ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 29-4-2017

Ο Μάιος μας έφτασε,

εμπρός βήμα ταχύ.

Το φρέντο της «αντίστασης»

να ‘ναι κι αυτό παχύ.

Ναι… Γιορτάστηκε το φετινό πρόωρο Πάσχα και πάμε ήδη ολοταχώς για το τριήμερο της Πρωτομαγιάς από σήμερα. Αλλά δεν έπαψε να αξιολογείται σαν το Πάσχα των …φτωχών, όπως εν πολλοίς προβλέπω και την Πρωτομαγιά. Κακά τα ψέματα… Τα πράγματα είναι πλέον υποφερτά στα οικογενειακά  βαλάντια, μόλις πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, στο τέλος του μήνα. Από εκεί και πέρα, όσο περνούν οι μέρες, τόσο σφίγγει το μισο-άδειο πορτοφόλι κάθε φαμελίτη. Ο πολύς κόσμος υποφέρει σχεδόν και απομένουν μόνο κάποιοι «άγαρμποι» νεόπλουτοι στον κοινωνικό περίγυρο, να κάνουν επίδειξη (συχνά κακόγουστη) καταναλωτικής ευρωστίας.

«Πώς αντέχει, άραγε, ένα τέτοιο μαγαζάκι;» ρώτησα την κόρη μου, βλέποντας το Μεγάλο Σάββατο μια επαγγελματική «τρύπα», σε κεντρικό δρόμο του Βόλου, να έχει κρεμασμένα σε μια προθήκη δυο -τρία δωράκια και δυο – τρεις λαμπαδίτσες. «Δεν αντέχει», ήταν η απάντησή της. «Έπρεπε να έχει κλείσει από καιρό… Αλλά αφήνει απλήρωτη την εφορία, το ηλεκτρικό ρεύμα, το ΤΕΒΕ κτλ. και περιμένει μήπως πουλήσει κάτι, να εισπράξει λίγα χρήματα για να φάει.» Πίκρα… Μεγάλη πίκρα…

Μοιάζει απίστευτη η θλιβερή είδηση για 11 νεκρούς, τις προάλλες, στη Βενεζουέλα του Μαδούρο, από ηλεκτροφόρα σύρματα που προστάτευαν αρτοποιείο από επιδρομή πεινασμένων ανθρώπων. Στις καπιταλιστικές χώρες, σαν και του λόγου μας, στις βίαιες διαδηλώσεις όπως του 2008, οι μπαχαλάκηδες έσπαζαν μαγαζιά και αρπάζανε κινητά, όπλα, παπούτσια, τσάντες, κομπιούτερ. Στους παραδείσους που λατρεύουν οι αριστεροί της μιας …κουταλιάς σπάνε αρτοποιεία για ψωμί.

Πόσο μακριά είμαστε από κάποια φαινόμενα …Βενεζουέλας; Λίγους Έλληνες πολίτες θα βρει γύρω σου να πιστέψουν κάτι τέτοιο. Οι πιο πολλοί το πρώτο που θα σου προσάψουν είναι ότι κινδυνολογείς. Κι ας βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια, καθημερινά, ότι η χώρα μας διαλύεται κάτω από το βάρος ενός άδικου χρέους και τις εθελόδουλες πρακτικές των κυβερνώντων, τουλάχιστον για τα τελευταία 8 χρόνια. Πόσο ακόμη θα μένουμε στη μακαριότητα του καναπέ, παρακολουθώντας τα πολιτικά και οικονομικά γεγονότα, αμήχανοι και άβουλοι; Πόσο ακόμη θα μένουμε προσκολλημένοι σε πολιτικές ετικέτες και με την ψήφο μας θα αλλάζουμε απλά επίορκο δυνάστη, ο οποίος το μόνο καινούργιο που θα φέρει είναι ένα νέο …μνημόνιο; Ένα μνημόνιο, που δεν χρεώνει πια μόνο εμάς και τα παιδιά μας, αλλά ακόμη και τα εγγόνια μας, όσα τουλάχιστον δεν «παίρνουν των ομματιών τους» και φεύγουν στην πικρή ξενιτιά;

Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε την ανάγκη της αντίστασης στο ξεπούλημα της χώρας και την υποθήκευση του μέλλοντός μας; Πόσοι, άραγε, ενστερνίζονται την άποψη, ότι αυτή η πατριωτική αντίσταση, που συνδέετει άμεσα και με την προσωπική και οικογενειακή μας επιβίωση, πρέπει να αρχίσει από την πιο απλή μονάδα, τον απλό πολίτη, ο οποίος πρέπει να αρχίσει να μιλάει τουλάχιστον και να μην παρακολουθεί παθητικά, αλλά και να μην εξακολουθεί να ψηφίζει τα παλιά «υλικά» που κατεδάφισαν το πολιτικό μας σύστημα. Νομοτελειακά, δεν μπορεί να κάνεις ανοικοδόμηση με τα …μπάζα.

Πριν ελάχιστα χρόνια, όπως γράφει χρήστης στο διαδίκτυο, οι δήθεν «υποτακτικοί του Μπόμπολα», οι νομοταγείς δηλαδή και νουνεχείς πολίτες, που πλήρωναν τα διόδια στις εθνικές οδούς, αντιμετώπιζαν επιθέσεις, τραμπουκισμούς, χλευασμούς, από τα -εν επαναστατικώ οίστρω- εκεί ευρισκόμενα μπουλούκια των ένθερμων αγωνιστών του «δεν πληρώνω», καθοδηγούμενων από την Κουμουνδούρου. Από σήμερα, οι αρειμάνιοι ασυμβίβαστοι που σήκωναν τις μπάρες με ιερή οργή, θα πληρώνουν στην Ιόνια Οδό -πρώτα και αλλού κατόπιν- νέα διόδια που επέβαλε το κόμμα εκείνο που ήταν πρωτοπορία στο δικαίωμα του λαού στο τσάμπα, ώσπου να αποσπάσει τη ψήφο τους και αμείλικτα να κυβερνήσει, όπως μας κυβερνά. Και οι μπροστάρηδες της τότε «επανάστασης», έγιναν τώρα καρεκλοκένταυροι της συμφοράς. Κατά τα άλλα, όλοι εμείς οι υπόλοιποι, συνθέτουμε …συνωμοτικά  το βασικό πρόβλημά μας: Προσποιούμαστε ότι δεν ακούμε τον πάταγο, που κάνουν πέφτοντας, τα ερείπια της Ελλάδας μας.

Μόνο στο χρηματοκιβώτιο του γραφείου του βρέθηκε ποσό ενός εκατομμυρίου επτακοσίων χιλιάδων ευρώ (1.700.000), όταν πρόσφατα πέθανε υπερήλικας κλινικάρχης σε Θεσσαλική πόλη. Όχι, κυρία μου…. Αποκλείεται να τον έλεγαν …Ανάργυρο.

Yπό την πίεση της θεαματικής αύξησης του τουρισμού και ενόψει τακτικών αεροπορικών συνδέσεων, μεταξύ Κούβας και ΗΠΑ, η Κουβανική κυβέρνηση προχωρά στην ιδιωτικοποίηση του διεθνούς αεροδρομίου της Αβάνας. Τη διαχείριση του αεροδρομίου «Χοσέ Μαρτί» αναλαμβάνει Γαλλικός Όμιλος και κάπου εκεί κοντά θα τρίζουν τα κόκαλα του …Φιντέλ Κάστρο. Θα μου πείτε «σιγά τα …ωά. Εμείς στην Ελλάδα, είμαστε πιο μάγκες (και πιο αριστεροί;) Τα αεροδρόμια τα ξεπουλήσαμε όλα μαζί».

Και το ποια είναι η πικρή αλήθεια σήμερα, το περιγράφει με ωμό τρόπο ο διευθυντής της «Καθημερινής» Αλέξης Παπαχελάς, τονίζοντας σε άρθρο του, ότι «οι αξίες στη χώρα φαίνεται να έχουν «πιάσει πάτο» και παρουσιάζουν ενδιαφέρον, όχι μόνο για «κοράκια», αλλά και για στρατηγικούς επενδυτές. Από τώρα μέχρι το 2019 δεν υπάρχουν θεσμικά εμπόδια ούτε κρίσιμοι «κάβοι» αποπληρωμής χρέους ούτε εκλογές οιασδήποτε μορφής. Οι υποψήφιοι επενδυτές ξέρουν περίπου τι τους περιμένει και έχουν μπροστά τους την προοπτική μιας κυβέρνησης με κεντροδεξιό κορμό. Αυτό είναι πολύ καλό, γιατί η αβεβαιότητα διώχνει τα κεφάλαια. Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει καλά το δικό του στοίχημα. Χωρίς μεγάλες επενδύσεις και χωρίς να πείσει τις αγορές ότι κάτι αλλάζει στην Ελλάδα, τον περιμένει το τέλμα. Ευρωπαίοι, Αμερικανοί, Κινέζοι, όλοι ενδιαφέρονται να πουλήσουν την Ελλάδα ως επενδυτικό προορισμό. Ο καθένας για δικούς του λόγους. Όλοι όμως περιμένουν από τον ίδιο να δώσει σήματα που να λένε ότι θέλει πράγματι τις επενδύσεις και μπορεί να τις προωθήσει παρακάμπτοντας το τέρας της ελληνικής γραφειοκρατίας.» Κι εμείς; Τι γίνεται μ’ εμάς; Στο ίδιο έργο θεατές; Κρίμα…

Προσοχή μεγάλη σε επιχειρήσεις που διανυκτερεύουν ή είναι ανοιχτές μέχρι πολύ αργά τη νύχτα, όπως π.χ. φαρμακεία, βενζινάδικα, μπαρ, καφετέριες κτλ. Για τους ληστές εξελίσσονται ραγδαία σε …αγαπημένους προορισμούς. Σας «γδύνουν» -υπό την απειλή των όπλων- και φεύγουν ανενόχλητοι.

-Ταξί, ταξί!

-Που πάτε παρακαλώ;

-Σκοπού και Πεπρωμένου γωνία! Έχω ραντεβού εκεί με τον Προορισμό μου! Θα πάρουμε την οδό Δημιουργικής Σκέψης, και θα στρίψουμε από το δρόμο των Απείρων Πιθανοτήτων. Στην πλατεία Αγάπης θα πάρουμε τις Ευκαιρίες που με περιμένουν και θα συνεχίσουμε μετά από την Πίστης μέχρι πάνω τη λεωφόρο Ευτυχίας. Στην έξοδο για τη Θέληση θα στρίψουμε και θα τη βρούμε αμέσως μετά την πλατεία Δοκιμασίας.

-Μην ανησυχείτε καθόλου, ξέρω που πάμε. Έχετε καλέσει τα ταξί της Εκπλήρωσης!

Μόνο έτσι μπορεί να γίνει το όνειρο πραγματικότητα, αλλά κι αυτή η νέα πραγματικότητα να έχει διάρκεια και πρόοδο. Στο Γυμναστικό Σύλλογο Αλμυρού αναφέρομαι και στην επιδίωξή του να στεφθεί πρωταθλητής φέτος στην Α’ κατηγορία ΕΠΣΘ, οπότε αυτόματα ανέρχεται στη Γ’ Εθνική. Αυτή η προσπάθεια δεν είναι δουλειά μόνο της στενής αθλητικής οικογένειας του «ιστορικού», αλλά όλης της πόλης και της περιοχής και είναι συγκινητική, αξιέπαινη, αλλά και …επιβαλλόμενη η οικονομική βοήθεια επαγγελματιών της πόλης, μια μόλις στροφή πριν το όνειρο γίνει πραγματικότητα. Η άνοδος του ΓΣΑ στις εθνικές κατηγορίες μόνο καλό θα κάνει στον τόπο μας και θα τον προβάλλει σε όλη την Ελλάδα και ειδικότερα στην ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής Ελλάδας. Σε μια εποχή που -κακή τη μοίρα- οι εκάστοτε Κυβερνητικές επιλογές αποψιλώνουν τον Αλμυρό από Δημόσιες Υπηρεσίες και Κρατικούς φορείς, έρχεται ο αθλητισμός να αντιστρέψει, έστω και μερικώς, αυτό το κλίμα της φθοράς και της απαξίωσης. Πρέπει όλοι να βοηθήσουμε πάνω σ’ αυτό -φίλαθλοι ή όχι- ο καθένας όπως μπορεί.

«Όσο εμείς σας παίρνουμε τα σπίτια και τη χώρα, εσείς να βλέπετε Survivor» (Βόλφαγκ Σόιμπλε).

Ουδείς δείχνει να ενοχλείται από αυτό που κάνει ο γνωστός, σύγχρονος μαυραγορίτης, που μπαίνει καθημερινά στα σπίτια μας, μέσα από τις τηλεοπτικές οθόνες, διαφημίζοντας τις 26 ανά την Ελλάδα επιχειρήσεις του, λέγοντας στον κόσμο «ελάτε να σας πάρουμε τα κοσμήματα και τα τιμαλφή και να σας δώσουμε μεγαλύτερη αξία απ’ ότι θα σας έδιναν αλλού». Η λύση στην κρίση για αυτόν είναι να ρημάζει τα ελληνικά νοικοκυριά και το έχει καταφέρει, μαζεύοντας όλο το χρυσό, τα τιμαλφή και τα ιερά κειμήλια των ελληνικών οικογενειών. Σήμερα, με τα ΜΜΕ στο πλευρό αυτού του «επιχειρηματία», το ρήμαγμα των ελληνικών νοικοκυριών γίνεται σε χρόνο ρεκόρ. Ντροπή πάντως για τα κανάλια, που για λίγα αργύρια συμβάλλουν στην καταστροφή της ελάχιστης ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων.

Τι τρομερό μπέρδεμα φέτος…. Να σε λένε Γιώργο και να γιορτάζεις του …Θωμά. Παρ’ όλα αυτά, ήσασταν πολλοί και πολλές που δεν με ξεχάσατε και ευχαριστώ θερμότατα για τις ευχές σας.

Από την Πρωτομαγιά αρχίζει η θερινή περίοδος και απαγορεύονται οι φωτιές στο ύπαιθρο και ειδικότερα μέσα στα δάση. Ας προσέξουν λοιπόν την εκδρομική συμπεριφορά τους όσοι πάνε να «πιάσουνε το Μάη» στην ύπαιθρο. Και ειδικότερα, ας αφήσουν το σπάνιο αισθητικό Δάσος Κουρί ήσυχο, από τέτοιες πρωτοβουλίες τους.