ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 28/02/2015

Στην πρέσα μας ξανάβαλαν

και μάλλον δεν θ’ αντέξουμε.

Η ελπίδα ανάσας κόστισε

και «βάλ’ τα να τ’ αρμέξουμε».

Ωραία λοιπόν… Η νέα Κυβέρνηση νέρωσε αρκετά το κρασί της και πέτυχε την 4μηνη ενδιάμεση συμφωνία, που διεκδικούσε από τους εταίρους. Πήρε μια ανάσα… Καιρός να πάρουμε κι εμείς, οι πολίτες, τη δική μας ανάσα, που ζητούσαμε απεγνωσμένα, κύριε Τσίπρα, εδώ και έξι χρόνια… Άντε να δούμε τώρα…

Κι ας μη γελιόμαστε… Η μεν Κυβέρνηση θα πάρει κάποια κοινωνικά μέτρα, μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια που της επιτρέπουν οι δανειστές και με ελλειμματικά ταμεία. Για τα περισσότερα όμως, για να κερδηθεί το εθνικό στοίχημα ανασυγκρότησης και ανάπτυξης, πάλι οι απλοί πολίτες θα κληθούν να βάλουν πλάτη, για να σηκώσουν ψηλά την Πατρίδα. Και ουδείς ψόγος… Το συλλογικό φιλότιμο υπάρχει, όπως και η φιλοπατρία επίσης. Αλλά δώστε μας ένα, να πάρετε δύο… Δείξτε έμπρακτα ότι νοιάζεστε πραγματικά, γι’ αυτόν τον βασανισμένο και καταπτοημένο λαό.

Με τα καλά νέα της περασμένης Τρίτης, από τις Βρυξέλλες, όμως, τίποτε εν κερδήθηκε οριστικά. Έχει πολλούς κάβους ακόμη, το ταξίδι. Πολλές φουρτούνες, που θα κληθούμε ν’ αντιμετωπίσουμε. Για παράδειγμα, απαξιωτικά, ειρωνικά και τιμωρητικά εξακολουθεί να αποφθέγγεται διαρκώς, σε βάρος της Ελλάδας, το δίδυμο Μέρκελ – Σόιμπλε και τα γνωστά Ευρωπαϊκά τσιράκια τους. Ίσως αποφάσισαν τελικά να λιώσουν και να εξευτελίσουν μια χώρα κι ένα λαό, για να έχουν ένα παράδειγμα προς αποφυγή, για όλους τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης, που τρέμουν μοιρολατρικά,  κάτω από τη μπότα της ηγεμονίας τους. Κι αν μας δίνουν κάποιες ανάσες, είναι γιατί δεν εννοούν να παρατήσουν το «άρμεγμα» που μας κάνουν, σε τόκους, χρεολύσια και εξαγωγές τους.

Από τότε που ανέλαβε η νέα Κυβέρνηση (πέρασε μήνας και…), οι μισοί Υπουργοί της είναι στους δρόμους, εκτός της χώρας, ενώ οι άλλοι μισοί διαπραγματεύονται με τους δανειστές. Αν προσθέσει κανείς και τη ρευστότητα, με το τι πρόκειται να γίνει στα εσωτερικά και εξωτερικά ανοικτά μέτωπα, πραγματική δουλειά ακόμη δεν έκανε. Εν τω μεταξύ η (μίζερη) ζωή μας τρέχει κι ό,τι απέμεινε από την εθνική μας οικονομία, κάθε λεπτό που περνάει, εκτροχιάζεται.

Μπορεί η ερώτηση να χαρακτηριστεί αφελής, αλλά μη μου πείτε ότι η απορία δεν είναι εύλογη: Ποιος Κυβερνάει τελικά τώρα τη χώρα; Η δημοκρατικά εκλεγμένη Κυβέρνηση και όσους – όσες στείλαμε στη Βουλή να μας εκπροσωπήσουν ή οι …συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως η Κεντρική Επιτροπή; Τάχα η Πολιτική Γραμματεία; Ο,τιδήποτε έξω από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κυβερνώντος κόμματος και το Υπουργικό Συμβούλιο, δεν μοιάζει λίγο παράταιρο, ειδικότερα όταν προσπαθεί να επιβάλλει απόψεις;

Με όλο το σεβασμό για την ηρωική πράξη του ανδρός, αυτές οι παρεμβάσεις του Μανώλη Γλέζου, επί παντός επιστητού, δεν θυμίζουν λίγο τον τάχατες σοφό ….μπαρμπα-Στρούμφ; Έλεος πια… Έγινα 92 χρονών πια και η Πατρίδα τον αποζημίωσε και με το παραπάνω. Μέχρι από το ΠΑΣΟΚ πέρασε, για να είναι παρών στην πολιτική κονίστρα. Και η μεγάλη ηρωική πράξη αντίστασης, της νεότητάς του, δεν συνάδει και τόσο με τη μετέπειτα πολιτική του πορεία.

Πόσα ρευστά και έωλα είναι τα πράγματα στην πολιτική;… Για παράδειγμα, πόσο εύκολα μπορείς να γίνεις, από Βαρουφάκης, …Μπαρουφάκης; Το εγγύς μέλλον θα δείξει και μακάρι να είναι αίσιο για τον άνδρα.

«Ευρώ ή δραχμή; Προσωπικά δεν δίνω δεκάρα τσακιστή, για το αν οι μεταξύ μας συναλλαγές θα γίνονται σε γουάν ή σε τάλαντα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι η χώρα αυτή δεν παράγει κι ότι ο αέρας ο κοπανιστός είναι κάτι που δεν τρώγεται και δεν εξάγεται. Ορισμένοι που έχουν αναλάβει και σημαντικές θέσεις στην κυβέρνηση απαντούν ότι η μαγική λύση είναι η δημιουργία της ζώνης του δολαρίου στις παρυφές της ΕΕ. Τους πληροφορούμε ότι δεν υπάρχει θείος στο Σικάγο κι ότι οι απόψεις τους είναι εξαιρετικά επικίνδυνες και εθνικά επιζήμιες. Αν κάτι έχουμε καταφέρει με τη «σκληρή διαπραγμάτευση» ήταν να αναλώσουμε πολύτιμο εθνικό κεφάλαιο και να φέρουμε απέναντί μας όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Στο Μέγαρο Μαξίμου πιστεύουν ότι είχαν μαζί τους ως συμμάχους τις κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Αυστρίας. Σε επίπεδο πρωθυπουργών ναι! Αλλά σε επίπεδο υπουργών Οικονομίας όχι! Πως μεταφράζεται αυτό; Με τον συνήθη ευρωπαϊκό τρόπο: «Αν καταφέρεις κάτι είμαστε μαζί σου. Αν όχι, είναι πρόβλημά σου»! Πάντως, αν οι χώρες αυτές ήταν όντως μαζί μας θα μας στήριζαν και στο Eurogroup, κάτι το οποίο τελικά δεν συνέβη. Η ουσία είναι ότι οι δεσμοί στο επίπεδο κρατών της λεγόμενης… Παλαιάς Ευρώπης δεν σπάνε εύκολα και έχουν πιο στέρεα βάση από εκείνη που πιστεύουμε εδώ στην Αθήνα…» (Από άρθρο του Θανάση Μαυρίδη, στο capital.gr). Σκληρές αλήθειες, που ναι μεν δεν απαξιώνουν τις Κυβερνητικές προσπάθειες, αλλά και η λάθος ρότα πρέπει να επισημαίνεται, να αναγνωρίζεται και να διορθώνεται.

«Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια συντηρητική Ευρώπη, η οποία δεν έχει κανένα λόγο να αφήσει τον Τσίπρα να επιτύχει, έστω και μόνο για ιδεολογικούς λόγους», δηλώνει ο Ελληνογάλλος σκηνοθέτης και πρόεδρος της Γαλλικής Ταινιοθήκης, Κώστας Γαβράς. «Αυτό που συμβαίνει σε τρία ή τέσσερα εκατομμύρια Έλληνες είναι μια τραγωδία. Εγκρίνω τη βούληση του Τσίπρα να βγάλει τη χώρα από τα νύχια της τρόικας. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός άρχισε να εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις του. Δεν θα καταφέρει ίσως τα πάντα, αλλά το σημαντικό είναι να κάνει τα πάντα για να τα καταφέρει». Ωμές αλήθειες, από ένα διάσημο Έλληνα, το όνομα του οποίου ακούστηκε πρόσφατα για υποψηφιότητα στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

Αγρότες, τα μάτια σας ανοιχτά απέναντι στους αετονύχηδες, που γυρνάνε στα αγροτικά κέντρα, με μικρές προκαταβολές, αλλά επιταγές «πέτσινες» για το υπόλοιπο και επιδιώκουν να κλέψουν τις σοδειές και τους κόπους σας.

«Ασπιρίνη» ενάντια στον «καρκίνο», χαρακτηρίζω την απόφαση της εβδομαδιαίας -μόνο- αναστολής του πρωταθλήματος στη Σούπερ Λίγκα, που αποφάσισε η Κυβέρνηση, για να παρθούν μέτρα κατά της βίας κτλ. Οι εγκληματικές οργανώσεις που λυμαίνονται το χώρο, θέλουν βαθιά το «νυστέρι» του Νόμου, για να ξεριζωθούν.

Παράλληλα και επ’ ευκαιρία, έχω ξαναγράψει ότι είναι εύκολο να νομοθετήσει η Κυβέρνηση, ώστε να απαγορευτούν (για κάποιο διάστημα ετών) οι νέες μεταγραφές ξένων ποδοσφαιριστών και οι προσλήψεις ξένων προπονητών στην Ελλάδα. Το ίδιο θα μπορούσε να γίνει και για τα άλλα αθλήματα (μπάσκετ, βόλεϊ κτλ.) Είναι «παλαβό» να φεύγει προς τα έξω τόσο συνάλλαγμα ξένων, από τις αμοιβές τους, την ώρα που διψάει η δική μας «αυλή» και ενώ -ταυτόχρονα- τουλάχιστον ενδεκάδες ολόκληρες δικών μας ποδοσφαιριστών κάνουν καριέρα σε ομάδες του εξωτερικού. Αυτή η απαγόρευση θα μπορούσε να επέλθει και με μια απλή συμφωνία κυρίων, ανάμεσα στους προέδρους των ποδοσφαιρικών ομάδων, στα εθνικά πρωταθλήματα. Αλλά, επειδή με την εισαγωγή ξένων ξεπλένεται πιο εύκολα το μαύρο χρήμα, δεν υπάρχει περίπτωση από μόνοι τους ν’ αποφασίσουν κάτι τέτοιο, αναγκαίο και εξόχως πατριωτικό, κατά τα άλλα. Το κράτος όμως, μπορεί να παρέμβει και να νομοθετήσει.

Ανεβαίνει λίγο η εγκληματικότητα στη χώρα μας, τις τελευταίες βδομάδες ή μου φαίνεται; Μήπως παίρνουν λίγο θάρρος (θράσος) οι κάθε λογής παράνομοι, από τις Κυβερνητικές εξαγγελίες για πιο ήπια αντιμετώπιση της καταστολής, από πλευράς Αστυνομίας;

Ένα ανέκδοτο που δείχνει την ψυχοσύνθεση κάποιων Ευρωπαίων εταίρων μας και κυρίως την εγγενή ακαμψία και μεθοδικότητα των Γερμανών:

Πέφτει ένα αεροπλάνο και σώζονται ένας Άγγλος, ένας Γάλλος και ένας Γερμανός. Τους πιάνουν οι Ζουλού και τους στέλνουν στη λαιμητόμο για αποκεφαλισμό. Λίγο πριν από τον αποκεφαλισμό, ρώτησαν τον Άγγλο για την τελευταία του επιθυμία και αυτός ζήτησε ένα μπουκάλι ουίσκι. Του το πήγαν, το ήπιε και μισο-μεθυσμένος έβαλε το κεφάλι του στη λαιμητόμο. Για καλή του τύχη όμως, η λεπίδα σταμάτησε λίγα εκατοστά πριν από τον σβέρκο του και οι Ζουλού το θεώρησαν θεϊκή παρέμβαση και τον άφησαν να ζήσει. Σειρά πήρε ο Γάλλος. Τον ρώτησαν για την τελευταία του επιθυμία και αυτός ζήτησε ένα καλό γεύμα και ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί. Αφού έφαγε και ήπιε, έβαλε το κεφάλι του στην καρμανιόλα και -ως εκ θαύματος- η λεπίδα μπλόκαρε και πάλι. Οι Ζουλού, και πάλι το θεώρησαν ως σημάδι από τον Θεό και τον άφησαν να ζήσει. Στη συνέχεια, οδηγήθηκε για εκτέλεση ο Γερμανός ο οποίος, όταν ρωτήθηκε για την τελευταία του επιθυμία, τους είπε με αυστηρό ύφος: «Να επισκευάσετε επιτέλους αυτό το μηχάνημα!»

«Πότε έγινε κάτι μεγάλο στον κόσμο, με σιγουριά; Πότε η φρονιμάδα ξεσήκωσε τους ανθρώπους, να παρατήσουν τα σπίτια τους και το χουζούρι τους και να πιάσουν τα βουνά, για να ζητούν ελευθερία; Αυτό θα πει παλικαριά! Να ξεκινάς και να μην είσαι σίγουρος…» (Νίκος Καζαντζάκης).

«Από τότε που ένας άνεμος μ’ εμπόδισε, μ’ όλους τους ανέμους ταξιδεύω…» (Οδυσσέας Ελύτης).

Δεν διώξαν τα μνημόνια,

μα έχει άλλη χάρη.

Στη νέα «νηστεία» βάφτισαν,

όντως το κρέας – ψάρι.

Με βροχές και κρύο μας αποχαιρετάει ο κουτσο-Φλέβαρος. Στο καλό να πάει και δεν πρόκειται να μας …λείψει. Ήταν πολύ σκληρός μαζί μας φέτος. Αλά πού θα πάει; Έρχεται ο Μάρτης (και γι’ αυτόν κυκλοφορούν φήμες κακοκαιρίας), οι μέρες μεγαλώνουν, η θερμοκρασία ανεβαίνει, το Πάσχα και η Άνοιξη πλησιάζουν. Τη σκαπουλάραμε και φέτος… Καλό μήνα απ’ αύριο.