ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 3-10-2015

Πρωτάκουστο, Αλέξη μου,

να «θάβεις» την Ελλάδα

κι αντί των επενδύσεων,

να φέρνεις …φασολάδα.

Προγραμματικές δηλώσεις, ψήφος εμπιστοσύνης, εκλογή Προέδρου της Βουλής και όλα τα συμπαρομαρτούντα… Από την άλλη μεριά, εκλογή Προέδρου στη Νέα Δημοκρατία, υποψηφιότητες και δελφινολογία, ίντριγκες κτλ. Πώς τη βλέπετε τη δουλειά, λεβέντες μου; Φάγαμε που φάγαμε 40 μέρες τσάμπα με τις εκλογές, θα φάμε τώρα άλλες τόσες και βάλε και μετά….καλά Χριστούγεννα;

Πολλά και επικριτικά τα σχόλια για τη γενικότερη εμφάνιση και τις τοποθετήσεις του πρωθυπουργού, κατά την επίσκεψη του στις ΗΠΑ και την έδρα του ΟΗΕ. Αν αφαιρέσουμε από κάποια την κομματική εμπάθεια και τις σκόπιμες αντιπαλότητες, που ίσως τα υπαγορεύουν, μπορούμε να πούμε ότι είναι νωρίς ακόμη για το παλικάρι. Μαθαίνει σιγά – σιγά… (Άμποτε ν’ αρχίσει κάποτε και να κυβερνάει).

Πάντως, όταν απαντάς στον πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον και ενώπιον διακριμένου κοινού, για τη δυνατότητα επενδύσεων στην Ελλάδα, δεν ομολογείς ότι υπάρχει διαφθορά κι ότι πρέπει να δώσεις χρήματα κάτω απ’ το τραπέζι. (Κάτι ανάλογο είχε διαρπάξει, από την Εσπερία, και ο Γιώργος Παπανδρέου). Εμένα μου φαίνεται ότι μοιάζεις με τον πατέρα εκείνον, που κατηγορεί και δυσφημεί δημόσια τα παιδιά του. Ε, λοιπόν, δεν είναι και το καλύτερο, έστω κι αν έχεις δίκιο…

Για τους δελφίνους της ΝΔ ο λόγος… Ο ένας «κρατάει κλειστά τα χαρτιά του», ο άλλος το ίδιο και πάει λέγοντας… Πολλά τραπουλόχαρτα κυκλοφορούν. Πόκερ παίζετε -ως συνήθως- στις δικές μας πλάτες. Προσωπικές φιλοδοξίες (ενίοτε μωρές) και τακτικισμοί, την ώρα που η Πατρίδα αιμορραγεί επικίνδυνα.

Και μια αφελής απορία: Πόσους Προέδρους πρέπει να εκλέξει ακόμη η Νέα Δημοκρατία, προκειμένου να κάνει μια πραγματική ανανέωση και να παραμερίσει οριστικά τα «τζάκια»; Εννιά στους δέκα υποψήφιους αρχηγούς είχαν μπαμπά Βουλευτή. Ακόμη και στα ψηφοδέλτια, παιδιά πρώην Βουλευτών μπαίνουν. Κληρονομικό δικαίωμα είναι; Μάλλον κάποιοι εκλογομάγειροι πιστεύουν ότι παραμένουν ως είχαν ακόμη τα κομματικά «μαντριά», με τα «πρόβατα» και τα «τσελιγκάτα», που πρέπει να κληρονομούνται από τον πατέρα στον γιο ή στην κόρη.

Οι «σώγαμπροι», που κάποτε έβριζαν τη ΝΔ, κατόπιν προσχώρησαν σ’ αυτή και τώρα διεκδικούν και την αρχηγία της, είναι μια άλλη πονεμένη (αν όχι τραγελαφική) ιστορία.

Σ’ αυτό το πολύπαθο και με χίλια προβλήματα Υπουργείο Παιδείας, πιάσανε άμεσα και …φιλότιμα δουλειά, προσπαθώντας να καταργήσουν το μάθημα των …θρησκευτικών. Αυτές είναι οι καινοτόμες και τελέσφορες (;) λύσεις για το μέλλον των παιδιών μας. (Στα κλειστά και χωρίς εκπαιδευτικούς σχολεία πάντως, καταργούνται -στην πράξη- όλα τα μαθήματα.) Έγκαιρα ο Φίλης πάντως, έκανε …γαργάρα τις αρχικές και …ασεβείς προθέσεις της Υφυπουργού του. Ειδικά μετά την οργισμένη αντίδραση του Αρχιεπισκόπου.

Οι αλλαγές που επέρχονται στο Δημόσιο, σύμφωνα με τις επιταγές του μνημονίου Τσίπρα, όπως μειώσεις μισθών, περικοπή επιδομάτων, κινητικότητα, αξιολόγηση κτλ. θα είναι το μεγάλο «τεστ αντοχής» της Κυβέρνησης -αλλά και δευτερευόντως των άλλων Κομμάτων- με μεγάλο μέρος της κομματικής «πελατείας» τους. Αν δεν συμμαζέψουμε, μειώσουμε και αναδιατάξουμε αυτόν τον διαχρονικό κομματικό «στρατό» -δίκαια και αξιοκρατικά- προκοπή δεν πρόκειται να δούμε.

Όσο για τις συντάξεις; Μόνο την …ευθανασία δεν περιλαμβάνουν οι νέες ανθρωποκτόνες σχετικές διατάξεις.

Στίχοι του πάντοτε επίκαιρου Γεωργίου Σουρή: «Τελειώσαμε με τα μπαλκόνια και τις εκλογές, / με τους φανφαρόνους, τα «νόου» και τα «γιές». / Τώρα θα έρθουν νέοι φόροι και τσιτάτα. / Πάλι θα μείνουμε με την ελιά και την ντομάτα…»

Χαρακτηριστικό απόσπασμα από ένα ποίημα της Κενυάτισσας ποιήτριας Ουαρσάν Σάιρ: «Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του, / εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία / τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις / ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη / οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα / με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους / το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου / που σε φιλούσε μεθυστικά πίσω από το παλιό εργοστάσιο τσίγκου / κρατά ένα όπλο μεγαλύτερο από το σώμα του / αφήνεις την πατρίδα / μόνο όταν η πατρίδα δε σε αφήνει να μείνεις.»

Την αλήθεια για την Μέση Ανατολή και κάποιες χώρες της Αφρικής και το πώς τα «γεράκια» των ΗΠΑ αποφάσισαν σταδιακά να τις καταστρέψουν, αποκαλύπτει -σ’ ένα βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο- ο απόστρατος Αμερικανός στρατηγός Wesley Clark. Συρία, Λίβανος, Ιράκ, Λιβύη, Σομαλία, Σουδάν και Ιράν, έχουν μπει στο στόχαστρο και στον κύκλο του ολέθρου, φυσικά και κυρίως για τα πετρέλαια και άλλα στρατηγικά συμφέροντα των ισχυρών. Γι’ αυτούς τους ίδιους λόγους μπήκανε στο «χορό» και οι Ρώσοι και οι Κινέζοι και αλίμονο στους φτωχούς λαούς. Η «γειτονιά» μας άρχισε ήδη να φλέγεται και θα πάει μακριά αυτή η ιστορία των τοπικών πολέμων. Κι αν μείνουν μόνο …τοπικοί.

«Η έξοδος προσφύγων από τη Συρία και το Ιράκ δεν θα σταματήσει, εάν δεν επέλθει ειρήνη στην περιοχή και αρχίσει η ανοικοδόμηση», γράφει η «Καθημερινή». «Βρισκόμαστε μακριά από την ημέρα εκείνη. Τον τελευταίο καιρό, όμως, επιταχύνονται οι εξελίξεις (Σ.Σ. Προφανώς εννοεί με την πολεμική εμπλοκή Αμερικανών, Ρώσων και Κινέζων), οδηγώντας το δράμα σε μια κορύφωση, που δεν γνωρίζουμε εάν θα είναι για καλό ή για κακό. Το σίγουρο είναι ότι η ταραχή θα είναι μεγάλη και η Ελλάδα και η Κύπρος θα επηρεαστούν απ’ όσα έρχονται.» Θα συμπλήρωνα, ότι αυτή η δεκτικότητα και η -όσο το δυνατόν καλύτερη- φιλοξενία, που παρέχει η Ελλάδα στους πρόσφυγες, τελικά πού θα μας βγει; Σε καλό ή σε κακό;

Πέρασε και η 28^η Σεπτεμβρίου, χωρίς να …καταστραφεί ο κόσμος, όπως λύσσαξαν να μας προειδοποιούν -καιρό τώρα- διάφορες παγκόσμιες αναρτήσεις στο internet. Μου έχει σπάσει τα νεύρα αυτή η διαρκώς επαναλαμβανόμενη και ευφάνταστη κατασκευή κακών σεναρίων, για τον πλανήτη μας. Λες και δεν μας φτάνουν τα τόσα άλλα προβλήματα φτώχειας και επιβίωσης, που έχουμε…

Μόνο το ότι βρέθηκαν ίχνη νερού στον Άρη, τον «κόκκινο» πλανήτη, ανακοίνωσε πανηγυρικά η NASA…. Όχι ότι δεν είναι συγκλονιστική η αποκάλυψη, αλλά μέχρι να πάμε στον Άρη, πολλοί από μας θα έχουμε αποδημήσει σε …άλλους πλανήτες.

«Έπεσε» προσωρινά το βράδυ της Δευτέρας το Facebook. Πρώτη είδηση σε όλα τα sites, κλαυθμός και οδυρμός πολύς, αμηχανία και νευρικότητα από δισεκατομμύρια χρήστες, αφού ήταν «η τρίτη φορά σε διάστημα δύο εβδομάδων, που η δημοφιλής ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης αντιμετωπίζει προβλήματα.» Και μετά, «καπάκι» το καθησυχαστικό: «Συνήθως η αδυναμία πρόσβασης στο σύνολο του δικτυακού τόπου ή σε επιμέρους υπηρεσίες του διαρκούν λίγη ώρα, μέχρι να επανέλθουν.»

Εξ αιτίας αυτής της ολιγόλεπτης πτώσης του συγκεκριμένου δικτύου, μαζί του έπεσαν γύρω στο 4% και οι μετοχές του στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, καθώς ανησυχίες άρχισαν να ζώνουν τους επενδυτές, μετά τα απανωτά προβλήματα. Το Facebook έχει πλέον 1,5 δισεκατομμύρια χρήστες και συνεχίζει να επεκτείνεται. Ορισμένοι μάλιστα κατέφυγαν στο Twitter, για να πουν τον …πόνο τους και να κάνουν πλάκα με τα προβλήματα του Facebook.

Ε, ρε, πού καταντήσαμε… Να ‘χουμε γκόμενο ή γκόμενα το …κομπιούτερ και να ζούμε (;) μέσω Facebook και Twitter.

Ο βροχερός καιρός καθυστερεί το αλώνισμα στο λίγα καλαμπόκια που απέμειναν αθέριστα, αλλά καθυστερεί και το βαμβάκι ,που η συγκομιδή του έπρεπε ήδη να έχει αρχίσει. Οι μόνοι που τρίβουν ικανοποιημένοι τα χέρια τους είναι οι εκατοντάδες κυνηγοί της περιοχής μας. Απ’ όσα μαθαίνω, το θήραμα είναι μπόλικο και εύκολη η θήρευσή του. Αρκεί να τηρούνται οι κανόνες, οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις, για την προστασία της φύσης και της πανίδας ειδικότερα.

Εμείς οι ….παραπονεμένοι ψαράδες, ωστόσο, ακόμη λαγό δεν φάγαμε… Καμιά συναδελφική αλληλεγγύη από τους σύγχρονους Νεμρώδ. Μόνο μια παραγαδίσια τσιπούρα του κιλού ήρθε να μας γλυκάνει (ψαρεμένη από το Γιώργο Παπ.). Μετά μπόλικου τσίπουρου, βεβαίως, βεβαίως, πριν το φορολογήσουν άγρια κι αυτό και μετά θα προσπαθούμε να κάνουμε «κεφάλι» με προσποιητές …γουλίτσες.

Από προχθές Πέμπτη μπήκε ο Οκτώβριος… Καλό μήνα και κουράγιο στα δύσκολα που έρχονται, όπως μπιλιετάκια της εφορίας, πετσοκόμματα στις συντάξεις, αγορά καυσίμων για τη θέρμανση κ.ο.κ. Μήνας μπαίνει – μήνας βγαίνει και τα βάσανα πολλαπλασιάζονται.

Όλες οι εθελοντικές ομάδες αλληλεγγύης (και οι δική μας στον Αλμυρό) απευθύνουν εκκλήσεις για βοήθεια -κυρίως σε τρόφιμα- υπέρ των πιο αδύναμων οικονομικά συμπολιτών μας, ενώ προετοιμάζονται για ένα σκληρό και δύσκολο χειμώνα, όπως όλα δείχνουν. Η αλήθεια είναι πως -λίγο ως πολύ- όλοι «βράζουμε στο ίδιο καζάνι» της ανάγκης, αλλά πάντοτε μπορεί να περισσέψει κάτι, αφού και η φτώχεια κλιμακώνεται και κάπου δίπλα μας δείχνει χειρότερο πρόσωπο. Να ‘χουμε το νου μας να μην πεινάσει κανείς. Μπορούμε να το καταφέρουμε…

Θα κάνουν τα παιδιά παρέλαση στις 28 του μήνα, κύριε Φίλη; Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να ξαναθυμηθούμε ένα γνήσιο ΟΧΙ (όπως του 1940), που έμεινε ηρωικό «όχι» στους αιώνες και δεν έγινε -μέσα σε λίγες μέρες- …«ναι», όπως το φετινό «όχι».

Αν τιμηθεί η εθνική γιορτή στα Σχολεία πάντως, τα Αλμυριωτάκια θα έχουν φέτος πενθήμερη αργία!! Από Παρασκευή μεσημέρι, Δευτέρα 26 τοπική αργία λόγω Πολιούχου και πάει λέγοντας Τρίτη, Τετάρτη 28 Οκτωβρίου.

Ευτυχία δεν είναι να παίρνεις αυτά που θέλεις, αλλά να εκτιμήσεις αυτά που έχεις.

Η μιζέρια είναι χειρότερη από τη φτώχεια.

Τον άνθρωπο που έχει χιούμορ, μην τον προκαλέσεις να σου μιλήσει σοβαρά. Θα σε συνθλίψει η αλήθειά του.

Γιος: Βρήκα μια γυναίκα, ίδια η μαμά.

Πατέρας: Κουράγιο, λεβέντη μου…