Η ατζέντα του «Λαού» του Αλμυρού – γράφει η Βιβή Τσιντσίνη – έκδοση 09/05/2015

Γραμμές μαζί που πλύθηκαν…

Αχ, αυτές οι κόκκινες γραμμές… Αχ, αυτά τα όρια και περιθώρια… Δεν μπορώ άλλο, κυρία μου, να ακούω τα Δελτία Ειδήσεων. Βαρέθηκα. Μήπως να τις κάναμε μπλε τις γραμμές; Ίσως έτσι, αποφασίσουν να τις προσπεράσουν λίγο οι Συριζαίοι και να τις αποδεχθούν οι Νεοδημοκράτες…

Άντε, βρε λεβεντόπαιδα, μήπως δούμε καμιά ανάκαμψη… Θα σας αφιερώσω και τραγουδάκι:

«Τα όνειρά σας κόκκινα, τα όνειρά τους μπλεεε, γραμμές μαζί που πλύθηκαν και ‘χουνε γίνει μωβ…»

Ρούχα μαζί που πλύθηκαν και σιγά μη γινόντουσαν ροζ -έτσι που τα κατάντησαν…

Υποσχέσεις…

Μετά Ρουβά και Θεοδωράκη συμφωνία για συναυλία, πήραν όλοι θάρρος… Μέχρι και ο Γιώργος Τσιντσίνης στο «Δελτίο Θυέλλης» υπόσχεται να χορέψει ως άλλη ..Πλισέτσκαγια. Ε, τότε αν ο Ρουβάς τραγουδήσει Θεοδωράκη και ο πατέρας μου χορέψει Μπολσόι, εγώ θα τραγουδήσω …Γκόβαρη. Όχι τον Γιάννη, τον άλλο, τον Βαγγέλη (περαστικά!).

Μετά το bucket challenge (πρόκληση για μπουγέλο)… λέω να κάνουμε ελληνικό διαδικτυακό διαγωνισμό… Το πιο αστείο κερδίζει… Τι θα κάνατε εσείς, αφού ο Ρουβάς τραγούδησε Θεοδωράκη; Περιμένουμε τις απαντήσεις σας στην ομάδα μας στο facebook, e-almyros.gr.

Σχέδια… στη σχεδία

Γιατί τα λέμε, έργα κύριοι, όταν έχουμε μόνο σχέδια, προσχέδια, μελέτες, προμελέτες και μακέτες; Σκέτο σχέδια ή σχέδια έργων αρκούσε. Λιμνοδεξαμενή και άλλα έργα στη Θεσσαλία και στο Πανελλήνιο, όσο οι κόκκινες γραμμές είναι πρώτη είδηση, αποτελούν σχέδια που μπήκαν στη σχεδία της απένταξης και φεύγουν.

Συγνώμη μαμά… Χρόνια Πολλά!

Γιορτή της μητέρας αύριο και φίλη αναγνώστρια μας έστειλε το παρακάτω ποίημα, το οποίο και δημοσιεύουμε με χαρά.

Να ευχηθώ και ‘γω στη μανούλα μου… να είναι γερή να μας αντέχει, να τη χαιρόμαστε και κάποια στιγμή να σταματήσει –επιτέλους- να μοιάζει με αδερφή μου…

Βέβαια, με φανταζόταν, γιατρό, επιστήμονα, εκπαιδευτικό… Γιατί; Ποτέ δεν κατάλαβα… Πάντως, αυτό το παράδοξο που εγώ γράφω και ‘σεις διαβάζετε, ούτε που το φανταζόταν.

Μαμά, ευχαριστώ για όλα, σ’ αγαπώ!

Να ΄ρχεσαι

Να ΄ρχεσαι, πότε σαν βροχή,

Πότε δροσός αγέρας.

Να μ’ αλαφρώνεις την ψυχή,

Τον κάματο της μέρας.

Να ‘ρχεσαι, κι ας μην είσαι εδώ,

Σου το ζητώ σαν χάρη,

Νυχτιές με την πανσέληνο

Και με το νιο φεγγάρι.

Να νιώθω την ανάσα σου,

Ν’ αντλώ απ’ τη δύναμή σου,

Ν’ ακούω το γλυκολάλιο σου

Και να με λες –παιδί σου-.

Έφυγες στην αντίπερα

Η μοίρα όπως ορίζει.

Ξέχασες το μπαστούνι σου

Και ποιος θα σε στηρίζει;

Να ‘ρχεσαι. Σου χω στην αυλή

Παντούφλες αφημένες.

Να βρίσκω ίχνη την αυγή

Τις γλάστρες ποτισμένες.

Κατερίνα Μ.