Ο φούρναρης της γειτονιάς μας… Ντόπιοι αρτοποιοί μιλούν για τα προβλήματα του κλάδου τους – έκδοση 20-2-2016

Οι αλλαγές στην οικονομική πολιτική αλλάζουν και τον χάρτη των επαγγελμάτων στην Ελλάδα. Οι ανοχύρωτοι μικρομεσαίοι επαγγελματίες, έναντι των πολυεθνικών, προκαλούν καθημερινές αντιπαραθέσεις και συζητήσεις. Αποφασίσαμε λοιπόν να κάνουμε κάποια αφιερώματα – ρεπορτάζ στους κλάδους των επαγγελματιών, ξεκινώντας από τους αρτοποιούς. Επικοινωνήσαμε με ικανό αριθμό συμπολιτών αρτοποιών, ώστε να έχουμε ένα καλό δείγμα της σημερινής κατάστασης.

Διαβάστε τι δηλώνουν οι αρτοποιοί μας, από τους φούρνους της γειτονιάς μας:

Φούρνος οικογένειας «Γκάτση», Βασίλης: Όπως όλοι οι κλάδοι και εμείς παρατηρούμε μείωση στην κίνηση του κλάδου μας. Όμως, χαίρουμε της εκτίμησης των πελατών μας, οι οποίοι αναγνωρίζουν την ποιότητα αυτών που παρασκευάζουμε και πουλάμε. Ο φούρνος μας είναι παραδοσιακός, αποτελεί οικογενειακή επιχείρηση η οποία λειτουργεί αδιάλειπτα από το 1969. Καλό είναι οι καταναλωτές, σε όλα τα είδη, να γνωρίζουν την προέλευση των προϊόντων και να ενημερωθούν για τις διαφορές στα φρέσκα και τα κατεψυγμένα ή φρεσκοψημένα – κατεψυγμένα. Επίσης να κάνουν σύγκριση τιμών, με προϊόντα ίδιου βάρους.

Φούρνος οικογένειας Δεληζήση, Ευξεινούπολη: Ο παραδοσιακός φούρνος της οικογένειας «Δεληζήση», συνεχίζει την παράδοση της αρτοποιίας για τρίτη γενιά από τη δεκαετία του 60. Οι περισσότεροι στον κλάδο μας απορρόφησαν την αύξηση του φορολογικού συντελεστή, κρατώντας την ποιότητα στην παραγωγή αρτοπαρασκευσμάτων. Υπάρχει μείωση στον τζίρο, οι πελάτες μας καταναλώνουν λιγότερα προϊόντα, αλλά κρατάνε την εμπιστοσύνη, στον γνωστό τους, στο φούρνο της γειτονιάς τους, για την ποιότητα που τελικά θα βάλουν στο τραπέζι τους.

Γκάτσης Θανάσης: Κάνουμε έκκληση στους καταναλωτές να προτιμούν τα φρέσκα προϊόντα, από το φούρνο της γειτονιάς τους, να στηρίζουν γενικώς τους ντόπιους παραγωγούς σε κάθε είδος. Να αλληλο-υποστηριχθούμε οι κλάδοι στον Αλμυρό, να κρατήσουμε τα χρήματα στον τόπο μας. Ας ερευνήσει ο καθένας μας τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των προϊόντων πριν την κατανάλωσή τους.

Πλάτανος, Κωστόπουλος Δημήτρης: Ζητούμε από τους καταναλωτές και τους ελεγκτικούς φορείς του κράτους να μας αντιμετωπίσουν επί ίσοις όροις με τα πολυκαταστήματα. Το ζητάω αυτό, …πονηρά σκεπτόμενος, γιατί ξέρω ότι «ο φούρνος της γειτονιάς», μπορεί άνετα να ανταπεξέλθει αν αντιμετωπιστεί με αυτόν τον τρόπο.

Γαρδικλή Χριστίνα: Διανύουμε ένα διάστημα, που θα πρέπει ως καταναλωτές να σκεφτούμε έξυπνα, πως δηλαδή μπορούμε να βοηθήσουμε την ελληνική και τοπική αγορά και κοινωνία. Γύρω μας δεν πλήττονται μόνο οι φούρνοι της γειτονιάς, από πολυκαταστήματα ή επιχειρήσεις με ιδιαίτερες «νόμιμες» ευκολίες, και φορολογήσεις, αλλά πλήττονται τα περισσότερα επαγγέλματα.

Οι συνάδελφοι απευθύνθηκαν στους πελάτες, ας απευθυνθώ εγώ στους επαγγελματίες. Αν ήδη βιώνετε στον κλάδο σας, τον ίδιο άνισο ανταγωνισμό, σκεφθείτε πως η αγορά θέλει να σας φέρεται και αναλόγως φερθείτε ως καταναλωτές. Τουλάχιστον οι επαγγελματίες, οι έλληνες, οι ντόπιοι, πρέπει να καταλαβαίνουμε και να στηρίζουμε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και μεταξύ αυτών και τον «φούρνο της γειτονιάς».

Αρτοποιείο της οικογένειας «Μαλλιαρού»: Η οικογενειακή μας επιχείρηση λειτουργεί από το 1999, παράγουμε τα περισσότερα από τα προϊόντα που πουλάμε. Όπως σε όλα τα επαγγέλματα έτσι και στον κλάδο μας, επιτήδειοι προσπαθούν να μπερδέψουν τους καταναλωτές, προβάλλοντας δήθεν φθηνό προϊόν, το οποίο αν ο καταναλωτής το συγκρίνει με προϊόν παραδοσιακού φούρνου σε ίδιο βάρος, θα διαπιστώσει ότι δεν έχει διαφορά τιμής, παρά μόνο ίσως ποιότητας.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΝΤ. ΜΠΑΖΗ

Σχετικά με το θέμα, ο συμπολίτης αρτοποιός Αντώνης Μπαζής απέστειλε προς δημοσίευση την παρακάτω επιστολή:

«Τα τελευταία χρόνια το επάγγελμα του αρτοποιού και γενικότερα του φούρνου της γειτονιάς έχει περάσει από πολλά στάδια. Στάδια στην εξέλιξη του επαγγέλματος ως προ της ποιότητα, την ποσότητα, την αγνότητα των προϊόντων, την προσβασιμότητα, την εξυπηρέτηση και την εξέλιξη των νέων ιδεών και προϊόντων, που κατέκλισαν την αγορά. Ο παραδοσιακός φούρναρης, πιεζόμενος από τις εξελίξεις των νέων ιδεών της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, αναγκάστηκε να προσαρμοστεί στις νέες ιδέες και στις νέες γεύσεις, που προτιμούνται από την κοινωνία μας και τις διατροφικές ανάγκες, όπως αυτές μας τις σερβίρουν….

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, μέχρι το 2008, το νέο κύμα αφορούσε βιολογικά και διαιτολογικά προϊόντα, τα οποία στο βωμό του κέρδους, των μεγάλων εταιρειών που τα παρείχαν, εκτόξευσαν στα ύψη τις τιμές των προϊόντων που παρασκεύαζαν και πωλούσαν οι φούρνοι της γειτονιάς. Όσο και αν προσπαθούσαν κάποιοι αρτοποιοί να εξηγήσουν στους πελάτες τους, ότι αυτά τα προϊόντα δεν πρόκειται να τους κάνουν «Αθάνατους», τόσο πιο πολύ οι καταναλωτές έβρισκαν λόγους να παρασύρουν τους αρτοποιούς σε μεγαλύτερες ποικιλίες ειδών, που κάποτε δεν υπήρχαν και αυτό δεν θεωρώ πως έβλαψε τους αρτοποιούς. Αντίθετα, ανέβασε το ταμείο τους και τον τζίρο γενικά. Κατά την γνώμη μου όμως, έδωσε το κίνητρο σε κάποιους, που δεν έχουν σχέση με το παραδοσιακό επάγγελμα του αρτοποιού, να μπούνε στο χώρο αυτό, μεταπουλώντας τα προϊόντα του φούρνου, μέσα σε μεγάλα πολυκαταστήματα να πωλούνται προϊόντα αρτοποιίας, που παλαιότερα έβρισκες μόνο στο φούρνο της γειτονιάς.

Όλα καλά μέχρι τώρα, σίγουρα κάποιοι μπορεί να συμφωνείτε και κάποιοι όχι. Δεν είναι όμως αυτός ο σκοπός μου για όλα τα προαναφερόμενα. Σκοπός μου είναι να σας βάλω να σκεφτείτε ποια είναι η διαφορά πλέον που πρέπει να προτιμούμε το φούρνο της γειτονιάς, για κάποια προϊόντα που καλώς ή κακώς είναι στην διατροφή μας καθημερινά.

Ο παραδοσιακός φούρνος δεν έχει την ανάγκη να παράγει προϊόντα που έχουν μεγάλη ημερομηνία λήξης, μιας και δεν χρειάζεται να τα μεταφέρει σε όλη την Ελλάδα. Οπότε, η «χημεία» δεν χρειάζεται να περάσει από το εργαστήριό του. Αυτά που παράγει ο φούρνος της γειτονιάς θα τα δοκιμάσει ο ίδιος και η οικογένεια του και αυτό -όσο και αν φαίνεται περίεργο- είναι πολύ σημαντικό. Ο φούρναρης της γειτονιάς είναι ο ίδιος που ζυμώνει το ψωμί και ο ίδιος που θα το προσφέρει στο πελάτη, κοιτώντας τον στα μάτια, την ώρα που θα του τα δώσει. Ο φούρναρης της γειτονιάς είναι ο ίδιος που και την επόμενη ημέρα, ξανά καλημερίζει τον πελάτη, που μπορεί να δεχτεί και της παρατηρήσεις του.

Δεν μπαίνω στην διαδικασία να αναφέρω ότι υποστηρίζοντας καταστήματα της πόλης σου ή του χωριού σου τα χρήματα μένουν στο τόπο σου, ενισχύοντας πολλές κοινωνικές ομάδες αλυσιδωτά, γιατί θεωρώ πως αυτό το καταλαβαίνει και ο πιο «χαζός του χωριού».

Θα ήθελα όμως να σας βάλω να σκεφτείτε έναν Αλμυρό χωρίς αγορά γενικότερα. (Εμπορικά, φούρνοι, αναψυκτήρια, καταστήματα ρουχισμού και ενδύματα και άλλα, που μου διαφεύγουν επ’ αυτού). Σκεφτείτε έναν Αλμυρό, που γεννηθήκατε και μεγαλώσατε και δημιουργήσατε τις οικογένειες σας, με δύο – τρία πολυκαταστήματα απρόσωπα, αφού ποτέ δεν θα ξέρατε ποιος είναι το αφεντικό και σε ποιον θα πρέπει να γκρινιάξετε για τις τιμές που θα πωλούν τον «άρτο ημών τον επιούσιο» και όλα τα άλλα προϊόντα, που παρέχει η Αλμυριώτικη αγορά αυτήν την στιγμή.

Όσο για την οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008, ένα πράγμα έχω παρατηρήσει περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα που συμβαίνουν: Δεν θα γκρινιάξω για τον αν έχει πέσει η δουλειά μου και οι εισπράξεις μου, γιατί θεωρώ πως δεν υπάρχει Έλληνας που να μην έχει νιώσει στο «πετσί» του την Γερμανική οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη. Το μόνο που πάει καλά τα τελευταία χρόνια και αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς είναι κάποια ξενόφερτα πολυκαταστήματα, που ανοίγουν σε όλη την Ελλάδα και εμείς οι Έλληνες τα υποστηρίζουμε θερμά, μιας και οι τιμές τους ταιριάζουν με την οικονομική πολιτική που μας προστάζουν.

Αντώνης Μπαζής

Αρτοποιός»