ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 2-12–2017

Μπήκαμε στον Δεκέμβριο

και στις γιορτάδες μήπως;

Νέες δαπάνες κι έξοδα,

αλλά στο βάθος …κήπος.

Μπορεί μεν να άρπαξαν οι Κυβερνώντες (διαχρονικά μέσα στην οικονομική κρίση) ένα μεγάλο κομμάτι της «τούρτας» των συντάξεων, αλλά τώρα ο Τσίπρας αποφάσισε να επιστρέψει κάποια… κερασάκια της ή λίγο πασπάλισμα από τη …ζάχαρη άχνη. Προεόρτια μάλιστα, μαζί με το κοινωνικό μέρισμα (άλλα …ζωογόνα (;) «κερασάκια» κι αυτά)… Φαίνεται πως οι Έλληνες πολιτικοί ξέρουν πια καλά το μάθημά τους… Ότι δηλαδή ο λαός ξεχνάει πιο εύκολα τα δύσκολα και άσχημα, αν του χαϊδέψεις λίγο τ’ αυτιά ή του ζεστάνεις κάπως (και εντελώς περιστασιακά) την τσέπη.

Κάποιος πρέπει όμως να εξηγήσει στον κ. Τσίπρα και τον «συνεταίρο» του κ. Καμμένο, εκείνη την παροιμία με τη …στάμνα, που πάει πολλές φορές στη βρύση, αλλά…

Κοντολογίς, οι πραγματικοί μάγοι με τα δώρα δεν φαίνεται να έρχονται και φέτος… Παρκάρισαν τις καμήλες τους σε κάποια όαση της Ανατολής και παρέδωσαν και πινακίδες, για να γλιτώσουν τα …τέλη κυκλοφορίας. Άσε που τρόμαξαν και με την πρόσφατη viral δήλωση του Τσίπρα, όταν επισκέφτηκε τις ΗΠΑ… Ότι, δηλαδή, «Φάγαμε την …καμήλα (κρίση) κι έμεινε η ουρά της». Οπότε, δύσκολοι καιροί για …καμήλες, γενικώς.

Πάντως η αλήθεια κρύβεται στη φορο-καταιγίδα που έρχεται με το «καλημέρα» του 2018. Χιλιάδες μισθωτοί, συνταξιούχοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, ιδιοκτήτες ακινήτων και άλλες κατηγορίες φορολογουμένων θα επιβαρυνθούν με νέους φόρους από την Πρωτοχρονιά και μετά. Στον Προϋπολογισμό του 2018 που κατατέθηκε στη Βουλή οι φόροι για άλλη μια χρονιά έχουν την τιμητική τους, καθώς από άμεσους φόρους αναμένει το κράτος να εισπράξει επιπλέον έσοδα 478 εκατ. ευρώ σε σύγκριση με το 2017 και έμμεσους φόρους 473 εκατ. ευρώ, συνολικά δηλαδή 951 εκατ. ευρώ. Στα ύψη παραμένει και η φορολογία στα ακίνητα, καθώς από τον ΕΝΦΙΑ και λοιπούς φόρους στην περιουσία το κράτος προβλέπει να εισπράξει 3,37 δισ. ευρώ (από τα υψηλότερα των τελευταίων ετών).

Εκείνο όμως που μόνιμα «πονάει» τις φτωχότερες κοινωνικές ομάδες είναι η -πανάκριβη πια- καθημερινότητα. Βγάζεις π.χ. το πενηντάρι από το πορτοφόλι σου, κυρίως για τις στοιχειώδεις δαπάνες σίτισης και διαβίωσης και φαντάζει σαν ένα αόρατο χέρι να το εξαφανίζει και να χάνεται στο άψε – σβήσε. Ειδικότερα οι χειμώνες είναι εκείνοι που …τρομάζουν πλέον, με το κόστος της θέρμανσης, τις δαπάνες εκπαίδευσης των παιδιών και τόσα πρόσθετα άλλα, να συνεχίζουν και να διευρύνουν τις τακτικές οικονομικές «αφαιμάξεις» μας…

Η καταστροφή που έπληξε τη Μάνδρα ήταν μεγάλη. Έφερε όμως στο προσκήνιο, για μία ακόμη φορά, τον ρόλο ενός δυναμικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας, που προσφέρει στα δύσκολα και βοηθά να κλείνουν πληγές όποτε και όπου μπορεί. Νέοι άνθρωποι, εθελοντικές ομάδες, επιχειρήσεις έκαναν το καθήκον τους και κράτησαν όρθια μια περιοχή που, ούτως ή άλλως, δοκιμάζεται από την οικονομική κρίση. Ορισμένοι περιφρονούν και χλευάζουν την Ελλάδα της αλληλεγγύης. Προφανώς την εγκρίνουν μόνον όταν εξυπηρετεί κομματικούς σκοπούς. Η κοινωνία των πολιτών, όμως, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα, μεγαλώνει και ωριμάζει. «Να και ένα καλό που βγήκε από την κρίση», σχολιάζει η «Καθημερινή»…

Λίγο πριν μπούμε στην κυρίως Χριστουγεννιάτικη περίοδο, καλό είναι να θυμίσουμε, ότι και στην περιοχή μας είναι μεγάλες οι ανάγκες διαβίωσης για πολλούς συνανθρώπους μας, συμπολίτες μας. Τα φιλόπτωχα και τα κοινωνικά παντοπωλεία της τοπικής μας Εκκλησίας, αλλά και το Δίκτυο Εθελοντών «η Αλληλεγγύη» κάνουν ότι μπορούν και μόνο ως αξιέπαινη πρέπει να θεωρείται η βοήθεια και η προσφορά τους, στα χρόνια της κρίσης. Οι ανάγκες όμως, έστω για ένα αξιοπρεπές γιορτινό τραπέζι, ένα παιχνίδι ή ένα γλυκό για τα άπορα παιδιά πληθαίνουν και δεν πρέπει ν’ αφήσουν κανένα στο παράπονο. Το σύνθημα «όλοι μαζί μπορούμε…» απηχεί μια μεγάλη αλήθεια, που απαιτεί την -ελάχιστη έστω- προσφορά όλων μας, για να κάνουμε πάλι θαύματα και κυρίως να κάνουμε πραγματικότητα το θαύμα της αγάπης και της ανθρωπιάς.

Με άλλα λόγια, να μην ψάχνουμε τον μικρό Χριστό, στις -συχνά κακόγουστες- φάτνες των πλατειών και των πάρκων, με τα πολύχρωμα λαμπιόνια και τις γιρλάντες. Ένα απλωμένο χέρι που βοηθάει, ίσως είναι η καλύτερη «φάτνη» που ονειρευτήκαμε ποτέ…

Πού να το φανταζόταν οι άνθρωποι του ΓΣΑ, στην αρχή της νέας αγωνιστικής περιόδου, ότι δεν έπρεπε ίσως να ψηφίσουν θετικά, στην αμφιλεγόμενη πρόθεση της ΕΠΣΘ, να εγγράψει στα μητρώα της το ξενόφερτο μόρφωμα της πρώην Πύδνας ως τάχα «Βόλος ΝΠΣ»; Ιδού τώρα, που έρχονται δίπλα – δίπλα στη διεκδίκηση της πρώτης θέσης οι δυο τους, με τους Αλμυριώτες προφανώς να εύχονται ταυτόχρονα να αποδώσουν τα ένδικα μέσα εναντίον της «μουσαφίρισσας», τα οποία ήδη κλιμακώνουν οι «μεγάλοι» του Βόλου, Νίκη και Ολυμπιακός, οι μόνες ομάδες που εναντιώθηκαν εξ αρχής στην «εισβολή» του ξενόφερτου και στις «Ναπολεόντειες» μεθοδεύσεις του Μπέου, για μια «ισχυρή ομάδα» κτλ. Αν τότε, ταυτιζόταν μαζί τους και ο Γυμναστικός, ίσως συμπαρέσυρε και το «όχι» κι άλλων ομάδων και τα πράγματα σήμερα να ήταν διαφορετικά. Προφανώς, όσοι αποφάσισαν να ταυτιστούν με τον κ. Λασκαράκη και τους γύρω απ’ αυτόν τότε δεν μπορούσαν να φανταστούν τη φετινή, ανταγωνιστική και εκπληκτική αγωνιστική πορεία του Γυμναστικού, αλλά ούτε και το ενδεχόμενο να παραμείνει πρώτος, αν…..

Τουλάχιστον οι κυανόλευκοι της πόλης μας ας κερδίσουν τους …ΠιΣιΝούς την Κυριακή μέσα στο «Ραγάζος» (και μπορούν να το κάνουν) για να ‘ναι… «στον γάιδαρο καβάλα» δια παν ενδεχόμενο και, από εκεί και πέρα, ό,τι ήθελε προκύψει.

Την υπουργική απόφαση για την εκτύπωση επτά βιβλίων του Δημοτικού, μαθαίνω ότι υπέγραψε ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου. Στην ίδια απόφαση περιλαμβάνονται και οι αλλαγές που ζητεί το υπουργείο Παιδείας σε δύο βιβλία, την «Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή» και των Φακέ́λων Θρησκευτικών Πρωτοβά́θμιας Εκπαί́δευσης. Ανάμεσα στις διορθώσεις που προωθεί ο κ. Γαβρόγλου ξεχωρίζει κανείς την αλλαγή του ορίου για συμμετοχή στις εκλογές, που από την επόμενη ψηφοφορία θα είναι στα 17 έτη και όχι στα 18, όπως ίσχυε μέχρι τώρα, καθώς και την επικαιροποίηση στις φωτογραφίες που απεικονίζουν την κυβέρνηση και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τελικά, μου φαίνεται πως οι κωλοτούμπες, για τους Κυβερνώντας, έχουν γίνει νευρικό τικ…

Τα συγκλονιστικά παρεπόμενα της τυφλής βίας των τρομοκρατών: Τέλος στη ζωή του έβαλε ένας από τους επιζώντες του μακελειού στο Μπατακλάν, στη Γαλλία. Εκτιμάται πως δεν συνήλθε ποτέ από το σοκ της αιματηρής επίθεσης. Πρόκειται για τον μόλις 31 χρόνων Γκιγιόμ Βαλέτ, ο οποίος υπέφερε από ψυχολογικά τραύματα, μετά την επίθεση του ISIS που είχε προκαλέσει το θάνατο 130 ανθρώπων στις 13 Νοεμβρίου του 2015 στο Παρίσι. Σημειώνεται ότι ο νεαρός είχε αρνηθεί να λάβει βοήθεια, τόσο από ομάδα υποστήριξης των θυμάτων, όσο και από την οικογένειά του. Ωστόσο, τον παρακολουθούσε ψυχολόγος. Δεν τα κατάφερε όμως και αυτοκτόνησε

Αρχαία ιερά, χρυσά νομίσματα και άλλα κτερίσματα, σπουδαία ευρήματα αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη κάτω από τις νέες σήραγγες των Τεμπών. Ο χώρος θα είναι επισκέψιμος από τον προσεχή Σεπτέμβριο, όταν θα τοποθετηθούν και ενημερωτικές πινακίδες. Το εκπληκτικό γεγονός είναι ότι οι ανεκτίμητης αξίας θησαυροί, πολλοί εκ των οποίων μεταφέρθηκαν ήδη στο Μουσείο για προστασία, τους οποίους κρύβει η Ελληνική γη, δεν έχουν (ευτυχώς – όπως κι αν το δει κανείς) τελειωμό.

Αξίζει να παρατηρείς τους βιαστικούς και τις βιαστικές της γειτονιάς που στόλισαν από τώρα τα σπίτια και τους χώρους εργασίας τους με τον Χριστουγεννιάτικο διάκοσμο. Πολλοί μάλιστα, στόλισαν μεν, αλλά δεν ανάβουν τα πολύχρωμα φωτάκια τους ακόμη, ακριβώς για να μην …κατηγορηθούν σαν βιαστικοί και μοιάζουν σαν να περιμένουν ένα αόρατο σύνθημα γενικής φωταψίας. Αρίμπα στα κοφίνια…

Σήμερα, αν προσθέσεις την ηλικία σου και το έτος γεννήσεώς σου, το άθροισμα που θα προκύψει είναι σίγουρα το τρέχον έτος 2017. Κάτι τέτοιο συμβαίνει κάθε χίλια χρόνια.

Ο καλός μας άνθρωπος, Θανάσης Βέγγος, ούτε που φανταζόταν ότι τα λόγια που έλεγε το 1995 στην ταινία «Το Βλέμμα του Οδυσσέα» του μεγάλου σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου θα ήταν σήμερα πιο επίκαιρα από ποτέ. Σε μια σκηνή της βραβευμένης ταινίας ο Θανάσης Βέγγος, που υποδυόταν τον ταξιτζή, κάνει ένα προφητικό μονόλογο: «Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα! Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο».

Μια παρέα συνομηλίκων μου πήγαμε για ποτό. Η μία κυρία της παρέας παράγγειλε μπατίντα ντε κόκο, η άλλη μαρτίνι, ο φίλος μου βερμούτ κι εγώ ρόσσο αντίκο. Ξαφνικά το προσωπικό του μπαρ ξέσπασε σε γέλια, όπως κι ο γύρω κόσμος. Μας ευχαρίστησαν, για τις αξέχαστες στιγμές γέλιου που τους χαρίσαμε και μας παρακάλεσαν με την πρώτη ευκαιρία να ξαναπάμε. Δεν κατάλαβα τι έγινε…

Κι αν η ζωή φαίνεται πικρή, ανακάτεψε… Έχει κάτσει η ζάχαρη.

Καλό μήνα από χθες και χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν τις επόμενες μέρες (Βαρβάρα, Σάββας, Νίκος, Λευτέρης κτλ.) πριν τη μεγάλη γιορτή. Μπήκαμε και επίσημα σ’ έναν ακόμη χειμώνα, που (όσο κι αν γκρινιάζουμε) ένα είναι βέβαιο: Κι αυτόν δεν πρόκειται -συν Θεώ- να τον αφήσουμε να μας γονατίσει.