ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 28-5-2016

Βρε, μήπως οι εταίροι μας

στείλαν τις καταιγίδες;

Να δείξουν πως κι ο ουρανός

δεν θα μας δώσει ελπίδες;

Πάνω που γράφαμε ότι «μύρισε καλοκαίρι» και περιγράφαμε τους πρώτους τολμηρούς που βγήκαν στις πλαζ, ήρθαν οι πλημμύρες του περασμένου Σαββατοκύριακου, για να μας διαψεύσουν οικτρά και μάλιστα -εκτός από τις εκτεταμένες ζημιές στις καλλιέργειες και στο αγροτικό οδικό δίκτυο- να πάρουν μαζί τους και μια ζωή, ενός 59χρονου συμπολίτη μας.

Είναι βαρύ το πένθος σε όλη την περιοχή για τον κτηνοτρόφο που χάθηκε στα ορμητικά νερά ενός ρέματος, στην προσπάθειά του να φτάσει στο ποιμνιοστάσιό του, όπως η καθημερινή ανάγκη το επιβάλλει σε όλους εκείνους που ασκούν αυτό το δύσκολο επάγγελμα. Όσο περνούσαν οι ώρες και απέβαιναν άκαρπες οι συντονισμένες προσπάθειες ανεύρεσής του, τόσο διαλύονταν και οι ελπίδες που όλοι είχαμε για μια ευτυχή κατάληξη. Δυστυχώς συνέβη εκείνο που όλοι φοβόμασταν…

Είναι σκληρή η δουλειά γι’ αυτούς τους ανθρώπους, τους κτηνοτρόφους, καθώς η φροντίδα του ζωικού κεφαλαίου τους αναγκάζει να είναι καθημερινά στα μαντριά και στους βοσκοτόπους, συχνά κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες (και ειδικά τότε), λες και κάθε ζώο που εκτρέφουν και συντηρούν είναι μια προέκταση της ίδιας τους της οικογένειας. Μέσα από αυτόν το διαρκή αγώνα, κόντρα στο βαρύ κόστος παραγωγής, αλλά και στα νέα μέτρα που απειλούν με αφανισμό το επάγγελμά τους, η μάχη αυτή έχει συχνά θύματα, από διάφορες αιτίες. Γι’ αυτό και ο θρήνος σκέπασε όλη την περιοχή μας, γιατί -ειδικότερα από τους αγρότες- πολλοί ήταν εκείνοι που ταύτισαν τη συγκεκριμένη τραγωδία και το θύμα της, με τον ίδιο τους τον εαυτό. Ο γράφων συλλυπείται βαθιά τους οικείους του εκλιπόντα, αλλά και όλον τον αγροτικό κόσμο που πενθεί εξ αιτίας αυτής της αιφνίδιας απώλειας.

Η πρόσφατη τραγωδία, εξ αιτίας της άγριας καταιγίδας που έπληξε την περιοχή μας, πρέπει να δώσει ένα μάθημα στην κεντρική εξουσία, στην Περιφέρεια και στους Δήμους -ειδικότερα στις αγροτικές περιοχές- για το πόσο μεγάλη και εκτεταμένη πρέπει να είναι η φροντίδα του αγροτικού οδικού δικτύου, προκειμένου οι αγρότες μας να έχουν ασφαλή και εύκολη πρόσβαση στις ερημικές και απομακρυσμένες περιοχές των εκμεταλλεύσεών τους, στην ύπαιθρο. Όταν και εάν έρθουν άλλοι καιροί, που οι πιστώσεις θα είναι πιο εύκολες και τα ταμεία τους θα γεμίσουν, αυτή η φροντίδα των αγροτικών δρόμων, τα ασφαλή γεφύρια πάνω από χειμάρρους και ρέματα, πρέπει να γίνει προτεραιότητα και να τύχει άμεσης και επείγουσας φροντίδας, για να μην θρηνούμε άδικα ανθρώπινες ζωές, κάθε τόσο, για να κάνουμε πιο εύκολη τη ζωή και τον αγώνα αυτών των ανθρώπων, που ρισκάρουν πολλά για να φτάσουν στο χωράφι ή στο μαντρί τους. Ακόμη και μέσα στα στενά πλαίσια και περιθώρια της τωρινής οικονομικής κρίσης, πάλι ίδια πρέπει ίσως να είναι η προτεραιότητα αυτή. Ένα ασφαλές αγροτικό δίκτυο βοηθάει αφάνταστα την τοπική οικονομία, ειδικότερα όταν ένα μεγάλο τμήμα της βασίζεται στο αγροτικό εισόδημα.

Όμως και οι γεωργοί εκείνοι -λίγοι ή πολλοί- που στενεύουν παράνομα το πλάτος των αγροτικών δρόμων, κλέβοντας μια αυλακιά υπέρ του όμορου χωραφιού τους, πρέπει να εγκαταλείψουν αυτήν την κουτοπόνηρη και άθλια πρακτική. Πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά, ότι κλέβοντας λίγη από αυτή τη γη, που δεν τους ανήκει, βάζουν σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή και τη ζωή του γείτονα. Την ελεύθερη, εύκολη και ασφαλή πρόσβαση στο χωράφια πρέπει να τη φροντίζουν και να νοιάζονται γι’ αυτήν ίσως περισσότερο απ’ όσο τα ίδια τους τα χωράφια. Μια ανθρώπινη ζωή, η δική του ή κάποιου φαμελίτη συναδέλφου, αξίζει πολύ περισσότερο από ένας σακί στάρι ή δυο κιλά βαμβάκι.

Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα επίσης, διάφοροι Σύλλογοι της περιοχής, που συχνά επιδίδονται σε εθελοντικές παρεμβάσεις εξωραϊσμού ή στο να κατασκευάζουν ξωκλήσια κτλ. στην ύπαιθρο, να στρέψουν πλέον τη φροντίδα και τον εθελοντισμό τους σε -απλές έστω, αλλά χρήσιμες- βελτιώσεις των αγροτικών δρόμων και ό,τι έχει άμεση σχέση διευκόλυνσης της αγροτικής δουλειάς.

Θυμίζει λίγο πάλι το «μαρτύριο της σταγόνας» η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και δανειστών, στο Γιούρογκρουπ της περασμένης Τρίτης. Τμηματική εκταμίευση των δόσεων και …διακανονισμένα προς το μέλλον μισόλογα για την ελάφρυνση του χρέους. Από εκεί και πέρα, το «έργο» το έχουμε ξαναδεί… Μόλις, σε λίγο καιρό, η Ελλάδα δεν καταφέρει κάποιους από τους οικονομικούς στόχους που τέθηκαν (και πώς να το κάνει, όταν έχουμε αποστεωνθεί πλέον όλοι μας;), άντε πάλι απ’ την αρχή «βάλ’ τα να τ’ αρμέξουμε». Νέο σφίξιμο στη μέγγενη της παρατεταμένης λιτότητας, νέα μέτρα που στραγγαλίζουν ό,τι πια απέμεινε όρθιο ή είναι έστω ετοιμόρροπο, σ’ αυτόν το δύσμοιρο τόπο.

Πόσο βαρύ είναι το τίμημα της αυταπάτης αλλά και της εξαπάτησης, γράφει σε κύριο άρθρο της η «Καθημερινή». «Ο κ. Τσίπρας έφτασε στην εξουσία υποσχόμενος «κούρεμα» του χρέους, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, το τέλος των ιδιωτικοποιήσεων και πολλά ακόμη. Ίσως να είχε πράγματι αυταπάτες για το τι μπορούσε να πετύχει, αν και κάθε σοβαρός άνθρωπος θα ήξερε από πριν τι τον περίμενε. Ο κόσμος, όμως, έχει δικαίωμα να νιώθει ότι εξαπατήθηκε. Πίστεψε τα πάντα και τώρα βλέπει τον ΕΝΦΙΑ να αυξάνεται, τους φόρους να εκτοξεύονται, το χρέος να ρυθμίζεται –προφανώς– χωρίς «κούρεμα» και το υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων να έχει διάρκεια 99 χρόνων. Το θέαμα των βουλευτών, όμως, να ψηφίζουν αυτά με τα οποία έκτισαν την καριέρα τους πολεμώντας τα, είναι ό,τι πιο εξοργιστικό. Η οργή της κοινής γνώμης θα κλιμακώνεται, γιατί έπεσε θύμα παραπλάνησης, αν όχι εξαπάτησης, από πολιτικούς ηγέτες για πολλοστή φορά. Τώρα, απλά, έχουν εξαντληθεί οι αντοχές και η ανοχή.» Πέρα απ’ αυτό – συμπληρώνω- το προσωπικό στοίχημα που προφανώς έβαλε κάθε Έλληνας πολίτης, από την αρχή της κρίσης, για επιβίωση μέσα σ’ ένα επαχθές και …τοξικό οικονομικό περιβάλλον, από τότε που όλα στράφηκαν εναντίον του (λες για την εξόντωσή του) δείχνει πια να χάνεται οριστικά. Είναι αδύνατον πλέον να επιβιώσει, αν εφαρμοστούν στο ακέραιο τα πρόσφατα μέτρα, που ψήφισε η Κυβερνητική -οριακή- πλειοψηφία.

Γράφει, με ανάρτησή του στο διαδίκτυο, ο δημοσιογράφος Λεωνίδας Βατικιώτης: «Η κοινωνία δεν πρόκειται να δεχθεί αυτά τα κανιβαλικά μέτρα. Η κατρακύλα της φοιτητικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ στο 1,33%, στις πρόσφατες εκλογές σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, όπως και του ίδιου Αλέξη Τσίπρα στην έκτη θέση, με κριτήριο τη δημοτικότητα των πολιτικών αρχηγών (μετά τους Κ. Μητσοτάκη, Β. Λεβέντη, Φ. Γεννηματά, Δ. Κουτσούμπα και Στ. Θεοδωράκη), σύμφωνα με δημοσκόπηση της Public Issue που δημοσίευσε η Αυγή(!), έχοντας από κάτω του μόνο τον Καμμένο και τον Μιχαλολιάκο, είναι ισχυρότατες ενδείξεις για το οριστικό διαζύγιο της κυβέρνησης με την κοινωνία. Σε αυτό το πλαίσιο η βεβαιότητα της κυβέρνησης ότι θα εφαρμόσει το πολυνομοσχέδιο κι ότι εξασφάλισε την παραμονή της στην εξουσία μέχρι το 2019 θα αποδειχθεί η τελευταία αυταπάτη του Αλέξη Τσίπρα». Χμ… Το ζήτημα είναι, όμως, πόσο σκληρά και άδικα πληρώνουμε εμείς τις δικές του αυταπάτες.

Τον κώδωνα του κινδύνου για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα που πέφτουν συχνά θύματα εμπορίας κρούει η ΕΕ στην πρώτη της έκθεση για το human trafficking. Η Κομισιόν προειδοποιεί ότι τα παιδιά είναι ο εύκολος στόχος εγκληματικών συμμοριών που εκμεταλλεύονται τη μεταναστευτική κρίση στην Ευρώπη για να οδηγήσουν ολοένα και περισσότερους ανθρώπους στη σεξουαλική εκμετάλλευση και σε άλλες μορφές δουλείας. Την ώρα που αυξάνονται οι ανησυχίες για την τύχη ασυνόδευτων προσφυγόπουλων, τα οποία έχουν εξαφανιστεί κατά την άφιξή τους στην Ευρώπη, η έκθεση χτυπά το καμπανάκι για τα κυκλώματα διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων. Το διάστημα 2013 – 2014, 15.846 γυναίκες, άνδρες, κορίτσια και αγόρια καταγράφηκαν ως θύματα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το 15% αυτών ήταν παιδιά (τουλάχιστον 2.375). Η εμπορία ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση εξακολουθεί να αποτελεί την πλέον διαδεδομένη μορφή (το 67% των καταγεγραμμένων θυμάτων). Ακολουθεί η εμπορία ανθρώπων για εργασιακή εκμετάλλευση (21% των καταγεγραμμένων θυμάτων). Πάνω από τα τρία τέταρτα των καταγεγραμμένων θυμάτων είναι γυναίκες (76%), ενώ τουλάχιστον το 15% είναι παιδιά. Τα 2/3 των θυμάτων (65%) έχουν ευρωπαϊκή υπηκοότητα. Αίσθηση προκάλεσε και η αναφορά του 12% των θυμάτων, που κατήγγειλαν άλλου τύπου εκμετάλλευση: βίαιη απόσπαση ζωτικών οργάνων (π.χ. νεφρού), «υποχρεωτικές» λοχείες και τοκετοί κατά παραγγελία, για αγοραπωλησίες βρεφών, παιδιά που αποσπάστηκαν από τους γονείς τους με τη βία, για να πουληθούν.

Ερώτηση κρίσεως: Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έχουν μεταναστεύσει και πάνω από 1,5 εκατομμύριο έμειναν άνεργοι. Βάλτε και τις χιλιάδες που αυτοκτόνησαν. Πόσοι από αυτούς ήταν Δημόσιοι υπάλληλοι;

«Γι’ αυτό αγαπάω τα αστεία. Είναι πολύ θρησκευτικά, πολύ πνευματικά. Όλα τα αστεία είναι πνευματικά, γιατί ξαφνικά πυροδοτούν μια αντίδραση μέσα σου και ξεχνάς όλη σου τη σοβαρότητα. Για μια στιγμή, είσαι ξανά ένα αθώο παιδί, γεμάτο σεβασμό και δέος. Και το γέλιο σε κατακλύζει, εξαφανίζεσαι μέσα σε αυτό. Το «εγώ» δεν υπάρχει όταν γελάς βαθιά. Και όποτε το «εγώ» εξαφανίζεται, εμφανίζεται ο Θεός. Να το θυμάσαι ως θεμελιώδη νόμο: «Όταν το «εγώ» λείπει, ο Θεός είναι παρών.» (Osho).

Τέτοιο Μάιο έχει να κάνει από πέρσι το …Νοέμβριο. Να δεις που οι «λεβέντες» πούλησαν και το καλοκαίρι…

Παρ’ όλα αυτά, να καλωσορίσουμε τον Ιούνιο και το καλοκαίρι, από βδομάδα, ευχόμενοι να μην έχουμε κι άλλες καιρικές τσιριτσάντζουλες.