Οι μαθητές του Γυμνασίου Πτελεού κατακτούν το Ενετικό Κάστρο

Οι μαθητές του Γραμματίκειου Γυμνασίου Πτελεού με τους καθηγητές τους ανέβηκαν στο Ενετικό Μεσαιωνικό Κάστρο Πτελεού. Μαζί τους ήταν  και οι προσκεκλημένοι αρχαιολόγοι, η κ. Ροντήρη Βάσω  και ο κ.Σταντζούρης Πασχάλης της ΙΓ‘ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Βόλου, καθώς και ο κ. Ζούπης Κων/νος μέλος της εθελοντικής-περιβαλλοντικής ομάδας  Αιολίς  Πτελεού.

Η δράση αυτή εντάσσονταν  στα πλαίσια του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής της Α΄ γυμνασίου και των Βιωματικών Δράσεων-Project της Β΄ Γυμνασίου με θέμα «Φύση και άσκηση» και της Γ΄ Γυμνασίου  με θέμα «Το ενετικό κάστρο του  Πτελεού», στα πλαίσια της τοπικής ιστορίας.

Μετά από μια εικοσάλεπτη ανάβαση μέσα σε ένα μαγευτικό καταπράσινο φυσικό περιβάλλον, μαθητές και καθηγητές βρέθηκαν στο Ενετικό Κάστρο -ένα καλά σχετικά διατηρητέο μνημείο – και  θαύμασαν την εξαιρετική θέα με το απέραντο γαλάζιο, τις  καμπυλωτές ακρογιαλιές, τα απάνεμα λιμανάκια. Ερεύνησαν , ανίχνευσαν τα χνάρια που μαρτυρούν την ανθρώπινη παρουσία στο χώρο, φωτογράφισαν.

Η κ. Ροντήρη μίλησε για τον αρχαιολογικό χώρο που υπάρχει κοιτώντας δυτικά από την κορυφή του κάστρου, στην περιοχή της Γρίτσας και δεσπόζει πάνω από τον οικισμό της Λειχούρας. Στην περιοχή έχουν ανασκαφθεί  Μυκηναϊκοί τάφοι  και έχει χαραχθεί αρχαιολογικό μονοπάτι στα πλαίσια περιβαλλοντικού προγράμματος που είχαν εκπονήσει οι μαθητές του σχολείου. Τονίστηκε επίσης η αδιάλειπτη παρουσία του ανθρώπου στην περιοχή για τρεις χιλιάδες χρόνια.

Ο κ. Σταντζούρης διαβεβαίωσε ότι πριν από την εποχή της Ενετοκρατίας υπήρχε στο χώρο του Κάστρου, βυζαντινή οχύρωση, σημείωσε ότι πρέπει να γίνουν οι αναγκαίες ανασκαφές, ώστε να διαβεβαιωθεί  κάτι τέτοιο και υπέδειξε τα απομεινάρια κατοικιών που εύκολα διακρίνονταν. Γύρω από το κάστρο υπήρχαν περίπου 150 κατοικίες την περίοδο της βενετικής κατοχής.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έδειξαν οι μαθητές για το χώρο της δεξαμενής νερού, όπου συνέλεγαν το βρόχινο νερό και διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση. Η δεξαμενή ήταν και το ζωτικότερο σημείο του κάστρου, μαζί με την περιτοίχιση,  όταν η περιοχή βρισκόταν σε κατάσταση πολιορκίας.

Από τους μαθητές παρουσιάστηκαν  πληροφορίες που είχαν συγκεντρώσει από την βιβλιογραφική έρευνα που είχαν διεξάγει, κάνοντας  ιδιαίτερη αναφορά, ανάμεσα σε άλλα και στο ότι το  Κάστρο λειτουργούσε εκτός από καταφύγιο-παρατηρητήριο σε περιπτώσεις επιθέσεων και ως σηματοφορικός  σταθμός για μετάδοση μηνυμάτων με τη βοήθεια φωτιάς ή καπνού σε γειτονικές βενετικές κτήσεις.

Επιτόπιες μετρήσεις έδειξαν ότι διαστάσεις του μνημείου είναι οκτώ επί οκτώ μέτρα( μήκος και πλάτος)  και τριάντα μέτρα στο ύψος. Δεν υπήρχε είσοδος και οι κάτοικοι ανέβαιναν με σκάλα την οποία στη συνέχεια έπαιρναν στο εσωτερικό του.  Για τη φύλαξη του Κάστρου υπήρχαν 15 τοξότες μόνιμα και σε περιόδους επιδρομών και περισσότεροι. Στην είσοδο του λιμανιού βρισκόταν ένας παρόμοιος πύργος –ο οποίος δε σώζεται- για τη συγκέντρωση και τη φύλαξη του αλατιού ,που παράγονταν στην περιοχή και εμπορεύονταν οι Βενετοί και  ονομαζόταν Αλατόπυργος.

Στις δράσεις που ακολούθησαν μετά τις παρουσιάσεις, οι μαθητές κατόρθωσαν να λύσουν  το σταυρόλεξο «του Κάστρου», απαντώντας στις  ερωτήσεις  του πρωτότυπου σταυρόλεξου,  επί χάρτου.

Ο κ. Ζούπης Κων/νος τους  πρότεινε έναν τρόπο να ζωντανέψει ο χώρο, να διατηρήσει φανερά από τη βλάστηση τα ευδιάκριτα σημάδια του, να αποκτήσει ξανά κατοίκους. Είπε, να  δοθεί σε όσους το θέλουν, ένα «σπίτι» στο Κάστρο, να γίνουν έργα ύδρευσης και αποχέτευσης  και για τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες να κατοικηθεί ο χώρος. Οι «ιδιοκτήτες» να φροντίζουν  τη μικρή κατοικία τους  και στη νότια πλευρά να δημιουργηθούν το «σπίτι» του τσαγκάρη ,του πεταλωτή και άλλων επαγγελματιών -όπως και παλιά. Η ιδέα ενθουσίασε τα παιδιά και τους καθηγητές.

Με «βαριά» καρδιά οι «πολιορκητές-μαθητές» πήραν  το δρόμο της κατηφόρας και «άφησαν» το Κάστρο. Κατέβηκαν από τα σκαλοπάτια  που βρίσκονται στη νότια πλευρά του Κάστρου και που ήταν η είσοδος του οικισμού του, ενθουσιασμένοι και χαρούμενοι.

Θα ξαναγυρίσουν να «καταλάβουν» το Κάστρο!

Όμως, αποφάσισαν ότι  η πολιορκία έπρεπε να λυθεί…

Η επόμενη… σύντομα… πολύ σύντομα!