- 8 Φεβρουαρίου, 2016
Γράφει ο Δ. Τσούτσας: Επιφυλάσσουν ολιγοπωλιακό μέλλον στην Ελληνική γεωργία; – έκδοση 6-2-2016
γράφει ο Δημήτρης Γ. Τσούτσας
Δημοτικός Σύμβουλος Αλμυρού
Αν κάποιοι σας έλεγαν, ότι σε δέκα χρόνια από τώρα θα υπάρχουν μόνο τέσσερις εταιρείες, που θα αναλαμβάνουν την καλλιέργεια, παραγωγή και επεξεργασία των αγροτικών προϊόντων, τα οποία θα διοχετεύουν σε μία μόνο εταιρεία, με σκοπό αυτή να τα εξάγει, εξουδετερώνοντας κάθε παραγωγό ή αγρότη που δεν συνεργαζόταν, πως θα σας φαινόταν; Αν σας έλεγαν ότι η σχετική μελέτη, εγκρίθηκε ήδη στο Eurogroup της 5ης Μαΐου 2014; Στο συγκεκριμένο Eurogroup ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, πήγε με έναν οδηγό ανάπτυξης για την Ελλάδα τα επόμενα 10 χρόνια! Το σχέδιο βασίστηκε στη μελέτη “Greece 20/20” της εταιρείας McKinsey καθώς και σε μελέτη του ΙΟΒΕ. Πιο συγκεκριμένα η μελέτη αναφέρει: «Στόχος είναι η ενοικίαση κενής-αδρανούς δημόσιας γης σε τέσσερις μεγάλες εταιρείες προκειμένου να εγκαταστήσουν μονάδες για παραγωγή, επεξεργασία και εξαγωγή προϊόντων βασισμένες πάντα σε νέες μεθόδους. Έτσι και η εξασφάλιση νέων θέσεων εργασίας θα επιτευχθεί και η Ελλάδα δίνοντας σημασία στη μαζική παραγωγή προϊόντων με τη χρήση της εξελιγμένης τεχνολογίας θα αναδειχθεί σε μεγάλη εξαγωγική δύναμη». Για την υλοποίηση του σχεδίου, θα αντληθούν κεφάλαια από το ΕΣΠΑ, την Ευρωπ. Τράπεζα Επενδύσεων και το Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο στο οποίο θα συμμετάσχει και η γερμανική αναπτυξιακή τράπεζα KfW (με Πρόεδρο τον γνωστό μας κ. Σόιμπλε!!!).
Κάποια ερωτήματα που εγείρονται εάν τεθεί το παραπάνω σχέδιο σε εφαρμογή:
α) Ποιος θα δίνει στις τέσσερις εταιρείες την πιστοποίηση; Ποιος θα τις ελέγχει; Και κυρίως ποιοι θα είναι οι ιδιοκτήτες αυτών των εταιρειών; β) Οι αγρότες θα παράγουν και οι τέσσερις εταιρείες θα αγοράζουν για επεξεργασία τα προϊόντα. Πώς θα εξασφαλιστεί, ότι οι παραγωγοί δεν θα θιγούν πουλώντας για ένα κομμάτι ψωμί τη σοδειά τους, όταν οι τέσσερις θα διαμορφώνουν τις τιμές μεταξύ τους δημιουργώντας συνθήκες ολιγοπωλίου;
Εκ των πραγμάτων εάν επιτρέπεται μόνο σε τέσσερις εταιρείες η εξαγωγή των προϊόντων, ένας παραγωγός που μόνος του καλλιεργεί και εξάγει τα τρόφιμα, δε θα έχει άλλη επιλογή παρά να αποτανθεί σε αυτές.
Ένα ερώτημα ακόμη: Μιλούν για καλύτερη εκπαίδευση στον τομέα της γεωργίας. Μήπως αυτό σημαίνει, ότι θα ωθούνται οι γεωργοί να χρησιμοποιούν μεταλλαγμένα, επειδή κοστίζουν λιγότερο και παράλληλα έτσι επιτυγχάνεται μαζικότερη παραγωγή; Η ποιότητα, η θρεπτική αξία των τροφίμων θυσία στον βωμό του κέρδους! Στη συνέχεια η μελέτη κάνει λόγο για μία μόνο δημόσια ή ιδιωτική εταιρεία (και εδώ γεννάται το ερώτημα σε ποιον θα ανήκει αυτή), την Ελληνική Εταιρεία Τροφίμων («Greek Food Company»), που μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι: «α) θα καθορίζει το δίκτυο των παραγωγικών μονάδων και θα αποτελεί δεξαμενή τροφίμων προς εξαγωγή, β) θα διαχειρίζεται τη διανομή και αποθήκευση των προϊόντων εντός της χώρας».
Δηλαδή αυτά που θα παράγουν οι τέσσερις μόνο εταιρείες παραγωγής και επεξεργασίας τροφίμων, θα πηγαίνουν στη μία μόνο εταιρεία, από όπου θα προγραμματίζεται η διανομή.
Ποιος όμως θα διασφαλίζει, ότι θα υπολογίζονται σωστά οι εσωτερικές ανάγκες κατανάλωσης και ότι δε θα κρατούν το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής για να το εξάγουν δημιουργώντας ελλείψεις σε προϊόντα, που τώρα υπάρχουν στο καθημερινό τραπέζι μας; Πρόκειται για δεδομένα, όχι για θεωρίες συνωμοσίας!
Όποιος ψάξει σήμερα στο διαδίκτυο δε θα βρει πλέον αυτή τη μελέτη, έχει αποσυρθεί από παντού ακόμη και από τον παρακάτω σύνδεσμο της εταιρείας McKinsey, η οποία και την έφτιαξε. Γιατί άραγε;
Επίσης ξεκινά μία διαδικασία παραχώρησης της δημόσιας γεωργικής και δασικής γης. Η κυβέρνηση θα εκχωρήσει 670.000 στρέμματα δημόσιων αγροτικών εκτάσεων και 75.000 στρέμματα δασικών εκτάσεων σε αγρότες και κτηνοτρόφους που θα τα εκμεταλλεύονται αντί μακροχρόνιας μίσθωσης. Την ίδια ώρα που οι νόμοι για το ασφαλιστικό και φορολογικό είναι έτοιμοι να αποτελειώσουν αγρότες και κτηνοτρόφους θεωρείται ότι η λύση στην ανεργία και στην πρωτογενή παραγωγή θα είναι αγρότες που δεν θα εκμεταλλεύονται την δική τους γη αλλά νοικιασμένη γη. Όπως αναφέρει το σχέδιο, προτεραιότητα στην ενοικίαση των αγροτικών εκτάσεων δίνεται σε οργανώσεις παραγωγών, σε κατ’ επάγγελμα αγρότες και σε νέους αγρότες-ιδιώτες και βασικό κριτήριο θα αποτελεί η εντοπιότητα. Αναμένουμε τις λεπτομέρειες που θα αφορά στο “επενδυτικό σχέδιο” διότι για να έχεις επένδυση πρέπει να έχεις κεφάλαιο και όταν έχεις κεφάλαιο σίγουρα θα μπορούσες να εκμεταλλεύεσαι την δική σου γη και όχι να νοικιάζεις δημόσια γη. Εκτός αν το “επενδυτικό σχέδιο” του κάθε αγρότη θα πρέπει να περνά από κάποια τράπεζα που θα σε βάζει σε «τραπεζική καλλιέργεια» και θα σου ορίζει τι θα καλλιεργείς, πόση ποσότητα και σε ποιον θα πουλάς το προϊόν έχοντας η τράπεζα την επιστασία της δικής σου επένδυσης. Πρόκειται για ένα Σ.Δ.Ι.Τ. που ναι μεν φαίνεται ότι δίνει δημόσια γη σε αγρότες και κτηνοτρόφους αλλά την ίδια στιγμή η δημόσια γη γίνεται ιδιωτική αντί μισθώματος για μακροχρόνια χρήση. Πίσω βέβαια από την ενέργεια της κυβέρνησης κρύβεται μια Ανώνυμη Εταιρεία αφού στο άρθρο 40 του νομοσχεδίου για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς προβλέπεται η σύσταση ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «Διαχείριση Ακινήτων, Γαιών, Εξοπλισμών και Προϊόντων» («ΔΙΑΓΕΠ ΑΕ», πληροφορίες εδώ:
http://www.opengov.gr/ypaat/?p=1643).
Η ΔΙΑΓΕΠ Α.Ε. ως διαχειριστής της δημόσιας αγροτικής και δασικής γης θα είναι το αντίστοιχο του ΤΑΙΠΕΔ το οποίο χειρίζεται την αστική περιουσία του δημοσίου. Και μην ξεχνάμε τις πληροφορίες που υπάρχουν ότι έχουν ήδη κατατεθεί αιτήσεις σε Δυτική Ελλάδα, Πελοπόννησο και Κρήτη για κατασκευή 3 «υπέρ-ελαιοτριβείων» επεξεργασίας και τυποποίησης ελαιολάδου από μία Αμερικάνικη πολυεθνική, δυναμικότητας 100.000 – 150.000 τόνων το καθένα που θα απορροφούν όλη την παραγωγή ελαιολάδου. Αν επαληθευτεί αυτή η εξέλιξη, σε βάθος χρόνου περίπου 1.000 μικρά ελαιοτριβεία θα σβήσουν γιατί θα είναι αδύνατο να εκπληρώσουν προϋποθέσεις όπως ο βιολογικός καθαρισμός και η διαχείριση των αποβλήτων λόγω αυξημένου οικονομικού μεγέθους. Επίσης για τα φρούτα και τα λαχανικά ζητείται να γίνουν 2 ή 3 τεράστιες μονάδες συσκευασίας σε Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα και στην Πελοπόννησο (πληροφορίες και εδώ:
http://www.bostanistas.gr/?i=bostanistas.el.article&id=2200).
Μιλάμε δηλαδή για παγκοσμιοποίηση, κεντρική διαχείριση και πολιτική εξόντωσης των μικρών «παικτών» στην αγορά. Όσον αφορά τους αρχάριους στην πρωτογενή παραγωγή που θα τρέξουν να γίνουν επαγγελματίες αγρότες αντί μισθώματος, μην παίρνοντας ως παράδειγμα τους επαγγελματίες αγρότες που είναι έτοιμοι να καταστραφούν από την εξέλιξη των πραγμάτων, είτε θα αναγκαστούν μέσω τραπεζικής καλλιέργειας να βάλουν ενέχυρο την όποια περιουσία έχουν ή θα αναγκαστούν να υπενοικιάσουν την δημόσια γη που έχουν στην κατοχή τους σε έναν πιο ισχυρό που θα φαίνεται αγρότης αλλά στην πραγματικότητα θα είναι επιχειρηματίας αγροτικής γης.
Τα 75.000 στρέμματα δασικών εκτάσεων που θα μεταβληθούν σε ιδιωτικοί βοσκότοποι θα είναι η αρχή του τέλους των δημόσιων δασών αφού στην ιδιωτική χρήση μέσω της ενοικίασης μπορούν να γίνουν τα πάντα. Από εκχερσώσεις μέχρι αιολικά πάρκα και από κατασκευές για ποιμνιοστάσια μέχρι ιδιωτικοποίηση πηγών νερού. Το θέμα των υδάτων είναι βασικό, γιατί δεν καλλιεργείς, δεν ποτίζεις ζώα και δεν υδρεύεις αστικό ιστό χωρίς τον έλεγχο του νερού!!
Όλα τα προηγούμενα επιβεβαιώνουν γιατί ο δίκαιος αγώνας των αγροτών είναι αγώνας επιβίωσης και η αντι-αγροτική πολιτική που εφαρμόζεται πιθανότατα εξυπηρετεί και τις παραπάνω επιδιώξεις.
Όσον αφορά τη δική μας περιοχή, παράγει τα ποιοτικά αγροτικά και κτηνοτροφικά εκείνα προϊόντα τα οποία μπορούν να στηρίξουν την τοπική μικροοικονομία και γενικότερα την τοπική αγορά.
Με δημοκρατικούς τρόπους και την ισότιμη συμμετοχή όλων των παραγωγών μπορούν να δημιουργηθούν εκείνες οι δομές ώστε εκτός από τη καταναλωτική αυτάρκεια του ντόπιου πληθυσμού το πλεόνασμα να διατίθεται στο εμπόριο προς όφελος των παραγωγών και της τοπικής οικονομίας. Αυτό συνεπάγεται ότι ο αγροτικός πληθυσμός μένει στα χωράφια του, το ίδιο και οι κτηνοτρόφοι και ανοίγει ο δρόμος για μεγαλύτερες εκμεταλλεύσεις μέσα από την εμπορική δραστηριότητα. Επίσης συνεπάγεται νέες θέσεις εργασίας είτε στον πρωτογενή τομέα, είτε στον τομέα εμπορίας και προώθησης.
Η ουσία πρέπει να είναι: Καταναλώνουμε πρώτα ότι παράγουμε, ξέρουμε τι καταναλώνουμε, αναπτύσσουμε τον τόπο μας και είμαστε τα αφεντικά στην παραγωγή μας! Όλα αυτά προϋποθέτουν, ειδικά στην αρχή, καθοδήγηση, αναζήτηση πηγών χρηματοδότησης και τις απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας, όπως π.χ. στη διαχείριση του νερού.
Ένας ισχυρός Δήμος, με αναπτυξιακό όραμα, οργανωμένος και σε τεχνοκρατικό επίπεδο τα επόμενα χρόνια μπορεί να παίξει ουσιαστικό και πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανάπτυξη της περιοχής μας.
