Τα στιχάκια που συνόδευσαν τα Δελτία Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη το 2016 – έκδοση 6-1-2017

Πέρασαν γλέντια και γιορτές

και μπήκαμε στα βάσανα.

Απ’ τις «φωτιές» που έρχονται

ας βγάλουμε τα …κάστανα.

 

Με τους χιονιάδες που’ ρχονται

πήραν φωτιά τα …τζάκια.

Όπως με νέους αρχηγούς…

Φωτιά απ’ τα …μπατζάκια.

 

Τα ρέστα μας αρπάζουνε

και συγγενείς βολεύουν.

Στα πιο βαθιά μας βάζουνε

κι ύστερα μας …δουλεύουν.

 

Την πολεμούν την αγροτιά

με ψέμα, νταηλίκια.

Για να περνούν αυτοί καλά…

Αυτοί και τα …τσιφλίκια.

 

Κανένας μας δεν πάει καλά,

μα δείχνει να ροδίζει.

Τελειώσανε τα ψέματα,

ξεσηκωμός αρχίζει.

 

Αφού ορμάνε τα τρακτέρ

να «πνίξουν» την Αθήνα,

δείχνει πως γενικεύτηκε

η φτώχεια και η πείνα.

 

Υπηρετώντας δανειστές,

δείχνεις να σου συμφέρει.

Μέχρι να δεις ποια είν’ η γροθιά

και ποιο είναι το μαχαίρι.

 

Όλους τους «τρέχουν» οι καιροί,

δεν είναι μπόρα λίγων…

Πνίγουν τη χώρα των φτωχών

με καραβιές προσφύγων.

 

Ελπίζω να θυμήθηκες

«Μαρτιά» για τον καρπό σου.

Όχι γιατ’ ήλιος σ’ απειλεί,

μα, κάμα απ’ τον εχθρό σου.

 

Με την Τουρκία νταβατζή

πορεύεται η Ευρώπη.

Ίσως γι’ αυτό τον Έλληνα

τον πήραν στο …κατόπι.

 

Αποκριά και Κούλουμα

μούσκεψαν κι ήρθαν τούμπα.

Μόνο οι «τριακόσιοι» έμειναν

να αμολάν΄…καλούμπα.

 

Μέσ’ την Ευρώπη εύκολα

χτυπούν οι τρομοκράτες.

Και μείναμε μονάχοι μας,

εμείς και οι …πελάτες.

 

Έμοιαζαν σαν αντίσταση

φέτος οι παρελάσεις.

Φαντάζουνε μονόδρομος

πάλι …επαναστάσεις.

 

Ποιος από μας το πίστεψε

πως θέλουν το καλό μας;

Τροϊκανοί και δανειστές

μοιάζουν στο …διάολό μας.

 

Τη συμφωνία κυνηγούν,

Πάσχα καλό μας τάξανε.

Μα η Τρόικα τους απαντά,

μ’ ένα απλό «δεν σφάξανε».

 

«Νυμφίος» απ’ την Τρόικα

ούτε και φέτος έρχεται.

Και καταπώς αργοπορούν

η «ανάσταση», παρέρχεται.

 

Ήταν Λαμπρή του καθισιού,

με τις πολυφαγίες.

Τώρα θα πάρουνε σειρά

Τρόικας… «λαιμαργίες».

 

Όπως το περιμέναμε,

δεν ήρθε η ανάσταση…

Το μόνο που απομένει πια

είναι η επανάσταση.

 

Στις παραλίες, αδελφοί,

εμπρός για να μαυρίσουμε

κι ίσως απ’ τους πολιτικούς

θα έπρεπε ν’ …αρχίσουμε.

 

Βρε, μήπως οι εταίροι μας

στείλαν τις καταιγίδες;

Να δείξουν πως κι ο ουρανός

δεν θα μας δώσει ελπίδες;

 

Τον ήλιο δεν χαράτσωσαν,

το μπάνιο – μην κωλώνεις.

Κολύμπησε ανάσκελα

για να τους φασκελώνεις.

 

Πάμε να κολυμπήσουμε

σε χρέη και σε φόρους.

Σπρέι στα πορτοφόλια μας,

για αράχνες και για σκώρους.

 

Ο μπόγιας που μας κυνηγά

θα μπει λίγο παράμερα,

για μια «ανάσα», πριν να ‘ρθουν

του φόρου τα …εννιάμερα.

 

Αφού καλά ξεδώσαμε

στις πλαζ, ωσάν δραπέτες,

ας πάμε κι απ’ τον έφορο,

να παίξουμε …ρακέτες.

 

Το «όχι» και των Βρετανών,

σε τούτη την περίσταση,

σαν των Ελλήνων έμοιαζε

στην ίδια την Αντίσταση.

 

Σαν κουστωδία απ’ το χωριό

ταξίδεψαν στην Κίνα.

Μας δώρισαν …ποδήλατο,

να ξεγελάει την πείνα.

 

Για δύο μερούλες γίναμε

-όσο να πεις- ραλίστες.

Στα πανηγύρια τώρα ‘μπρός,

να λιώσουνε οι πίστες.

 

Απ’ Άγκυρα ως Νίκαια

στη φρίκη του χαμού.

Κι εμείς στη μέση «ψύχραιμοι»

στο χείλος του …γκρεμού.

 

Μούφα φωτό οι ηγέτιδες,

να έλκουν στα γεμάτα.

Εμάς μας …ικανοποιεί

Τσίπρας χωρίς …γραβάτα.

 

Ναι, είναι κάπως βιαστικές,

διακοπές, σαν …χάρη.

Μα, πώς να κάνουμε αλλιώς;

Έρχεται το …παζάρι.

Του πιστολιού σου οι βολές

σήκωσαν την Ελλάδα.

Αννούλα μας, καρδούλα μας,

καμάρι και λαμπάδα.

 

Ίσως γι’ αυτό, Ελλάδα μου,

πρέπει να σε φοβούνται:

Στον Ύμνο, τα «χρυσά» παιδιά

κλαίνε και συγκινούνται.

Το καλοκαίρι βιαστικό,

δεν θα μας κάνει χάρη.

Φεύγει με τα μπουρίνια του.

Χαλάει και το παζάρι;

Έφυγ’ η μπόχα, μυρουδιές,

απ’ όλα τα «παζάρια».

Για το αν θα ‘χουμε εκλογές,

θα ρίξουμε τα …ζάρια.

 

Μην καταργείς τις προσευχές

μέσ’ τα σχολειά, κυρ-Φίλη.

Δεν θ’ αποφύγεις τελικά

ν’ ακούσεις το …καντήλι.

Αξίζει να προσμένουμε

μέλλον ελπιδοφόρο;

Πεθαίνουμε αβοήθητοι

χωρίς …ασθενοφόρο.

 

Βουλιάζοντας οι αρχηγοί,

γιατί διαρκώς τραβάνε

την έρημη στη χώρα μας,

στον πάτο να την πάνε;

Το Αιγαίο θέλει ο Ερντογάν

και στα νησιά λιμάνι.

Μα, εγώ θαρρώ πως ξύνεται

στη γκλίτσα του τσοπάνη.

Στις νέες φλέβες κρύβονται

φίλοι, που λες δακρύζουνε.

Ζεστό το καλωσόρισμα

και νεύμα «συνεχίζουμε».

Ο …άνοστος Νοέμβριος

κακήν – κακώς θα φύγει.

Κι ο γιορτινός Δεκέμβριος

ας μοιάζει με …ολίγη.

Οι ποιητές πεθαίνουνε,

Πρόεδροι βγαίνουν νέοι,

το τζόκερ ξανακλήρωσε,

στοιβάζονται τα χρέη.

Στην εξουσία γαντζώνεσαι

και ψάχνεις για το θάμα.

Μα σου τελειώσαν οι λαγοί

ακόμη κι ο …Ομπάμα.

Όταν τα πάντα γύρω σου

κρέμονται σε …κλωστή,

σπεύδεις να ψάξεις μάταια

το ήθος του Κωστή.

Αν βάζω μέχρι τις γιορτές

ένα ευρώ στην άκρη,

χάδι θα δώσω στο φτωχό

και γέλιο, αντί για δάκρυ.

Στρατό, φτερά και ναυτικό

μαζεύει το Αιγαίο,

λες και Χριστουγεννιάτικα

μας ήταν …αναγκαίο.

Στη φάτνη των πολιτικών

τελειώσανε τα γούρια.

Μόνο μοσχάρια μείνανε

και αρκετά …γαϊδούρια.

Παράταιρα ελλειμματικές,

φάτνες σακατεμένες.

Φέτος οι «μάγοι» λείψανε,

δεν βλέπω και «ποιμένες».

Το νέο χρόνο με ευχές

θέλω να πλησιάσω,

αλλά δεν πρόκειται να πω

«σφάξε με, αγά, ν’ αγιάσω».