ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 7-5-2016

Ήταν Λαμπρή του καθισιού,

με τις πολυφαγίες.

Τώρα θα πάρουνε σειρά

Τρόικας… «λαιμαργίες».

Ναι… Για να μην ψάχνετε στα ημερολόγια, στις 20 Ιουνίου είναι του Αγίου Πνεύματος, το επόμενο τριήμερο δηλαδή, για να ριλαξάρετε πάλι και να γελάσει λίγο το πικραμένο σας χειλάκι. Ως τότε, υπομονή και κουράγιο, γιατί οι καιροί μας είναι δύσκολοι, «γκαστρωμένοι» ως προς τις απρόβλεπτες εξελίξεις και -εξ αυτού- επικίνδυνοι.

Δεν ξέρω πόσο βοήθησε την αγορά το …μισερό άνοιγμα των κεντρικών δρόμων του Αλμυρού, κάποια κομμάτια των οποίων παρέμειναν χωματόδρομοι, για να γιορταστεί το Πάσχα, όπως – όπως. Σίγουρα, όμως, δεν την εμπόδισαν, όπως τις προηγούμενες βδομάδες, ενώ διευκόλυναν την κίνηση των οχημάτων στο κέντρο, σε μια κίνηση που ήταν πολύ αυξημένη, εξαιτίας και των εκδρομέων του Πάσχα, που ήρθαν για τις γιορτές στο γενέθλιο τόπο τους. Δυστυχώς όμως και πάλι πτωτικοί οι τζίροι… Ελπίζουμε -του χρόνου πια- που η αναμόρφωση του Κέντρου θα έχει ολοκληρωθεί και θα δείχνει πλήρως τη νέα της …προίκα, ν’ αλλάξουν και τα δρώμενα.

Ο καιρός «κράτησε» την ώρα της Ανάστασης και τη μέρα της Λαμπρής και όλοι μπορέσαμε να τηρήσουμε το έθιμο του οβελία, μαζευτήκαμε γύρω από το γιορτινό τραπέζι και -φυσικά- επιδοθήκαμε και πάλι στις γαστριμαργικές υπερβολές που «επιβάλουν» οι χρονιάρες μέρες. Όσο στριμωγμένα κι αν είναι τα πράγματα (γύρω μας και στις τσέπες μας), οι μεγάλες γιορτές εξαιρούνται ευτυχώς και τις γιορτάζουμε παραδοσιακά, οικογενειακά, καταπώς πρέπει. Θα σημείωνα ότι ήταν λίγο «χλωμά» και κάπως ανόρεχτα τα γλέντια και πιο βουβή -από προηγούμενες χρονιές- η υποδοχή της Ανάστασης. Ίσως – ίσως και λιγότερος κόσμος στις Ιερές ακολουθίες της Μεγάλης Βδομάδας.

Κρίσιμες πάλι (και πάλι) οι ώρες της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές και το μέλλον αβέβαιο… «Ο τόπος δεν έχει ανάγκη από θεαματικές κινήσεις, τακτικισμούς και επικοινωνιακά τεχνάσματα που δεν οδηγούν πουθενά», τονίζει η «καθημερινή». «Μια σοβαρή, καλή, συντονισμένη κυβέρνηση χρειάζεται, η οποία να μπορεί να διαχειρισθεί στοιχειωδώς τα μεγάλα του προβλήματα. Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται, βολεύει την εκλογική της πελατεία και αυτοσχεδιάζει, με καταστροφικά αποτελέσματα. Το μυαλό του ηγετικού της κύκλου είναι στραμμένο μόνο στα εσωκομματικά, στους μικροπολιτικούς υπολογισμούς και στο πάρε-δώσε με συντεχνίες και συμφέροντα. Λείπουν το σχέδιο, ο επαγγελματισμός και η υπευθυνότητα. Οι υποσχέσεις, προς διάφορες κατευθύνσεις, για στροφή προς το Κέντρο και τη μετριοπάθεια δεν έχουν μέχρι στιγμής υλοποιηθεί. Ο κ. Τσίπρας παραμένει όμηρος του αρχικού 4% του κόμματός του. Και τώρα πια, μοιάζει σχεδόν απίθανο να απογαλακτισθεί από αυτήν του την εξάρτηση, τα αποτελέσματα της οποίας είναι εμφανή απ’ άκρου εις άκρον της χώρας.» Έτσι είναι δυστυχώς τα πράγματα, αλλά ποιος ακούει;

Σοκάρουν και προκαλούν τα λόγια του Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιου (κατά κόσμο Αθανάσιος Λενής), στο κήρυγμά του, κατά την περιφορά των Επιταφίων. Ούτε λίγο ούτε πολύ (ο πραγματικά …αθεόφοβος) ζήτησε μόνο δυο πράγματα από τον Εσταυρωμένο Χριστό, με στεντόρεια φωνή και γεμάτος …αγάπη για τον συνάνθρωπο: 1.«Να σαπίσει το χέρι του Φίλη, του υπουργού Παιδείας, αν υπογράψει διατάγματα αθεΐας, που θα καταργήσουν τα θρησκευτικά από το σχολείο» και 2.«Να γίνει δηλητήριο το κρέας που θα φάνε οι άθεοι μέσα στη νηστεία και να τους τρυπήσει το στομάχι να γίνει πέτρα και να μην το χωνέψουν». Κάποια γυναίκα του φώναξε ότι «αυτό δεν είναι αγάπη», για ν’ απαντήσει ακάθεκτος, ότι ο ίδιος ξέρει καλύτερα τι είναι αγάπη, γιατί αφιέρωσε τη ζωή του στο Χριστό και στην Εκκλησία. Κατόπιν, ακούστηκε από το μικρόφωνο να αναζητάει την αστυνομία («πού είναι η αστυνομία;»), τις οίδε γιατί… Για να συλλάβει τη χριστιανή που αντέδρασε στην ιδιότυπη «αγάπη» του;

Αυτές οι αντιχριστιανικές και προκλητικές υπερβολές, από τους ίδιους τους ταγούς της Εκκλησίας, ολοένα και πληθαίνουν και αφορούν κυρίως τον δεσποτισμό που κυριαρχεί (ισόβιος και ανεξέλεγκτος), παρά κάποιους απλούς ιερείς, που -ως οικογενειάρχες και μάλιστα συχνά πολύτεκνοι- δίνουν μάχη επιβίωσης. Οι ακρότητες που συμβαίνουν και περιπίπτουν στην αντίληψη του κόσμου, τον οδηγούν -μοιραία και σταθερά- στο να απομακρύνεται ολοένα από την Εκκλησία. Είμαστε πολλοί εκείνοι που διαχωρίζουν την πίστη τους στο Θεό, από τα εκάστοτε τερτίπια κάποιων ρασοφόρων του, που υποτίθεται ότι τάχθηκαν να Τον υπηρετούν και να διαδίδουν το κήρυγμα της αγάπης Του. Αντ’ αυτού, τρομοκρατούν τον κοσμάκη, με απειλές και ύβρεις, με τα διαστρεβλωτικά «σκουλαρίκια» που κατά καιρούς κρέμασαν στη διδασκαλία Του, περί κολάσεων και παραδείσων, τυπολατρίες χωρίς ουσία και νόημα, την περιφορά ιερών λειψάνων, από ναού σε ναό, με το απαραίτητο …παγκάρι παραδίπλα, για να εξασφαλίζεται ο οβολός του πιστού κ.ο.κ. Παρά ταύτα, οι μισθοί των ιερέων είναι σε σχετικά ικανοποιητικά επίπεδα, σε σχέση με τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους και συνεχίζουν να «αντέχουν», παρά τις περικοπές. Ωστόσο, πολλοί κληρικοί αμείβονται παρανόμως, από την τέλεση γάμων, βαφτίσεων, τρισάγιων κι άλλων τελετών και Μυστηρίων. Τα χρήματα που δίνουν οι πιστοί δεν φορολογούνται, ενώ κάποιες φορές είναι και αποτέλεσμα ψυχικού εκβιασμού. Ο κρατικός έλεγχος στο παγκάρι των ναών, από δωρεές, από λιτανείες με λείψανα αγίων και εικόνων, δεν είναι μόνο ανύπαρκτος, αλλά αποτελεί και ταμπού.

Σε μια εποχή που η Πατρίδα χειμάζεται και υποφέρει, πολλοί Δεσποτάδες εμφανίζονται κατώτεροι των περιστάσεων και της αποστολής τους, κηρύσσοντας την ξενοφοβία, ακραίες πολιτικές θέσεις, το μίσος και ακόμη και το διχασμό. Είναι οι πρώτοι που καμώνονται να ξεχνούν, ότι «Θεός αγάπη εστί».

Το ότι θα ερχόταν η στιγμή που βουλευτές και υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, αγκαλιά με τον Καμμένο θα υποδεχόντουσαν το Άγιο Φως, με τιμές αρχηγού κράτους και θα σπρ’ωχνονταν μεταξύ τους για μια καλή θέση στη φωτογραφία, ούτε ο… προφήτης Βασίλης Λεβέντης δεν το είχε προβλέψει. Με αφορμή το παράξενο αυτό γεγονός, οι χρήστες του διαδικτύου ανέσυραν ένα παλιό tweet –από το 2012– του Νίκου Παππά, για να επικρίνουν την κυβέρνηση. Ο νυν υπουργός Επικρατείας, είχε σχολιάσει στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter ειρωνικά το γεγονός ότι το Άγιο Φως έρχεται στην Αθήνα με τιμές αρχηγού κράτους: «Με τιμές αρχηγού κράτους ήρθε το άγιο φως. Με ρωτάει η γυναίκα μου, αν θα κάνει και δηλώσεις…» Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμη αντιπολίτευση και επαγγελόταν τον διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας. Όμως φέτος, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το Άγιο Φως ήρθε και πάλι με τιμές αρχηγού κράτους και το έφερε μάλιστα η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη με τον υφυπουργό Εξωτερικών Γ. Αμανατίδη.

Είναι ενδεικτικό της βαθιάς πίστης του Ελληνικού λαού, αλλά και των παραδόσεων που «κρατούν» μέσα του και στη ζωή του, αυτό που είπε σε συνέντευξή του ο Γιώργος Παπαστεφάνου, πρόσωπο της «χρυσής» εποχής του ραδιοφώνου, αλλά και της τηλεόρασης, δημοσιογράφος και στιχουργός: «Με είχαν ρωτήσει κάποτε από ένα περιοδικό, ποια μελωδία θα έπαιρνα μαζί μου σε ένα έρημο νησί. Αστεία ερώτηση σε έναν άνθρωπο που έχει περάσει τη ζωή του μέσα στη μουσική, που από πολύ νωρίς υπήρξε ανοιχτός σε όλα τα είδη και που δεν θα τού ήταν εύκολο να ξεχωρίσει μόνο μια μελωδία ανάμεσα σε εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, που έχει αγαπήσει. Κι όμως, εκείνη τη στιγμή, μού ήρθε αυθόρμητα στα χείλη ένας τίτλος: «Αι γενεαί πάσαι». Ή «Ω γλυκύ μου έαρ», όπως το λέμε επίσης. Όποτε ακούω αυτόν τον ύμνο, νοιώθω ευγνωμοσύνη για όσα ωραία και μεγάλα μού έχει χαρίσει η ζωή. Και θαυμάζω απεριόριστα τον άγνωστο Μελωδό και τον ανώνυμο Ποιητή των στίχων που από γενιά σε γενιά έφτασαν ως εμάς. Αυτή η αθάνατη Βυζαντινή κληρονομιά, τρίτη «στάση» τού «Επιτάφιου θρήνου» μετά το «Η ζωή εν τάφω» και το «Άξιον εστί», είναι συνέχεια των αρχαίων μυρολογίων, με πληροφορεί ο σοφός μου φίλος, ο Παναγιώτης Μυλωνάς. Μυρολόγια όχι με οι όπως τα άλλα, αλλά με υ, από τη λέξη μύρα, από τα αρώματα, δηλαδή, με τα οποία αλειφόταν ο νεκρός πριν από την ταφή. Αλλά και το έαρ, δεν σημαίνει μόνο άνοιξη, σημαίνει επίσης αίμα, χυμό, ζουμί. «Γλυκό μου αίμα, σπλάχνο μου», θρηνεί η Παναγία. «Γλυκύτατόν μου τέκνον πού έδυ σου το κάλλος».

Δυστυχώς και τη φετινή Λαμπρή, εκτός από τα τσουγκρίσματα με αυγά, δεν αποφύγαμε και τα οδυνηρά «τσουγκρίσματα» στην άσφαλτο. Κατά την περίοδο της Λαμπρής και μέχρι το απόγευμα της περασμένης Τρίτης 2 Μαΐου, μετρούσαμε 33 νεκρούς και αρκετούς σοβαρά τραυματίες, σε τροχαία δυστυχήματα ,σε Θράκη, Άρτα, Χαλκιδική, Ημαθία, Μεσσηνία κτλ.

Οι άλλοι δεν επιτηρούσαν όπως θα έπρεπε το νήπιο κοριτσάκι τους, που χάθηκε για πολλές ώρες και διανυκτέρευσε (μόνο και αβοήθητο) στο δάσος, κι εμείς ζητάμε από κάποιους άλλους να επιτηρούν τους επικίνδυνους …σκύλους τους; Πολλές οι μποσικάδες, ίσως λόγω των ημερών.

Mea culpa… «Κακομεταχειρίστηκε» ο δαίμονας της στοιχειοθεσίας την εκλεκτή φιλόλογο και καλή φίλη Μαίρη Μπουκώρου, που πρόσφατα παρουσίασε το βιβλίο μου «Δελτίο θυέλλης», στην ειδική εκδήλωση του Ειδικού Σχολείου. Παραλλάχτηκε το όνομά της σε …Άννα. Χίλια συγνώμη, Μαίρη, αλλά αυτά συμβαίνουν συνήθως εκεί ακριβώς που ο συντάκτης έχει πρόσθετους λόγους να μην κάνει το λάθος. Εθισμένη -λόγω της δουλειάς σου- να διορθώνεις λάθη, θα ξέρεις καλά ότι πάντοτε κάποια ξεφεύγουν και συχνά είναι κρίσιμα.