ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 30–9–2017

Βρε, πώς μας καταντήσανε

των δανειστών κολπάκια.

Η Βόννη όταν φτερνίζεται,

εμάς πέφτουν τα …πάκια.

Ανησυχία και προβληματισμό προκαλεί στην Αθήνα το μετεκλογικό σκηνικό στη Γερμανία, όπως ισχυρίζονται ήδη πολιτικοί αναλυτές, καθώς ο χρόνος που θα απαιτηθεί προκειμένου η κ. Μέρκελ να σχηματίσει κυβέρνηση αναμένεται μακρύς και οι πιθανοί εταίροι της -λένε- δεν διάκεινται φιλικά προς την Ελλάδα. Την Αθήνα φοβίζει το ενδεχόμενο να υπάρξουν καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης και στο πεδίο των αποφάσεων για το χρέος. Ειδικότερα, από τη βραχυπρόθεσμη εκκρεμότητα της τρίτης αξιολόγησης ή το ζήτημα του χρέους μέχρι την εξέλιξη των ευρω-τουρκικών σχέσεων, η Αθήνα έρχεται αντιμέτωπη με ένα φάσμα καθυστερήσεων, αλλά και σοβαρών επιπτώσεων. Όλα αυτά είναι πιθανό να δημιουργήσουν σοβαρότατο πρόβλημα στο αφήγημα του Μεγάρου Μαξίμου περί «τέλους των μνημονίων» τον Αύγουστο του 2018, όπως και για τη διευθέτηση των Ελληνοτουρκικών, υπό ένα γενικότερο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Επίσης, πιθανή σκλήρυνση της στάσης του Βερολίνου και στο προσφυγικό θα αυξήσει πολλαπλασιαστικά την πίεση προς την Ελλάδα. Για μια ακόμη φορά, δηλαδή, «όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη …γκαστρωμένη».

Όσο κι αν είναι σύνθετο το πρόβλημα, άλλο τόσο πικρή είναι η σύγχρονη ιστορική αλήθεια… Ότι, δηλαδή, σχεδόν παντού στην Ευρώπη, όπου γίνονται εκλογές, καταγράφεται άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων. (Βλέπε π.χ. τις προάλλες στη Γερμανία). Και φυσικά η στήλη δεν προσφέρεται για πολιτικές αναλύσεις και πιθανές εξηγήσεις του φαινομένου. Το γεγονός όμως, ότι προηγουμένως έχουν αποτύχει ή δεν κατάφεραν να πείσουν τα ακρο-αριστερά κινήματα, έχει τις ευθύνες του γι’ αυτή τη λαϊκή «κωλοτούμπα». Ανεξάρτητα και από αυτό, ωστόσο, ο κατά τόπους απλός λαός θα «πληρώσει πάλι το μάρμαρο». Και μην αμφιβάλλετε, ότι η ταλάντωση του εκκρεμούς, ανάμεσα στα δυο άκρα, κάποτε θα ισορροπήσει (κάπου στο κέντρο προφανώς).

Από τις διαμαρτυρίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συνειδητοποίησα πόσο δυσκολεύτηκαν οι συμπολίτες μου, που η μικρή μας πόλη, για προληπτικούς λόγους, έμεινε για μισή μέρα με κλειστά τα καταστήματα του εμπορικού της κέντρου, την περασμένη Κυριακή, με αποτέλεσμα εκείνες τις ώρες να μην υπάρχει …ντελίβερι. Μάλιστα, κυρίες και κύριοι… Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και της φτώχειας, για αρκετούς, το ντελίβερι έγινε αναπόσπαστο κομμάτι και ανάγκη της καθημερινότητας. Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε πια να ζήσουμε χωρίς τα …φρέντο μας, τις πίτσες και τα πιτόγυρά μας. Σκεφτείτε, δηλαδή, πως αν αποφασίσουν κάποτε να απεργήσουν οι ντελιβεράδες, την έχουμε βαμμένη, κυριολεκτικά.

Στη σημερινή φωτογραφία της στήλης ο ηλικιωμένος κύριος με τα γυαλιά και το κουστούμι είναι ο Φρανκ – Βάλτερ Σταϊνμάιερ, Γερμανός πολιτικός του SPD και σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Γερμανίας. Το στιγμιότυπο είναι από τις εθνικές εκλογές της περασμένης Κυριακής και δείχνει τον κ. Πρόεδρο να περιμένει στην …ουρά, για να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα. Είπατε τίποτε;

Αρχίζει σιγά – σιγά, όπως κάθε χρόνο, η εποχή των γάμων… Διάβασα κάπου ορισμένες σοφές και χρήσιμες συμβουλές για τους καλεσμένους, τις οποίες έτυχε απόλυτα να ενστερνίζομαι. Ας ρίξουμε μια ματιά… Υπάρχουν, μερικά λάθη που επαναλαμβάνονται συνεχώς και από πολλούς. Ο καλός ο καλεσμένος φαίνεται πριν από τον γάμο. Πώς; Επιβεβαιώνοντας ότι θα είναι παρών και τηρώντας τη δέσμευσή του. Όσοι έχετε ασχοληθεί με την οργάνωση γάμου ξέρετε πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να καταλήξεις στον αριθμό των ατόμων που θα είναι στη δεξίωση και πόσο στοιχίζει όλη αυτή η διαδικασία. Το δώρο είναι μια άλλη «πονεμένη» ιστορία. Προφανώς, το δώρο δεν δωρίζεται, άρα δεν προσφέρουμε δώρα που μας έχουν χαρίσει άλλοι! Αν το ζευγάρι έχει λίστα γάμου, η δουλειά μας είναι πιο εύκολη. Αν όμως πρέπει να επιλέξουμε εμείς κάτι, δεν επιλέγουμε βάσει του δικού μας γούστου, αλλά προτιμάμε κάτι πιο ουδέτερο. Δεν ξεχνάμε σε καμία περίπτωση να βάλουμε την κάρτα μας, ώστε να ξέρουν από ποιον είναι το δώρο. Περνάμε στο ντύσιμο. Αυτό αφορά και τους άντρες και τις γυναίκες, παρόλο που κάποιοι θεωρούν μόνο γυναικείο το προνόμιο. Αποφεύγουμε τις υπερβολές, αποφεύγουμε τα προκλητικά ρούχα, αποφεύγουμε όμως και το απλό, καθημερινό ντύσιμο, εκτός αν υπάρχουν ρητές εντολές από το ζευγάρι! Οι γυναίκες καλό είναι να αποφεύγουν να φορούν άσπρα, είναι το χρώμα της νύφης τη συγκεκριμένη μέρα. Και φτάνουμε στη συμπεριφορά. Όσο και αν βαριόμαστε τους γάμους και τη διαδικασία, δεν κάνουμε φασαρία και δεν μιλάμε συνέχεια με την παρέα μας. Φυσικά έχουμε κλείσει το κινητό μας, για να μην χτυπήσει σε ακατάλληλη στιγμή. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι το κέντρο της προσοχής πρέπει να είναι το ζευγάρι. Αυτό σημαίνει π.χ. ότι δεν βγάζουμε selfies οπουδήποτε και με τον οποιονδήποτε. Διασκεδάζουμε αλλά χωρίς υπερβολές, δεν είναι απαραίτητο να δείξουμε όλες τις χορευτικές μας φιγούρες ή να δώσουμε πιο πολλές «παραγγελιές» στον DJ και από τον ίδιο τον γαμπρό! Δεν είναι ανάγκη να φύγουμε τελευταίοι των τελευταίων. Ας σεβαστούμε το ζευγάρι, αν θέλει να πάει να ξεκουραστεί, χωρίς να τους κρατάμε στο πόδι μέχρι να βαρεθούμε. Το φαγητό και το ποτό με μέτρο! Όπως επίσης και η κοινωνικότητα και το φλερτ. Κανείς δεν θέλει έναν άνθρωπο δίπλα του που μιλάει και φλερτάρει ασταμάτητα, αλλά δεν θέλει και το άλλο άκρο, που δεν μιλάει καθόλου. Πρέπει να κρατάμε στο μυαλό μας ότι, όσο καλή πρόθεση και να έχει το ζευγάρι, δεν μπορεί να τους έχει όλους ευχαριστημένους και χαρούμενους. Κάνουμε λοιπόν και εμείς υποχωρήσεις και δεν γκρινιάζουμε για όλους και για όλα. Έτσι και αλλιώς, δεν είναι η δική μας μέρα αλλά η δική τους. Α, και μία μπομπονιέρα είναι αρκετή! Δεν παίρνουμε και για την τρίτη μας εξαδέλφη… Και στα δικά μας, οι …ανύπαντροι.

Πέρασε και η φθινοπωρινή ισημερία, φεύγει σήμερα και ο Σεπτέμβρης κι έρχεται αύριο Κυριακάτικα ο Οκτώβρης να μας θυμίσει (ανεξάρτητα από τα προσωρινά τερτίπια και τις παλαβομάρες του καιρού) ότι μεσιάσει σιγά – σιγά και το Φθινόπωρο, με τον κοσμάκη να ξορκίζει τις κρύες μέρες που σίγουρα θα κρύβει ο επερχόμενος Χειμώνας. Πάνδημη ευχή επομένως, ο φετινός να ‘ναι ήπιος και να μη φορτώσει δραματικά τα οικογενειακά πορτοφόλια με τις δαπάνες της θέρμανσης. Έτσι κι αλλιώς πάντως, θα την παλέψουμε και τη φετινή χρονιά και -κοντά στις άλλες προετοιμασίες- ας έχουμε έτοιμες και τις «κεραίες» του ανθρωπισμού μας, για να παρέμβουμε και να βοηθήσουμε όσο μπορούμε, όπου μπορούμε, τον κοντινό πάσχοντα, το μοναχικό, την άνεργη, φτωχή οικογένεια. Όλα τα προηγούμενα χρόνια της οικονομικής κρίσης νομίζω πως τα κουτσο-καταφέραμε να μην πεινάσει κανείς συμπολίτης μας. Ίσως χρειαστεί να «βάλουμε …πλάτη» για λίγο ακόμη. Καλό μήνα πάντως, απ’ αύριο…

Mια διαχρονική προφητεία για τον Ελληνισμό που επαληθεύεται, που φέρεται να ειπώθηκε από την Πυθία, κυκλοφορεί τις τελευταίες ώρες στο διαδίκτυο και για πολλούς θεωρείται λίαν επίκαιρη. Όταν, στις αρχές του 2ου προχριστιανικού αιώνα, ο πολύπειρος Αρκάδας στρατηγός Φιλοποίμην, είδε τη διάθεση για εμπλοκή στα ελληνικά πράγματα του Ρωμαίου υπάτου Φλαμινίκου, κατάλαβε πως οι Έλληνες βρισκόταν μπροστά σε τεράστιες περιπέτειες. Ο Φιλοποίμην αποφάσισε τότε να συμβουλευθεί το Μαντείο των Δελφών, για το μέλλον της Ελλάδος. Η Πυθία έδωσε τον εξής χρησμό και ταυτόχρονα τον απόλυτο ορισμό της Ελλάδας, που εδώ και 22 αιώνες επιβεβαιώνεται στο ακέραιο: «Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδέποτε βυθιζόμενος»! Η ιέρεια των Δελφών παρομοίασε την Ελλάδα με φουσκωμένο ασκί στο φουρτουνιασμένο πέλαγος, που κλυδωνίζεται μεν λόγω των κυμάτων, αλλά που δεν πρόκειται να βυθιστεί ποτέ. Και πράγματι, οι Ρωμαίοι –επιβεβαιώνοντας τους φόβους του Φιλοποίμενα– ήρθαν! Οι Γότθοι ήρθαν! Οι Άβαροι ήρθαν! Οι Φράγκοι ήρθαν! Οι Τούρκοι ήρθαν! Οι Άραβες ήρθαν! Οι Γερμανοί ήρθαν! Οι Σύμμαχοι ήρθαν! Οι Γερμανοί ξαναήρθαν! Όπως ήρθαν και προδότες, χρεοκοπίες, μνημόνια! Αλλά ο ασκός, σε πείσμα όλων αυτών και πολλών άλλων, «μηδέποτε βυθίζεται!»…

Βλέπω, αραιά – πυκνά, τον δημοσιογραφικό κλάδο όλης της χώρας να απεργεί για ένα σωρό θέματα που σπρώχνουν τους λειτουργούς του στην ανεργία, συρρικνώνουν (όπως όλων πια στη χώρα μας) τα εργασιακά και συνταξιοδοτικά του δικαιώματα κτλ. Παρατηρώ όμως, ότι κανένας άλλος, καμιά φωνή στη χώρα, δεν εκφράζει την πιο μικρή έστω συμπαράσταση στον κλάδο. Και αναρωτιέμαι: Τόση ζημιά έκαναν σ΄ αυτόν τον τόπο οι δημοσιογράφοι; Κι αν ναι, όλοι ήταν υπεύθυνοι για τον εκτραχηλισμό του κλάδου; Ειδικά στην επαρχία, δεν πρέπει κάποτε να αναγνωριστεί ο πολυ-πολιτισμικός, δημοκρατικός, μορφωτικός, ενημερωτικός κτλ. ρόλος τους;

Υπάρχουν άνθρωποι χειρότεροι από τους ανίκανους. Είναι αυτοί που είναι ικανοί για όλα.

Α, ακούστε, κυρίες μου: Με σκέτο σεξ ξεγελάτε μόνο τους κάτω των 30 ετών. Οι υπόλοιποι θέλουμε και …φαγητό.

«Όλες οι ανθρώπινες πράξεις έχουν ως αίτιο ένα από τα εξής επτά: τύχη, φύση, παρόρμηση, συνήθεια, λογική, πάθος, πόθο.» (Αριστοτέλης).