Κρυφά Σχολειά – γράφει ο Ξ.Χ. – έκδοση 26-3-2016

Επειδή κατά καιρούς δημοσιεύονται στον τύπο σχόλια ευτυχώς από ορισμένους ανιστόρητους ιστορικούς, όχι Έλληνες δήθεν βαθείς μελετητές της ελληνικής ιστορίας και ειδικότερα της επανάστασης του 21, με τα οποία αμφισβητούν όχι μόνο την προσφορά των «Κρυφών Σχολειών» κατά τους χρόνους της σκλαβιάς, για τη διατήρηση της εθνικής συνείδησης, αρνούνται παντελώς την ύπαρξη και τη λειτουργία τους.

Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο δημοσιεύονται τέτοιες τερατώδεις αναλήθειες! Τι επιδιώκουν και ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούν;

Για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και για να μη γίνουμε θύματα της διαστρεβλωτικής αυτής προσπάθειας, εγώ σαν συνταξιούχος δάσκαλος και μετά λόγου γνώσεως θέλω να καταστήσω γνωστό και στον πιο απλό πολίτη – αναγνώστη τα παρακάτω σχετικά με την ύπαρξη τη λειτουργία και την προσφορά των «Κρυφών Σχολειών» στα 400 χρόνια της σκλαβιάς:

Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη στα χέρια των Τούρκων, στις 29 του Μάη του 1453 ημέρα Τρίτη, όσοι λόγιοι Έλληνες έμειναν στη Ελλάδα εκτελέστηκαν με τον πιο φρικιαστικό τρόπο από τους βάρβαρους και απάνθρωπους κατακτητές.

Όσοι επέζησαν, ζήτησαν άσυλο στη Δυτική Ευρώπη: Ισπανία, Γαλλία, Αγγλία, Αυστρία, Ρωσία, Ενετία.

Οι βιβλιοθήκες καταστράφηκαν και τα σχολεία κλείστηκαν.

Επί αιώνες, τη δύστυχη Ελλάδα, τη μητέρα της φιλοσοφίας, της επιστήμης, του πολιτισμού και της ανθρωπιάς, σκέπασε βαθύ σκοτάδι.

«Νάχεν αστράψει ο ουρανός, νάχεν καεί η ώρα, ήλιος σελήνη πουθενά μην είχε ανατείλλει, μια τέτοια μέρα μελανή μην είχε ξημερώσει.»

Η τρομοκρατία του βάρβαρου κατακτητή δεν επέτρεπε στους άμοιρους ραγιάδες καμιά άλλη ενασχόληση, παρά μόνον να καλλιεργούν τα χωράφια και ολόκληρη η σοδειά να παραδίνεται στους αγάδες.

Ποια εθνική ταπείνωση! Ποια οικονομική εξαθλίωση! Και προπάντων ποια πνευματική κατάπτωση!

Οι μόνοι Έλληνες που γνώριζαν γραφή και ανάγνωση ήταν -εκτός των επισκόπων- οι παπάδες, μερικοί δάσκαλοι και ελάχιστοι μοναχοί.

Σ αυτούς πήγαιναν τα δύστυχα σκλαβόπουλα τις παγερές νύχτες του χειμώνα και, μέσα στα υγρά και ανήλια κελιά των μοναστηριών και των εκκλησιών, κάτω από το τρεμάμενο φως του καντιλιού, μάθαιναν τα Ελληνόπουλα που διψούσαν για μάθηση και μόρφωση, δηλαδή λίγη ανάγνωση λίγη γραφή και να διαβάζουν την οκτάηχο και το ψαλτήρι.

(οκτάηχος: λειτουργικό βιβλίο της χριστιανικής εκκλησίας που περιέχει τους οκτώ ήχους: π.χ. πλάγιος 1^ος, πλάγιος 2^ος κ.λπ.)

(ψαλτήρι: λειτουργικό βιβλίο της χριστιανικής εκκλησίας που περιέχει τους ψαλμούς του Δαυίδ)

Εκεί ο σεβάσμιος παπάς, ο ευλαβής καλόγηρος και ο νουνεχής δάσκαλος, εύρισκαν την ευκαιρία να ενσπείρουν στις τρυφερές ψυχές των μικρών σκλαβόπουλων τα θεία νάματα της πίστεως στο Θεό και της φιλοπατρίας.

Εκεί οι σοφοί πρόγονοι μας φώτισαν με τα διδάγματά τους το πνεύμα και τη ψυχή τους.

Αυτά ήταν τα πρώτα σχολεία των υπόδουλων Ελλήνων.

Τα έλεγαν δε κρυφά γιατί πήγαιναν σε αυτά πάντοτε νύχτα και με πολλές προφυλάξεις.

«Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ κλπ.»

Αλλοίμονο αν τους έπαιρναν μυρωδιά οι τύραννοι, θα επακολουθούσε γενική σφαγή, δασκάλων, μαθητών και γονέων.

Εκεί λοιπόν, σε αυτά τα σχολεία βραχνά ο παπάς, ο δάσκαλος θέριευαν  την αποσταμένη ελπίδα, με λόγια μαγικά:

«μη σκιάζεσθε στα σκότη, η λευτεριά σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι, της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει».

Έτσι γαλουχήθηκαν, μεγάλωσαν και αντρώθηκαν οι μετέπειτα ήρωες της απελευθέρωσης πατρίδας μας.

Χωρίς λοιπόν αυτά τα «Κρυφά Σχολειά» είναι αδύνατο να διανοηθεί κανείς ότι θα διατηρούσαμε μέσα σε τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς, την εθνική μας συνείδηση, τη θρησκεία μας, τη γλώσσα μας, τα ήθη και τα έθιμα μας.

Από κακεντρέχεια όμως, μικροψυχία και αδυναμία να αναγνωρίσουν την καλοσύνη τη μεγαλοψυχία και την αντοχή της φυλής μας, δημοσιεύονται αυτά που δημοσιεύουν.

Ξ.Χ.