ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 21/12/2014

Κάλαντα ψέλνουν αρχηγοί

λέγοντας «ναι» και «όχι».

Ψήνουν τη χώρα …τηγανιά,

μπροσ’ του γκρεμού την κόχη.

Όταν θα κρατάτε στα χέρια σας το σούπερ εορταστικό φύλλο που ετοιμάσαμε, είναι βέβαιο πως θα έχετε μπει ήδη γερά στη Χριστουγεννιάτικη διαδικασία, προκειμένου να περάσετε τη μεγάλη γιορτή, όπως οι παραδόσεις μας επιβάλλουν και η διάθεση όλων μας εναρμονίζεται, πάλι κατά το έθιμο. Ουδείς αμφιβάλλει βέβαια, πως και οι φετινές γιορτές δεν θα ‘ναι εύκολες για κανένα Έλληνα και Ελληνίδα, αλλά -όπως λέει κι ο λαός- «όπως βρήκες, …νύφη μου, κι όχι όπως ήξερες».

Κουτσά – στραβά θα τη βγάλουμε και φέτος, αρκεί να είμαστε γεροί και να επιστρατεύσουμε ακόμη και τα παραμικρότερα ίχνη ελπίδας και αισιοδοξίας. Άλλωστε, τα περισσότερα από τα Χριστουγεννιάτικα δρώμενα, μέσα κι έξω από το σπίτι, βασικό στόχο έχουν τα παιδιά και τη δική τους ευχαρίστηση, παρά εμάς του μεγάλους, που μπορεί να κάνουμε και τις άχαρες συγκρίσεις, ότι έχουμε περάσει και καλύτερα, σε εποχές …παχέων αγελάδων.

Σας εύχομαι λοιπόν τα καλύτερα και, επειδή η Γέννηση του Θεανθρώπου είναι ταυτόσημη με την ίδια τη γέννηση της Αγάπης, οι προεόρτιες μέρες προσφέρονται για να κάνει ο καθένας μας νηφάλια την αυτοκριτική του και να γιορτάσει, όντας όσο καλύτερος άνθρωπος μπορεί, απέναντι στους οικείους και τους φίλους του, προσφέροντας από το υστέρημά του και στους πιο αδύναμους, που τον περιστοιχίζουν. Χρόνια πολλά…

Λες και το κάνουν επίτηδες, παραμονιάτικα… Όλα αυτά τα εκλογομαγειρέματα, για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας ή την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, είτε έχουν τρομάξει τον κόσμο είτε τον υποχρεώνουν να κολλάει απέναντι στις τηλεοράσεις και στις εφημερίδες, παρακολουθώντας με αγωνία τις εξελίξεις, αφού οι ίδιοι οι «μάγειροι» τις συνδυάζουν με την πορεία της οικονομίας, του χρέους, τα πρόσθετα μέτρα που όλοι τρέμουμε, ότι θα πέσουν πάλι στο κεφάλι μας. Και δεν είναι τυχαίες οι «γκρίνιες» του εμπορικού κόσμου (σε κάθε άκρο της χώρας) για την υποτονική πορεία της Χριστουγεννιάτικης αγοράς, αφού όλα επηρεάζονται (από το Χρηματιστήριο μέχρι το τελευταίο μπακάλικο) από τις αντιφατικές φήμες που κυκλοφορούν, για λόγους κομματικής σκοπιμότητας και ψηφοθηρίας.

Τα χειρότερα Χριστούγεννα θα τα περάσουν βέβαια οι ίδιοι οι πολιτικοί μας, αφού από την πορεία των πραγμάτων εξαρτάται και το προσωπικό πολιτικό μέλλον του καθενός (σιγά, μη νοιάζονται για την πορεία της χώρας). Δεν θα τους λυπηθώ, φυσικά… Κι αν τελικά πάμε σ’ εκλογές, πολλοί και πολλές θα ‘ναι εκείνοι, που δεν θα επανεκλεγούν και θα πάνε στα σπιτάκια τους, πληρώνοντας τα «οψώνια της αμαρτίας» τους, αλλά και τη γενικότερη απαξίωση που αντιμετωπίζουν τα τελευταία χρόνια, για τα λάθη, τις λαμογιές ή τις παραλείψεις τους. Η αναγκαία υποχρέωση των πολιτών, να τους …φύγουμε και να ξεκαθαρίσουμε -όσο γίνεται- το πολιτικό σκηνικό, πρέπει να θεωρείται «εκ των ουκ άνευ»… Η ψήφος μας, αυτή τη φορά, πρέπει να είναι ρομφαία, όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν.

Από την Καθημερινή», άρθρο του Αλέξη Παπαχελά, με τίτλο «Προς το παγόβουνο»: «Περνάμε δύσκολες μέρες. Η κοινωνία είναι «στα κάγκελα» και έχει κάθε δίκιο να αντιδρά με θυμό, ίσως και παραλογισμό, στα όσα συμβαίνουν. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας τα έχει κάνει κυριολεκτικά «θάλασσα». Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται κανέναν θεσμό, κανένα πρόσωπο, καμία πηγή ενημέρωσης. Καλούμεθα να επιλέξουμε ανάμεσα στη φαυλότητα των βολεμένων και την ακραία, επικίνδυνη ασχετοσύνη κάποιων άλλων. Τι δίλημμα και αυτό…» Και παρακάτω: «…Είμαστε τώρα στη φάση του γκρεμίσματος και τίποτα δεν φαίνεται ικανό να μας σταματήσει. Έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στον Τιτανικό, αλλά ακόμη και αν φωνάξει κάποιος «πάρτε το αλλιώς, πάμε στα βράχια», θα σηκωθούν χίλιοι και θα ουρλιάξουν «άντε ρε από εδώ, πού ήσουν εσύ όταν έπρεπε να μιλήσεις;». Το πλήρωμα του Τιτανικού τα έχει χαμένα, οι επιβάτες έχουν επαναστατήσει και το σωστικό ρυμουλκό βάζει συνέχεια όρους για να ολοκληρώσει τη διάσωση…» Και καταλήγει: «…Έχουμε μπροστά μας πυκνή ομίχλη. Το μυαλό μας δεν είναι καθαρό και η ψυχραιμία έχει χαθεί. Παίζουμε ξύλο στο κατάστρωμα, ορισμένοι τακτοποιούν τις τελευταίες τους δουλειές, άλλοι ονειρεύονται την επανάσταση και ο Τιτανικός συνεχίζει να πλέει σχεδόν ακυβέρνητος. Έχει νόημα να το επισημαίνει κανείς άραγε; Ούτως η άλλως ο «χορός», από δεξιά και από αριστερά, είναι έτοιμος να ουρλιάξει: «σκάσε ρε!».»

Όσες πολιτικές εξελίξεις βιώνουμε αυτές τις μέρες όντως ταιριάζουν με τις παρομοιώσεις περί Τιτανικού. Το θέμα πλέον δεν είναι ποιος θα δικάσει κάποτε (και πώς;) όλους εκείνους τους εκπροσώπους μας στο Κοινοβούλιο, επειδή πεισματικά καμώνονταν ότι δεν έβλεπαν από καιρό το παγόβουνο, αλλά τι θα ‘χουμε να λέμε και να κάνουμε μετά, όταν ο ….Τιτανικός θα ‘χει ήδη βυθιστεί.

Σχολιάζοντας την επικαιρότητα ο Δημήτρης Ντούρλιας (Αθηναίος φίλος στο facebook), διατείνεται, ότι «η εξουσία είναι πολύ γλυκιά. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα η αναρρίχηση κάποιου σε μεγάλα αξιώματα καταντά αυτοσκοπός. Κομματικά στελέχη που σπανίως έχουν δουλέψει στη ζωή τους, εμφανίζονται ως σωτήρες και ζητούν τη ψήφο μας για να εφαρμόσουν το δικό τους πρόγραμμα. Κατηγορίες, αντεγκλήσεις, λόγια μεγάλα και φρούδες ελπίδες, παρελαύνουν μέσα από τα ΜΜΕ για να μας πείσουν για το αγαθό των δικών τους προθέσεων αλλά και την προδοτική πολιτική των απερχόμενων της εξουσίας. Συνωμοσίες, σενάρια, ιστορίες για «αγρίους» εναλλάσσονται καθημερινώς και μας χωρίζουν σε αντιμαχόμενες πλευρές. Και όμως, μία προσεκτική ματιά, μία συνεχής ενασχόληση με τα πολιτικά πράγματα της χώρας, θα σου δείξει, πως όλοι πριν αναλάβουν την εξουσία, ακολουθούν την ίδια κατηγορική ρητορεία, ενώ με την ανάληψη της εξουσίας, κάνουν στροφή 180 μοιρών και διαψεύδουν τους ίδιους τους εαυτούς τους. Αυτό το μοτίβο, εξακολουθεί πολλά χρόνια τώρα. Αποτέλεσμα αυτού είναι -αν μη τι άλλο- η απαξίωση της πολιτικής, αλλά ακόμα χειρότερα της ίδιας της Δημοκρατίας. Έτσι, αρχικά δειλά – δειλά και πλέον με περίσσιο θάρρος και δυναμική, εμφανίστηκαν ακραία κόμματα, που εκμεταλλεύονται την απελπισία, τον φόβο και την ανέχεια των πολιτών.» Θα πρόσθετα: Είτε ακραία είτε μεσαία κόμματα, όλοι τους εκμεταλλεύονται το «φόβο και την ανέχεια των πολιτών». Ξεδιάντροπα, θα έλεγα… Γιατί σφυρίζουν και αδιάφορα, αν τους πει κανείς ότι αυτοί οι ίδιοι ευθύνονται που ο λαός μας έφτασε ως εκεί.

Ουφ… Άρχισε να τρώει πάλι ο Ρωμανός και αποκαταστάθηκε η …δημόσια τάξη. Αυτή είναι μια από τις απρόσμενες υπηρεσίες (επαναλαμβανόμενες συχνά όμως, περιέργως πως) τις οποίες προσφέρουν οι τρομοκράτες στο κοινωνικό σύνολο. Το άλλο «ακανθώδες» ζήτημα που έχουμε να λύσουμε τώρα είναι, αν έπρεπε ή όχι να βραβευτεί ο Ρούβας για αρχαία τραγωδία.

Μεγάλη η προσέλευση του κόσμου στην Κεντρική Πλατεία του Αλμυρού, με πόλο έλξης τον στολισμό της και τα εκάστοτε Χριστουγεννιάτικα δρώμενα. Προφανώς, δεν είναι μόνο ο γιορτινός διάκοσμος (πιο εντυπωσιακός από προηγούμενες χρονιές), αλλά και η ανάγκη του κόσμου να βγει από το σπίτι του, να συναναστραφεί με φίλους και γνωστούς και να διασκεδάσει λιγάκι, όπως μπορεί, κυρίως για τα μικρά παιδιά. Ανάλογη είναι και η κίνηση σε κοντινά αστικά κέντρα (Βόλος, Τρίκαλα, Λάρισα κτλ.), που δαπάνησαν και εμπνεύστηκαν εντυπωσιακούς στολισμούς. Υπάρχουν μάλιστα και αρκετοί Αλμυριώτες, που εκδράμουν οικογενειακά προς τα εκεί, για να χαρούν και να γιορτάσουν.

«Ξαναχτύπησε» η Ντόροθι Κινγκ, η Αμερικανίδα αρχαιολόγος, που τα ‘χει βάλει με τους Σκοπιανούς κι αυτοί μαζί της. Αυτή τη φορά έγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Twitter, ότι «η αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου είχε πολλές επαρχίες. Η πρότασή μου είναι ότι τα Σκόπια θα μπορούσαν να γίνουν μια επαρχία της Μακεδονίας, αν πλήρωναν έναν φόρο π.χ. 25%». Ή μήπως το 25% είναι πολύ λίγο για αυτή την τιμή; Μήπως το 50% και οι ναοί για τον Αλέξανδρο σε κάθε πόλη;» συνέχισε την καζούρα η Κινγκ. «Αν θέλουν να υιοθετήσουν την ιστορία, με βάση τη δική τους λογική, ας είναι τουλάχιστον αυθεντικοί Αν θέλεις να συμμετέχεις, τότε να πληρώσεις», προσθέτει στο σκεπτικό της η αρχαιολόγος, απαντώντας στην παραχάραξη της ιστορίας που επιχειρούν κατ’ εξακολούθηση οι Σκοπιανοί. Το σκεπτικό της Κινγκ κλείνει με ένα «καρφί»: «Προφανώς δεν μιλάω για την επέκταση της Ελλάδας, ώστε να τους περιλάβει (σ.σ. τους Σκοπιανούς). Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν έκανε αυτή την τιμή στις κατακτήσεις του».

Μη δίνετε μόνο μακαρόνια, όσπρια, γάλα, αλεύρι και ρύζι, σε όσους διπλανούς σας έχουν προβλήματα σίτισης. Βάλτε και καμιά μερέντα ή σοκολάτα, για τα πιτσιρίκια. Να γλυκαθούν, χρονιάρες μέρες…

Μην ανοίγετε την πόρτα σας σε άγνωστους Αγιο-Βασίληδες. Μπορεί, ανάμεσά τους, να κρύβεται και κανένας μεταμφιεσμένος …εφοριακός.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους και όλες… Υγεία και χαμόγελα, χαμόγελα, χαμόγελα…