπολόνια, με καθηγητή τον διάσημο συγγραφέα και σημειολόγο Ουμπέρτο Έκο.

Έγινε γνωστός με το συγκρότημα Συνήθεις Ύποπτοι, το οποίο δημιούργησε το 1994 με τον Αλέκο Βασιλάτο και τον Τάσο Λώλη. Οι Συνήθεις Ύποπτοι διαλύθηκαν το 2000 και ο Θηβαίος συνέχισε σόλο καριέρα. Στη σόλο καριέρα του βρέθηκε στη σκηνή με κορυφαία ονόματα της Ελληνικής μουσικής: Μαρία Φαραντούρη, Χάρις Αλεξίου,  Θάνος Μικρούτσικος,  Γιώργος Νταλάρας,  Βασίλης Παπακωνσταντίνου,  Αρλέτα, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Γιάννης Κότσιρας,  Γιάννης Κούτρας, Μιλτιάδης Πασχαλίδης.

Από το 2011 μέχρι το 2013, συνεργάστηκε με το συγκρότημα Mr. Highway Βand, σε περιοδείες σε ολόκληρη την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο.

Αυτή την περίοδο συνεργάζεται live με την Μαρία Παπαγεωργίου.

Δισκογραφία:

Με τους Συνήθεις Υπόπτους:

Μέρες αδέσποτες (1995)

Ζωντανή Ηχογράφηση στην Ιερά Οδό (Συμμετέχουν: Γιώργος Νταλάρας, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Μάρτυρες Υπεράσπισης)

Είμαι αυτό που κυνηγάω (2000)

Προσωπικοί δίσκοι:

Ο Άμλετ της Σελήνης (2002) Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Μόνο νερό στη ρίζα (2003)

Μυστήριο τραίνο (2006) Στίχοι-Μουσική: Γιώργος Ανδρέου

Αφιέρωμα στον Nicola Piovani (2007) (Με την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Δήμου Πατρέων)

Πέτρινοι κήποι (2008)

Πιο πέρα από τα Μάτια live (2010)

Προσοχή στο Γορίλα (Compilation) (2010)

Όλα είναι αλλού (2011) Μουσική: Βαγγέλης Κοντόπουλος, Στίχοι: Γιώργος Φραντζολάς

Mr Highway Band Live (2014)

Σιδερένιο Νησί (2016)