ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 14-11-2015

Λιακάδες το Νοέμβριο

και οι καιροί τρελάθηκαν,

μα οι φτωχοί το χαίρονται

γιατί απλά …ζεστάθηκαν.

Όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες, ανάμεσα στην Ελληνική Κυβέρνηση και τους δανειστές, αναδύουν τη βαριά και δυσάρεστη μυρουδιά του αδιέξοδου. Οι «κόνξες» του Γερμανικού άξονα, του ΔΝΤ και άλλων συνοδοιπόρων τους, για τα κόκκινα δάνεια, τους ΦΠΑδες, τους πλειστηριασμούς κτλ. δεν επιδιώκουν απλώς να λιώσουν και τον τελευταίο Έλληνα…. Μοιάζει να θέλουν την άνευ όρων παράδοση της χώρας μας στις ορέξεις των διεθνών συμφερόντων.

Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, ο οποίος να πιστεύει ότι με αυτή τη «συνταγή» που μας επιβάλλουν, της οικονομικής μας αποστέωσης, του περιορισμού των ελευθεριών, αλλά και των συνταγματικών μας δικαιωμάτων, της διαρκούς λιτότητας χωρίς ανάπτυξη, μπορεί κάποτε η Ελλάδα να βγει από αυτόν το φαύλο κύκλο της υπερχρέωσης και της κακοδαιμονίας. Άρα λοιπόν τι; Στήνουν σκόπιμα το πειραματικό τους λάθος παιχνίδι, για την εξόντωσή μας; Και οι εκάστοτε Κυβερνήσεις του καιρού της κρίσης, τι; Δεν βλέπουν την αλήθεια ή υπηρετούν τα -αδιέξοδα για μας- ξένα συμφέροντα;

Δέκα και πλέον μήνες τώρα, οι δυο διαδοχικές Κυβερνήσεις Τσίπρα, αντί να Κυβερνήσουν και να θεσπίσουν νέα μέτρα, που θα αναδιαρθρώσουν και θα αλλάξουν τη χώρα, αλλά και τη μαύρη ζωή των Ελλήνων, ασχολούνται μ’ αυτή τη συφοριασμένη διαπραγμάτευση, η οποία -πέρα από τα κατά συνθήκη ψεύδη των μπαλκονιών- επιδαψιλεύει κάθε φορά νέα σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα, οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων, σκληρότερο Κράτος, με θύμα τον καθημαγμένο λαό του.

Πολύ φοβάμαι (ή μήπως το …εύχομαι;), ότι αν συνεχίσουν το ίδιο φάλτσο «βιολί» σε βάρος μας οι εταίροι, είναι πολύ κοντά η μέρα που θα αναγκαστούμε σε «ηρωική έξοδο» από το κοινό νόμισμα (το οποίο μας έχει καταστρέψει, εν πολλοίς), έστω κι αν δεν ήταν αυτή η αρχική επιλογή μας, αλλά ένα αδιέξοδο που μας φόρεσαν στο κεφάλι σαν ….φέσι τούρκικο.

Συνέχεια επιδεινώνεται η καθημερινότητά μας, η ποιότητα της ζωής μας, οι πιο αναγκαίες, οι βασικές συνθήκες διαβίωσης. Παντού στην πιάτσα, αν τολμήσεις να πεις τον πόνο σου, αμέσως το μετανιώνεις, γιατί ακούς χειρότερα ως απάντηση στα δικά σου προβλήματα. Μια απλή και τυχαία μετεωρολογική αλλαγή του καιρού, οι ηλιόλουστες μέρες που προηγήθηκαν, έφτασαν να είναι …πανηγύρι για τους απλούς πολίτες, μόνο και μόνο επειδή δαπάνησαν λιγότερα για να ζεσταθούν, οι αγρότες βρήκαν την ευκαιρία να συμμαζέψουν σοδειές απ’ τα κατεστραμμένα τους χωράφια ή να σπείρουν τις χειμερινές καλλιέργειες κ.ο.κ. Έφτασε η ζωή μας να εξαρτιέται από τον …καιρό και τη θερμοκρασία και η ψυχολογία να μας να προσανατολίζεται ανάλογα. Όλα αυτά δείχνουν, ότι το σχοινί που κρατάει συνεκτικό (κάπως) τον κοινωνικό μας ιστό έχει καταντήσει μια ταλαιπωρημένη …κλωστή, έτοιμη να σπάσει. Και τότε, γράψε αλίμονο…

Είχαν πολλούς και επείγοντες λόγους να συμμετάσχουν οι φορείς και οι πολίτες της περιοχής μας στη γενική απεργία της περασμένης Τετάρτης. Οι χειμαζόμενοι αγρότες, οι εκπρόσωποι τη τοπικής αγοράς, που από καιρό τώρα παραπαίει, τα μύρια – όσα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα περισσότερα νοικοκυριά και περιγράφουμε πιο πάνω, συντελούν στο να διεκδικούμε πιο δυναμικά το δίκιο μας, αλλά και να δείχνουμε διαρκώς, ότι δεν πρόκειται να καταπιούμε …αμάσητα, όσα νέα μέτρα ρημάζουν τις ζωές μας.

Πάντοτε αντιμετώπιζα …εχθρικά αυτόν το νεοφανή όρο «προαπαιτούμενα». Τον θεωρώ αυθύπαρκτα φασιστικό. Πώς μπορεί να είναι απαιτούμενα από ξένους (έστω κι αν είναι δανειστές) και μάλιστα από πριν (προ-), σε βάρος μιας κυρίαρχης χώρας και του λαού της, που -κατά τα άλλα- είναι ισότιμος εταίρος τους; Φαίνεται πως ξεδιάντροπα πια τα συνεταιράκια μας αποφάσισαν να μην κρύβουν λόγια και να μην «εξωραΐζουν» τις προθέσεις τους, στις εκάστοτε εθνοκτόνες ντιρεκτίβες που μας εκτοξεύουν. Τα κατευθύνουν ωμά, αισχρά και χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Η Εφορία, η ΔΕΗ, τα Ασφαλιστικά μας Ταμεία ρίχνονται -όπως διαβάζω- στο κυνήγι των μπατακτσήδων οφειλετών τους και απειλούν με κατασχέσεις, συλλήψεις, πλειστηριασμούς. Μα, υπάρχει μεγαλύτερος ….μπατακτσής από αυτό το ίδιο το Ελληνικό Δημόσιο; Για παράδειγμα, όχι μόνο οι μισθωτοί, αλλά και οι συνταξιούχοι. Όταν πρωτο-έπαιναν στην αγορά εργασίας ήταν σαν να έκαναν ένα συμβόλαιο με το Κράτος και τα Ασφαλιστικά τους Ταμεία. Τάδε χρόνια θα δουλέψεις, τόσα ένσημα χρειάζεσαι, αυτή την περίθαλψη θα έχεις εσύ και η οικογένειά σου, τόσες κρατήσεις θα κάνουμε από το μεροκάματο ή το μισθό σου, τόσα θα πάρεις, όταν θα βγεις στη σύνταξη». Ποιό από τα παραπάνω συμφωνηθέντα, όμως, τηρείται σήμερα; Περισσότερα χρόνια εργασίας, επέπεσαν επί της κεφαλής των εργαζομένων, περισσότερα ένσημα απαιτούνται, μικρότερη σύνταξη τους περιμένει όλους, δυσανάλογη με τις κρατήσεις που υπέστησαν επί δεκαετίες. Ποιός είναι λοιπόν ο μεγάλος «μπατακτσής»;

Ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Π. Κουρουμπλής αποκάλυψε, ότι υπάρχει έκθεση με 190 οδηγούς, που χρέωναν σε υπηρεσιακά αυτοκίνητα σχεδόν 500 χιλιόμετρα παραπάνω την ημέρα. Και τι πρόκειται να τους κάνετε, Υπουργέ μου; Ντα, ντα; Αφού ξέρουμε καλά, πως το «πελατειακό» κόλπο της Ελληνικής πολιτικής είναι στο απυρόβλητο…

Αυτό το εκπληκτικό και μοναδικό στον κόσμο Ελληνικό φιλότιμο, παραμένει όμως αδιάπτωτο, κόντρα στις δυσκολίες και στο πείσμα των καιρών!!! Δεν ήταν καθόλου λίγοι οι πολίτες της περιοχή μας, που προσέτρεξαν να βοηθήσουν στο κάλεσμα για ρούχα και τρόφιμα υπέρ των προσφύγων, οι οποίοι κατακλύζουν τα Ελληνικά νησιά και θαλασσοπνίγονται, ψάχνοντας την ασφάλεια της ειρήνης και μιας καλύτερης ζωής. Έχω ξαναγράψει (κυρίως με αφορμή τη διαρκή στήριξη της Εθελοντικής Ομάδας «Αλληλεγγύη», αλλά και ανάλογη στήριξη στο φιλανθρωπικό έργο της Τοπικής Εκκλησίας), ότι αυτό φιλότιμο και η ανθρωπιά που διακατέχει πολλούς συντοπίτες μου, με κάνει συχνά περήφανο. Κι όχι μόνο αυτό… Αυτή η διάχυτη ανθρωπιά είναι εκείνη που κυρίως αναθερμαίνει τις ελπίδες μου, ότι δεν θα χαθεί ο κόσμος και κάποτε θα «χαράξει» και για μας, όλους εμάς…

Ίσως δεν είναι μόνο το πάγια φιλόξενο προφίλ της Πολεμικής μας Αεροπορίας (ακόμη και σε δύσκολους καιρούς λιτότητας) ούτε μόνο το υψηλό θρησκευτικό συναίσθημα του λαού για τους Αρχαγγέλους του, η αιτία που τόσος κόσμος προσέρχεται κάθε χρόνο στη γιορτή και γεμίζει τα ανοιχτά σε όλους αεροδρόμια. Είναι και η πάνδημη αναγνώριση του έργου που επιτελούν οι Ίκαροι και οι τεχνικοί του Όπλου, οι οποίοι υπηρετούν με αυταπάρνηση και πατριωτισμό την υψηλή αποστολή τους, ποτίζοντας συχνά με το αίμα τους το δένδρο της ελευθερίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας. Αυτή είναι η πρόδηλη εξήγηση και για τη φετινή συρροή κόσμου στις γιορτές της 111 Π.Μ. (στέλεχος της 111 Π.Μ. μου αποκάλυψε ότι φέτος οι επισκέπτες της Μονάδας ξεπέρασαν κατά πολύ τις τρεις χιλιάδες) και ερμηνεύεται σαν ομόθυμη και αυθόρμητη αναγνώριση του υψηλού έργου που επιτελεί. Τιμή και δόξα λοιπόν στους αεροπόρους μας και «αιέν υψικρατείν»…

Για την εκλογή νέου αρχηγού στο κόμμα τους σπεύδουν οι Νεοδημοκράτες της περιοχής μας (όπως σ’ όλη την Ελλάδα άλλωστε) την προσεχή Κυριακή 22 Νοεμβρίου. Τώρα, στο «σπεύδουν» βάλτε και μπόλικο …νερό, γιατί -εγώ τουλάχιστον- βλέπω μια γενική αδιαφορία και εντυπωσιακά χαμηλούς τόνους. Εκτός κι αν φουντώσει το «πανηγύρι» τις τελευταίες μέρες και ώρες.

Σταχυλογοώ από το newsone.gr, κάποιες αναφορές στην Ελληνική γλώσσα: «Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα.» (βιβλίο Γκίνες). «Η Ελληνική, με την μαθηματική δομή της, είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ αυτήν δεν υπάρχουν όρια.» (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft). «Η Ελληνική και η Κινέζικη, είναι οι μόνες γλώσσες, με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και…..στον ίδιο χώρο, εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική.» (Francisco Adrados, γλωσσολόγος). και παρακάτω: «Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.». Κι εσύ, Έλληνα νέε …βασανισμένε, επιμένεις να γράφεις ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες… Μήπως πρέπει να το ξανασκεφτείς, σοβαρά και άμεσα;

Μετά τα «ζοριλίκια» του Οκτωβρίου, ο Νοέμβριος (και μέχρι στιγμής) μας επιφυλάσσει ευχάριστες εκπλήξεις, με λιακάδες και άνοδο της θερμοκρασίας. Δώσε μας κουράγιο, Θεέ μου… Άλλοι τέσσερις μήνες χειμώνα έμειναν.

«Τοσκάνη» είναι περιοχή στη κεντρική Ιταλία. Στο Θεσσαλικό κάμπο (το σκάν’ι») σημαίνει ότι ξεφεύγουν τα γίδια απ’ το μαντρί.

Γέλα και θα γελάει μαζί σου και ο κόσμος όλος. Κλάψε και θα κλαις μόνος σου.