ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 12-9-2015

Σπάζουνε …χέρια, κεφαλές

στα σποτ της προπαγάνδας

κα με …ρεμπέτικα μετρούν

τα «πρόβατα» της μάντρας.

Μια βδομάδα απέμεινε για τα προεκλογικά …βάσανα, μέχρι να έρθει η ώρα της κάλπης… Κι όσο κι αν οι αμφίρροπες δημοσκοπήσεις παίζουν με τα νεύρα των πιο φανατικών, σ’ ένα κομβικό σημείο συμπίπτουν τα ευρήματα: Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, ανεξάρτητα από τις κομματικές προτιμήσεις του καθενός, μόνο την ακυβερνησία δεν θέλει. Όλοι σχεδόν ζητούν Κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή ευρείας συνεργασίας. Ο τόπος δεν αντέχει νέες εκλογικές περιπέτειες κι αυτό το έχουμε χωνέψει για τα καλά. Είναι φως – φανάρι, άλλωστε. Έχουμε πολύ «κουπί» μπροστά μας για να διορθώσουμε τη χώρα, την οικονομία κτλ. Κι αυτό το «κουπί» θα το τραβήξουν οι ασθενέστεροι κυρίως, οι πιο φτωχοί, η μεγάλη μάζα, δηλαδή…

Βέβαια, όλοι ελπίζουμε ότι οι απαξιωτικές τσιριμόνιες και κόνξες, που τώρα λέγονται, ως προς την προοπτική της συνεργασίας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά κάτι από τα κατά συνθήκη προεκλογικά ψεύδη. Κι όσοι κάνουν το δύσκολο, την επομένη των εκλογών θα σκύψουν κάτω το κεφάλι και θα ψάξουν υπεύθυνες λύσεις συναίνεσης, για να κυβερνηθεί η χώρα.

Το είδαμε και το πρώτο ντιμπέιτ των αρχηγών, την Τετάρτη το βράδυ. Όποιος έγινε σοφότερος, ας μου …τηλεφωνήσει.

Πίσω από τα μεγάλα λόγια των μπαλκονιών, την επομένη των εκλογών της 20^ης Σεπτεμβρίου, να επικρατήσει η λογική της κατάστασης και να γίνουν τα αυτονόητα, για να πάρει κάποιες ανάσες ο ταλαιπωρημένος λαός μας, ό,τι κι αν ψηφίσει, όποιους κι αν στείλει στο Κοινοβούλιο.

Το έχουν πάλι το «Αλμυριώτικο» χρώμα τους τα ψηφοδέλτια της Μαγνησίας. Να ευχηθούμε καλή επιτυχία στους συμπατριώτες και τις συμπατριώτισσες που συμμετέχουν, αν και οι λίστες αυτής της εκλογής είναι λίγο απαγορευτικές και ιδιαίτερα αμφίβολες για την εκλογή τους. Καλό κουράγιο, ωστόσο…

Αιφνιδιάζει θετικά το έργο της υπηρεσιακής Κυβέρνησης, σε κάποιους τομείς, παρά τα ασφυκτικά χρονικά πλαίσια που θα ασκεί (προεκλογικά) την εξουσία. Φαίνεται πως οι τεχνοκράτες και οι επιστήμονες που ανέλαβαν υπουργικούς θώκους, απαλλαγμένοι όντας από κομματικά «βαρίδια», κάνουν αξιόπιστα τη δουλειά τους και δεν αρκούνται στο ρόλο του απλού διαχειριστή, έστω και μόνο για τις 20 μέρες που θα διοικούν.

Ευχάριστη έκπληξη (για το δικό μας φιλότιμο), αλλά κι ένα διδακτικό μάθημα έδωσαν κάποιο Ευρωπαϊκοί λαοί, για τη θερμή υποδοχή και την αλληλεγγύη που υπέδειξαν προς τους πρόσφυγες που εισρέουν στις χώρες τους. Γερμανοί, Γάλλοι, Φιλανδοί π.χ. (κόντρα στους «δύσκαμπτους» Ούγγρους και Δανούς), έδειξαν -με τον εθελοντισμό και τις συγκινητικές προφορές και εκδηλώσεις τους- ότι παντού στη Γη οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι σε δυο μεγάλες κατηγορίες και μόνο: στους καλούς και στους κακούς. Σ’ αυτούς που αδιαφορούν, αλλά και σ’ εκείνους που τρέφουν θετικά αισθήματα και ευαισθησίες απέναντι στο πάσχοντα συνάνθρωπό τους, όποιο χρώμα κι αν έχει, από κάθε φυλή που προέρχεται.

Φυσικά, στις ίδιες Ευρωπαϊκές χώρες, που ξέσπασε απρόσμενα ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης, καταγράφηκαν και ακρότητες από κάποιες μειοψηφίες, έτσι σαν θλιβερές εξαιρέσεις που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Κι αυτή η ανθρώπινη στάση των Ευρωπαϊκών λαών, μην αμφιβάλλετε, ότι θα είναι εκείνη που θα ωθήσει τις ηγεσίες τους, να δουν με άλλο μάτι και να δώσουν αξιόπιστες και διαρκείς λύσεις στο δύσκολο πρόβλημα του μεταναστευτικού.

«Συγκλονιστικό Σαββατοκύριακο που μας έκοψε την ανάσα», ήταν αυτό που πέρασε, σύμφωνα με την Γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ, η οποία ζήτησε επίσπευση των διαδικασιών για κοινή αντιμετώπιση του προσφυγικού. Το Σαββατοκύριακο πάνω από 15.000 πρόσφυγες διέσχισαν τα σύνορα της Γερμανίας, όπου οι Αρχές δημιουργούν νέα κέντρα υποδοχής με αστραπιαία ταχύτητα. Έπειτα από σύσκεψη έξι ωρών, με τον αντικαγκελάριο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, αποφασίστηκε να χορηγηθούν έξι δισ. ευρώ την επόμενη χρονιά, να επιταχυνθούν σημαντικά οι διαδικασίες χορήγησης ασύλου και να βελτιωθούν οι δυνατότητες ενσωμάτωσης στη Γερμανική κοινωνία των προσφύγων, που έχουν προοπτική να παραμείνουν στη χώρα. «Αυτό που ζούμε τώρα είναι κάτι που θα αλλάξει τη χώρα μας τα επόμενα χρόνια», είπε η Γερμανίδα Καγκελάριος. Όπου ξεσηκώνεται ο λαός, με τις μαζικές παρεμβάσεις του, οδηγεί υποχρεωτικά τις ηγεσίες του σε αλλαγή ρότας.

Πολλά τα περίεργα και τα παράξενα που γίνονται στο νησί της Κω, που βουλιάζει από μετανάστες -όπως και άλλα νησιά της ακτογραμμής με την Τουρκία- σχεδόν αβοήθητη. Οι πολιτικοί που σπεύδουν εκεί, μάζεψαν αυγά και μπουκάλια, αλλά και κάποιοι άλλοι ήρθαν ατσαλάκωτοι να δούνε, να ακούσουν, να στείλουν και μερικά χρήματα -για το τυπικό και της υπόθεσης- όμως και αυτούς οι απλοί πολίτες (με το αλάθητο ένστικτό τους) τους αποδοκίμασαν. Αλλά, στη σύσκεψη των αναρμόδιων – αρμοδίων και κάποιοι άλλοι ανέβηκαν τα σκαλιά του Δημαρχείου της Κω, αργά σταθερά, υπερήφανα και αγέρωχα, χωρίς τις δυνάμεις ασφαλείας να τρέχουν στο κατόπι τους, χωρίς φανφάρες και κουστουμάτους. Ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, ο Ταξίαρχος της νήσου με τους υπασπιστές τους, ανέβηκαν τα σκαλιά, καταχειροκροτούμενοι από τους κατοίκους του νησιού, που τους επευφημούσαν. Είπατε τίποτα;

Δεν ξέρω αν τελικά θα πραγματοποιήσουν την απειλή τους, αλλά πολλοί νησιώτες και νησιώτισσες, αποκαρδιωμένοι από την «ξένη κατοχή» που υφίστανται στα νησιά τους, δηλώνουν ότι δεν θα πάνε να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, την άλλη Κυριακή. Έχουν άδικο;

Η νέα πρωτεύουσα της Συρίας είναι η …Μυτιλήνη;

Έσπασε όλα τα ρεκόρ και φέτος ο Ελληνικός τουρισμός, παρά το «μουδιασμένο» ξεκίνημά του, τις ακυρώσεις και τον αρχικό δισταγμό κάποιων ξένων να επισκεφθούν μια χώρα, με κλειστές τράπεζες. Φανταστείτε πόσο ακόμη πιο ψηλά θα έφτανε, αν η Ελλάδα δεν είχε και τα γνωστά προβλήματα. Πρέπει να το χωνέψουμε επιτέλους, ότι ο τουρισμός είναι η «βαριά μας βιομηχανία»… Πάει και τελείωσε και γιατί όχι, άλλωστε. Να ασχοληθούμε και να οργανωθούμε ακόμη καλύτερα, με στόχο να μεγιστοποιούμε το αποτέλεσμα κάθε χρόνο. Ο τεράστιος τζίρος που γίνεται κάθε φορά, οι χιλιάδες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται, ένας μεγάλος κύκλος παρεμφερών επιχειρήσεων που συνδέονται με τα τουριστικά επαγγέλματα, ανθίζουν ειδικότερα τα καλοκαίρια.

Θυμάμαι, πριν κάποια χρόνια, ότι παρακολούθησα μια διημερίδα στη Σκιάθο, με θέμα τον τουρισμό. Εκεί, οι ειδικοί μας αποκάλυψαν, ότι αυτός ο τομέας έρχεται τρίτος στη σειρά σε παγκόσμιους τζίρους, αμέσως μετά τη διατροφή και τα τεχνικά έργα. Σκεφθείτε όμως, ότι ο τουρισμός έχει μέσα του και τη διατροφή, αλλά και το μπετόν, σε έργα υποδομής. Άρα; Ας εκμεταλλευτούμε αυτό το «χρυσάφι» της χώρας μας μέχρι το …μεδούλι.

Στη Λάρισα βρισκόταν την Πέμπτη ο Πρόεδρος του ΕΛΓΑ Νικόλαος Στουπής. Θα συμμετείχε σε σύσκεψη, που συγκάλεσε η Περιφέρεια Θεσσαλίας, με αντικείμενο την ενημέρωση για θέματα που αφορούν τον ΕΛΓΑ. Υπήρχε μάλιστα η πληροφορία ότι ο κ. Στουπής θα περνούσε την Παρασκευή και από τον Αλμυρό, αλλά οι χρονικές ανάγκες της έκδοσης δεν πρόλαβαν το σχετικό ρεπορτάζ. Να κάνω πάντως μια πρόβλεψη; Πρώτο θέμα οι οφειλόμενες αποζημιώσεις. Και η πιθανότερη απάντηση; «Μετά τις …εκλογές.»

«Άαααχ, μύρισε γράμματα», μου έλεγαν οι γονείς μου όταν ήμουν μικρός και γύριζα από την πρώτη μέρα στο σχολείο, από τον Αγιασμό. Και προσποιούνταν ότι τάχα γύρωθε ευωδίαζε. Αυτό αισθάνομαι κι εγώ τώρα, όταν βλέπω τα μαθητούδια, να …σέρνονται σχεδόν για την πρώτη μέρα για το σχολείο τους και μετά να φορτώνονται σαν …χαμαλάκια, με τα καινούργια τους βιβλία. Κάπως έτσι καταλαβαίνεις (λίγο συγκινημένος) ότι ήρθε το Φθινόπωρο και έκαστος των …κατεργαρέων οδεύει προς το πάγκο του. Καλή σχολική χρονιά για όλα τα παιδιά, τους εκπαιδευτικούς που θα αναλάβουν και φέτος τη μόρφωσή τους, αλλά και τους γονείς τους, που θα αναλωθούν σε έξοδα, προγύμναση και …ταξιτζιλίκι, στο πέρα – δώθε.

Είναι μια καθημερινή μαγεία, να βλέπεις τα παιδιά ή τα εγγόνια σου να μεγαλώνουν, μέρα με τη μέρα, αλλά και να μορφώνονται. Κι αν χρειαστεί να τους κρατήσεις το βιβλίο, για να εμπεδώσουν κάποιο μάθημα, σε πνίγουν οι συγκινήσεις της δικής σου, μακρινής σχολικής ζωής. Αν παρέμβεις δε μάλιστα, για να δώσεις μια πληροφορία παραπάνω, να υποδείξεις μια νέα πηγή ή να πεις ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, καταλαβαίνεις, ότι και τα δικά σου σχολικά χρόνια είχαν μια εξ ίσου ενδιαφέρουσα μαθησιακή διαδικασία, ειδικότερα τότε που δεν υπήρχαν τα σύγχρονα… «σκουλαρίκια», με τα οποία φορτώνουμε τα σκληρά εργαζόμενα σύγχρονα παιδιά (πολλές ξένες γλώσσες, μουσική, χορός, καράτε κτλ.). Άλλαξαν οι καιροί και οι απαιτήσεις, «νέοι καιροί, νέα ήθη», αλλά ειλικρινά δεν ξέρω, αν έτσι είναι καλύτερα.

Είναι λάθος να μισείς όλα τα τριαντάφυλλα, επειδή πόνεσες από ένα αγκάθι. Είναι λάθος να εγκαταλείψεις όλα τα όνειρα, επειδή ένα δεν πραγματοποιήθηκε. Είναι λάθος να μισείς όλους τους φίλους σου, αν ένας απ’ αυτούς σε πρόδωσε. Είναι λάθος να μην πιστεύεις στην αγάπη, εξ αιτίας ενός ανθρώπου που δεν σου άξιζε. Η ζωή μας ανήκει, όσο κι αν κάποιοι την έκαναν δύσκολη.

Τι πονάει περισσότερο; Να πέσεις κάτω ή έξω;

Με το χρήμα βγάζεις εισιτήριο για παντού, εκτός απ’ τον Παράδεισο.

Ένα κοριτσάκι ρώτησε τον μεγαλύτερο αδερφό της «τι είναι αγάπη;». «Αγάπη είναι», της απάντησε, «το ότι μου κλέβεις κάθε μέρα τη σοκολάτα, αλλά εγώ την αφήνω στο ίδιο μέρος, κάθε φορά».

«Ας λατρεύουμε τις απλές απολαύσεις …Είναι το τελευταίο καταφύγιο των περίπλοκων ανθρώπων.» (Όσκαρ Ουάιλντ).