ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 25-6-2016

Αφού καλά ξεδώσαμε

στις πλαζ, ωσάν δραπέτες,

ας πάμε κι απ’ τον έφορο,

να παίξουμε …ρακέτες.

Πόσο σκληρό είναι μερικές φορές, για τον σύγχρονο Έλληνα, το κοντράστ των συναισθημάτων; Μετά το τριήμερο χαλάρωσης του Αγίου Πνεύματος, ήρθε η ώρα της εφορίας, τουλάχιστον για εκείνους δηλαδή που δεν θέλουν ν’ αφήσουν την κατάθεση της φορολογικής τους δήλωσης για την τελευταία στιγμή, στην εκπνοή του τρέχοντα μήνα. Φυσικά, υπάρχουν και πολλοί άλλοι, που π.χ. με ρωτάνε στο δρόμο αν ξέρω κάτι και αν θα δοθεί παράταση στη σχετική προθεσμία, προφανώς για να εξαντλήσουν και την …παράταση και να σπεύσουν στις «ουρές» την τελευταία στιγμή, κατά τα …ειωθότα.

Ωστόσο, χωρίς καμιά διάθεση να σας …πάρω στο λαιμό μου, πρέπει να γράψω, ότι βέβαιο πρέπει να θεωρείται, πλέον, ότι το Υπουργείο Οικονομικών θα παρατείνει την προθεσμία υποβολής των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων, για τουλάχιστον άλλες 15 – 20 μέρες. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΓΓΔΕ, μέχρι το πρωί της Τρίτης 21 Ιουνίου είχαν υποβληθεί ηλεκτρονικά μέσω του TAXISNET 3.600.000 δηλώσεις, επί συνόλου 6.000.000. Απομένουν, δηλαδή, περίπου 2,4 εκατομμύρια δηλώσεις, οι οποίες θα πρέπει να υποβληθούν μέσα στο 10ήμερο, από τις 21 έως και τις 30 Ιουνίου. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει κάθε μέρα να υποβάλλονται κατά μέσο όρο 240.000 δηλώσεις, πράγμα αδύνατο, καθώς μέχρι στιγμής ο αριθμός των δηλώσεων που υποβάλλονται ημερησίως δεν έχει υπερβεί ποτέ τις 132.000. Το βέβαιο είναι επίσης, ότι μέσα στις τελευταίες 10 μέρες του Ιουνίου θα υποβληθούν μαζικά πάρα πολλές δηλώσεις, οπότε ο κίνδυνος να μην «σηκώσει» το ΤΑΧΙSNET τόσο απότομη αύξηση του όγκου των δεδομένων που θα υποβληθούν είναι αυξημένος. Σε μια τέτοια περίπτωση, το σύστημα δεν θα μπορεί να εξυπηρετεί ομαλά τους φορολογούμενους και τους λογιστές και θα υπάρξουν διακοπές στη λειτουργία του και μεγάλες καθυστερήσεις. Το βέβαιο, λοιπόν, είναι, ότι περί τα τέλη Ιουνίου, η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών, διαπιστώνοντας τα προβλήματα αυτά, θα αναγκαστεί να παρατείνει την προθεσμία της 30ης Ιουνίου τουλάχιστον για άλλες 15-20 μέρες, ώστε να «ανασάνει» το σύστημα και να υποβληθούν ομαλά όλες οι δηλώσεις, έως το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου. Πάντως, προς το παρόν η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών εξακολουθεί να δηλώνει κατηγορηματικά και για …ευνόητους λόγους, ότι δεν θα δοθεί παράταση στην υποβολή των φορολογικών δηλώσεων, όπως έγινε το 2015.

Ναι ξέρω, η όλη η διαδικασία και τα εκκαθαριστικά που έπονται (κυρίως αυτά) θυμίζει κάτι από το …μουρουνέλαιο, που μας κυνηγούσε όταν ήμασταν παιδιά και προσπαθούσαμε να το αποφύγουμε, με κάθε τρόπο και πάση δυνάμει. Φέτος μάλιστα δεν είναι μόνο η γνωστή αναβλητικότητα που διακατέχει τον μέσο Έλληνα, όταν προσπαθεί να αποφύγει τις φορολογικές του υποχρεώσεις. Είναι και η πραγματική αδυναμία πολλών να αντεπεξέλθουν σ’ αυτές τις υποχρεώσεις, δεδομένου ότι έχουν «στεγνώσει» πλέον οικονομικά. Δυστυχώς, αυτή τη μαύρη αλήθεια καμώνονται πως δεν τη βλέπουν και δεν την αντιλαμβάνονται ούτε οι δανειστές ούτε οι Κυβερνώντες. Τι θα συμβεί, επομένως; Η Κυβέρνηση δεν πρόκειται να μαζέψει τους φόρους που έχει προγραμματίσει, τα μέτρα της …μέγγενης δεν πρόκειται να αποδώσουν, οπότε; «Βάλ’ τα πάλι να τ’ αρμέξουμε», από την αρχή και το πιθανότερο είναι να επινοήσουν νέα σκληρά μέτρα, καθ’ υπαγόρευση των Βρυξελλών και του ΔΝΤ, προκειμένου να συνεχιστεί το γαϊτανάκι της αδιέξοδης λιτότητας.

Ελάχιστοι είναι οι δανειολήπτες που εμφανίζονται συνεργάσιμοι και προσέρχονται στις τράπεζες για να ρυθμίσουν τα δάνειά τους, γράφουν στα σχετικά ρεπορτάζ. Μέχρι στιγμής, στη δεύτερη επιστολή των τραπεζών ανταποκρίθηκε μόλις το 15%. Ειδικά στους δανειολήπτες με «κόκκινα» στεγαστικά το ποσοστό ανταπόκρισης είναι ακόμη χαμηλότερο. Οι τράπεζες δεν κρύβουν την ανησυχία τους για την τύχη της διαδικασίας ενόψει και του καλοκαιριού, που ματαιώνει κάθε διάθεση ή πρωτοβουλία διευθέτησης. Είπαμε: Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος…

Ήθελα πολύ να ξέρω αν όλα αυτά που τσαμπουνάει ο Τσίπρας, οι Υπουργοί του και οι κομματικοί παραστάτες τους, περί κλεισίματος του κύκλου της διαπραγμάτευσης και το τέλος -τάχα- των δύσκολων ημερών, περί άμεσης έναρξης της περιόδου ανάπτυξης (πάλι τάχα) κτλ., τα πιστεύουν καθόλου ακόμη και οι ίδιοι που τα προπαγανδίζουν; Μια από τις πιο ….δημοφιλείς παθογένειες της σύγχρονη πολιτικής στην Ελλάδα είναι ότι -στη διαχρονική δημαγωγία- χρησιμοποιούνται πάντοτε τα ίδια και τα ίδια ψέματα. Και αυτό δεν πρόκειται ν’ αλλάξει, όσο υπάρχουν χαχόλοι ψηφοφόροι που τα καταπίνουν αμάσητα.

Τα τελευταία δυο χρόνια όμως ήταν εξαιρετικά διδακτικά για τους πολιτικούς που δημαγωγούσαν και τώρα βλέπουν την πραγματικότητα εκ των έσω. Ένα πράγμα που έμαθαν είναι ότι το «τζάμπα» είναι τελικά πολύ ακριβό, γράφει η «Καθημερινή». Το δοκίμασαν στις συγκοινωνίες και κατέρρευσαν. Κατήργησαν το πεντάευρο στα νοσοκομεία, με τα ίδια αποτελέσματα. Τα διόδια στις κατασκευαστικές εταιρείες, όχι μόνο πληρώνονται αναγκαστικά, αυξήθηκαν κιόλας. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Το «τζάμπα» και το «δεν πληρώνω», το πληρώνουμε όλοι τελικά και πολύ ακριβά. Γιατί δημιουργεί ελλείμματα, τα οποία καλύπτουμε εμείς με τους φόρους μας. Είναι κρίμα που δεν μπορούμε να το χρεώσουμε, κυριολεκτικά, στους ανεύθυνους πολιτικούς, που έκαναν καριέρα με όλα αυτά και σήμερα σφυρίζουν αδιάφορα. Σε αυτούς και όχι στα συνήθη υποζύγια, θα έπρεπε κανονικά να πάει ο λογαριασμός.

Παρατηρώ τα προγράμματα των καλοκαιρινών εκδηλώσεων στον Αλμυρό και στην περιοχή του… Δεδομένων των δύσκολων καιρών, μου θυμίζουν προγράμματα ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΩΝ πολιτιστικών εκδηλώσεων, αφού δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο και πρωτότυπο που θα προσελκύσει και θα ψυχαγωγήσει πολύ κόσμο. «Πάλι καλά», θα μου πείτε και θα συμφωνήσω. Αλλά ο κινητήριος μοχλός τους είναι συνήθως η ενεργοποίηση τοπικών Συλλόγων, εθελοντικών ομάδων κτλ. Συμπέρασμα; Δύσκολοι καιροί για τον Πολιτισμό, ο οποίος όμως ίσως είναι πιο απαραίτητος (ακριβώς εξ αιτίας των οικονομικών συνθηκών) απ’ όσο φαίνεται.

Φυσικά, στα πέριξ υπάρχει κάθε καλοκαίρι κάποια σταθερή αξία (;), καθόλου πολιτιστική όμως, που λέγεται Αλμυριώτικο παζάρι. Και ήδη στο μυαλό πολλών άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τη διεξαγωγή του, καθώς μόλις δυο μήνες μας χωρίζουν από την «απόλαυση» του τζερτζελέ» του. Κι εδώ, φυσικά, ακολουθείται διαχρονικά η δοκιμασμένη συνταγή της πεπατημένης. Καμιά απόπειρα αλλαγής του Τουρκοπάζαρου, κανένας εκσυγχρονισμός.

Ένα από τα παρεπόμενα του πολέμου, που διεξάγεται πάνω από πέντε χρόνια στην Συρία, είναι ότι δημιούργησε ένα είδος λειψανδρίας, με τις Σύριες να διαμαρτύρονται πως πλέον δεν μπορούν να βρουν καλό σύζυγο. Την ώρα που οι σε ηλικία γάμου άνδρες της Συρίας πολεμούν ο ένας τον άλλο ή καταλήγουν στις καθεστωτικές φυλακές, οι γυναίκες της χώρας μένουν πίσω και προσπαθούν να φτιάξουν τη ζωή τους. Πριν τον πόλεμο στην Συρία ήταν διαδεδομένο να γίνονται σχέσεις μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών θρησκειών, τώρα, με τον εμφύλιο να μαίνεται, αυτό είναι σπάνιο. Ο γάμος έχει γίνει δύσκολος και για έναν ακόμα λόγο. Στην συριακή κουλτούρα ο γαμπρός χρειάζεται να προσφέρει χρυσό για να παντρευτεί. Με ένα γραμμάριο χρυσού στην Συρία να κοστίζει 34 δολάρια και με τη συνολική ποσότητα που χρειάζεται να είναι τουλάχιστον 18 γραμ. λίγοι είναι οι Σύριοι που μπορούν να πληρώσουν αυτά τα λεφτά, για να γίνει ο γάμος. Αποτέλεσμα της λειψανδρίας είναι πολλές νεαρές Σύριες να στρέφονται σε μεσήλικες Σύρους, τους οποίους παντρεύονται ως δεύτερες γυναίκες τους, για να έχουν μία αντρική συντροφιά και σεξ. Εδώ ταιριάζει, δηλαδή, το «όλα του γάμου δύσκολα…» Όσο για αισθήματα, έρωτες κτλ., «άλλα λόγια, ν’ αγαπιόμαστε».

«Αιτία όλων αυτών είναι η φιλαρχία που έχει ρίζα την πλεονεξία και την φιλοδοξία που έσπρωχναν τις φατρίες ν’ αγωνίζονται με λύσσα. Οι αρχηγοί των κομμάτων, στις διάφορες πολιτείες, πρόβαλλαν ωραία συνθήματα. Ισότητα των πολιτών από τη μια μεριά, σωφροσύνη της αριστοκρατικής διοίκησης από την άλλη. Προσποιούνταν έτσι ότι υπηρετούν την πολιτεία, ενώ πραγματικά ήθελαν να ικανοποιήσουν προσωπικά συμφέροντα και αγωνίζονταν με κάθε τρόπο να νικήσουν τους αντιπάλους τους. Τούτο τους οδηγούσε να κάνουν τα φοβερότερα πράγματα, επιδιώκοντας να εκδικηθούν τους αντιπάλους τους, όχι ως το σημείο που επιτρέπει η δικαιοσύνη ή το συμφέρον της πολιτείας, αλλά κάνοντας τις αγριότερες πράξεις, με μοναδικό κριτήριο την ικανοποίηση του κόμματός τους. Καταδίκαζαν άνομα τους αντιπάλους τους ή άρπαζαν βίαια την εξουσία, έτοιμοι να κορέσουν το μίσος τους. Καμιά από τις δύο παρατάξεις δεν είχε κανέναν ηθικό φραγμό κι εκτιμούσε περισσότερο όσους κατόρθωναν να κρύβουν κάτω από ωραία λόγια φοβερές πράξεις. Όσοι πολίτες ήταν μετριοπαθείς θανατώνονταν από την μια ή την άλλη παράταξη, είτε επειδή είχαν αρνηθεί να πάρουν μέρος στον αγώνα είτε επειδή η ιδέα και μόνο ότι θα μπορούσαν να επιζήσουν προκαλούσε εναντίον τους τον φθόνο.» Αυτό το κείμενο, λοιπόν, που έντονα σας θυμίζει ίσως πολλά από την πολιτική επικαιρότητα της σύγχρονης Ελλάδας, είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Θουκυδίδη «Ιστορίαι», Βιβλίο 3, Κεφάλαιο 82, σε μετάφραση Αγγέλου Βλάχου. Είπατε τίποτε;

Το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης υπάρχει για εκείνους τους λίγους που τολμούν να εκφράζονται ελεύθερα. Είναι πάρα πολύ χρήσιμοι αυτοί οι άνθρωποι στην διαλυμένη Ελλάδα. Αλλά η Ελλάδα πάει ντουγρού για ποινικοποίηση του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης. Αν συμβεί αυτό, δρόμος για γυρισμό δεν υπάρχει.

Ε, λοιπόν, είσαι πολύ ανισόρροπο, φετινό καλοκαίρι… Πάλι μας απειλείς -στο τέλος του Ιουνίου ήδη- για ένα Σαββατοκύριακο με βροχές και καταιγίδες.