Επικήδειος για τον Νίκο Μιχέα

«Ο πιστεύων εις εμέ κι αν αποθάνει ζήσεται»

Μπορεί ο θάνατος να δημιουργεί πόνο και θλίψη γίνεται όμως και γέφυρα για να περάσουμε από την ματαιότητα στην αιωνιότητα και τη βασιλεία των ουρανών. Σήμερα τη γέφυρα αυτή πέρασες φίλε Νίκο εσύ. Εκεί που οι τύχες των ανθρώπων και τα όνειρά τους θα παίρνουν την νέα άυλο μορφή τους στο νέο περιβόλι που ο Κύριος έχει για όλους μας, η ψυχή σου θα μας δροσίζει και από τη δρόσο αυτή θα ξεπηδούν άνθη, άνθη ευωδιαστά, αφού εσύ είχες το προνόμιο να βρεθείς γρηγορότερα στο περβόλι με τα πολύχρωμα λουλούδια και να μας περιμένεις. Παρά το Γολγοθά σου βίωσες τη χαρά της παρουσίας μετρώντας το «κομποσκοίνι» της λύτρωσης. Αθόρυβα, γενναία, τίμια, ειρηνικά και αρχοντικά τέλειωσε η ζωή σου αφήνοντας ένα ζωντανό παράδειγμα ηρωισμού και ανθρωπιάς.

Σε πήρε ο Κύριος για να σε απαλλάξει από βασανισμό, που η ευαίσθητη και υπερευαίσθητη ψυχή σου υφίστατο εξ αιτίας κακών, που συμβαίνουν σ΄ αυτόν τον κόσμο και σ’ αυτή τη ζωή.  Ανεξιχνίαστες οι κρίσεις και οι βουλές του Θεού.  Η λύπη για το θάνατο είναι φυσική, αφού και ο Κύριος εν όψει του μνήματος του φίλου του Λαζάρου «εδάκρυσεν».

Αναπαύου, λοιπόν, και προσεύχου από κει ψηλά, από τις αυλές του λειμώνος του Παραδείσου εκ της αιωνίας αναπαύσεως και καταπαύσεώς σου, για όλους εμάς τους περιλειπόμενους, που τιμούμε σήμερα την έξοδό σου εκ του πρόσκαιρου και μάταιου τούτου κόσμου, γιατί δικαίωσες τις προσδοκίες σου, γιατί τίμησες τη δουλειά σου, κυρίως όμως γιατί δίδαξες με τη ζωή σου. Συ έφυγες, αλλά μένει ο σύνδεσμος της κατά πνεύμα συγγενείας, γι’  αυτό πιστεύουμε πως μας θυμάσαι και δεν μας ξεχνάς, όπως και εμείς.

Προνομιούχοι όσοι πορεύτηκαν πλάι σου. Η αφοσίωση σου στους φίλους σου και συναθλητές σου ήταν απεριόριστη.
Το ήθος και η αξιοπρέπεια στην επαγγελματική σου πορεία φάρος για τους νεότερους.

Καλό ταξίδι Νίκο, θα ζεις για πάντα στις καρδιές  μας .

Ας είναι αιώνια η μνήμη σου.

Χρήστος Καραζούπης

Ένας φίλος σου και συνοδοιπόρος