- 3 Οκτωβρίου, 2017
Επιστολή αναγνώστη: Περί κάδου… – Έκδοση 30/9/2017
Ευχαριστούμε τον «Λαό του Αλμυρού» που δίνει χώρο στους πολίτες να εκφράζουν τα προβλήματά τους όταν έχει εξαντληθεί κάθε κώδικας επικοινωνίας με αρμόδιους παράγοντες, και εξηγώ:
Επί της οδού Β. Γεωργίου και σε ακτίνα 100 μέτρων υπάρχουν 4 κάδοι απορριμμάτων και ενδιάμεσα (Γωνία Αθηνάς και Β. Γεωργίου) αυθαίρετα τοποθετημένος χωρίς μόνιμη θέση κάδος ο οποίος συγκεντρώνει όλα τα απορρίμματα της αγοράς (μαναβική, κρεοπωλεία), τα περισσότερα εκτός κάδου, δεδομένου ότι από την Ερμού έως και την Αχιλλέως επί της Αθηνάς δεν υπάρχει άλλος κάδος.
Αποτέλεσμα το σπίτι μου (γωνία Αθηνάς) και του παρακείμενου γείτονα (γωνία Β. Γεωργίου) να θίγονται άμεσα από την παράλογη απαίτηση ύπαρξης αυτού του κάδου παλαιού αυτοδιοικητικού, ο οποίος θέλει κάδο ένα βήμα από το σπίτι του αλλά ούτε οπτικά θεατό από τη δική του πόρτα. Στο αίτημά μας προς τον αντιδήμαρχο καθαριότητος και τον πρόεδρο του Δημοτικού διαμερίσματος Αλμυρού να απομακρυνθεί η εστία συνεχούς ρύπανσης και την απειλή της υγείας μας βρήκαμε ανταπόκριση με την απομάκρυνση του κάδου όπως παλαιότερα είχε συμβεί κατόπιν εισαγγελικής εντολής.
Μια εβδομάδα μετά όμως επανήλθε θριαμβευτικά κατόπιν εντολής Δημάρχου και προέδρου Δημοτικού συμβουλίου, για την ικανοποίηση του φωνασκούντος προς όλους της δημοτικής σκιάς του παρελθόντος και χωρίς να εξετάσουν καν την κατάσταση σκουπιδότοπου που αντιμετωπίζουμε.
Στις δικές μας (των θιγόμενων) προσεγγίσεις ήπιες και ευγενικές εννοείται εκφράζουμε την απάντηση του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου ότι ο κάδος βρίσκεται εκεί δέκα χρόνια οπότε με τη λογική του πρέπει να τον υποστούμε άλλα δέκα. Και ρωτώ με ποια αρμοδιότητα επεμβαίνει και παρακάμπτει τον αντιδήμαρχο καθαριότητος και τον πρόεδρο του Δημοτικού Διαμερίσματος κάνοντας τους φίλους, εχθρούς;
Από το 2003 αγωνίζομαι από πολλά πόστα και ιδιαίτερα για το σοβαρότατο πρόβλημα των αδέσποτων αυτής της πόλης, εθελοντικά. Είναι η πρώτη φορά που ζητώ κάτι για τον εαυτό μου. Λυπάμαι που αναγκάζομαι δημόσια να εκφράσω πικρία και αγανάκτηση.
Ευχαριστώ, Αθηνά Υφαντή