Σαν σήμερα… 2 Μαΐου 1919: Η απελευθέρωση της Σμύρνης

Ήταν μια γλυκιά Ιωνική Μαγιάτικη νύχτα, όταν στην όμορφη Ελληνική πόλη την «Γκιαούρ Ιζμίρ» -όπως έλεγαν τη Σμύρνη οι Τούρκοι- ψιθυριζόταν από στόμα σε αυτί και από σπίτι σε σπίτι, η είδηση: «Έρχονται! Αύριο έρχονται».

Το θωρηκτό Λήμνος, ήτανε στα ανοιχτά του λιμανιού της Σμύρνης την 1η Μαΐου 1919. Χιλιάδες λαού αγρύπνησε εκείνη την νύχτα στην προκυμαία, στην Αγία Φωτεινή τελέστηκε εσπερινός και οι Σμυρνιοί δοξολογούσαν, με τη χαρά ζωγραφισμένη στα πρόσωπα, για την λευτεριά που έφτανε….

Οι Τούρκοι σκύβουν το κεφάλι και μουρμουρίζουν: «Κισμέτ… Ξαναγυρίζουν στον τόπο τους οι γιουνάνηδες….» Μάταια κάποιοι δερβίσηδες στις τουρκογειτονιές του Μπαχρή Μπαμπά φανατίζουν τους ομόφυλους τους. Ο μακελάρης Νουρεντίν και ο αιμοδιψής νομάρχης Ραχμή έχουν εξαφανιστεί. Οι Νεότουρκοι όμως μοιράζουν όπλα και μαχαίρια σ’ όσους στρατολογούν, από κοντά και οι Ιταλοί, συμβουλεύουν, καθοδηγούν, εμψυχώνουν όσους θέλουν να προκαλέσουν και -όπως γίνονται σ’ αυτές τις στιγμές- τα κατάλληλα χέρια άνοιξαν τις φυλακές και πλήθος κακοποιών ξεχύνεται για να ενισχύσουν τους Νεότουρκους.

Οι πληροφορίες αυτές φτάνουν στον πλοίαρχο Μαυρουδή, που βρίσκεται ήδη στην «Καραντίνα», και κάνει διορθώσεις στο δρομολόγιο της μονάδος που θα αποβιβαζόταν.

Καθώς η νύχτα αρχίζει να φεύγει, η νηοπομπή που οι Σμυρνιοί, την είχανε ονομάσει «ΙΕΡΗ ΘΕΩΡΙΑ», πλησιάζει το λιμάνι της μεγαλύτερης Ελληνικής πόλης τότε, τα μεταγωγικά Θεμιστοκλής, Πατρίς, Συρία, Αθηνά, Ατρόμητος, Καλουτάς, Ρεπούλης, Αντιγόνη, Άρης, Ξενία, Ουρανία, Αργολίς, Δελφίν, Έλδα και τα αντιτορπιλικά Σφενδόνη, Λόγχη, Αλκιών και Αίγλη, προσεγγίζουν, πλησιάζουν τα πλοία της λευτεριάς…

Στις 2 Μαΐου 1919 ο ήλιος της λευτεριάς -μετά από 500 σκλαβιάς- φωτίζει την θάλασσα του Ερμαίου κόλπου. Από ψηλά τα Μαστούσια όρη, που ο θρύλος λέει ότι ήταν δύο αδέλφια που απολιθώθηκαν και έγιναν κορφές, μετά την κατάκτηση της πόλης από τους Τούρκους, λάμπουν, χαμογελούν, όλη η πόλη λάμπει σήμερα…

«Αυτή είν΄ η Σμύρνη η ξακουστή,

του Ραψωδού η πατρίδα,

που στο γινάτι των καιρών,

παρέμειν’ Ελληνίδα».

7:50 Ο σαλπιγκτής του «ΠΑΤΡΙΣ»,σαλπίζει το ελευθερωτήριο και μέσα σε φρενίτιδα ενθουσιασμού, αποβιβάζονται οι εύζωνοι του 1/38. Ο πρώτος τσολιάς σκύβει και φιλά το χώμα της λεύτερης Σμύρνης. Αγκαλιές ανοίγουν να υποδεχτούν, δάκρυα, φιλιά, κουνιέται η γη, χτυπούν οι καμπάνες της πόλης χαρμόσυνα, ο λαός φωνάζει «ΕΛΛΑΣ ΑΝΕΣΤΗ» και ο Χρυσόστομος, ο Άγιος Χρυσόστομος της Σμύρνης, γονατίζει με λυγμούς μπροστά στη Λέσχη των Κυνηγών και ευλογεί τη σημαία, ψέλνοντας «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Χιλιάδες λαού ψέλνουν «τη υπερμάχω στρατηγώ», οι σειρήνες των πλοίων δονούν την ατμόσφαιρα, πλήθος Ελληνικές σημαίες στα χέρια μικρών και μεγάλων. Πώς ράφτηκαν τόσες σημαίες σε μια νύχτα; Ποτέ δεν είχε σβήσει η ελπίδα!

Οι Σμυρνιωτοπούλες ραίνουν με άνθη και ροδόνερο το τάγμα του Τζαβέλλα, οι Σμυρνιοί, στολίζουν με λουλούδια τα όπλα των τσολιάδων και η φωτογραφία του Βενιζέλου παντού στα χέρια όλων.

Αυτή ήταν η Σμύρνη για τον στρατό που κατέβαινε από τα πλοία… Μια μεγάλη αγκαλιά.

Και αφού είδαν τον στρατό μας, έτρεξαν στο κοιμητήριο, όπου εκτυλίσσονταν σκηνές που δεν είχε ξαναδεί ανθρώπινο μάτι: Με στεφάνια, όπως στην Ανάσταση, πήγαν στους κεκοιμημένους προγόνους, για ν’ αναγγείλουν το μεγάλο γεγονός: «Σήκω, Πατέρα, ήρθαν… Ήρθαν… Ξυπνήστε»!