ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 1-8-2015

Συνωμοσίες της δραχμής

σε δυο χωριά χωριάτες,

μας στέλνουν για διακοπές

με τα «μπρατσάκια» …κάλπες.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο, ότι παρά τη ψήφιση των προαπαιτούμενων, θα καταφέρουμε να κάνουμε τελικά συμφωνία για ένα νέο μνημόνιο Δανεισμού (Οι αιμοδιψείς της Ευρώπης και του ΔΝΤ απαιτούν κι άλλα…προαπαιτούμενα.) Καθόλου βέβαιο επίσης, ότι θα παραμείνουμε τελικά στο ευρώ, καθώς οι Τροϊκανοί δεν έφτασαν για ελέγχους στη χώρα με τις καλύτερες των διαθέσεων και επιχειρούν να μας «βάλουν χέρι» για περισσότερη λιτότητα, επί δικαίων και αδίκων. Επιπροσθέτως, η διαλυμένη Κυβερνητική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ δεν εμπνέει καμιά εμπιστοσύνη σταθερότητας πλέον, ούτε στο εξωτερικό, αλλά ούτε και μέσα στη χώρα. Τούτων δοθέντων, η …δαμόκλειος σπάθη της δραχμής (για κάποιους η μόνη λύση) επικρέμεται διαρκώς πάνω από τα κεφάλια μας, με κίνδυνο και οι νέες αιμορραγίες φτώχειας, στις οποίες ήδη έχουμε υποβληθεί, να πάνε κι αυτές χαμένες, μόνο για τη σωτηρία τραπεζών και δανειστών.

Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια, Παντελή μου… Μνημόνια πάνε κι έρχονται, οι θυσίες μας διαδέχονται η μία την άλλη, αλλά ούτε η θέση της χώρας βελτιώνεται (ούτε κατ’ ελάχιστο) ούτε η ατομική και οικογενειακή των πολιτών. Ούτε η Κεντροδεξιά μας έσωσε, ούτε η «πρώτη φορά Αριστερά» δείχνει να ξέρει «πού πάν’ τα πέντε» και -χωρίς ουσιαστικά να έχει κυβερνήσει, μέχρι σήμερα (7 μήνες τώρα)- δείχνει να τα ‘χει ελαφρώς χαμένα. Πόσο ακόμη θα πληρώνει και ποιους, αυτός ο δύσμοιρος λαός;

Ιδιωτικός τομέας…. Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Όχι μόνο οι επαγγελματίες που φαλιρίζουν, αλλά και οι εκατοντάδες χιλιάδες των απολυμένων, που πετιούνται στο δρόμο, από τη μια στιγμή στην άλλη. Κανείς δεν δείχνει να νοιάζεται και να πτοείται, καθώς τα πελατειακά κατάλοιπα της εξουσίας στρέφονται πάντοτε στο κανάκεμα του υδροκέφαλου Δημοσίου. Π.χ. οι 3.300 απολυμένοι της ΕΡΤ επαναπροσλήφθηκαν πανηγυρικά, αλλά το Εθνικό Σύστημα Υγείας καταρρέει και κουρελιάζεται, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία και τις ζωές όλων των Ελλήνων.

Η αγορά, όμως, η μικρομεσαία ιδιωτική επιχείρηση είναι η πρώτη που πληρώνει το «μάρμαρο». Την πάλαι ποτέ «ραχοκοκαλιά» του έθνους την έχουν σπάσει πολλαπλώς με …βαριοπούλα.

Με τα capital controls και τις κλειστές τράπεζες δόθηκε η χαριστική βολή… Θα ήθελα πραγματικά, να βρεθεί κάποιος να μου πει και να μου δείξει, μέσα στην πόλη που ζω, μια επιχείρηση που πάει καλά και κερδίζει, έστω ελάχιστα. Ακόμη και οι θερινές εκπτώσεις φαντάζουν σαν κακόγουστο και κρύο ανέκδοτο, όταν πανελληνίως καταγράφεται πτώση τζίρου που αγγίζει το 70%, σε σχέση με πέρσι. Θα ήθελα επίσης να βρεθεί εκείνος ή εκείνη που θα μου πει «ναι, εγώ βρήκα δουλειά, με κανονικό μισθό (έστω της …πείνας) και ένσημο, σε ιδιωτική επιχείρηση.» Τα 5μηνα του Δήμου, μια δουλειά σε ντελίβερι ή σε έργα (αν γίνονται πια έργα) θεωρείται «λαχείο». Κι αν σε 50 μέρες από τώρα αρχίσουν σχολεία και φροντιστήρια, προετοιμασίες για το χειμώνα, κανένας δεν θέλει να σκέφτεται τα αδιέξοδα, τα χειρότερα που έρχονται.

Οι πρόσφατες απολύσεις στη Sovel είναι ακόμη ένα κακό μαντάτο για την περιοχή μας.

Ένας 48χρονος αγρότης στον Τύρναβο, πατέρας δυο παιδιών, είναι ο πιο πρόσφατος αυτόχειρας, που προστέθηκε τραγικά στη λίστα χιλιάδων, που δεν άντεξαν τη φτώχεια, την απαξίωση, τα καθημερινά προβλήματα. Πόσοι άλλοι, άραγε, έχουν μπει στη μακάβρια λίστα …αναμονής; Πόσα «κουρέλια» υπομονής και αισιοδοξίας μπορούμε να μαζέψουμε ακόμη από τις σακατεμένες ψυχές μας; Πόσο ν’ αντέξουμε το άδικο, όταν αποκαλύπτεται πως ακόμη και αριστερές πλατφόρμες και ..ταπετσαρίες της εξουσίας έχουν κάνει το κουμάντο τους, πλουτίζουν κι έχουν βγάλει τα λεφτουδάκια τους στο εξωτερικό; Πότε θα λιώσουν οι άνοστες «καραμέλες» για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς; Υπέρ του λαού φοβάται και λουφάζει ο Τσίπρας; Υπέρ του λαού σηκώνει τάχα αντάρτικο ο Λαφαζάνης; Τι ακόμη απομένει από τα ιμάτια των Ελλήνων, για να τα διαμοιράζουν με τόση επιμέλεια και αναλγησία; Στο τέλος του παιχνιδιού, θα έχει απομείνει κάποιος και ποιος, από τους εθνοπατέρες και τις εθνομητέρες μας, που να μην έχει πιστοποιηθεί ως ανίκανος ή προδότης;

Γράφει για την Ελληνική γεωργία -ανάμεσα στ’ άλλα- ο Προκόπης Θεοδωρίδης, επίκουρος καθηγητής Μάρκετινγκ, Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων Αγροτικών Προϊόντων και Τροφίμων, στο Πανεπιστήμιο Πατρών: «Η όλη προσπάθεια είναι ένας μαραθώνιος και όχι σπριντ. Θέλει χρόνο και κόπο. Παραφράζοντας μια γνωστή φράση, είναι δύσκολο να είσαι γεωργός, αλλά πιο δύσκολο να είσαι Έλληνας γεωργός. Σήμερα είναι απόλυτα επιτακτική η ανάγκη να διαλέξουμε τι πρωτογενή τομέα θέλουμε: αποσπασματικές καλλιέργειες, μεμονωμένες προσπάθειες, ανώνυμα προϊόντα, με τιμές «δίχως αύριο» ή να προσπαθήσουμε, να οραματιστούμε έχοντας σαν πυξίδα ένα σχέδιο ανασυγκρότησης του αγροτικού χώρου, ώστε τα προϊόντα μας να δηλώσουν «παρών» με επώνυμη ζήτηση στην εγχώρια και διεθνή αγορά; Εμείς αποφασίζουμε για εμάς και κανείς άλλος.» Μα αν εξαιρέσεις λίγους πρωτοπόρους, αλλά και τους σπουδαγμένους νέους αγρότες στη χώρα μας, κύριε καθηγητά, οι επιτήδειοι και οι κομματικοί «μπαμπάδες» -διαχρονικά- προτίμησαν να εκπαιδεύσουν τον αγρότη, μόνο ως κυνηγό επιδοτήσεων. Κι ας φωνάζαμε κάποιοι (και μέσα από αυτές εδώ τις στήλες – κατ’ επανάληψη) για τη λαίλαπα που έρχεται και θα σαρώσει πολλά αγροτικά νοικοκυριά και εκμεταλλεύσεις. Τις περισσότερες φορές, τα τρακτέρ έκλειναν τους δρόμους, ως κομματικά ενεργούμενα και τα πιο προσφιλή «σεμινάρια» στα μπλόκα ήταν οι χαριστικές απαιτήσεις και τα …κοντοσούβλια. Κατά τα άλλα, διαλύθηκαν (ίσως και δικαίως) όσοι συνεταιρισμοί είχαν απομείνει, ενώ ελάχιστες ομάδες παραγωγών στήθηκαν και επιβιώνουν. Τώρα που τα πράγματα αγριεύουν με τη νέα ΚΑΠ, τη φορολόγηση, τις εισφορές του ΟΓΑ κτλ., οι φαύλοι της εξουσίας στέλνουν το λογαριασμό κατευθείαν στο χωράφι και στο στάβλο, αδιαφορώντας αν θα «καούν» ολόκληρες περιοχές, εκατοντάδες χιλιάδες αγροτικές οικογένειες, ειδικότερα με μικρό κλήρο και πικρό μεροκάματο.

Παραθέτουμε την είδηση όπως μεταφέρεται στα τοπικά μέσα της Λάρισας: «Αίσθηση προκαλεί, ένα συμβάν σε αχλαδοπερίβολο της ευρύτερης περιοχής του Τυρνάβου, στο οποίο αλλοδαποί εργάτες φέρεται να αντέδρασαν στο ενδεχόμενο να δουλέψει μαζί τους Έλληνας εργάτης, που ζήτησε δουλειά από τον ιδιοκτήτη του περιβολιού. Όπως αναφέρουν κάτοικοι της περιοχής, που συνομίλησαν με τον Έλληνα εργάτη, ο αγρότης ιδιοκτήτης του χωραφιού αρνήθηκε να του δώσει δουλειά, επειδή φοβήθηκε την αντίδραση των αλλοδαπών εργατών, οι οποίοι -όπως ισχυρίστηκε- απείλησαν να σταματήσουν το μάζεμα των αχλαδιών και να αποχωρήσουν από το περιβόλι, σε περίπτωση που δούλευε και ο Έλληνας μαζί τους.» Τι ΔΕΝ κατάλαβες, φίλε Αλμυριώτη αγρότη;

Επειδή ξέρω ότι πολλοί «καίγονται» να μάθουν, πληροφορώ ότι οι συντάξεις του ΙΚΑ του μηνός Αυγούστου καταβλήθηκαν προχθές Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015 και οι συντάξεις του ΟΑΕΕ και του ΟΓΑ θα καταβληθούν μεθαύριο Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015.

Άλλη η δουλειά του ναύτη κι άλλη του καντηλανάφτη…Η κατάρρευση των πολυμετοχικών KG Funds στη Γερμανία, που επένδυαν στην ναυτιλία, συμπαρέσυρε και εξακολουθεί να κλυδωνίζει το τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό τους σύστημα. Οι Γερμανοί εφοπλιστές και πλοιοκτήτες έκτισαν έναν τεράστιο στόλο με πλοία κοντέινερ, ποντάροντας στο μεγάλο τονάζ της εξαγωγικής τους βιομηχανίας. Όμως η δουλειά δεν πήγε καλά, τα έσοδα από τα ναύλα δεν επαρκούσαν για να συντηρηθεί ο στόλος και ο σχεδιασμός της Γερμανικής ναυτιλίας κατέρρευσε, με αποτέλεσμα τα φιλόδοξα Funds να χάσουν το 70% της αξίας τους και να κινδυνεύουν να μετατραπούν σε Lehman της Ευρώπης. Οι Γερμανοί μικρο-καταθέτες που έχασαν τις οικονομίες τους στη ναυτιλιακή κρίση δεν είδαν με καθόλου καλό μάτι την αγορά των πτωχευμένων πλοίων, από τους Έλληνες και Κύπριους εφοπλιστές, που τα αγόρασαν κυριολεκτικά με πενταροδεκάρες. Ας πρόσεχαν…

«Χέρια που βοηθούν είναι ιερότερα από χείλη που προσεύχονται.»

Δυο πράγματα καθορίζουν το ποιος είσαι: Η υπομονή σου, όταν δεν έχεις τίποτα και η συμπεριφορά σου, όταν έχεις τα πάντα.

Καλό μήνα από σήμερα… «Αύγουστε μήνα και θεέ», ειδικότερα για τους τυχερούς που θα καταφέρουν -έστω και ολιγοήμερες- διακοπές. (Εντάξει, εντάξει… Το ‘πιασα… Είναι και ο μήνας για το Αλμυριώτικο ντελίριο, το παζάρι !!!)

Άγρυπνος φρουρός

Μπορεί στη μικρή οθόνη, όπου πρωταγωνιστεί τις τελευταίες δεκαετίες, να τον έχουμε δει πλάι σε πολλές κυρίες, στην πραγματικότητα όμως μια είναι η γυναίκα που του έχει κλέψει την καρδιά και τον …φυλάει στην κυριολεξία, όπως γράφει το «Ποντίκι», απ΄όπου και η σχετική φωτογραφία. Ο λόγος για τον υφυπουργό Κοινωνικών ασφαλίσεων της Ελλάδας, Παύλο Χαϊκάλη και την πληθωρική κοκκινομάλλα αγαπημένη του Μαρία Λύκου, η οποία τον συνοδεύει κάθε πρωί στο υπουργικό του γραφείο, καθώς εκτός από σύντροφος του είναι και προσωπική του φρουρός. Η κα Λύκου μέχρι το 2012 εργαζόταν στη διεύθυνση αστυνόμευσης του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος». Μετά την εκλογή του ως βουλευτής, ο κ.Χαϊκάλης αιτήθηκε στην ΕΛ.ΑΣ την απόσπαση της συντρόφου του, στο πολιτικό του γραφείο, ως προσωπική ασφάλεια. Ωστόσο, όπως γράφει η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», επειδή δεν προβλεπόταν άμεση απόσπαση, προηγήθηκε η μετάθεση της κας Λύκου στη Γενική Διεύθυνση Ασφάλειας Επισήμων επιχειρηματιών και λοιπών VIP. Από εκεί η αρχιφύλακας κατέληξε τελικά στο γραφείο του συντρόφου της.