Η ατζέντα του «Λαού» του Αλμυρού – γράφει η Βιβή Τσιντσίνη – έκδοση 2-9-2017

Ούτε ερώτηση!

Φιλαράκια, τι έγιναν οι κουβέντες για το στρίμωγμα με τα capital control; Ξεχάστηκαν; Όπου πήγαινα κυρία μου, το πρώτο τρίμηνο μετά την εφαρμογή των capital control στον Αλμυρό, γι’ αυτό συζητούσαν. Πως θα «τραβήξουν» περισσότερα χρήματα. Ακόμη και στα βρέφη βγάζανε κάρτα για να έχουν περισσότερες αναλήψεις.

Τώρα που τα capital χαλαρώνουν, ούτε κουβέντα. Γιατί άραγε; Μήπως το …μπάτζετ, έχει μειωθεί τραγικά, αλλά ούτε έχουμε, ούτε μπορούμε να βγάλουμε περισσότερα; Το ότι κανένας δεν σχολιάζει, κοινοποιεί ή διαβάζει τις ειδήσεις με την χαλάρωση των capital, είναι η καλύτερη απόδειξη ότι «κάθε πέρσι… τα οικονομικά μας, ήταν και καλύτερα».

Ο κάδος είναι κάδος

Αυτό κυρία μου ήταν το σχόλιο του Αντιδημάρχου καθαριότητας κ. Κώστα Νικοβιώτη… «ο κάδος είναι κάδος», όταν αγανακτισμένος μου μιλούσε για το τι βρίσκουν οι υπάλληλοι στους κάδους. Οικοδομικά υλικά, κλαριά, κορμοί δέντρων, πέτρες, κάρβουνα…. Και ό,τι μπορείτε άλλο να φανταστείτε εκτός από σκουπίδια. Το αποτέλεσμα είναι ότι αφού πετάξουν όλα τα προαναφερόμενα στους κάδους, τα τελευταία, μένουν εκτός και γίνονται παιχνίδι ή και τροφή, στα σκυλιά και τις γάτες. Άλλο βρομερό αποτέλεσμα, είναι ότι με το πρώτο αεράκι γυρίζουν στα μπαλκόνια και τις αυλές μας και… φέρνουν έναν αέρα στα ρουθούνια μας σα… σάπιο αυγό… Αηδιάσατε λίγο; Αυτό ήθελα. Προσοχή, οι κάδοι, είναι κάδοι… ας βοηθήσουμε όλοι να έχουμε μια καθαρή πόλη.

Έγινε του reunion

Reunion (επανένωση), είναι μια λέξη που ανήκει στην Αλμυριώτικη διάλεκτο και ακούγεται αποκλειστικά τον Αύγουστο κατά τις ημέρες του παζαριού. Οι μεγαλύτεροι ιδίως προφέρουν τονίζοντας το γιού… Ρι-γιίουυ-νιον…

Ε, έγινε του reunion και φέτος φιλενάδα. Καλό ήταν, γιατί δούλεψαν καλοκαιριάτικα λίγο παραπάνω τα κομμωτήρια, γιατί πως θα πάει η μαθήτρια (μαθήτρια προ 20, 30, 40ετίας) να ξαναδεί τους διπλανούς, μπροστινούς και… πισινούς της;

Κάθε Αύγουστο, η πολύ ευχάριστη συνήθεια να εκμεταλλεύονται οι παλιοί συμμαθητές τις ημέρες τους παζαριού που είναι οι απανταχού Αλμυριώτες πίσω στον τόπο τους, τιμάται με κάθε φροντίδα. Τα τραπεζάκια γεμίζουν, οι καρδιές ανοίγουν, οι θύμισες άλλοτε γεμίζουν δάκρυα τα μάτια και άλλοτε κάνουν τα μάγουλα να πονάνε από το γέλιο.

Τα κεφάλια μέσα

Πάααει και ο Αύγουστος! Τώρα; Τώρα, τα κεφάλια μέσα. Ειδικά όσοι έχουν παιδιά στο Λύκειο, καταλαβαίνουν! Είμαστε τυχεροί στον Αλμυρό, γιατί μπορούμε να είμαστε κοντά τους περισσότερο απ’ ό,τι αν θα μέναμε σε μια μεγαλούπολη. Οι αποστάσεις είναι μικρές και τα μπλεξίματα, δυσκολότερα και μικρότερα. Να ‘ναι γερά και καλή σχολική χρονιά να έχουμε.

Σσσσς…

Μαζί με τις διακοπές, ησύχασαν τα πράγματα και στα θέματα του Δήμου. Συμπολίτευση και Αντιπολίτευση ‘κάναν ειρήνη, ή απλώς γέμισαν μπαταρίες; Κοντή γιορτή… Αυτή την εβδομάδα έχουμε συμβούλιο!

Παζαριάστ’κα

Τ’ ακούσαμε κι αυτό… Μια γιαγιά, γειτόνισσα, με βρήκε κατά την επιστροφή μου από το καθιερωμένο σουβλάκι του Αλμυρού.

• Τι φτι’αν’ς Βίκυ; Μου λέει… (απαντάω και στο Βίκυ καθώς οι περισσότεροι ηλικιωμένοι το Βιβή δεν το ‘χαν παλιά και δεν το ξέρουν… οπότε κρατάνε ό,τι καταλαβαίνουν και δεν τους στεναχωρώ)
• Καλά… κι εσύ γιαγιά στο παζάρι;
• Άσε κορίτσι μου… (δεν βλέπει καλά… απ’ ό,τι καταλαβαίνετε από τη προσφώνηση) είχα τη μέση μου και είπα πως δεν θα το προλάβω. Τελικά όλα καλά… Παζαριάστ’κα και φέτος. Δόξα τω θεώ και τα βρακιά μου πήρα και χαλβά πήρα….
• Α.α… εγώ πήρα με βούτυρο και αμύγδαλα.
• Κι εγώ με αμύγδαλα πήρα… δεν μπορώ να τα μασήσω, αλλά μ’ αρέσει να τα γλύφω και να τα φτύνω…

Και κάπως έτσι χάθηκε η «μαγεία» του παζαριού. Τι ‘θελα και το ‘λεγα η γυναίκα… μου ‘μεινε τραύμα. Δεν πρόκειται να ξαναφάω χαλβά, σας το υπόσχομαι. Τουλάχιστον μέχρι το επόμενο παζάρι του Αλμυρού, δεν θα φάω.