ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 13-2-2016

Αφού ορμάνε τα τρακτέρ

να «πνίξουν» την Αθήνα,

δείχνει πως γενικεύτηκε

η φτώχεια και η πείνα.

«Γκαστρωμένες» είναι οι μέρες και οι νύχτες του φετινού Φλεβάρη, έτοιμες να γεννήσουν πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας, προβλέψιμες ή όχι, εφ’ όσο ογκώνεται διαρκώς το λαϊκό κύμα αντίδρασης και ορθώνονται πάλι τα αδιέξοδα στη διαπραγμάτευση με τους -εκτός τόπου και χρόνου- δανειστές.

Με πρωτοπόρους των κινητοποιήσεων τους αγρότες, τους δρόμους κλεισμένους ολοένα και περισσότερο και μια πρωτοφανή συμπαράταξη από τους επαγγελματίες και πολλού επιστημονικούς συλλόγους, η Ελληνική κοινωνία δείχνει αποφασισμένη να μην ενδώσει στα χαράτσια των νέων μέτρων και όσα άλλα απεργάζονται οι Κυβερνώντες για το ασφαλιστικό και το φορολογικό, σημάδι ότι οι περισσότεροι πολίτες έχουν φτάσει πια στα όρια τους. Είναι προφανές, ότι διάφορες επαγγελματικές τάξεις δεν διεκδικούν πλέον κεκτημένα της καλής εποχής -θεμιτά ή όχι-, αλλά παλεύουν στην έσχατη γραμμή της άμυνάς τους, για να μην φτωχοποιηθούν περισσότερο, αφού δεν έχουν να δώσουν πια όσα απαιτεί απ’ αυτούς η Κυβέρνηση και οι «βασανιστές» των δανειστών.

Σ’ αυτή τη σκληρή μάχη επιβίωσης, κανένας δεν δείχνει να νοιάζεται, επομένως, για τη μεγάλη ζημιά που υφίσταται η εθνική οικονομία, με τις απεργίες και τις διαδηλώσεις. Φοβάμαι, όμως, πως ούτε η ίδια η Κυβέρνηση δεν δείχνει να νοιάζεται, αφού επιμένει σ’ ένα κίβδηλο παιχνίδι εντυπώσεων, παρά να ψάξει να βρει διεξόδους, όχι για τη δική της επιβίωση (που λίγο πια μας ενδιαφέρει) αλλά γι’ αυτή – καθαυτή τη στοιχειώδη επιβίωση του Ελληνικού λαού. Για αυτές τις εντυπώσεις που απεγνωσμένα προσπαθούν να καλλιεργήσουν, η «λάσπη», η συκοφαντία και το ψέμα πέφτουν παντού με τη σέσουλα, ενώ… «για πρώτη φορά από αριστερά» γίνεται απόπειρα να στρέψουν τη μια επαγγελματική τάξη κατά της άλλης….. Μάταια όμως, γιατί κοινή είναι πια η μοίρα των απλών πολιτών, είτε πεθαίνουν στην ανεργία είτε προσπαθούν ακόμη να δουλέψουν και να επιβιώσουν σ’ ένα εχθρικό περιβάλλον.

Σε ώρες ολοκλήρωσης της έκδοσης της εφημερίδας (Παρασκευή πρωί) δεν είναι δυνατό να έχουμε την εξέλιξη της καθόδου αγροτικών τρακτέρ στην Αθήνα και για την πολύ πιθανή σύγκρουσή τους με τις αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες προφανώς έχουν την εντολή να αναχαιτίσουν το κομβόι των αγροτών. Το μπλόκο των Μικροθηβών δεν θα συμμετέχει σ’ αυτήν την κάθοδο, όπως και άλλα μπλόκα της χώρας. Η πικρή αλήθεια είναι ότι το κίνημα διαμαρτυρίας γεωργών και κτηνοτρόφων χωρίζεται (εν πολλοίς) στα «κόκκινα» τρακτέρ και όλα τ’ άλλα που δεν θέλουν να χρωματίζονται κομματικά. Ωστόσο, αυτή η γενικότερη κινητοποίηση διαμαρτυρίας έχει φτάσει σ’ ένα κομβικό σημείο, που ίσως να χρειάζεται κάποιο βήμα κλιμάκωσης. Οι δρόμοι δεν μπορεί να είναι κλεισμένοι για πολύ ακόμη, ως το μόνο μέσο πίεσης προς την Κυβέρνηση, που -προς το παρόν- κάνει ότι δεν βλέπει και δεν ακούει.

Δραματική πτώση κατέγραψαν οι τιμές των μετοχών στη χρηματιστηριακή αγορά, την περασμένη Δευτέρα, η οποία υποχώρησε πλέον και κάτω από τα χαμηλά του Ιουνίου του 2012, στις 471 μονάδες, εν μέσω αβεβαιότητας γύρω από την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του προγράμματος προσαρμογής και εν μέσω έντονων κοινωνικών αντιδράσεων για το ασφαλιστικό και το φορολογικό, ενώ την αγορά επηρέασαν και τα σενάρια για πολιτικές εξελίξεις. Την ίδια ώρα, ισχυρές πιέσεις δέχονται και οι ευρωπαϊκές, με επίκεντρο τις τραπεζικές μετοχές, κινούμενες σε χαμηλά 15 μηνών.

Παγκοσμίως οι επενδυτές «ξεπουλούν» πια τις τράπεζες, με τον τραπεζικό δείκτη να καταγράφει απώλειες που προσέγγισαν το 25% και να σημειώνει νέα ιστορικά χαμηλά. Η υποχώρηση κάτω από την ισχυρή στήριξη των 470 μονάδων δημιουργεί ανησυχία στους αναλυτές, καθώς τα επίπεδα αυτά χαρακτηρίζονται ως ιδιαίτερα κρίσιμα για την περαιτέρω πορεία της αγοράς. Υπάρχουν ψίθυροι, ότι βλέποντας τα αδιέξοδα της λιτότητας που έχουν σπείρει στον περισσότερο κόσμο, οι επικυρίαρχοι της Γης ετοιμάζονται παγκόσμια να «αδειάσουν» τους τραπεζίτες και να διοχετεύσουν τον πλούτο τους σε άλλα «καταφύγια».

Άργησε πολύ (αλλά «κάλλιο αργά, παρά ποτέ») να φανεί ένα γερό σημάδι ανάπτυξης της αδικημένης και παραμελημένης Όθρυος. Η δημιουργία Βοτανολογικού Κήπου 60 στρεμμάτων, στη θέση «Τσαϊράκι», από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, φρονώ ότι είναι ένα γερό «σύνθημα» γι’ αυτήν την πολυπόθητη ανάπτυξη. Θα «ζωντανέψει» την περιοχή, πέρα από τις περιοδικές μετακινήσεις φοιτητών και καθηγητών, θα φέρει και τουριστικούς επισκέπτες (σχολεία ή μεμονωμένους), ενώ θα δώσεις και κάποιες θέσεις εργασίας σε ντόπιους εργατοτεχνίτες. Ορθώς, επομένως, το Δημοτικό Συμβούλιο παραχώρησε -ομόφωνα και επ’ αόριστον- την απαιτούμενη έκταση για τον Κήπο. Και μακάρι αυτή η πρωτοβουλία του Πανεπιστημίου (η Όθρυς άλλωστε είναι το βουνό των βοτάνων) να προσελκύσει κι άλλες δράσεις αυτού του πνευματικού ιδρύματος της περιοχής μας. Θα μου πείτε, ποιες είναι εκεί οι τουριστικές υποδομές, για να εκμεταλλευτούμε αυτόν το σχεδιασμό; Θα γίνουν κι αυτές, αφού συνήθως όταν χτίζεται κάτι, το ένα φέρνει τ’ άλλο κι αρχίζει ο «χορός» της αξιοποίησης.

Φυσικά, για την ανάπτυξη της Όθρυος πρέπει να το πιστέψουμε, να το διεκδικήσουμε και να το υποστηρίζουμε πρώτοι εμείς, οι ντόπιοι. Κι όχι ν’ ακουστούν κάποιες …κομψές διατυπώσεις -όπως κάποιου αιρετού στο Συμβούλιο- «να ερωτηθούν και κάποιοι κτηνοτρόφοι των Κοκκωτών, μήπως και διαφωνούν να γίνει Κήπος» (κάτι που αντέκρουσε αμέσως ο Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Κοκκωτών). Τέτοια αιτίαση μου θύμισε τους παλιούς Αλμυριώτες εκείνους, που δεν ήθελαν κάποτε το αεροδρόμιο, γιατί φοβόντουσαν για τα κορίτσια τους. Στο κάτω – κάτω, άλλο τα κορίτσια και άλλο τα ….γελάδια. Και για 60 στρέμματα, δεν θα σωθούν τα βοσκοτόπια του βουνού.

Άλλη μια τουριστική «ένεση» για την περιοχή μας αναμένεται να αποτελέσει το φετινό Ράλι «Αλμυρός» (που αντικαθιστά το γνωστό «Ράλι Όθρυς»), με άλλον οργανωτικό φορέα, και τις αγωνιστικές διαδρομές του πλέον στην παραθαλάσσια περιοχή της Σούρπης (Αμαλιάπολη μέχρι Νηές). Θα διεξαχθεί μέσα στην «καρδιά» της θερινής περιόδου (9 και 10 Ιουλίου) και μπορεί να προσφέρει τα πάντα (καταλύματα, εστίαση και διασκέδαση) στους επισκέπτες, από την Μιτζέλα μέχρι το Αχίλλειο. Αρκεί να προβληθεί σωστά και να προσελκύσει συμμετοχές και τους φίλους του αγωνιστικού αυτοκινήτου, όχι μόνο με σχετική καμπάνια της Δημοτικής Αρχής, αλλά και με σχετική προβολή, διαφημίσεις, από τους ντόπιους ενδιαφερόμενους επαγγελματίες του τουρισμού. Υπάρχει χρόνος μέχρι το καλοκαίρι, για να οργανωθεί κάτι τέτοιο και να μεγιστοποιήσει τα αποτελέσματα συμμετοχής και προβολής της περιοχής μας. Τέτοιες διοργανώσεις είναι «βούτυρο στο ψωμί» της τουριστικής ανάπτυξης.

Διακεκριμένος Έλληνας επιστήμονας ο οποίος διαπρέπει στις ΗΠΑ, παρουσίασε πρόσφατα εκτενή ανάλυση, για τον κίνδυνο που απειλεί την Ελλάδα για να εξαφανιστεί ως έθνος, από την έλλειψη της αξιοκρατίας και την επιβολή (από ποιους άραγε;) της μετριοκρατίας. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι «μόνο στους κορυφαίους επιστήμονες (εν ζωή ή όχι), το ποσοστό των Ελλήνων πλησιάζει το 3%, που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό, δεδομένου ότι οι Έλληνες αποτελούν λιγότερο από το 0,2% του παγκόσμιου πληθυσμού. Από αυτούς τους Έλληνες του 3%, μόλις ένας στους επτά (14%) έζησε ή ζει στην Ελλάδα, ενώ όλοι οι άλλοι (86%) στο εξωτερικό». Πρόκειται για μια συγκλονιστική καταμέτρηση που δείχνει ότι το καλύτερο ελληνικό δυναμικό διαρρέει στο εξωτερικό και προσφέρει τις υπηρεσίες του σε ξένα συμφέροντα, ενώ η πατρίδα του δεν ωφελείται ουδέν από την ποιότητά του.

Νέες προσφυγικές τραγωδίες γράφονται στα νερά του Αιγαίου, σε ναυάγια στα χωρικά ύδατα και της Τουρκίας και της Ελλάδας. Δεκάδες γυναικόπαιδα ανάμεσα στα θύματα. Και οι ισχυροί της Ευρώπης, αντί να βρουν μια αξιόπιστη και συνολική λύση (που περνάει απαραίτητα μέσα από το «στρίμωγμα» των Τούρκων), υποκριτικά και μεμονωμένα ο καθένας τους κοιτάζουν πώς ν’ αποφύγουν να πιουν το «πικρό ποτήρι» του τεράστιου προσφυγικού προβλήματος. Και μέχρι στιγμής, το «μάρμαρο» το πληρώνει (και θα το πληρώσει ακόμη χειρότερα και πιο τραγικά στο άμεσο μέλλον) ο «χρήσιμος ηλίθιος», ο οικονομικά «ανάπηρος» που λέγεται Ελλάδα.

Εδώ και 800 χρόνια η Τουρκία διαπράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και γενοκτονίες λαών, αλλά μόνιμα απολαμβάνει ασυλία από τη «φίλη» Αμερική και την «πολιτισμένη» Ευρώπη. Πόσο ακόμη, άραγε, θα διαρκέσει αυτή η ασυλία από τους παραδοσιακούς συμμάχους της;

Πού πήγε το βρώμικο μυαλό μου; Ότι με τη γενική απεργία της 4^ης Φεβρουαρίου, που νέκρωσε η χώρα κι ήταν κλειστά τα πάντα, δεν ξέρω πόσο ισχυρό ήταν το πλήγμα για την Κυβέρνηση, αλλά η …υπογεννητικότητα πρέπει να ‘φαγε γερό χαστούκι. Κλεισμένοι στα σπίτια για ένα 24ωρο (όσοι δεν συμμετείχαν σε διαδηλώσεις), μάλλον θα το ‘ριξαν στον ….καλαματιανό. (Ε, άμα είν’ έτσ’, να το ξανακάνουμε).

Απτόητη η «πιτο-μάνια» συνεχίζεται… Δεν υπάρχει Σύλλογος που να μην κάνει τη δική του συνεστίαση κοπής πίτας… Κι είστε τόσοι πολλοί, που δεν ξέρουμε πού να πρωτο-πάμε… Ας είναι…. Καλά κάνετε. Μας δίνετε καλή αφορμή, να εκβάλλουμε κάποια από τα ντέρτια και τους καημούς μας, κουτσοπίνοντας και χορεύοντας…

Χαρακτηριστικό σύνθημα στα πρόσφατα τα συλλαλητήρια: «Μια νύχτα μαγική, σαν την Αργεντινή, να δούμε στα ελικόπτερα, Αλέξη, ποιος θα μπει».

Πήγε ο Τσίπρας στο Ιράν και γυρίζοντας δεν μας αποκάλυψε και πολλά. Έχει γούστο να χρωστάμε τίποτα αποζημιώσεις και σ’ αυτούς απ’ τη μάχη του …Μαραθώνα.

Σε χαλεπούς καιρούς, η οργή είναι καλύτερος σύμβουλος από τις τύψεις. (Μπέρτολντ Μπρεχτ).

Είμαι περίεργος να δω πόσοι και πόσες θα θυμηθούν και -τελικά- πόσους θα «σαρκώσει» η αυριανή (ξενόφερτη) γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Πάντως, ακόμη κι αν τα ισχνά βαλάντια φανούν απαγορευτικά για την ανταλλαγή κάποιων δώρων (αν θέλετε ν’ ακούσετε και κάποιον παλιό, βρε παιδιά), τουλάχιστον στον έρωτα μην κάνετε περικοπές. Ένα ζεστό φιλί -κόντρα στις άραχλες εποχές μας- είναι το ελάχιστα επιβαλλόμενο. Χρόνια πολλά…