Ευθύμιος Ζιγγιρίδης: Το διακύβευμα του δημοψηφίσματος

 Γράφει ο Ευθύμιος Ζιγγιρίδης, BEng MSc AMIEE MILT,

Σύμβουλος επενδύσεων, πρώην Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος

Τις τελευταίες ημέρες βιώνουμε τραγικές καταστάσεις αβεβαιότητας και αγωνίας για το μέλλον μας και το μέλλον της πατρίδας μας. Οι εικόνες έξω από τις τράπεζες με ουρές ανθρώπων να περιμένουν να πάρουν ένα πενηντάρικο, είναι το αποτέλεσμα των διοικήσεων της χώρας μας για πολλά χρόνια. Διοικήσεις βασισμένες σε ένα σαθρό πελατειακό σύστημα το οποίο ποτέ δεν ανέλαβε το πολιτικό κόστος ριζικών διαρθρωτικών αλλαγών στην δομή του κράτους.

Τους τελευταίους 5 μήνες ζούμε μια ατελείωτη καθημερινή κόλαση, ξυπνώντας καθημερινά αναρωτώμενοι εάν η Ελλάδα θα συνεχίσει να υφίσταται με την σημερινή της μορφή στον τρόπο καθημερινής λειτουργίας των πολιτών της. Ξαφνικά ένα απόγευμα έρχεται να προστεθεί μέσα σε αυτή την αγωνία των Ελλήνων ένα δημοψήφισμα. Δεν θα σταθώ στο γεγονός της αμφισβήτησης της νομιμότητας του, η οποία έχει διατυπωθεί ξεκάθαρα από νομικούς κύκλους της χώρας μας όπως και πρόσφατα από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Θα σταθώ στο διακύβευμα αυτού του δημοψηφίσματος.

1. Πάνω σε τι μας ζητάνε τη θετική ή αρνητική μας ψήφο; Υπάρχει αντικείμενο πάνω στο οποίο θα ψηφίσουν οι Έλληνες θετικά η αρνητικά; Ακόμη και η πρόταση των εταίρων μας η οποία δεν πήρε ποτέ την τελική της μορφή και πάνω στην οποία γίνεται όλη αυτή η συζήτηση έχει αποσυρθεί. Ό,τι νούμερα και ποσοστά ανακοινώνονται στις εφημερίδες και τα φυλλάδια δεν υφίστανται. Δεν υπάρχει επίσημη πρόταση από τους εταίρους.
2. εφόσον δεν υπάρχει αντικείμενο για δημοψήφισμα, τότε προς τι όλη αυτή η δαπανηρή διαδικασία από μια κυβέρνηση η οποία μόλις πριν 5 μήνες ανέλαβε τα ηνία της χώρας, απολαμβάνοντας την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού ανεξάρτητα από ιδεολογικές ταυτότητες;

Μήπως θέλει “νομιμοποίηση” για μια ριζική αλλαγή στο οικονομικό και πολιτικό σύστημα της χώρας μας; Οι περισσότεροι θα συμφωνήσουμε ότι το οικονομικό και πολιτικό μας σύστημα χρειάζεται ένα γερό ταρακούνημα προκειμένου να επανέλθουν οι αρχικές μας αξίες και κοινωνικοοικονομικές ισορροπίες όμως μόνο
στα πλαίσια μιας σταθερής Ευρωπαϊκής πορείας.

3. Γιατί πυκνώνουν τις δηλώσεις τους τις τελευταίες μέρες λιγότερο μπροστά στην κάμερες φυσικά, αλλά πολύ συχνά σε πολιτικές ομιλίες τους οι υποστηρικτές της δραχμής; Μας προετοιμάζουν για κάτι; Μήπως πίσω από το δημοψήφισμα κρύβεται μια ατομική βόμβα η οποία θα διακόψει την Ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας; Αλλά ας αναλύσουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Όλοι οι καλόπιστοι πατριώτες Έλληνες, ανεξάρτητα από κομματικές κατευθύνσεις κινούνται και πράττουν με γνώμονα το καλό της Ελλάδας. Πως όμως αντιμετωπίζουν μια επικράτηση του ΟΧΙ κάποιοι οι οποίοι δεν έχουν ξεκάθαρη ατζέντα και φαντασιώνονται άλλα συστήματα οικονομικά που έχουν εξαφανιστεί από το ευρωπαϊκό κατεστημένο εδώ και πάρα πολλά χρόνια;

Μήπως το κάνουν σημαία όχι για συνέχιση της διαπραγμάτευσης με καλυτέρους όρους, αλλά για μια στείρα άρνηση στα πάντα που προέρχονται από την ΕΕ προκειμένου να απομονωθεί η χώρα με αποτέλεσμα την οικονομική ασφυξία και την υποχρεωτική αποχώρηση της από το ευρώ. Ενδεχόμενη αποχώρηση από το ευρώ είναι εφικτή αυτή τη στιγμή μόνο εάν αποχωρήσει η χώρα μας από την ΕΕ, κάτι που σημαίνει πλήρη απομόνωση πολιτική και οικονομική. Ας σκεφτούμε τις γεωπολιτικές επιπτώσεις μιας τέτοιας εξέλιξης στην χώρα μας την οποία εποφθαλμιούν οι γείτονες μας στον βορρά και στην ανατολή.

Η συνέχιση της οικονομικής ασφυξίας, λόγο μη συμφωνίας μεταξύ των ευρωπαίων και της χώρας μας, αφού η ΕΚΤ δεν τροφοδοτεί με χρήμα τισ τράπεζες μας μέσω του ενδιάμεσου μηχανισμού ELA, θα οδηγήσει στο μελλοντικό κλείσιμο των τραπεζών αφού δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δικές τους υποχρεώσεις. Όλα τα δάνεια θα δοθούν σαν εγγύηση στην ΕΚΤ και στο τέλος εφόσον δεν αποπληρώνουμε τα διατραπεζικά δάνεια στην ΕΚΤ θα ζητηθούν οι εγγυήσεις. Τα δάνεια των πολιτών στις τράπεζες αποτελούν το ενεργητικό της. Εφόσον ζητηθούν οι εγγυήσεις από την ΕΚΤ τότε οι τράπεζες θα χάσουν το ενεργητικό τους και θα μείνουν με τις καταθέσεις που είναι το παθητικό. Αποτέλεσμα αυτού θα ήταν είτε το βαθύ κούρεμα των μικρο-καταθετών είτε η εξαφάνιση όλων των καταθέσεων. Η κυβέρνηση σε εκείνο το χρονικό σημείο δεν θα έχει άλλη επιλογή από την έξοδο από το ευρώ και την έκδοση της δραχμής προκειμένου να αναχρηματοδοτήσει τις τράπεζες. Αυτή η λύση θα οδηγήσει

1.Σε άμεση απώλεια της αγοραστικής αξίας του χρήματος λόγο πολλαπλών υποτιμήσεων

2.Σε τεράστιες πληθωριστικές πιέσεις

3.Σε αποπληρωμή των εξωτερικών χρεών μας σε ευρώ αφού δεν θα δέχεται να πληρωθεί κανείς σε δραχμή.

4. Σε αδυναμία εισαγωγών λόγο έλλειψης ρευστότητας με συνέπεια την ολοκληρωτική καταστροφή της πολύ μικρής βιομηχανικής και αγροτικής παράγωγης μας.
5. Σε Αύξηση της ανεργίας λόγο του κλεισίματος των βιοτεχνιών
   και βιομηχανιών.
6. Σε κατάρρευση των εσόδων του κράτους και των ταμείων λόγο αδυναμίας πληρωμής φορών και εισφορών από τους πολίτες, με συνέπεια την αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων.

Ας αναρωτηθούμε λοιπόν όλοι ποιο είναι το διακύβευμα αυτού του δημοψηφίσματος.

Ας αναρωτηθούμε εάν θέλουμε να ανήκουμε στην κοινότητα των κρατών τα οποία έχουν διαμορφώσει μέσα από την ιστορική τους πορεία αξίες και αρχές. Έχουν αναπτύξει ένα σύστημα κοινωνικής πρόνοιας το οποίο δεν υπάρχει σε άλλες κοινότητες χωρών. Δημιούργησαν παράδοση στις αξίες της δημοκρατίας και την ελευθερία λόγου.
Ας αναρωτηθούμε εάν θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε στην κάρδια της Ευρώπης και να συμβάλλουμε στην βελτίωση των δομών της και την εξέλιξη της.

Ας αναρωτηθούμε εάν θέλουμε να συνεχίσουμε να επωφελούμαστε από τα χρηματοδοτικά εργαλεία της ΕΕ, το ΕΣΠΑ την ΚΑΠ και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

Ας αναρωτηθούμε εάν θέλουμε να ρισκάρουμε την ακεραιότητα της χώρας μας απομονώνοντας την από όλους τους παραδοσιακούς μας συμμάχους.

Όλοι οι Έλληνες λοιπόν πρέπει να πουν ένα δυνατό

ΝΑΙ στην Ελλάδα

ΝΑΙ στην συνέχιση της διαπραγμάτευσης

ΝΑΙ στο ευρώ

ΝΑΙ στην Ευρωπαϊκή Ένωση

ΝΑΙ στην ενότητα των πολιτών την επόμενη μέρα

ΝΑΙ σε ένα καλύτερο μέλλον για τις νέες γενιές.