ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 18-7-2015

Αν πάλι επιπόλαια

σπέρνουμε τη διχόνοια,

μας πρέπει να πεθάνουμε

σε χρέη και μνημόνια.

Η χαρμολύπη σημαδεύει τις μέρες του Έλληνα, από την περασμένη Δευτέρα. Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού ήθελε και θέλει την ασφάλεια της Ευρωπαϊκής ενοποίησης και του κοινού νομίσματος, αν και πληθαίνουν οι λιγότεροι εκείνοι που προτιμούν ένα εθνικό νόμισμα. (Πρόσφατη δημοσκόπηση: 7 στους δέκα υπέρ της Συμφωνίας). Μπροστά μας μια λεόντειος συμφωνία, ένα νέο απάνθρωπο μνημόνιο, μια πύρρειος νίκη του Τσίπρα, που βασανίστηκε επί 17 ώρες, για να αποκρούσει χειρότερες απαιτήσεις των δανειστών. Οι πολιτικοί συσχετισμοί σ’ αυτήν την …τραβεστί ενοποίηση, αλλά και τα οικονομικά συμφέροντα των επικυρίαρχων και των «δορυφόρων» τους, ξέσπασαν σαν τσουνάμι πάνω στις πλάτες του καθημαγμένου ήδη Ελληνικού λαού. Γιατί ο λαός θα πληρώσει το «μάρμαρο», με νέες περικοπές και θυσίες, ίσως νέα ανεργία και φτώχεια. Μονόδρομος αυτός ο Γολγοθάς; Η Ιστορία θα δείξει, αλλά και οι τρέχουσες πυρετικές εξελίξεις, αφού τίποτε ακόμη δεν είναι οριστικό, τίποτε δεν «κλείδωσε».

Έκδηλη η απογοήτευση όλων εκείνων που πίστεψαν, έστω και μερικώς, στις προεκλογικές υποσχέσεις του Πρωθυπουργού, αποσβολωμένοι κάποιοι άλλοι από την οβιδιακή μεταμόρφωσή του, αγανάκτηση για την προκλητική διαστρέβλωση του επιβλητικού «όχι» στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Αδιέξοδο όμως και προς την πλευρά της Αντιπολίτευσης, που έφερε τα προηγούμενα μνημόνια, αλλά δεν τόλμησε να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που χρειαζόταν η χώρα, για να εκσυγχρονιστεί, να εξοντώσει το πελατειακό κράτος της μεταπολίτευσης, να πατάξει τη διαφθορά και την οικογενειοκρατία, την ευνοιοκρατία.

Ωστόσο, ψύχραιμα μπορεί να δει κανείς, ότι και με το «για πρώτη φορά Αριστερά», ο κύκλος της μεταπολίτευσης κλείνει και -όπως φάνηκε από τη γελοία στρατηγική του «ναι» στο Δημοψήφισμα»- όλα τα …νόθα του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου ολοκλήρωσαν ανεπιτυχώς τον πολιτικό και ιστορικό τους κύκλο, χρεώνοντας δραματικά τη χώρα και το λαό της. Λογικά περιμένει ο καθένας ότι στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν – ίσως σύντομα, το ξεσκαρτάρισμα του φθαρμένου και διεφθαρμένου πολιτικού μας φάσματος θα είναι μεγάλο, αν μη τι και επιβεβλημένο.

Αλλά και η Ευρώπη -με αφορμή τη «διάσωση(;)» της Ελλάδας- πήρε τα μαθήματά της και αλλάζει. Το δείχνουν τα αυθόρμητα κινήματα αλληλεγγύης και συμπαράστασης, οι μελαγχολικοί συνειρμοί άλλων Ευρωπαϊκών χωρών, που πίνουν πολλά …χωνευτικά πλέον, για να αντέξουν και να ανεχθούν τη Γερμανική κυριαρχία.

Η Συμφωνία «πέρασε» με 229 «ναι», 64 «όχι» και 6 «παρών»

Ώρα 2 το πρωί της Πέμπτης η Συμφωνία με τους εταίρους «πέρασε» από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, με 229 «ναι», 64 «όχι» και 6 «παρών». Από τα 64 «όχι» τα 32 προήλθαν από Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και τα 6 «παρών (σύνολο καταψήφισης 40). Από τους 6 Βουλευτές της Μαγνησίας, οι 5 ψήφισαν «ναι» και ο Κώστας Δελημήτρος «όχι».

Περισσότερα χρέη λοιπόν, μεγαλύτερος πόνος, ιδρώτας και αίμα μας περιμένει. Στις πρώτες ώρες μετά το σοκ, πήξαμε πάλι στις επιπόλαιες μεγαλοστομίες, τα φεϊσμπουκικά καπετανάτα, τη μίρλα και τη μοιρολατρία, κυρίως από «επαναστάτες» του καναπέ, ημιμαθείς δοκησίσοφους, ινστρούχτορες της συμφοράς, που επιπόλαια βρίζουν και διχάζουν.

Ψυχραιμία, δουλειά και ενότητα, χαμηλοί τόνοι και εξοστρακισμός κάθε διχαστικής ιδέας, είναι η «συνταγή» για να παλέψουμε. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει, ειδικότερα, όταν όλοι ομολογούμε, ότι η πατρίδα πρέπει ν’ αλλάξει και να εκσυγχρονιστεί, να γίνει πιο δίκαιη και πιο παραγωγική. Και αυτό δεν χρειάζεται να μας το επιβάλλουν οι ξένοι. Έπρεπε από μόνοι μας να το έχουμε -από χρόνια- αποφασίσει και πραγματώσει.

Η Ελληνική αγροτιά λες και μπήκε στο στόχαστρο των δανειστών και αντιμετωπίζει ήδη με δέος το μέλλον της, αν αναλογιστεί κανείς τις αλλαγές που έρχονται με το τρίτο μνημόνιο. Φορολόγηση από το πρώτο ευρώ, ακόμη και επί των κοινοτικών ενισχύσεων, κατάργηση της επιστροφής του φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο, αυξημένος ΦΠΑ σε εφόδια και άλλα τμήματα του κόστους παραγωγής (αλλά και του κόστους ζωής) και τριπλασιασμός (!!!) των εισφορών στον ΟΓΑ. Η αγροτική οικογένεια μπαίνει σ’ έναν φαύλο κύκλο χρεών και υστέρησης, χωρίς αμφιβολία. Η καταιγίδα που έρχεται επιβάλλει ανασύνταξη και θεαματική αλλαγή πορείας. Εξορθολογισμός των καλλιεργειών, άλλους προσανατολισμούς, συνεταιρισμοί μεταξύ αγροτών -κυρίως με μικρό κλήρο-, ομάδες παραγωγών, διεύρυνση της τυποποίησης, κανένα χωράφι πια ακαλλιέργητο και πολλά άλλα, που οι αγρότες τα ξέρουν καλύτερα, τα βλέπουν από καιρό, αλλά δεν τα τολμούν. Κοντά τους βέβαια, σε περιοχές -όπως η δική μας- που έχουν κύρια πηγή βιοπορισμού το αγροτικό εισόδημα, θα υποφέρει γενικότερα όλη η τοπική κοινωνία και …ο Θεός βοηθός.

Με το «καλημέρα» και πριν καλά – καλά ψηφιστεί η νέα, επαχθής συμφωνία με τους εταίρους, δυο τάξεις συμπατριωτών μας προχώρησαν σε 24ωρες προειδοποιητικές απεργίες: Οι φαρμακοποιοί και οι Δημοτικοί υπάλληλοι. Κι όσο να πεις, δεν πρόκειται για τις πιο αδικημένες και φτωχές κοινωνικές και επαγγελματικές τάξεις… Για τους φαρμακοποιούς, φέρ’ ειπείν, που όντως ταλαιπωρούνται από τα χρέη των Ασφαλιστικών ταμείων σε βάρος τους, δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι επιβιώνουν όλοι μέσα στην κρίση, ούτε π.χ. ότι οι περισσότεροι επιδιώκουν να σπουδάζουν τα παιδιά τους επίσης φαρμακοποιούς, μόνο και μόνο για να αναλάβουν κάποτε την οικογενειακή επιχείρηση. Αυτό, από μόνο του δείχνει, ότι κάθε άλλο παρά δυστυχούν. Όσο για τους Δημοτικούς υπαλλήλους…

Αντί άλλων σχολίων, παραθέτω μια ανάρτηση στο ίντερνετ ντόπιου Δημοτικού υπαλλήλου, με σημαντική -μάλιστα- συμμετοχή και προσφορά σε τοπικούς κοινωνικούς φορείς: «Μέχρι χθες δεν ξέραμε αν θα υπήρχε ως κράτος, ως υπάλληλοι αν θα πληρωνόμασταν, αν θα είχαμε δουλειά. Τώρα, που δεν «έκατσε» στους μεγαλο-συνδικαλιστές, θέλουν απεργία. Και μετά φταίνε οι ξένοι…». (τα υπόλοιπα σχόλια, δικά σας..)

Τελευταία στιγμή (βράδυ Τρίτης) στη απεργιακή αλυσίδα προστέθηκε και (πια άλλη;) η ΑΔΕΔΥ…

Τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, που μάζεψες στο ΣΥΡΙΖΑ, κύριε Τσίπρα, τους εκφραστές συντεχνιών, που δεν ήθελαν ν’ αλλάξει τίποτε (κυρίως τα προνόμιά τους), τώρα θα τους βρεις μπροστά σου. Και δεν χαίρεται κανένας, από εμάς τους υπόλοιπους, γι’ αυτό…

Τώρα που οι μετανάστες σιγά – σιγά μας αδειάζουν τη γωνιά (αφού βύζαξαν για τα καλά από τις δουλειές μας και έκαναν κομπόδεμα, σε βάρος μας και με την επιπόλαιη ανοχή μας), είναι καιρός οι νέοι ν’ αφήσουν τις φραπεδιές και το χουζούρι στις καφετέριες και να διεκδικήσουν όποια δουλειά θ’ ανοίγει. Κάθε δουλειά… Από το χωράφι, μέχρι το εργοτάξιο. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, με την ανεργία που μαστίζει τον τόπο, αλλά τουλάχιστον να μη …διαλέγουν, βολεμένοι πάνω σε κάποια πτυχία που προκύπτουν άχρηστα και το φιλότιμο χαρτζιλίκι του μπαμπά ή του παππού. Ας αρπάξουν όποιες αναπτυξιακές ευκαιρίες προκύψουν, ακόμη και τις μικρές. Ας επιμορφωθούν σε μια τέχνη, σε κάτι άλλο πιο προσοδοφόρο. Η «αιμορραγία» της μετανάστευσης δεν είναι πάντοτε η καλύτερη λύση. Αν εκείνοι δεν σηκώσουν ψηλά τον τόπο, έστω γιατί πληρώνουν τα λάθη των πατεράδων τους, τότε ποιος θα το κάνει;

Ύψιστο καθήκον όλων μας, από εδώ και πέρα: Η αγορά και κατανάλωση ΜΟΝΟ Ελληνικών προϊόντων.

Μια κίνηση πολιτών, με υπογραφές, έχει αρχίσει στο διαδίκτυο (http://dreamfm.gr), προτείνοντας και πιέζοντας την Ελληνική Εκκλησία, να εκποιήσει την περιουσία της και να αποπληρώσει το χρέος της χώρας. Πολλοί χρήστες είναι εκείνοι που ξεσπαθώνουν, με πικρά ή ειρωνικά σχόλια, ψέγοντας το ρόλο και τη στάση του Αρχιεπισκόπου και των Αρχιερέων, των Ηγουμένων στις Ιερές Μονές κτλ. Η επίσημη ανάρτηση της Κίνησης, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Είναι εξαιρετικά σημαντικό διότι η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο χείλος του γκρεμού και οι Έλληνες έχουν φτωχοποιηθεί και εξαθλιωθεί…. Η εκκλησιαστική περιουσία ανήκει σε όλους όσους τη δημιούργησαν και τη διατήρησαν, πληρώνοντας συνεχώς φόρους, ακόμα και εν μέσω κρίσης, δηλαδή σε όλους εμάς, τον ελληνικό λαό. Αφού λοιπόν είστε φορολογούμενοι και πληρώνετε φόρους, θέλετε δεν θέλετε και για την Εκκλησία, καθόλου δεν είναι απαραίτητο να είστε και χριστιανοί για τη διεκδίκηση αυτή. Ζητάμε να δώσει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, μόνο μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας, για να εξοφληθεί άμεσα εξ ολοκλήρου το ελληνικό χρέος. Mόνο η μοναστηριακή περιουσία υπολογίζεται στα 2,5 με 5 τρις ευρώ, δηλαδή 6 με 12 φορές μεγαλύτερη από το ελληνικό χρέος. Μοναστηριακή περιουσία 2,5 με 5 τρισεκατομμύρια ευρώ.»

Καλά είν’ τα …φαρδομάνικα, Γέροντες, οι χρυσοποίκιλτες τιάρες, τα μεταξωτά πουκάμισα, τα χρυσά μανικετόκουμπα και οι αδαμάντινοι σταυροί, αλλά η Πατρίδα πεθαίνει. Σε λίγο, μέσα στους επιβλητικούς ναούς, που έχτισε με τον οβολό της η ευσέβεια των απλών Ελλήνων, θα μείνετε μόνοι σας, να διδάσκετε τον Παράδεισο της άλλης ζωής, στους (απόντες) κολασμένους του σημερινού Αρμαγεδδώνα. Και μην ξεχνάτε: «Ο γνους και μη ποιήσας, δαρήσεται πολλάς…» (Λουκά ιβ΄47).

Μέσα το σοκ που φέρνει το τρίτο μνημόνιο, χαράζει και μια βεβαιότητα παρηγοριάς, ότι θα συνεχιστούν τα έργα που είχαν προγραμματιστεί (και κάποια ημιτελή σταμάτησαν, από την ασφυξία ρευστότητας). Έτσι, ελπίζουμε ότι π.χ. δεν θα μείνουμε τελικά, με ανασκαμμένες πλατείες και λιμνοδεξαμενές στα χαρτιά.

Υποσχέθηκε ν’ αλλάξει την Ευρώπη, αλλά -στο τέλος- τον άλλαξε η Ευρώπη.

«Μερικοί άνθρωποι είναι τόσο φτωχοί, που το μόνο που έχουν είναι τα λεφτά τους». (Κοκό Σανέλ).