Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης

έκδοση 24-3-2018

Ίσως να επιβάλλεται

-μέσα στις αντιδράσεις-

να ‘χουμε βροντερό παρών

φέτος στις παρελάσεις.

Γύρω από τον άσχημο, τον …κακοτράχαλο δρόμο που πήραν και επιδεινώνονται ραγδαία οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις, ανθίζει παράλληλα (ακόμη και πριν απ’ την …άνοιξη) το όργιο φημών και η ανεξέλεγκτη εξάπλωσή τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο κάθε μπίθουλας (αρσενικού ή θηλυκού γένους) που αφελώς νομίζει ότι έγινε μονομιάς εκδότης ειδήσεων (μόνο και μόνο γιατί άνοιξε προσωπικό λογαριασμό σε κάποιο facebook) αναρτά και αναπαράγει τα λεγόμενα fake nrws, τις ψευδείς ειδήσεις και τις αφήνει να διατρέχουν το διαδίκτυο ανεξέλεγκτες. Φυσικά -και ευτυχώς- δεν είναι όλοι και όλες ανεγκέφαλοι…. Γιατί αν ήταν δεν θα ήξεραν, αν μη τι άλλο, ότι σε περιπτώσεις έκτακτης εθνικής ανάγκης, ο καθένας από μας, ακόμη και ο πιο απλός πολίτης, πρέπει να ζυγίζει τα λόγια του και να προσέχει να μην εκτίθεται δημόσια με το παραμικρό, γιατί άθελά του μπορεί να προκαλεί έτσι και πολύ μεγάλη ζημιά στο κοινωνικό σύνολο. Προσοχή λοιπόν κυρίως απομονώστε τους μπαχαλάκηδες, που με μυαλό …αμοιβάδας το παίζουν και ινστρούχτορες ή προπαγανδιστές.

Η είδηση φαντάζει σαν ψεύτικη και την αλιεύω -μην πιστεύοντας σ’ αυτό που διαβάζουν τα μάτια μου- από τον «ένοπλο»: «Μόνο ντροπή προς τους ανθρώπους που φυλάττουν Θερμοπύλες στις ακριτικές περιοχές της χώρας, όπως είναι ο Έβρος και μάλιστα σε μία περίοδο που είναι τεταμένη με την Τουρκία, λόγω της σύλληψης και κράτησης των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, μπορεί να εκληφθεί η πρωτοφανής διαταγή του Δ’ Σώματος προς τους Εθνοφύλακες του Έβρου να αφαιρέσουν από τις στολές τους τις ελληνικές σημαίες προκειμένου να παρελάσουν στη στρατιωτική παρέλαση της Αθήνας για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου. Συγκεκριμένα, όπως καταγγέλλουν οι Εθνοφύλακες του Έβρου τους ζητήθηκε να μην έχουν ραμμένη στην στολή της παρέλασης την ελληνική σημαία, κάτι που προκάλεσε ήδη την έντονη αντίδραση τους και αρκετοί δήλωσαν ότι δεν πρόκειται να παρελάσουν αν ισχύσει κάτι τέτοιο. Το σκεπτικό της διαταγής είναι ότι ελληνική σημαία φοριέται στην στολή μόνο στο εξωτερικό και τα άλλα τμήματα των μονίμων δεν έχουν κάτι τέτοιο, αλλά οι εθνοφύλακες που την φορούν μόνιμα, αντιδρούν έντονα.» Κι απλά αναρωτιέμαι: Αν οι εθνοφύλακες αποφασίσουν να φέρουν στη στολή τους την Ελληνική σημαία, ποιος είναι εκείνος που θα …ζοριστεί, άραγε;

Ο προαιώνιος εχθρός… Για αιώνες τώρα ο Τούρκος μένει ίδιος. Ο Ελληνισμός θυμάται και καταγράφει τα εκατομμύρια των μαρτύρων που υπέστησαν τα μύρια όσα από αυτόν τον βάρβαρο, απολίτιστο, και πολεμοκάπηλο λαό. Πόσες φορές οι υπόδουλοι Έλληνες έως τα σήμερα, πίστεψαν στις δολερές υποσχέσεις των Πασάδων; Πόσες φορές πάλι με μπαμπεσιά ξεγέλαγαν τον ραγιά τον σκότωναν και του έκλεβαν τα παιδί; (παιδομάζωμα). Κι άλλοτε ως δήθεν εγγυητές της ειρήνης, να καταπατούν την Ελληνική γη, πληρώνοντας τους δυσβάσταχτα χαράτσια, δια της χρήσης των όπλων; Σήμερα τα πράγματα όμως άλλαξαν. Όλα ξεχάστηκαν. Η προπαγανδιστική Ελληνοτουρκική φιλία έπεισε χιλιάδες νεοέλληνες πως τάχα αυτό το βάρβαρο κράτος έχει ξαφνικά πολιτισμό και φιλικά αισθήματα για την Ευρώπη και κατ’ επέκταση την Ελλάδα, και πως τάχα οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Μόνο που ο πολυπληθής Τουρκικός στρατός προέρχεται απ’ τον ίδιο τον Κεμαλικό και ισλαμιστικό λαό που ακούει το προγονικό δολοφονικό του κάλεσμα εδώ και αιώνες. Όταν στήνεσαι μπροστά απ’ το ηλίθιο κουτί και βλέπεις αποχαυνωμένος τα κακόγουστα Τούρκικα σήριαλ, ακούγοντας αυτήν την βαρβαρική γλώσσα, να θυμάσαι τις σφαγές της Μικράς Ασίας, την εισβολή στην Κύπρο, την επανάσταση του 1821 σε όλη την Ελλάδα, και την σκλάβα Μακεδονία του Παύλου Μελά… (Από «Ελλήνων Ιστορία»)

Ο άγνωστος σ’ εμένα Κώστας Χατζηαντωνίου γράφει στο διαδίκτυο το παρακάτω σχόλιο με τίτλο «Αφρίν»: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερο Έγκλημα στην Ιστορία του Ανθρώπου από αυτό που συντελείται την στιγμή που ο αυτόχθων πληθυσμός μιας πόλης (βλέπε φωτο) την εγκαταλείπει και οι δυνάμεις της Βίας εισβάλλουν σ’ αυτήν. Ας αφήσουμε όλοι τις υψηλές αναλύσεις, τους χυδαίους συμψηφισμούς, τις διεθνιστικές …παπαριές, τις εθνικιστικές «ονειρώξεις» κι ας δούμε κατάματα την αλήθεια. Πως ανατολικά του Αιγαίου υπάρχει πάντα η Βαρβαρότητα, υπάρχει το Κτήνος που έφθασε στην Μικρασία πριν χίλια χρόνια και παραμένει ακόμη αυτό που ήταν ανέκαθεν: μια Ορδή που ξεριζώνει τους αυτόχθονες λαούς της Ανατολής.» Και φυσικά, με κάθε δύναμη, προσυπογράφω…

Πρωτοφανής δήλωση Ερντογάν: «Χαιρετίζω τα καταπιεσμένα μου αδέρφια σε Ξάνθη, Κομοτηνή και Θράκη. Θα έρθω και για σας.» Δεν συνηθίζω να αρθρογραφώ σε τόσο σκληρή γλώσσα, αλλά Ταγίπ γιαλαντζί αφέντη, να έρθεις, αφού το θες τόσο πολύ. Μόνο φρόντισε να πάρεις φόρα και να έρθεις με την …όπισθεν.

Την πικρή διαπίστωση ότι η εικόνα που προβάλλει η χώρα διεθνώς είναι πολύ κακή, διαπιστώνουν πολλοί έγκριτοι αρθρογράφοι των αθηναϊκών εφημερίδων. Ανάμεσά τους η «Καθημερινή» διαβεβαιώνει ότι «όλοι αντιλαμβάνονται ότι τα τριτοκοσμικά φαινόμενα της «διαπλοκής με τα κουμπούρια» δεν αφορούν μόνο το ποδόσφαιρο. Οι κυβερνώντες είχαν πείσει πολλούς καλοπροαίρετους ξένους ότι –σε αντίθεση με προηγούμενες κυβερνήσεις– θα ξερίζωναν τα ισχυρά συμφέροντα που παραδιοικούσαν διάφορους τομείς. Σιγά σιγά συνειδητοποιούν την πραγματικότητα. Βλέπουν, ταυτόχρονα, τη γενικευμένη ανομία με τους τραμπουκισμούς και την ανεξέλεγκτη δράση των μπαχαλάκηδων. Και τέλος, αρχίζουν να καταλαβαίνουν τι γίνεται στην ευρύτερη δημόσια διοίκηση και στην παιδεία, όπου πάμε πίσω ολοταχώς. Ολα αυτά μαζί δεν συνθέτουν την εικόνα μιας κανονικής ευρωπαϊκής χώρας.» Κι αν προσθέσει κανείς ότι τα «όλα» που αναφέρονται παραπάνω δεν είναι …όλα, αλλά και το να μπλέξουμε άσχημα με τα ελληνοτουρκικά κρέμεται διαρκώς (προϊούσης της Άνοιξης) πάνω από τα κεφάλια μας ως δαμόκλειος σπάθη, αντιλαμβάνεται εύκολα πώς «δένει» ακριβώς το γλυκό …συκαλάκι.

Σκέψη και πρόθεση της κυβέρνησης είναι το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στη μεγάλη κατηγορία να αρχίσει ξανά το προσεχές Σαββατοκύριακο, αλλά για να ανάψει το πράσινο φως θα πρέπει να πληρούνται κάποιες συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Πέρα από την έκδοση των αποφάσεων για τις εκκρεμείς υποθέσεις της αθλητικής δικαιοσύνης, θα πρέπει μέχρι την Παρασκευή η Super League να δεσμευτεί εγγράφως πως θα ληφθούν μέτρα για τους κανονισμούς και την ασφάλεια των αγώνων. «Ο Γιώργος Βασιλειάδης περιμένει από τις ΠΑΕ να δεσμευτούν πως θα αυστηροποιηθεί ο πειθαρχικός κώδικας. Βασικός όρος είναι να αποδεχτούν οι ομάδες το μέτρο ανάκλησης πιστοποιητικού συμμετοχής στο πρωτάθλημα από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού και πως ουσιαστικά θα υποβιβάζονται όσες θα κάνουν δύο φορές σοβαρά επεισόδια, κάτι που θέλει να περάσει και στον κανονισμό αδειοδότησης. Επίσης προϋπόθεση που τίθεται είναι η φύλαξη των αγώνων από εταιρείες ιδιωτικής ασφάλειας και όχι αστυνομία. Ακόμη, ο υφυπουργός Αθλητισμού επιμένει στην ποινικοποίηση και την επιβολή ποινών για εμπρηστικές δηλώσεις, κάτι που θέλει να περάσει από τον Κώδικα Δεοντολογίας στον Πειθαρχικό Κώδικα.»…. Καλά όλα αυτά, αλλά το κρίσιμο με τα Ελληνικά καθέκαστα δεν είναι ποια και πόσα μέτρα θα παρθούν, αλλά πόσα θα εφαρμοστούν τελικά ή θα μείνουν μόνο …στα χαρτιά.

Μια παλιά ινδιάνικη διδακτική ιστορία για την εσωτερική μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή μας. Ένα βράδυ ένας γέρος ινδιάνος της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων και του είπε:

–Γιε μου, η μάχη γίνεται ανάμεσα σε δυο λύκους που έχουμε όλοι μέσα μας. Ο ένας είναι το Κακό. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η ενοχή, η προσβολή, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ. Ο άλλος είναι το Καλό. Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία.

Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του:

–Και ποιος λύκος νικάει;

Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά:

–Αυτός που ταΐζεις.

Στις 21 Μαρτίου ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης… Ενός λεπτού σιγή για όλους εκείνους τους ποιητές και τις ποιήτριες, που κάποια στιγμή σταμάτησαν ν’ ανασαίνουν, μέχρι να βρουν την κατάλληλη λέξη.

Η κακία είναι μια ανοησία για εκείνους που δεν έχουν καταλάβει ότι δεν ζούμε για πάντα. (Αριστοτέλης).

Χασαπογραφήματα: Κάθε φορά που δεν τρώτε μπριζόλα και προτιμάτε μανιτάρια, γιατί τάχα μου είστε vegetarians, αφήνετε άστεγα πέντε στρουμφάκια. Αναίσθητοι…

Η επιστήμη μίλησε: Οι έξυπνοι άνθρωποι κοιμούνται αργά, είναι ακατάστατοι και βρίζουν.

Είναι ωραίο να ξέρεις, ότι λείπεις σε κάποιους ανθρώπους… Εγώ, ας πούμε, όπου πάω μου λένε: «Μόνο εσύ μας έλειπες».

Όσο πλησιάζει το πρόωρο φετινό Πάσχα, τόσο πρέπει να έχουμε το μυαλό μας στο συνάνθρωπο που υποφέρει, ζει φτωχικά ή στη μοναξιά του και έχει πραγματική ανάγκη επιβίωσης και συντροφιάς. Είναι επίκαιρος όσο ποτέ ο γνωστός αφορισμός «χάρισε ένα Πάσχα σε κάποιον που πεινάει κι εσύ ας μη νηστέψεις ποτέ». Ας μην ξεχνάμε, εξ άλλου, ότι η αγάπη βρίσκει εύκολα δρόμους και προορισμούς, όταν πρέπει να ζεστάνει άλλες καρδιές και να σκορπίσει σπάταλα χαμόγελα.

Μακάρι φέτος ο Ευαγγελισμός να φέρει και το χαρμόσυνο μήνυμα της απελευθέρωσης των δυο παλικαριών μας, που παράνομα και ύπουλα κρατούν οι Τούρκοι του Ερντογάν στις φυλακές τους. Μακάρι για να γιορτάσουμε και το φετινό Πάσχα, με περισσότερη γαλήνη και ειρήνη.

Ας αρχίσουμε από τα πιο απλά και τα αυτονόητα: Σε όποιον αρέσει ή δεν αρέσει: Όσο ζω, στις εθνικές γιορτές θα αναρτώ στον εξώστη της οικίας μου την Ελληνική σημαία. Δεν ρωτώ κανέναν αν επιτρέπεται και δεν το διαπραγματεύομαι με κανέναν.