ΚΑΤΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ – Έκδοση 25-2-2017

γράφει ο Δημήτρης Ντούκας

Ένα ξεχασμένο μονοπάτι διασχίσαμε την Κυριακή 19 Φλεβάρη, το μυθικό Αθαμάντιο μονοπάτι!

Αφορμή η θέληση του Φυσιολατρικού Ομίλου Βόλου «ΠΑΝ», με αρχηγό τον Σουρπιώτη στην καταγωγή Γιώργο Χαλάτση, να βαδίσουμε σε χνάρια παλιά, στο ένα από τα δύο μονοπάτια που ξεκινούν από τη Σούρπη και καταλήγουν στον ελαιώνα στις Νήες.

Ο καιρός από το πρωί ήταν λίγο βροχερός, δεν μας σταμάτησε όμως! Μαζευτήκαμε στις 9 η ώρα το πρωί και μετά από λίγο αρχίσαμε να ανηφορίζουμε με οδηγό τον γυμναστή Νίκο Κουτμάνη.

Οι Βολιώτες φίλοι μας καμιά εικοσιπενταριά, άλλοι τόσοι εμείς οι Σουρπιώτες, με τη νέα γενιά αποτελούμενη από δέκα περίπου μαθητές του Γυμνασίου Σούρπης, πολύχρωμη και πολύβουη, να δίνει ξεχωριστό παρόν στο δύσκολο ανέβασμα!

Αναβαίνοντας η εικόνα του κάμπου της Σούρπης και της Αγίας Τριάδας πλάταινε στα μάτια μας, σχηματίζοντας ένα όμορφο παζλ από χωράφια και σπίτια.

Περπατώντας σε ένα τέτοιο μονοπάτι οι σκέψεις σε οδηγούν στο παρελθόν, σε εκείνες τις εποχές που από αυτή τη στράτα ανάβαιναν πρωί – πρωί εκατοντάδες άνθρωποι, μαζί με τα υποζύγιά τους, για να βρεθούν στον ελαιώνα, στα κτήματά τους και με μόχθο να τα καλλιεργήσουν και τέλος να συλλέξουν τον καρπό των κόπων τους και το γέννημα της ιερής ελιάς! Από εκεί, φορτωμένα τα άλογα και τα μουλάρια κουβαλούσαν τις ελιές στα ελαιοτριβεία που υπήρχαν στις Νήες, για να βγει το χρυσάφι της Ελληνικής γής.

Δύσκολα πατήματα σε μερικά σημεία, βράχο το βράχο φτάνουμε στην κορφή, στον

Άη-Λιά! Από τη μια ο κάμπος και από την άλλη ο ελαιώνας, ο οικισμός Νήες που όλο και μεγαλώνει στις μέρες μας και η θάλασσα! Από εδώ ψηλά φαίνεται όλος ο Παγασητικός! Η ορατότητα δεν είναι και τόσο καλή, αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να χαρούμε την όμορφη θέα, στο βάθος αχνοφαίνονται τα νησάκια του κόλπου, το Τρίκερι, η Εύβοια… Κάποιοι λένε πώς αν ήταν καλύτερη μέρα θα βλέπαμε και τα βουνά της Σκιάθου και της Σκοπέλου!

Η κατηφορική πορεία μας δύσκολη, ο χρόνος που πέρασε από τότε που σταμάτησαν οι άνθρωποι να ακολουθούν αυτή τη στράτα έδωσε τη θέση της σε πυκνή βλάστηση και μόνο η ηρωική παρέμβαση των προπορευόμενων που με κόπο άνοιγαν το δρόμο, καταφέραμε να φτάσουμε στον αγροτικό δρόμο που στεφανώνει κατά μήκος όλον τον ελαιώνα!

Το μονοπάτι του «Καστανόδρομου» ήταν πια πίσω μας και μετά από ένα γρήγορο βάδισμα στον ομαλό πια αγροτικό δρόμο, έχοντας αριστερά πάντα τη θέα του όμορφου όρμου, φτάσαμε στο ύψωμα Αγία Τριάδα, όπου μας περίμενε το λεωφορείο για την επιστροφή στη Σούρπη.

Τα μέλη του Ομίλου «ΠΑΝ» παρέμειναν στην Σούρπη, σε τοπική ταβέρνα για φαγητό και ξεκούραση.

Η σκέψη και οι εντυπώσεις που μοιραστήκαμε οι περισσότεροι είναι πως πρέπει να φροντίσουμε να συντηρηθούν με κάθε τρόπο αυτά τα δύο μονοπάτια και να τα κάνουμε γνωστά στους φυσιολατρικούς και ορειβατικούς ομίλους όλης της χώρας, ώστε χρόνο με το χρόνο να τα επισκέπτονται και να τα διασχίζουν όλο και πιο πολλοί, γνωρίζοντας ταυτόχρονα και τις ομορφιές της περιοχής.