Εδώ οι σαρδέλες, εκεί οι σαρδέλες… που είναι οι σαρδέεεελες;

Σ’ αυτή την κωμωδία κλάψαμε. Δηλαδή γελάσαμε. Εννοώ, κλαίγαμε γελώντας ή γελούσαμε κλαίγοντας. Και οι σαρδέλες; Που πήγαν οι σαρδέλες;

Δεν περιγράφω άλλο, κυρίες και κύριοι… Η καλύτερη ίσως κωμωδία που παίχτηκε ποτέ στην πόλη μας ήταν αυτή το περασμένο διήμερο 22 και 23 Μαΐου, «Μύλος πόρτες και σαρδέλες» του Μάικλ Φρέιν, από τη θεατρική ομάδα των ΚΔΒΜ και τους Κεραμιδόγατους. Γέλιο με κλάμα, και κλάμα με γέλιο!

Οι συντελεστές της επιτυχίας

Σκηνοθεσία: Έφη Σταυροθεόδωρου, οι ηθοποιοί: Στέλλα Σταυροθεόδωρου, Αφροδίτη Ζωγράφου, Αλέκος Καραμπάσης, Δήμητρα Θεοδωράκη, Δημήτρης Ντούκας, Βιβή Χαμηλού, Γιώργος Τσιάρας, Έλενα Ψαθά, Κατερίνα Γκουράρου, Χρήστος Καραζούπης.

Απολαύσαμε μια Αφροδίτη – σκηνοθέτη, σε κατάσταση απελπισίας, έναν Αλέκο Καραμπάση… εραστή να μένει με… τις σαρδέλες… προσπαθώντας να στριμώξει την σέξι Δήμητρα, ενώ ο Δημήτρης – άραβας – φάντασμα – ακάλυπτος, προσπαθούσε να κρύψει τα χρέη που δεν κρύβονται κρατώντας τα παντελόνια του… με την υποστήριξη της πάντα ψύχραιμης Βιβής… Όλα αυτά ενώ ο μεθυσμένος κλέφτης Γιώργος αναστάτωνε τις βοηθούς της σκηνοθέτιδος Έλενα και Κατερίνα… και με μια Χρήστο (ναι, μια Χρήστο, όχι ένα) που δεν ήξερε τι να πρωτοδιαβάσει! Απολαυστικοί, μπράβο!

Περιμένουμε ακόμη μια καλοκαιρινή παράσταση, οπωσδήποτε! Θέλουμε να το ξαναδούμε!

Η αναγνώστριά μας φιλόλογος Θεοδώρου Κυριακή, η οποία επίσης παρακολούθησε την παράσταση, μας έστειλε το παρακάτω σχετικό κείμενο, το οποίο δημοσιεύουμε.

Τσιντσίνη Βιβή

Μέρες θεάτρου στον Αλμυρό 22 και 23/05/2015

Μια υπέροχη παράσταση επαγγελματικών αξιώσεων, από μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα. Το μπρίο, η φάρσα η κωμική διάθεση, η διακωμώδηση των καταστάσεων, η πολλαπλή πραγματικότητα πίσω από τις κουίντες και πάνω στο θεατρικό σανίδι, απέσπασαν το θεατρόφιλο κοινό, που είχε γεμίσει την αίθουσα, από την κατήφεια, που έχει δημιουργήσει σε όλους μας, η οικονομική και όχι μόνο κρίση που ζούμε, ταξιδεύοντας μας σε άλλες καταστάσεις, διαφορετικές, που ζουν οι ηθοποιοί, εργαζόμενοι και αυτοί σε χώρους τέχνης στα θέατρα.

Μια πολύ ποιοτική παράσταση, με ανάγλυφη την απόδοση των χαρακτήρων που στηρίχτηκε σ’ αυτούς τους Αλμυριώτες ‘’εραστές της τέχνης’’, τους ερασιτέχνες ηθοποιούς της θεατρικής ομάδας των ‘’Κεραμιδόγατων’’ και στην εμπνευσμένη σκηνοθέτιδα τους κ. Έφη Σταυροθεόδωρου. Το θέατρο διανύει μια καλή και ενδιαφέρουσα πορεία στον Αλμυρό και θα ήταν ίσως ενδιαφέρον να παρουσιαστεί σε κάποιο σχετικό άρθρο, η πορεία του σε βάθος χρόνου για να μπορούμε καλύτερα να αξιολογήσουμε τη σημασία του και την προσφορά του. Το θέατρο, η τέχνη των τεχνών! Η τέχνη που γεννήθηκε από τη δημοκρατία που έκανε τέχνη στο διάλογο που ενώνει που κοινωνικοποιεί που πλάθει με τον πιο ανθρώπινο τρόπο, συνείδησης ελεύθερες και δημοκρατικές. Οι Αλμυριώτες πάντα ήταν φιλότεχνοι αλλά η περίοδος της ευμάρειας που προηγήθηκε συντέλεσε τα μέγιστα στην άνοδο του πολιτιστικού μορφωτικού επιπέδου των δημοτών και έτσι σήμερα παρά την κρίση φαίνεται να ζούμε μια πολιτιστική άνοιξη σε επίπεδο ομαδικής αλλά και ατομικής ερασιτεχνικής και επαγγελματικής ενασχόλησης.

Η ίδια η ‘’ουσία της τέχνης’’ είναι η επικοινωνία. Ο δημιουργός ‘’φτιάχνει’’ κάτι το ‘’ζει’’ μέσα του αρχικά, αλλά για να ολοκληρωθεί η διαδικασία της τέχνης θέλει να το δείξει να το εκφράσει να το μεταδώσει. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τη ‘’συνάντηση’’ με τον ‘’άλλο’’ με το ‘’εσύ’’, είτε σε γκαλερί εικαστικών, είτε σε μουσικά στέκια και ωδεία, είτε στους κινηματογράφους, είτε σε αίθουσες θεάτρου. Και μεταδίδει ότι αγνότερο ότι ωραιότερο ότι ψηλότερο ότι πιο ανθρώπινο κουβαλά μέσα στην ψυχή του… και όσο υψηλότερο και ποιοτικότερο είναι αυτό, τόσο ευτυχέστερος ο άνθρωπος ατομικά και η κοινωνία που τα παράγει. Το ‘’ωραίο’’ πάντα αρέσει. Όλοι θέλουμε να το δούμε να το ζήσουμε να το νιώσουμε για να αισθανόμαστε ευτυχείς. Το ‘’ωραίο’’ πάμε να συναντήσουμε και στις θεατρικές παραστάσεις. Η ‘’ομορφιά’’ λοιπόν σε όλες τις εκφράσεις σε ατομικό, κοινωνικό, πνευματικό, ψυχικό και κοινωνικό επίπεδο, η ομορφιά και η επιδίωξη της θα μας ‘’σώσουν’’ τελικά από την κρίση που ζούμε και γιατί όχι από κάθε είδους κρίση. Λοιπόν θάρρος και αισιοδοξία στη ζωή και… πάμε θέατρο!!!

Θεοδώρου Κυριακής

φιλόλογος – καθηγήτρια