Εξόρμηση του ΕΟΣ Αλμυρού στο σπήλαιο της «Νεροσπηλιάς» στην Όθρυ – Έκδοση 21-10-2017

Με εξαιρετικές καιρικές συνθήκες πραγματοποιήθηκε το πρωί της Κυριακής 15 Οκτωβρίου, η προγραμματισμένη εξόρμηση – πεζοπορία στην Όθρυ για τα μέλη & τους φίλους του ΕΟΣ Αλμυρού. Η 16μελής παρέα, αποτελούταν από μέλη της ορειβατικής ομάδας του ΕΟΣ, καθώς και από συμπολίτες μας που θέλησαν να ανέβουν και να γνωρίσουν τις ομορφιές του βουνού μας.

Στις 09:00 π.μ. το πρωί της Κυριακής οι συμμετέχοντες συγκεντρώθηκαν έξω από το Μουσείο του Αλμυρού. Στόχος και προορισμός τους, σύμφωνα με το πρόγραμμα, ήταν το σπήλαιο της “Νεροσπηλιάς” που προσεγγίστηκε μέσα από ένα πανέμορφο ορειβατικό μονοπάτι (σήμανση άσπρο-κίτρινο). Υπό τη καθοδήγηση του μέλους του συλλόγου κ. Κώστα Ζούπη (πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Σπηλαιολογίας Ελλάδος) τα μέλη του συλλόγου σε μια “έκτακτη” εξόρμηση αλλά ιδανική από άποψη καιρικών συνθηκών (η ιδανική περίοδος για είσοδο στο σπήλαιο είναι μετά το τέλος του καλοκαιριού και στις αρχές του Φθινοπώρου όπου ο όγκος του νερού είναι στο ελάχιστο σημείο), γνώρισαν το εκπληκτικό αυτό σπήλαιο που βρίσκεται στην Όθρυ, σε υψόμετρο 1.100μ. και κάτω από τις δύο κορυφές του βουνού, Πήλιουρα (1.553μ.)  & Γκιούζι ή Σημείο (1.724μ.) με συνολικό μήκος 1.000μέτρα. Καταλήγει δε στο μεγάλο “σιφόνι” όπου η συνέχεια για κάποια μέτρα γίνεται με σπηλαιοκατάδυση.

Πλήρως εξοπλισμένη η ομάδα απόλαυσε το θαυμαστό κόσμο των σπηλαίων. Η είσοδος  έως το τέλος της διαδρομής διήρκησε 2 ώρες, με πολλές φωτογραφίες, ενημέρωση για το εσωτερικό του, τα πετρώματα, τις νυχτερίδες, τους σταλακτίτες & σταλαγμίτες αλλά και τις εντυπωσιακές λιμνούλες της διαδρομής, ενώ η έξοδος διήρκησε μόλις 40 λεπτά.

Φτάνοντας στο τέρμα του σπηλαίου ο οδηγός, κ. Κ. Ζούπης έκανε ένα μικρό μάθημα περί του σπηλαίου και αφηγήθηκε την ιστορία του. Πότε εξερευνήθηκε για πρώτη φορά, πότε έγιναν οι σπηλαιοκαταδύσεις σε αυτό αλλά και αναφέροντας και άλλα θέματα περί σπηλαιολογίας στην Ελλάδα και φυσικά για τα άλλα σπήλαια που υπάρχουν στη περιοχή μας.

Η επιστροφή μέσα από δασικό δρόμο αλλά & μονοπάτι στο ελατόδασος του “Πετροκάναλου”. Ακολούθησε μια μικρή στάση στο  μικρό προωθημένο καταφύγιο (αξίζουν συγχαρητήρια σε μέλη & φίλους του συλλόγου για την εθελοντική τους εργασία στη συντήρησή του). Η εποχή, τα χρώματα, το φυσικό κάλλος, ο καιρός και η παρέα αποζημίωσε τους συμμετέχοντες που μετά από 4,5 ώρες πήραν το δρόμο της επιστροφής.