ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 14-1-2017

Φωτίσαμε τα ύδατα

αλλά κι αυτά παγώσανε.

Τα χιόνια κι η κατάψυξη

με βάρη μας φορτώσανε.

Μόνο φιλικό δεν μπορείς να το πεις το νέο έτος 2017… Τουλάχιστον οι πρώτες βδομάδες του, μας έδειξαν ότι ακόμη και το να δούμε επιτέλους «μια άσπρη μέρα» δεν είναι πια απλή υπόθεση. Όταν ένα κράτος ξεχαρβαλώνεται, ξεχαρβαλώνεται παντού και στα πάντα. Όταν μια Κυβέρνηση είναι ανίκανη, δεν επιλέγει …τομείς δράσης για να επιδείξει ανικανότητα. Είναι παντού ανίκανη…

Τελείως ωμά, αλλά δίκαια νομίζω, η έγκριτη «Καθημερινή» διαπιστώνει: «Η Ελλάδα κυριολεκτικά σέρνεται και αυτή η διαπίστωση δεν χωράει αμφισβήτηση. Το ξέρουν όλοι, το νιώθουν όλοι, ακόμη και εκείνοι που δεν το ομολογούν για καθαρά πολιτικούς λόγους. Ο πρωθυπουργός και τα στελέχη της κυβέρνησης ανήκουν στους τελευταίους, παρόλο που τα γεγονότα, οι αριθμοί και γενικά η εικόνα της χώρας τούς διαψεύδουν συνεχώς. Στις άπειρες στρεβλώσεις έχουν προστεθεί νέες, οι ιδεοληπτικές απόψεις πρυτανεύουν, οι μεταρρυθμίσεις σε κάθε τομέα υπονομεύονται και καθυστερούν, οι τεχνητές προσδοκίες δεν εκπληρώνονται και χάνεται η όποια δυναμική υπάρχει ακόμη. Με λίγα λόγια, πορευόμαστε με βήμα «σημειωτόν», δεν πηγαίνουμε πουθενά και εξακολουθούμε να «τρώμε τις σάρκες μας». Ο χρόνος που απομένει είναι απελπιστικά λίγος πλέον.» Και ποιος νοιάζεται, άραγε; σκέφτομαι. Ο λαός βγάζει φωτογραφίες με …χιονισμένα τοπία και μεζελίκια των τσιπουράδικων, ενώ οι πολιτικοί μας προδίδουν διαρκώς τη χώρα και το λαό της για τις εκάστοτε κομματικές τους και προσωπικές σκοπιμότητες. Η πανδημία αυτοκαταστροφής είναι μη αναστρέψιμη πλέον, φοβάμαι…

Τι κι αν εισέρχεται στην τελική ευθεία η πιο σημαντική ίσως προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού, μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν το 2004. Παρά τις παροτρύνσεις και την αισιοδοξία, που προβάλλουν οι διεθνείς πρωταγωνιστές, το σκηνικό παραμένει θολό, με τον απρόβλεπτο στο εξωτερικό Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και την ετεροβαρή σχέση Αθήνας – Άγκυρας, να περιπλέκει τη διαδικασία. Και δεν θα είναι έκπληξη, η διχοτομημένη Κύπρος να πληρώσει άδικα τα Ελληνοτουρκικά, για μια ακόμη φορά.

Μπροστά σε ένα σκάνδαλο πρωτοφανούς έκτασης βρίσκονται οι δικαστικές Αρχές της χώρας μας, που διερευνούν την υπόθεση γνωστής πολυεθνικής φαρμακευτικής εταιρείας. Οι συνεχιζόμενες έρευνες φέρνουν στο φως νέα στοιχεία, που αποκαλύπτουν ότι η διαφθορά είχε απλωθεί ως γάγγραινα σε όλες τις βαθμίδες του συστήματος Υγείας, προκαλώντας τεράστια οικονομική επιβάρυνση στο Δημόσιο και στα ασφαλιστικά Ταμεία. Για πρώτη φορά οι εμπλεκόμενοι δεν είναι μεμονωμένα πρόσωπα σε θέσεις – κλειδιά, αλλά χιλιάδες στελέχη σε όλη την κλίμακα της ιεραρχίας. Ευθύνες προκύπτουν και για πολιτικά πρόσωπα που είχαν βρεθεί επικεφαλής συναρμόδιων υπουργείων. Η πολυεθνική φέρεται να έστησε ένα «κύκλωμα» διαφθοράς, που όμοιό του δεν έχει εμφανιστεί στα ελληνικά χρονικά. Στο διαβρωμένο σύστημα που «χρηματοδοτούνταν» με μίζες και διάφορα «bonus» βρίσκονταν πάνω από 4.000 γιατροί, δεκάδες διευθυντικά στελέχη νοσοκομείων, προμηθευτές και φορείς στον τομέα της Υγείας.

Το σκάνδαλο έχει και έντονη πολιτική απόχρωση, καθώς οι πληροφορίες αναφέρουν ότι πρώην υπουργοί Υγείας και Ανάπτυξης, διευκόλυναν με τις αποφάσεις τους, τα σχέδια και τη δράση της φαρμακευτικής εταιρίας. Το κουβάρι της υπόθεσης -που αποτελεί μοναδικό «φαινόμενο»- ξετυλίγεται μέρα με την μέρα, καθώς συνεχίζεται η εισαγγελική έρευνα, και αναμένονται νέες αποκαλύψεις που θα προκαλέσουν κλυδωνισμούς και σε πολιτικό επίπεδο, με όξυνση της αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης – αντιπολίτευσης. ΚΙ εμείς, ανύποπτοι πολίτες, αναρωτιόμαστε, γιατί άραγε (μετά από τέτοια σκάνδαλα) λείπουν ακόμη και οι …γάζες από τα Κέντρα Υγείας και τα Δημόσια Νοσοκομεία. Γιατί (στα καθ’ ημάς) λείπουν οι οδηγοί ασθενοφόρου;

Αυτή τη στιγμή, σε νησιά του Αιγαίου η τιμή της αμόλυβδης βενζίνης έχει φτάσει στα 1,93 ευρώ το λίτρο! Πρόκειται για την δεύτερη ακριβότερη τιμή στον κόσμο, μαζί με το Χονγκ Κονγκ! Ενώ, η τιμή της βενζίνης στην υπόλοιπη Ελλάδα, θεωρείται -μετά από έρευνα- ότι είναι μεταξύ των έξι ακριβότερων τιμών του πλανήτη. Και οι κυβερνώντες φέτος ευελπιστούν ότι θα γίνει ανάκαμψη και να εισπράξουν 670 εκατομμύρια φόρους περισσότερους από πέρσι…Με πιο πολιτική απατεωνιά, πεθαίνεις!

Διχάζονται οι συμπολίτες για τον καθαγιασμό των υδάτων στον Ξηριά, όπου φέτος -ελλείψει νερού- τοποθετήθηκε μέσα στην κοίτη μια …κολυμπήθρα. Πολλοί τάχθηκαν υπέρ της τήρησης του εθίμου. Άλλοι τόσοι όμως, ισχυρίζονται ότι η θάλασσα, που καθαγιάζεται επίσης, είναι στα 5 χιλιόμετρα απόσταση από την πόλη, η οποία πόλη ωστόσο έχει από φέτος και νέο σιντριβάνι στην Κεντρική Πλατεία της. Άλλωστε, στην Ευξεινούπολη ο καθαγιασμός γίνεται στο σιντριβάνι της εκεί Πλατείας. Μήπως λοιπόν το έθιμο στο ποτάμι του Ξηριά είναι πια θέμα …ενορίας και μόνο;

Καμιά φορά υπάρχουν και στιγμές που ξεπερνούν την ίδια την τελετή, όπως έγινε τις προάλλες με τις «Χρυσές Σφαίρες» και τη γνωστή ηθοποιό Μέριλ Στριπ. Ο λόγος της ήταν ένα μάθημα αξιοπρέπειας. Με λίγα απλά και δυνατά λόγια κατάφερε να «αγγίξει» τους πάντες. «Σε αυτή την αίθουσα», είπε χαριτολογώντας, «βρίσκονται μερικές από τις πιο κακολογημένες ομάδες ανθρώπων, το Χόλυγουντ, οι ξένοι και ο Τύπος» είπε γελώντας, αναφερόμενη στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου που απονέμει τα βραβεία, ενώ φρόντισε να συμπεριλάβει στο λόγο της όλους τους ηθοποιούς που μεγάλωσαν ή γεννήθηκαν εκτός Αμερικής ή μεγάλωσαν με δυσκολίες, για να τονίσει την πολυπολιτισμικότητα και τη διαφορετικότητα του Χόλιγουντ. Δεν ανέφερε ποτέ το όνομα του Τραμπ, αλλά όλοι κατάλαβαν σε ποιον αναφερόταν. «Υπήρξε μία ερμηνεία φέτος που με εξέπληξε. Βυθίστηκε σαν αγκίστρι στην καρδιά μου», είπε η Στριπ. «Όχι γιατί ήταν καλή, δεν υπήρχε τίποτα καλό σε αυτή την ερμηνεία, αλλά ήταν αποτελεσματική και έκανε τη δουλειά της. Ήταν εκείνη η στιγμή, όταν το πρόσωπο -που ζητά να καθίσει στην πιο σεβαστή θέση εξουσίας στη χώρα μας- μιμήθηκε ένα δημοσιογράφο με ειδικές ανάγκες, έναν άνθρωπο τον οποίον ξεπερνούσε σε προνόμιο, δύναμη και ικανότητα να απαντήσει. Όλο αυτό μου ράγισε την καρδιά, κι ακόμα δεν μπορώ να το ξεχάσω, γιατί δεν ήταν στο σινεμά, αλλά στην πραγματική ζωή. Αυτό το ένστικτο, του να θέλουμε να ταπεινώσουμε κάποιον, προβλήθηκε ως πρότυπο από κάποιον με δημόσια θέση. Όταν το κάνει αυτό κάποιος ισχυρός, φτάνει σε όλους μας, γιατί σχεδόν δίνει την άδεια σε άλλους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο πράγμα. Η ασέβεια προκαλεί την ασέβεια, η βία προκαλεί τη βία. Όταν οι ισχυροί χρησιμοποιούν τη θέση τους για να εκφοβίσουν τους άλλους, είμαστε όλοι χαμένοι.»

Γνωστή Αθηναία δημοσιογράφος και συγγραφέας περιγράφει περιστατικό στο κομμωτήριο, όπου μια παρακείμενη εκπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου (της πλειοψηφίας) λέει στο τηλέφωνο, δυνατά: «Ναι, ήρθα να φτιάξω το μαλλί, γιατί ανοίγει μεθαύριο το …μπουρδ—». Πολύ κρίμα… Αλλά αφού τόλμησε έτσι να χαρακτηρίσει το Κοινοβούλιο, της ταιριάζει γάντι η παροιμία: «Θέλει η …πουτ— να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει».

Βλέπω στο διαδίκτυο ανθρώπους να λένε ότι το χιόνι θα μας πνίξει εκεί, εκεί πάγωσε η κεραία, εδώ πάγωσε ο δρόμος, δίπλα πάγωσε το 4×4 μου, εδώ κάπου στη φωτογραφία γλίστρησα με τους φίλους καθώς πίναμε παρέα ρακόμελα, εδώ είναι το μπαλκόνι μου αδιάβατο από το κρύο και σκέφτομαι πόσο όμορφα ήταν τις προηγούμενες χρονιές, που τον Γενάρη ήταν όλα μέσα στο κακαήλι και οι γιαγιάδες μας δεν άναβαν ποτέ το τζάκι, αλλά μας έβγαζαν τα καλτσάκια για να μη σκάσουμε από τη ζέστη και μας έβαζαν τα ζιπουνάκια για να παίξουμε με τις παπαρούνες, ενώ περιμέναμε να περάσει και ο …παγωτατζής.

Αμ, το άλλο; Που οι Αθηναίες συμβουλεύουν η μία την άλλη, για την προστασία των φυτών τους από τον πάγο: «Το χιόνι το αφράτο είναι μονωτικό, μην το τινάξεις, ο πάγος σε λεπτό στρώμα είναι επικίνδυνος. Καθόλου πότισμα βέβαια και προστάτεψε τις ρίζες, βάλε εφημερίδες πάνω στο χώμα. Μόλις λιώσουν, αν έχουν καεί τα φύλλα, καθάρισέ τα, για να αναρρώσει γρηγορότερα το φυτό και αζωτούχο λίπασμα. Δεν θα πάθουν τίποτα. Και ξέχασα: Να μιλάτε στα φυτά, ακούν.»

Σωθήκαμε κάπως με τις αναβολές λόγω καιρού, πάνω που πήγαιναν ν’ αρχίσουν οι χοροί τοπικών συλλόγων και οι κοπές της πρωτοχρονιάτικης πίτας. Επίσης, μόνο η πρώιμη Σαρακοστή μπορεί κάπως να μας …σώσει.

Κατασυκοφαντήθηκαν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα διάφορα sites «οι αγέρωχοι τσολιάδες στο Σύνταγμα, που (τάχα) πάγωσαν κι αυτοί κι άλλαζαν βάρδια υποβασταζόμενοι». Τι λέτε, βρε …βούρλα; Ποιοι πάγωσαν; Γλιστρούσαν τα καρφιά από τα ειδικά άρβυλα – τσαρούχια που φορούν και δεν μπορούσαν να περπατήσουν και μάλιστα με τον αργό (τελετουργικό) βηματισμό που τους επιβάλλεται. Αν είναι δυνατόν να …πάγωσαν και οι σκληρά εκπαιδευμένοι της Προεδρικής Φρουράς…

Προσωπικά, ωστόσο, τις ώρες που χιόνιζε, κοιτώντας συχνά από τα παράθυρά μου την παγωμένη οδό Βασιλέως Κωνσταντίνου, που οδηγεί στην Πλατεία και στο Κέντρο της πόλης, αισθάνθηκα πολύ περήφανος για τις ικανότητες, τις δεξιότητες και την πρακτική οδήγησης στο χιόνι, αρκετών συμπολιτών μου, ειδικά νεαρών. Κάποιοι οδηγούσαν -γλιστρώντας διαρκώς πάνω στον πάγο- χωρίς να έχουν καθαρίσει το χιόνι από τα πλαϊνά και το πίσω παράθυρο του αυτοκινήτου, αρκετοί έκαναν το …σλάλομ μόνο με το ένα χέρι στο τιμόνι, γιατί με το άλλο κρατούσαν το …κινητό τους τηλέφωνο και μιλούσαν, ενώ πολλών το ένα χέρι είχε αφιερωθεί -όχι πάλι στο τιμόνι- αλλά να κρατάει σε ισορροπία τη …φραπεδιά τους. Πρώτη φορά είδα τόσους «μονόχειρες» οδηγούς !!!

Δεν πρέπει ποτέ, μα ποτέ, να παραιτηθείτε από οποιαδήποτε προσπάθεια κάνετε… Μη λέτε στον Θεό πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα, αλλά πείτε στο πρόβλημα πόσο μεγάλος είναι ο Θεός.

Γονιός δεν είναι αυτός που κάνει παιδιά, αλλά αυτός που ζει για τα παιδιά του.

«Χρειάζονται 2 χρόνια για να μάθεις να μιλάς και 60 για να μάθεις να μη λες τίποτα.» (Έρνεστ Χεμινγουέη).

Η κριτική δεν συνεπάγεται «μίσος». Σχεδόν το αντίθετο. (Παντελής Καψής).