Η ατζέντα του “Λαού” του Αλμυρού – γράφει η Βιβή Τσιντσίνη

έκδοση 14-4-2018

Χριστός Ανέστη!

Ένα ακόμη τσιπουρά-ά-κι!

Πλέον είμαστε εμφανώς σε προεκλογική περίοδο, καθώς πέφτουν βροχή οι προεκλογικές ειδήσεις και βίζιτες. Κάποια κεφάλια του τόπου μας ξεχωρίζουν από το πλήθος, σηκώνουν το χεράκι και δηλώνουν πρόθεση υποψηφιότητας. Τα ραντεβουδάκια για να στελεχώσουν ψηφοδέλτια και να κατοχυρώσουν ισχυρές συμμαχίες, έχουν ξεκινήσει. Αυτό είναι πολύ καλό κατ’ αρχήν για τα τσιπουράδικα… Θα αργήσει να φανεί αν είναι και καλό για τον τόπο!

Quiz:

Ποιος έχει δηλώσει, μετά από κάλεσμα για τετ-α-τετ ραντεβού, σε περισσότερους από 10 συμπολίτες μας, ότι θα τους στηρίξει αν «κατέβουν Δήμαρχοι»;

Γυναικεία υποψηφιότητα

Άνοιξε η όρεξη «κάποιου» για να προωθήσει γυναικεία υποψηφιότητα για τη θέση του Δημάρχου στον Αλμυρό; Ζωίτσα να ‘χουμε… πολλά θα δούμε ακόμη σ’ αυτόν τον τόπο.

Τα σύκα-σύκα

Ήδη μας προσεγγίζουν πολλοί ζητώντας μας να εκφράσουμε άποψη, για τις πιθανές υποψηφιότητες ως εκπρόσωποι τοπικών ΜΜΕ. Δημοσίως λοιπόν δηλώνουμε –και με την ιδιότητα των ψηφοφόρων- ότι θέλουμε ψηφοδέλτια με νέους κυρίως και ικανούς ανθρώπους. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Δεν αρκεί ο μπροστάρης για να πείσει ότι μπορεί να εξασφαλίσει μια Δημοτική Αρχή που θα οδηγήσει τον Αλμυρό στη νέα εποχή…

Εξάλλου, μέχρι τον Οκτώβρη του 2019, αναμένουμε το «ρεσιτάλ ερμηνείας», της τωρινής Δημοτικής Αρχής. Αναμένουμε, πολλά από τα σχέδια να υλοποιηθούν. Αναμένουμε, να αξιοποιηθεί καταλλήλως και τοπικά το διόλου ευκαταφρόνητο ταμείο των εκατομμυρίων ευρώ. Αναμένουμε να δούμε, αν θα αποτελέσει η περίοδος Άνοιξη 2018-Άνοιξη 2019, κύκνειο άσμα, ή εντολή να συνεχίσει και σε νέα θητεία.

Απ’ όσο «ακούμε», οι τοπικές των κομμάτων, δεν θα δώσουν χρίσμα σε κανένα υποψήφιο στον Αλμυρό. Τουλάχιστον εμφανώς. Και καλά θα κάνουν.

Επιτάφιοι

Το έθιμο της συγκέντρωσης των επιταφίων, τηρήθηκε και φέτος παρά την βροχή. Συγχαίρουμε όλους όσους δεν το ματαίωσαν και όλους όσους ακολούθησαν. Σε κάποια παιδιά και κάποιους επισκέπτες, έστω αυτή η σύντομη συγκέντρωσή τους στην πλατεία, έχει χαραχθεί στη μνήμη τους ως έθιμο. Κάποιοι ίσως να μην έχουν την ευκαιρία να το παρακολουθήσουν ξανά. Είναι σημαντικό να τηρούμε τα εκκλησιαστικά μας έθιμα.

Αυτό που πραγματικά θα ήθελα να σχολιάσω όμως… είναι αναρτήσεις που διάβασα στο διαδίκτυο και δυστυχώς από νέους ανθρώπους. Χαρακτήριζαν με ευκολία, αν κάποιοι προσκύνησαν ή όχι, πως στάθηκαν, τι φόρεσαν. Φίλοι μου, συγνώμη, αλλά χάσατε το νόημα. Κανείς, ποτέ δεν μπορεί να ξέρει ποιος πιστεύει βαθύτερα, αυτός που το δείχνει στην πλατεία και στην Εκκλησία, ή αυτός που το κρατάει για το παλιό εικονοστάσι της θείας του από το Αϊβαλι και γονατίζει στη μοναξιά του σπιτιού του…

Βεβαίως και δεν κατακρίνει κανείς και αυτόν που θέλει να μοιραστεί την ευλάβειά του σε κοινούς χώρους. Ας σεβόμαστε όμως ότι η έκφραση της πίστης μας, όπως και άλλων εκφάσεων της ζωής είναι πολύ προσωπική υπόθεση. Τέτοια σχόλια δηλητηριάζουν τη μικρή μας κοινωνία και ακόμη χειρότερα τους νέους μας, στους οποίους πρέπει να δικαιολογούμε την ορμή της νιότης τους και να τους δίνουμε το περιθώριο ΚΑΙ για λάθη. Καλύτερα κοντά μας, παρά μακριά μας. Κοντά μας, θα μπορέσουμε να τους δώσουμε ένα χέρι βοηθείας και να τους τραβήξουμε από όποιο σύντομο στραβοπάτημα.

Σκέψεις

Αυτός που κοιτάει μπροστά… έχει ελπίδες «να πάει μπροστά»… Αυτός που κοιτάει πίσω… ίσως να μη προχωρήσει, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι στο δικό του μονοπάτι… Και μας έμεινε κι αυτός που κοιτάζει …δεξά και ζερβά, στα μονοπάτια, στις δουλειές, στη ζωή άλλων… Τούτος… έχει χάσει την επαφή με το παρελθόν του και λοξοδρομεί από το μέλλον του.

Το σχόλιο …η σκέψη εφαρμόζεται και στα πολιτικά της τοπικής μας ζωής. Όσοι αναλωθούν στο τι θα κάνουν οι υπόλοιποι υποψήφιοι, δεν θα μπορέσουν να απλώσουν το χέρι στο παρελθόν τους και να επενδύσουν στο μέλλον τους. Θα αναλωθούν γρήγορα.