ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 18-11–2017

Ανέτοιμους μας έπνιξε

στον ύπνο η «Ευρυδίκη».

Θα ‘λεγες πως μας τιμωρεί

για λάθη η Θεία Δίκη.

Με κομμένη ανάσα, πίκρα, οργή και αγωνία, όλοι οι Έλληνες παρακολούθησαν, τις προηγούμενες μέρες, το καταστροφικό πέρασμα της «Ευρυδίκης» πάνω από τη χώρα, με τον δείκτη του ολέθρου να ανεβαίνει διαρκώς σε νεκρούς και τραυματίες (κυρίως ανυπεράσπιστους ηλικιωμένους) και την εξαφάνιση εκατοντάδων περιουσιών ,επιχειρήσεων και υποδομών, που πάλι αποδείχτηκαν λίγες και ανέτοιμες για να υπερασπιστούν το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας και τις περιουσίες των ανθρώπων. Ειδικότερα η Δυτική Αττική πνίγηκε και από τις παλιές αμαρτίες, δηλαδή τα μπαζωμένα ρέματα, τα διάτρητα αντιπλημμυρικά έργα, τις πυρκαγιές που «στεγάνωσαν» το έδαφος, την άναρχη δόμηση. Οι υδάτινοι εφιάλτες επέστρεψαν στην περιοχή της Μάνδρας, των Μεγάρων και της Νέας Περάμου και στοίχειωσαν τις οικογένειες που έχασαν δικούς τους ανθρώπους, αλλά και όσους είδαν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται. Η …προαναγγελθείσα πλημμύρα στη Δυτική Αττική ανέδειξε για άλλη μια φορά τις παραλείψεις και τα κενά του κρατικού μηχανισμού, ο οποίος εδώ και δεκαετίες έρχεται εκ των υστέρων να διαπιστώσει τα προβλήματα, δίχως να τα επιλύει. Είναι χαρακτηριστικό ότι, η συγκεκριμένη περιοχή άρχισε να ταλαιπωρείται με πλημμυρικά φαινόμενα από τη δεκαετία του ΄50.

Δεν υπάρχουν λόγια για όσα συνέβησαν στη Νέα Πέραμο και στη Μάνδρα Αττικής… Αυτοί οι -μέχρις στιγμής- 15 νεκροί θα στοιχειώνουν κάθε έναν που έκανε τη μία μετά την άλλη παρανομία, μπαζώνοντας ρέματα, χωρίς αντιπλημμυρικά έργα, αλλά και το Κράτος που είναι κατά κανόνα απόν από τις μεγάλες καταστροφές και στη συνέχεια έρχεται να τις μπαλώσει πρόχειρα και υποκριτικά. Πρέπει κάποια στιγμή να λειτουργήσουν οι νόμοι και οι πολεοδομικοί κανονισμοί. Πρέπει κάποια στιγμή να γίνουμε υπεύθυνοι απέναντι στον εαυτό μας και τους συμπολίτες μας. Δεν είναι δυνατόν να χάνονται ζωές τόσο άδικα, επειδή κάποιος δεν βολεύεται να κάνει τη δουλειά του με τον νόμιμο και σωστό τρόπο…

Όσο υπάρχουν άνθρωποι… Κοινοποιώ ανάρτηση από ξενοδόχο των Μεγάρων, που αναρτήθηκε το βράδυ της φονικής περασμένης Τετάρτης: «Αντιλαμβανόμενοι την τραγική κατάσταση από τις πλημμύρες στην ευρύτερη περιοχή, θεωρούμε πως είναι ελάχιστη υποχρέωσή μας να παραχωρήσουμε δωρεάν τα υπόλοιπα διαθέσιμα δωμάτια του ξενοδοχείου μας για το σημερινό βράδυ. Παρακαλούμε αν βρίσκεστε οι ίδιοι σε ανάγκη ή γνωρίζετε άτομα που χρήζουν βοήθειας, να μας καλέσετε στο 22 κτλ. κτλ. Επειδή προφανώς οι τεράστιες ανάγκες από την καταστροφή δεν μπορούν να καλυφθούν, παρακαλούμε να προσέλθουν μόνο όσοι έχουν απόλυτη ανάγκη. Προτεραιότητα θα δοθεί σε οικογένειες με μικρά παιδιά και σε ηλικιωμένους.» Όσο υπάρχουν άνθρωποι….

Μνήμες άσχημες και στο Βόλο ξύπνησαν οι φετινές πλημμύρες, από την καταστροφή που προκάλεσε ο υδάτινος εφιάλτης τον Οκτώβριο του 2006, μετά την υπερχείλιση του Κραυσίνδωνα στον Βόλο. Επιχειρήσεις στο Πεδίο του Άρεως καταστράφηκαν ολοσχερώς, αφού το νερό ξεπερνούσε τα 2 μέτρα με τους ανθρώπους να είναι εγκλωβισμένοι μέσα στα καταστήματά τους, ευτυχώς χωρίς ανθρώπινες απώλειες.

Σκληρή ανακοίνωση από το Υπουργείο Εξωτερικών εκδόθηκε για τις μεθοδεύσεις της Τουρκίας στην κατεχόμενη Κύπρο. «Επιδιώκεται η πρόκληση τετελεσμένων γεγονότων σε βάρος της διεθνούς νομιμότητας», αναφέρεται στην ανακοίνωση και τονίζεται πώς η Ελλάδα δεν πρόκειται να το επιτρέψει, όπως δεν μπορεί να δεχθεί την τουρκική εισβολή και κατοχή. Η ανακοίνωση εκδόθηκε με αφορμή την 34η επέτειο της παράνομης ανακήρυξης του ψευδοκράτους στην Κύπρο, αλλά έρχεται σε μία κρίσιμη συγκυρία, αφού αναμένεται να πραγματοποιήσει επίσκεψη στην Ελλάδα ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, το επόμενο διάστημα. Η Αθήνα πάντως σπεύδει να τον προειδοποιήσει αφενός για τα παιχνίδια της Άγκυρας στη Θράκη (ο Τσίπρας ανακοίνωσε την κατάργηση της σαρίας) και, αφετέρου, για τις σκέψεις προσάρτησης των Κατεχομένων. Να σημειωθεί πώς τουρκικά μαχητικά που έλαβαν μέρος στις εκδηλώσεις για την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους, παραβίασαν το κυπριακό εναέριο χώρο και έφτασαν μέχρι και την Λευκωσία. Η Κύπρος αντέδρασε στέλνοντας τα στοιχεία των παραβιάσεων στον ΟΗΕ. Προσωπικό συμπέρασμα; Ή παίζονται διεθνή παιχνίδια που παντελώς αγνοούν (πάλι) οι Έλληνες πολίτες ή ή όλη κατάσταση θυμίζει τη γνωστή λαϊκή παροιμία μ’ εκείνον το …λύκο που ξύνεται στη γκλίτσα του τσοπάνη.

Διαστάσεις έχει λάβει το περιστατικό σε Λύκειο της Κρήτης, όπου ένας μαθητής αποβλήθηκε από το σχολείο, επειδή το πρωί της παραμονής της 28ης Οκτωβρίου, ύψωσε σε στύλο την ελληνική σημαία, κάτι που δεν είχε γίνει από το Λύκειο τα τελευταία 4 χρόνια, παρά το ότι το θέμα είχε θιχτεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Μια από τις επόμενες μέρες, μαθητές του συγκεκριμένου Λυκείου, σε ένδειξη συμπαράστασης προς τον συμμαθητή τους, αλλά και σε μια συμβολική πράξη κράτησαν ο καθένας στα χέρια του μια μικρή σημαία και «ύψωσαν» και δέκα μεγάλες ελληνικές σημαίες σε διάφορα σημεία. Παράλληλα, πριν την καθιερωμένη πρωινή προσευχή, οι μαθητές συγκεντρώθηκαν στην αυλή και έψαλαν τον εθνικό ύμνο. Οι συμμαθητές του παιδιού, που τιμωρήθηκε με το επιχείρημα ότι ήταν επικίνδυνο που ανέβηκε στον στύλο για να ανεβάσει τη σημαία, πρωτοτύπησαν και αντί να μετατρέψουν το Λύκειο σε ένα ακόμη σχολείο που τελεί υπό κατάληψη, βρήκαν ένα διαφορετικό, πιο αιχμηρό τρόπο να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους στη διεύθυνση του σχολείου. Γενικό συμπέρασμα, απ’ όλα τα παραπάνω; Ναι… Υπάρχει ακόμη ελπίδα για μια εθνική ανάταση και ανάσταση. Και τα παιδιά μας δείχνουν το δρόμο.

Η Αρετή Τζανετοπούλου είναι φίλη μου στο ίντερνετ, κυρίως όμως κοσμεί την παιδαγωγική της καριέρα ως διευθύντρια στο -φημισμένο πια- Μουσικό Σχολείο Βόλου και, πριν λίγες μέρες, δημοσίευσε στο facebook την παρακάτω τρυφερή ιστορία, με τίτλο: «Μια ιστορία …έρωτα». Απολαύστε την:

«Μια ….”κακιά” καθηγήτρια έφερε στο γραφείο μιας επίσης “κακιάς” Διευθύντριας δύο μαθητές, ένα αγόρι κ ένα κορίτσι, που δεν πήγαν στο μάθημά τους. Τα παιδιά με μια φυσική συστολή κατέβασαν το κεφάλι, ενώ το κορίτσι κοκκίνισε λίγο περισσότερο από το αγόρι….

-Κυρία δεν κάναμε …τίποτα, λέει ο νεαρός.

-Δηλαδή, τι θα μπορούσατε να κάνατε; ρωτάει αυστηρότατα η “κακιά” Διευθύντρια.

-Κυρία, -ανέλαβε ο νεαρός, που ως άντρας το πήρε επάνω του- να σας πούμε;

-Να μου πείτε.

-Σήμερα έχουμε επέτειο… Κλείνουμε ένα χρόνο μαζί… Και να… της πήρα μια σοκολάτα… Θέλετε κ εσείς ένα κομματάκι;

Και έβγαλε δειλά από την τσέπη της φόρμας του μια μισοφαγωμένη σοκολάτα…

Η “κακιά” Διευθύντρια, δοκιμάζοντας ένα κομμάτι και νιώθοντας τη γλύκα της νιότης, τη γλύκα της άδολης και ανόθευτης αγάπης και του ….συμπαντικού έρωτα, μεταμορφώθηκε κι έγινε απρόσμενα ένας επιρρεπής στο συναίσθημα άνθρωπος, που τους αγκάλιασε, τους είπε να προσέχουν, τους θύμισε ότι τα μαθήματα πρέπει να είναι η προτεραιότητά τους και τους συμβούλεψε να ζητήσουν συγγνώμη από τους καθηγητές τους… Ήθελε να τους πει να κρατήσουν σαν φυλαχτό αυτήν την αγνότητα και αθωότητα, ήθελε να τους ευχαριστήσει για το σημερινό “δώρο” που της έκαναν, να δοκιμάσει λίγο από την ομορφιά και τη δύναμη «εκείνης» της αγάπης, αλλά θα τους τα πει αργότερα, να μεγαλώσουν λίγο.

Σημείωση 1η: Δεκαέξι χρονών η ηλικία των παιδιών.

Σημείωση 2η: Όταν γύρισε στο σπίτι η “κακιά” Διευθύντρια πήρε να ξαναδιαβάσει το “Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα”, του Μενέλαου Λουντέμη, για να ξαναβρεί τον Μέλιο και την Αγράμπελη, που σήμερα τους συνάντησε στο …σχολείο.

«Έφυγε» στα 88 του χρόνια, την περασμένη Δευτέρα, ο Γιάννης Καψής, διαπρεπής δημοσιογράφος, πολιτικός και συγγραφέας, επιφανής Σμυρνιός. Μεγάλο το κενό που προκαλεί η απώλειά του. Ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα συλλυπητήρια που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο, έγραψα στον γιο του και συνάδελφο Παντελή Καψή, ότι «κάθε φορά που φεύγει ένας Σμυρνιός, νιώθω πως ξανακαίγεται η Σμύρνη μας».

«Λένε, πως όταν διαβάζεις μια καλή εφημερίδα είναι σαν να ακούς την πατρίδα να σου ψιθυρίζει, σαν να παρακολουθείς να γράφεται η πρόσφατη Ιστορία μπροστά στα μάτια σου.» (Από την «Καθημερινή», που συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής και κυκλοφορίας. Να τα χιλιάσει.)

-Το σπίτι σου έχει αυτόνομη θέρμανση;

-Ναι… Ο καθένας φοράει το μπουφάν του.

Αν είχε χιούμορ ο Τσίπρας θα έδινε την άδεια στον Κουφοντίνα στις …!7 Νοέμβρη.

Και βεβαίως είχε ολοκληρωθεί η στήλη για εκτύπωση πριν τις κύριες εκδηλώσεις της Παρασκευής για την Επέτειο του Πολυτεχνείου, άρα δεν μπορούσα να ξέρω τι είδους προβοκάτσιες είχαν σκαρφιστεί και υλοποιήσει, σε βάρος της τάξης και της ασφάλειας, στους περιβάλλοντες χώρους του Αθηναϊκού Κέντρου οι συνήθεις γνωστοί – άγνωστοι κουκουλοφόροι. Οι ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες των προηγούμενων ημερών πάντως, ήταν ιδιαίτερα αποθαρρυντικές.

Δεν υπάρχει ελπίδα, φίλοι. Δεν υπάρχει. Αυτή είν’ η χώρα μας. Αυτή ακριβώς… Στον «τοίχο» του Έκτορα Κουφοντίνα, που του εύχονται εκατοντάδες για τον πατέρα του, μια κυρία έγραψε «πες του μπαμπά σου, ότι του κόβουμε πάντα κομμάτι στη βασιλόπιτα»… (Δεν είναι πλάκα).

Λίγοι και λίγες έχουν καταλάβει ότι μπήκαμε ήδη στην προεόρτια νηστεία των Χριστουγέννων. Λογικό… Έτσι κι αλλιώς, σε νηστεία είμαστε, προ πολλού.