ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 16/05/2015

Το …λείψανο μιας Άνοιξης,

πάμε να προσκυνήσουμε.

Χωρίς ελπίδες κι αύριο

μας έμελλε να ζήσουμε.

Όλοι οι ευρωπαίοι εταίροι και το κοινό ανακοινωθέν του Eurogroup τόνισαν την «πρόοδο στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα», αλλά δεν παρέλειψαν να τονίσουν, ότι θα χρειαστεί πολύς χρόνος ακόμη για να επέλθει συμφωνία και τελική λύση. Και ο πρόεδρος του Eurogroup ξεκαθάρισε, πως πρέπει να υπάρξει πλήρης συμφωνία πριν εκταμιευθούν κεφάλαια. Επιπροσθέτως: Πέραν της προόδου στις ελληνικές διαπραγματεύσεις, που διαπίστωσε το Eurogroup, τα διεθνή ΜΜΕ στέκονται στην ασφυκτική πίεση που προκαλεί η κατάσταση στο μέτωπο της ρευστότητας. Η Αθήνα πλήρωσε μεν την περασμένη Τρίτη τη δόση της στο ΔΝΤ, σημειώνουν, όμως οι τίτλοι στέκονται στην αναφορά του Γιάνη Βαρουφάκη, πως η ρευστότητα επαρκεί για δύο εβδομάδες ακόμη.

Αν δεν υπήρχαν από πίσω τα τεράστια συμφέροντά τους, που αυγαταίνουν από την Ελληνική κρίση, θα έλεγε κανείς ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι παίζουν με τον πόνο μας ή ότι κάνουν το κάθε τι για να απαξιώσουν μια Αριστερή Κυβέρνηση, που προεκλογικά υποσχέθηκε μια «απάντηση» στην πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση, η οποία μαστίζει τη χώρα μας. Στους τέσσερις περίπου μήνες που μεσολάβησαν από τις εκλογές, οι ελπίδες των Ελλήνων, ότι κάτι θ’ αλλάξει προς το καλύτερο, στη μαύρη καθημερινότητά τους, δείχνει -εν πολλοίς- σαν να… «φορτώθηκαν στον …κόκορα», ό,τι κι αν μας προκύψει από εδώ και πέρα.

Όπως πάει το πράμα, δυο τινά πρόκειται να συμβούν: Ή θα φύγουμε (στραγγαλισμένοι από ρευστότητα και πριν μια συμφωνία) από το ευρώ, ή θα παραμείνουμε, κάτω όμως από μια νέα, επαχθέστερη και πιο δυσβάσταχτη, μνημονιακή συμφωνία. Και το ζήτημα πια για τον απλό, μέσο Έλληνα είναι ένα: Με ή χωρίς ευρώ, αν αντέχει πλέον σε νέες …κατραπακιές, που θα τον κάνουν φτωχότερο, πιο απαξιωμένο και περισσότερο καταθλιπτικό.

Και μπορεί μεν -ίσαμε τώρα- η Κυβέρνηση να πληρώνει π.χ. το ΔΝΤ και άλλες διεθνείς οικονομικές υποχρεώσεις ης χώρας, με την …ψυχή στο στόμα, αλλά η εσωτερική οικονομία έχει πληγεί από απόλυτη ακινησία και εμφανίζεται σαν να πάσχει από τυμπανιαία σήψη. Χρηματοδοτήσεις για έργα και άλλες επείγουσες ανάγκες πάνε …περίπατο και, ως προς την πιθανότητα νέων επενδύσεων, …άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Η μοναδική έγνοια είναι οι μισθοί του Δημοσίου και οι συντάξεις, αλλά αυτά τα -αναγκαία οπωσδήποτε- δεν είναι ούτε μια σπίθα, για να πάρει φωτιά ανάπτυξης ο τόπος, που τόσο την έχει ανάγκη.

Μαθημένοι λοιπόν στα δύσκολα, αφού τα εύκολα δεν τα ζήσαμε ποτέ, εδώ και 6 χρόνια τουλάχιστον… Καλού – κακού πρέπει να ετοιμαστούμε για τα χειρότερα. Και τι μπορούμε να κάνουμε; Να αναπτύξουμε (και πέρα από τα …όρια) την αλληλεγγύη μεταξύ μας, με το συγγενή, τον φίλο, τον συνάδελφο στη δουλειά, τον γείτονα, τον αναξιοπαθούντα άγνωστο. Να στηρίξουμε, με κάθε δύναμη, την τοπική αγορά και τα Ελληνικά προϊόντα, με σταθερότητα, συνέπεια απαρέγκλιτη και εθνικό φανατισμό. Να μεθοδεύσουμε καλύτερα την εξοικονόμηση πόρων, ακόμη και στις δαπάνες καθημερινότητας. Να γεμίσουμε τους κήπους μας, τις γλάστρες μας με ζαρζαβατικά, να φυτέψουμε δένδρα οπωροφόρα, ακόμη και στα πεζοδρόμια. Μα, θα μου πείτε: Είναι αυτά αρκετά για να μας σώσουν; Όχι… Αλλά είναι επιβεβλημένα, προκειμένου να μας βοηθήσουν κάπως, αν έρθουν τα χειρότερα.

«Σε ασφυξία οδηγούν οι φορολογικοί σχεδιασμοί της κυβέρνησης την αγροτική οικονομία, ενώ πλήττουν την παραγωγική διαδικασία και απειλούν να καταστήσουν το επάγγελμα του αγρότη ασύμφορο ως και ζημιογόνο», επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η ΠΑΣΕΓΕΣ (βλέπε σήμερα σε άλλο ρεπορτάζ), μια από τις κυριότερες συνεταιριστικές οργανώσεις της χώρας. Κι αν οι νέοι συντελεστές ΦΠΑ, που θα πέσουν σύντομα επί της κεφαλής μας, επιβαρύνουν την αγορά αγρο-εφοδίων, ζωοτροφών κτλ., …«φέξε μου και γλίστρησα», που λέει και ο λαός μας. Δεν κατάλαβα, δηλαδή; Αν η χώρα και η αγορά λέμε ότι έχουν στεγνώσει από ρευστότητα, ο αγρότης πού θα βρει το χρήμα για να υπηρετήσει την (ολοένα και πιο ακριβή σε κόστος) παραγωγή του; Στο δρόμο;

Άρτια οργανωμένο (και χωρίς ατυχήματα, παρά τη λίγη βροχή) ήταν το 8^ο Ράλι «Όθρυς», την περασμένη Κυριακή. Το σπουδαιότερο είναι ότι έχει «κλειδώσει» για τα καλά πια και φέρνει οδηγούς απ’ όλη την Ελλάδα. Κι ας μη μας πτοούν οι λιγότερες συμμετοχές φέτος, σε σύγκριση με προηγούμενες χρονιές. Σε άλλα ράλι που έγιναν τον τελευταίο καιρό (π.χ. Τρικάλων, Βέροιας κτλ.) οι συμμετοχές μαθαίνω πως «έπεσαν» ακόμη περισσότερο, στο ¼ προηγούμενων αντίστοιχων αγώνων. Το κόστος συμμετοχής είναι αρκετά δαπανηρό και η οικονομική κρίση έχει κάνει τη ζημιά της και στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Ίσως να είναι ίδια η αιτία, που φέτος στο βουνό ανέβηκαν και λιγότεροι θεατές, αλλά όλα τ’ άλλα δείχνουν ότι το Ράλι Όθρυς, αντέχει και θα αντέξει, γι’ αυτό ας φροντίσουμε όλοι οι ντόπιοι, του χρόνου να είμαστε ακόμη καλύτεροι.

Πολιτικές κόντρες προκάλεσε η έλευση του ιερού λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας στη χώρα μας. «Τι δουλειά έχουν τα λείψανα να τριγυρνάνε από εδώ κι από κει;», σχολίασε αρχικά ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης, ανάβοντας «φωτιές», στις οποίες απάντησε η επίσημη Εκκλησία, αλλά και εκπρόσωποι άλλων κομμάτων. «Πριν μερικό καιρό, το Μεγάλο Σάββατο, ήρθε το Άγιο Φως, με τιμές πάλι αρχηγού κράτους, δηλαδή δυο αρχηγοί κρατών επισκέφτηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ την Ελλάδα και είναι το Άγιο Φως και τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας». Παρά ταύτα -και μετά τη …διαφήμιση του λειψάνου από τον Φίλη- ουρές από πιστούς όλων των ηλικιών και από όλη την Ελλάδα σχηματίζονται καθημερινά στον Ιερό Ναό της Αγίας Βαρβάρας, στον ομώνυμο δήμο της Αττικής, για να προσκυνήσουν το ιερό λείψανο.

Κάταγμα στον αγκώνα υπέστη ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς, την περασμένη Δευτέρα, παίζοντας …μπάσκετ με τον γιο του. Είναι ως φαίνεται παράδοση γκαντεμιάς και αχρηστίλας των ηγετών μας, που δεν το πάνε και δεν τους πάει το άθλημα… Ο Κώστας Καραμανλής έσπασε το πόδι του, σουτάροντας μια …ακίνητη μπάλα. Ο Γιώργος Παπανδρέου γκρεμοτσακίστηκε, προσπαθώντας να βάλει την αλυσίδα του ποδηλάτου του, όντας σε …ορθοπεταλιά. Τώρα ο Αντώνης με το μπάσκετ, που μπορεί μεν στην πολιτική του καριέρα, να αξιώθηκε να γίνει κι αυτός πρωθυπουργός, αλλά το φάντασμα του …Μητσοτάκη φαίνεται πως θα τον κυνηγάει, εσαεί και εις τον αιώνα.

Ψηφίστηκε τις προάλλες η τροπολογία για την κατασκευή ισλαμικού τεμένους στον Βοτανικό, από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Ν.Δ., το Ποτάμι και το ΚΚΕ, ενώ κατά ψήφισαν οι ΑΝΕΛ και η ΧΑ. Την ώρα που οι Τούρκοι σκέφτονται να ξανακάνουν τζαμί την Αγια-Σοφιά, εμείς ιδρύουμε τέμενος μέσα στην Αθήνα, για να τους …ευχαριστήσουμε. Θα μου πείτε ότι δεν είναι μόνο Τούρκοι οι μουσουλμάνοι, ούτε όλοι οι μουσουλμάνοι είναι τζιχαντιστές, που σφάζουν χριστιανούς. Αυτό είναι άλλο …φιρμάνι.

Έτσι όπως νοθεύεται ο αστικός πληθυσμός της χώρας, με τη μετανάστευση, μετά και τις άκαρπες ιχνηλασίες μας, σε Κίνα, ΗΠΑ, Ρωσία κτλ., για όβολα, μπορεί στο τέλος να φτάσουμε στο έσχατο σημείο, να αναπέμπουμε δεήσεις, λέγοντας …«Αλλάχ, Αλλάχ, στείλε μας πιλάφ’».

Πλήρως εξασφαλισμένα είναι τα 2 δισ. ευρώ, που χρειάζεται το Δημόσιο στο τέλος Μαΐου, για την καταβολή μισθών, συντάξεων, αλλά και τις επιχορηγήσεις ταμείων. Η αγωνία παραμένει για τον Ιούνιο, αν δεν επέλθει η ποθούμενη συμφωνία με τους εταίρους. Η είδηση όμως ότι εμείς, οι ταπεινοί και οι ανώνυμοι της χώρας, θα έχουμε φαγητό στη χύτρα, κάθε μέρα ως το τέλος του μήνα, ελέγχεται ως ανακριβής.

Αλλού τα πράγματα είναι χειρότερα: «Η Βόρεια Κορέα εκτέλεσε τον υπουργό Άμυνας με την κατηγορία της προδοσίας, αφού αποκοιμήθηκε σε μια εκδήλωση, στην οποία παρέστη ο ηγέτης Κιμ Γιόνγκ Ουν. Ο υπουργός Αμυνας Χιον Γιονγ Τσολ καθαιρέθηκε και θανατώθηκε από εκτελεστικό απόσπασμα (σε πεδίο βολής, με αντιαεροπορικά πυρά), επειδή έδειξε έλλειψη σεβασμού στον Κιμ, με το να αφεθεί να τον πάρει ο ύπνος, κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής εκδήλωσης. Η εκτέλεση έγινε στις 30 Απριλίου και την παρακολούθησαν εκατοντάδες αξιωματούχοι.»

Κάποιος πρέπει να έχει το χάος μέσα του, για να γίνει φλεγόμενο αστέρι. (Φρ. Νίτσε).