ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 21-5-2016

Στις παραλίες, αδελφοί,

εμπρός για να μαυρίσουμε

κι ίσως απ’ τους πολιτικούς

θα έπρεπε ν’ …αρχίσουμε.

Επιτέλους, μύρισε λίγο καλοκαίρι… Τις προηγούμενες μέρες βέβαια, γιατί η κυρα-ΕΜΥ προβλέπει πάλι βροχές… Η θερμοκρασία πάντως άρχισε να ανεβαίνει σταδιακά και οι παραλίες της περιοχής μας άρχισαν να υποδέχονται τους πρώτους λουόμενους κι ακόμη περισσότερους (τις κυρίες όλων των ηλικιών κυρίως) για την ηλιοθεραπεία τους. Ο σχετικά ήπιος χειμώνας που προηγήθηκε, μας έφερε μια λίγο …ανώμαλη άνοιξη, αλλά είναι κρίσιμο ζήτημα -για τη σημερινή Ελλάδα της φτώχειας- να ζεστάνει επιτέλους ο καιρός, γιατί παραδοσιακά το καλοκαιράκι καθιστά πιο εύκολη την επιβίωση και ανεβάζει, όσο να πεις, την ψυχολογία του κοσμάκη.

Φυσικά, οι Πανελλαδικές εξετάσεις (καλή επιτυχία στα παιδιά που δοκιμάζονται) και τα μαθήματα ακόμη στα σχολεία «μπερδεύουν» κάπως την πρακτική των «αποδράσεων», αλλά το ρολόι τρέχει ήδη και δεν γυρίζει πίσω, πάμε για καλοκαίρι και μακάρι να είναι όπως το θέλουμε και το περιμένουμε.

Θα μου πείτε, ότι όμως είναι κι εποχή να τακτοποιήσουμε τα φορολογικά μας, να υποβάλουμε τις δηλώσεις μας, να χαρατσωθούμε σε προκαταβολές φόρου, ενώ οι μειώσεις των εισοδημάτων μας καραδοκούν, όπως και οι ανατιμήσεις στις δαπάνες επιβίωσής μας. Σύμφωνοι… Αλλά αυτό δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Αντίθετα, θα γίνει χειρότερο με τα νέα μέτρα που νομοθετεί η Κυβέρνηση και θα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο την καθημερινότητά μας. Και είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορέσουμε -οι περισσότεροι- να ανταποκριθούμε επιτυχώς στις οικονομικές υποχρεώσεις που μας «φορτώνει» διαρκώς το «στημένο» παιχνίδι με τους δανειστές. Όμως, έχουμε μάθει πια στα δύσκολα, φιλοσοφούμε αλλιώς αυτό το κακό που μας βρήκε, εδώ και χρόνια τώρα. Ακόμη, μάθαμε να ξεχωρίζουμε τα εκάστοτε Κυβερνητικά ψέματα, τις «σαπουνόφουσκες» που προσπαθούν να ωραιοποιήσουν το αβέβαιο μέλλον αυτής της χώρας. Το κυριότερο: Ο …ατμός θυμού και απελπισίας που έχουμε μαζέψει είναι πολύς και όλα δείχνουν ότι δεν μπορεί και δεν πρόκειται να πάει πλέον μακριά αυτή η …βαλίτσα της λιτότητας, της μιζέριας, της αδιέξοδης διαπραγμάτευσης και του ξεπουλήματος της χώρας. Καλοκαίρι – ξεκαλοκαίρι, οι καιροί είναι «γκαστρωμένοι» κι όλοι περιμένουν κάτι θεαματικό να γίνει για να διορθώσει για τα καλά το ξεχαρβαλωμένο «ρολόι» της Πατρίδας, που έχει εξαντλήσει συνολικά τις ανοχές και τις αντοχές του.

Υπάρχουν άραγε κάποιοι, που μπορούν πια να πιστεύουν όλα όσα υπόσχεται ο πρωθυπουργός, για δήθεν επικείμενη αναστροφή του αρνητικού κλίματος στην οικονομία μας και την πολυθρύλητη ανάπτυξη, που τάχα επίκειται; «Ο πρωθυπουργός μοιάζει να πιστεύει ότι μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης θα έλθει η ανάπτυξη», γράφει η «Καθημερινή». «Πρέπει να καταλάβει την πραγματικότητα. Η ελληνική οικονομία άντεξε τους πειραματισμούς και τις καταστροφικές περιπέτειες, γιατί ο τουρισμός πήγε καλά και επειδή είχαν μπει πολύ γερές βάσεις τα προηγούμενα δύο χρόνια σε θέματα που αφορούσαν την επιχειρηματικότητα. Η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα σε αυτό το διάστημα, εκτός από το να καθυστερεί ή να επιχειρεί να διώξει επενδυτές. Τώρα προσπαθεί να κάνει μία στροφή. Είναι πολύ δύσκολο να πετύχει, γιατί ο κ. Τσίπρας επέλεξε την καταστροφική οδό των αυξημένων φόρων και εισφορών. Αλλά, πέραν της λανθασμένης συνταγής, πιστεύει κανείς ότι μπορεί αυτή η κυβέρνηση να προσελκύσει σοβαρούς επενδυτές και να βάλει τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης; Οι αρμόδιοι χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: σε εκείνους που νομίζουν ότι οι επενδυτές ενδιαφέρονται για κάποιου είδους τριτοκοσμικό πάρε – δώσε, σε αυτούς που αδιαφορούν και σε εκείνους που σαμποτάρουν ανοικτά την επιχειρηματικότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις ξένες επενδύσεις. Με αυτήν τη συνταγή και αυτήν την ομάδα το καράβι δεν θα πάει πολύ μακριά…» Το τραγικότερο όλων είναι, ωστόσο, ότι αυτό το «καράβι» μας έχει όλους μέσα…

Μια φωτεινή είδηση (ανάμεσα στο διαρκές «γκρίζο» που μας περιβάλλει) αποτελεί η προοπτική επαναλειτουργίας του εργοστασίου «Ελληνικά Σιδηροκράματα» (ΕΛ.ΣΙ.)», από τον Όμιλο Στασινόπουλου, που ήδη έχει στην κατοχή του τις εγκαταστάσεις της πάλαι ποτέ κραταιάς σιδηροβιομηχανίας, στην παραθαλάσσια περιοχή του Πλατάνου. Για την περιοχή μας θα είναι ευχής έργο να γίνει κάτι τέτοιο, αφού η σχεδίαση της απασχόλησης αναφέρει 250 – 350 νέες θέσεις εργασίας και εύκολα καταλαβαίνει κανείς πόσο μεγάλη θα είναι η οικονομική «ανάσα» για την τοπική οικονομία. Μακάρι αυτή η προοπτική να γίνει πραγματικότητα και να βρουν δουλειά κάποιοι από τους πολλούς ανέργους που αθροίζονται τραγικά στην τοπική λίστα του ΟΑΕΔ. Επίσης, από μια τέτοια ευχάριστη εξέλιξη είναι βέβαιο ότι και η χειμαζόμενη τοπική αγορά θα έχει τα δικά της οφέλη, αφού θα τονωθούν αισθητά οι μικροί της τζίροι, ενώ κάποιες μικρές επιχειρήσεις – δορυφόροι θα έχουν κι εκείνοι το δικό τους μερίδιο.

Ορθώς συμπαρίστανται στον αγώνα των ντόπιων εργαζομένων στο σούπερ μάρκετ Καρυπίδη, τοπικοί φορείς και απλοί πολίτες. Κι αν -όπως συμφωνήθηκε- επανεφοδιαστεί με προϊόντα το τοπικό μάρκετ, πρέπει όλοι να το στηρίξουμε, έστω και συμβολικά, προκειμένου να «ξαναζωντανέψει», για να μη χαθούν κι άλλες θέσεις εργασίας από την πόλη μας, αλλά και να εισπράξουν οι εργαζόμενοι τα οφειλόμενα δεδουλευμένα τους. Μακάρι, τελικά, να πάνε όλα καλά…

Αγιάτρευτη πληγή για την πόλη μας τα αδέσποτα ζώα, που διαταράσσουν ακόμη και σχέσεις ή φιλίες στη μικρή μας κοινωνία. Η αποτρόπαιη λύση (;) της φόλας, για τον περιορισμό τους, πλήττει βάναυσα τον πολιτισμό μας, όχι μόνο ως παράνομη πράξη. Η αναγκαστική λύση της στείρωσης παραμένει ανεκπλήρωτο αίτημα των πολλών ζωόφιλων, αλλά και των υπολοίπων που διαφωνούν κάθετα με τη φρικώδη θανάτωσή σους. Εξ ίσου μεγάλοι εχθροί τους, όμως, είναι και όλοι εκείνοι οι …ενθουσιώδεις, που αρχικά παίρνουν σπίτι τους ένα ζώο συντροφιάς, χωρίς να έχουν συνείδηση των μεγάλων υποχρεώσεων τους, με αποτέλεσμα- όταν τους φύγει ο …σεβντάς- να εγκαταλείπουν αυτό το ζώο στους δρόμους, αδιαφορώντας για τα προβλήματα που δημιουργεί κατόπιν στο κοινωνικό σύνολο μια τέτοια επιπόλαιη ενέργεια. Ας μην λησμονούμε επίσης, ότι και η γενικότερη οικονομική κρίση έχει τις επιπτώσεις της στη ραγδαία αύξηση των αδέσποτων ζώων. Τούτων και άλλων δοθέντων, μόνο ο Δήμος -ως ο πιο οργανωμένος τοπικός φορέας- πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του, με τη στείρωση των αδέσποτων, ως πρώτη προτεραιότητα, για να σταματήσει το κακό. Αλλιώς, με τόσα πεινασμένα, απροστάτευτα και ανεκπαίδευτα σκυλιά στους δρόμους, που ανεμπόδιστα πολλαπλασιάζονται, θα φτάσουμε στο τέλος να κινδυνεύουν σοβαρά και οι ζωές μας. Και σε μια τέτοια δυσοίωνη προοπτική, μόνο τα σκυλιά δεν θα φταίνε…

Τρεις ξένοι ακαδημαϊκοί μας θυμίζουν όσα έχουμε ξεχάσει ή μάλλον καλύτερα όσο προσπαθούν κάποιοι να μας «αναγκάσουν» να ξεχάσουμε: To μεγαλείο του Ελληνισμού! Σύμφωνα με τους Simone Le Baron (Γαλλίδα) καθηγήτρια γαλλικών, γλωσσολόγος, συγγραφέας, Arsam Momeni (Ιρανός) διδάκτωρ Αρχιτεκτονικής, συγγραφέας και Sam Chekwas (Νιγηριανός) οδοντίατρος, εκδότης και συγγραφέας, η λύση στα προβλήματα μας δεν είναι η παγκοσμιοποίηση, που με νύχια και με δόντια προσπαθούν να επιβάλλουν οι παγκοσμιοποιητές της Δύσης, αλλά ο Ελληνισμός! Οι φιλέλληνες ακαδημαϊκοί καταγγέλλουν το σκοταδιστικό «πολυπολιτισμό της Νέας Τάξης Πραγμάτων» και τους «ανθέλληνες πολιτικούς» που επιδιώκουν να τον επιβάλλουν, δημιουργώντας «μία ράτσα χωρίς ρίζες και ιστορία για να σβήσουν την Ελλάδα», ενώ παράλληλα προσπαθούν να μας πείσουν να αγαπήσουμε τις ρίζες μας και να γίνουμε εφαλτήριο παγκόσμιας ανατροπής σε συνεργασία με τους απανταχού φιλέλληνες του πλανήτη. «Ο Ελληνισμός είναι το αντίβαρο στην ανελευθερία. Κι άλλες φορές προσπάθησαν να τον σβήσουν και σε όλες απέτυχαν. Και να είστε σίγουροι ότι, άσχετα με τον ρου των γεγονότων, οι απανταχού Έλληνες όχι απλά θα ξαναδώσουν τα φώτα, αλλά και θα τα αλλάξουν σε αυτούς που ταλανίζουν την οικουμένη. Αυτό, ακόμα και αν γελάσετε, κρατήστε το κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού σας…», τονίζουν χαρακτηριστικά. Η μόνη αποκαρδιωτική διαπίστωση είναι, ότι σήμερα υπάρχουν ξένοι που πιστεύουν στο διαρκές θαύμα του Ελληνισμού, περισσότερο από όσο το πιστεύουν εκείνοι που στις φλέβες τους ρέει αίμα Ελληνικό. Αλλά κι αυτό πρόκειται ν’ αλλάξει… Και σύντομα… Ο καιρός γαρ εγγύς…

«Φιλία και μέσα κοινωνικής δικτύωσης» το φετινό θέμα της Νεοελληνικής Γλώσσας στις Πανελλήνιες εξετάσεις. Δεν σας κρύβω ότι …ζήλεψα που δεν ήμουν εκεί, για να γράψω μύρια – όσα. Πολύ επίκαιρο και …πιασάρικο θέμα. Βέβαια, είναι πιο «στριμωγμένα» τα κριτήρια των διορθωτών… Ας περιμένουμε πώς θα βαθμολογήσουν κι ας περιμένουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας.

Σαν επίσημο δείπνο με …λαπά έμοιαζε ο τελικός αγώνας του κυπέλλου Ελλάδος, ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό. Οι άδειες κερκίδες και όλο το ιστορικό των αναβολών που προηγήθηκε, οι καυγάδες της «εν πολλαίς αμαρτίαις….» ΕΠΟ με τον αρμόδιο Υπουργό Αθλητισμού κτλ. αναδεικνύουν ανάγλυφα τη συντελούμενη απαξίωση του Ελληνικού ποδοσφαίρου και την αδήριτη –πλέον- ανάγκη να μπει βαθιά το …νυστέρι και, άντε να δούμε ποιος θα το βάλει…

Κάποια Δυτική δημοσιογράφος έψαχνε να πάρει συνέντευξη από έναν σοφό Κινέζο γέροντα, τον εντόπισε σε κάποιο χωριό και πήγε στο σπίτι του. Όταν της άνοιξε, η δημοσιογράφος έμεινε έκπληκτη από το γεγονός, ότι στην φτωχική κάμαρά του είχε πάρα πολλά βιβλία, αλλά μόνο ένα τραπεζάκι και μία καρέκλα.

-Πού είναι τα έπιπλά σας;

-Τα δικά σου, κοπέλα μου, που είναι;

-Μα, εγώ είμαι περαστική.

-Κι εγώ….

Των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης σήμερα και πολλοί όσοι και όσες γιορτάζουν. Ευχές για χρόνια τους πολλά και χαρούμενα και από τον γράφοντα…