ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 8/11/2014

Αγκομαχώντας τρέχουμε

στο ρου της Ιστορίας.

Πετρέλαια και ΕΝΦΙΑ,

τέλη κυκλοφορίας.Πληθαίνουν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες για βαρυχειμωνιά φέτος στην Ελλάδα, αν και κάποιοι μετεωρολόγοι διατείνονται ότι τίποτε δεν είναι σίγουρο και η πρόβλεψη παρακινδυνευμένη. Άλλοι επιμένουν, όμως, ότι θα έχουμε το βαρύτερο χειμώνα της τελευταίας δεκαετίας, με πολλές βροχές, χιόνια, και μεγάλες περιόδους ψύχους. Τονίζουν ότι πολλές ψυχρές αέριες μάζες από τη Σιβηρία (όπου ήδη γίνεται μεγάλο κακό) θα μας έρθουν «πεσκέσι». Η «συμπεριφορά» του Οκτωβρίου που πέρασε και οι πρώτες μέρες του Νοεμβρίου συνηγορούν στο να φοβόμαστε. Άραγε, πόσο όλα αυτά θα επαληθευτούν στην πράξη, από εδώ και πέρα μέχρι το Μάρτιο;

Ανεξάρτητα, από τι θα γίνει με τον καιρό, εμείς οφείλουμε να προετοιμαστούμε κατάλληλα, για κάθε ενδεχόμενο. Και ναι μεν η θέρμανση στα νοικοκυριά θα περάσει μέσα από τις Συμπληγάδες της ανέχειας και οι φαμελίτες θα πάρουν όσα μέτρα μπορούν και αντέχει η τσέπη τους. Αλλά και η Πολιτεία, οι Περιφέρειες και οι Δήμοι πρέπει να πάρουν από τώρα τα δικά τους μέτρα, σε όλα αυτό το πλέγμα προετοιμασίας, σ’ αυτό που λέγεται «πολιτική προστασία», ώστε να μη μας αιφνιδιάσει ο «στρατηγός χειμώνας» και προκαλέσει καταστροφές σε υποδομές, γεωργικό και κτηνοτροφικό κεφάλαιο, να μην κινδυνέψουν ζωές κ.ο.κ. Ένα άλλο ζήτημα είναι να ενισχυθούν και να προετοιμαστούν -όσο γίνεται καλύτερα- και οι κοινωνικές δομές των τοπικών κοινωνιών, για να μπορούν να στέρξουν προς βοήθεια των πιο αδύναμων, όταν και όποτε χρειαστεί. Όσο πιο «στριμωγμένα» είναι τα πράγματα, τόσο περισσότερο επιβάλλεται πρόνοια και συντονισμός. Ας γίνουμε κάποτε Προμηθείς και όχι Επιμηθείς. Ο τόπος δεν αντέχει άλλες συμφορές.

Πολλοί δυσκολεύονται να οδηγήσουν νύχτα, μέσα και γύρω από τον Αλμυρό. Άλλοι τόσοι τρέμουν όταν χρειάζεται να κυκλοφορήσουν πεζοί μέσα στο σκοτάδι. Ο ελλιπής και «χλωμός» φωτισμός στους δρόμους (οι πιο πολλοί λαμπτήρες δημοτικού φωτισμού είναι …πυγολαμπίδες), η έλλειψη ρείθρων και πεζοδρομίων σε πολλούς δρόμους – κυρίως περιφερειακούς. Τα χορταριασμένα στενά πεζοδρόμια και η κάθε λογής αυθαιρεσίες των περιοίκων πάνω σ’ αυτά (σκαλοπάτια πάνω τους, φαλτσαδούρες τσιμέντου για το πάρκινγκ της αυλής, γλάστρες και ζαρντινιέρες, άχρηστα υλικά, τραπεζάκια και καθίσματα κ.ο.κ.), οι οποίες τα καθιστούν αδιάβατα και αναγκάζουν τους πεζούς να περπατούν μέσα στο δρόμο. Τα περισσότερα ποδήλατα που κινούνται χωρίς φώτα, το αυθαίρετο παρκάρισμα μέσα στους δρόμους πολλών αυτοκινήτων, αλλά ακόμη και ογκωδών γεωργικών μηχανημάτων και τόσα άλλα, είναι πηγές πρόκλησης δυστυχημάτων, που μας βάζουν όλους σε κίνδυνο. Αυτή η αναρχία στους δρόμους κοστίζει ακόμη και ανθρώπινες ζωές και κάποιος επιτέλους πρέπει να πιάσει «τον ταύρο απ’ τα κέρατα», ώστε να μην κάνει ο καθένας ό,τι του καπνίσει, έξω και γύρω από την «περιοχή» του.

Κάντε μια βόλτα και εκτός κέντρου (οδοί Κομμητά, Μπαλτατζή, Ερμού ψηλά, Αργυροπούλου, Βασ. Γεωργίου, Μυρμιδόνων πέρα από την Αχιλλέως κτλ.). Κάντε την πεζοί και μετρήστε πόσες φορές θ’ αναγκαστείτε να κατεβείτε από το πεζοδρόμιο και να περπατήσετε πάνω στο οδόστρωμα, γεγονός πολύ επικίνδυνο. Σταθείτε τη νύχτα σε οποιοδήποτε σημείο και μετρήστε πόσα δίκυκλα (κυρίως ποδήλατα) περνούν χωρίς φώτα, στην πλειοψηφία τους με οδηγούς μικρά παιδιά. Το κακό έχει παραγίνει και πρέπει επιτέλους να μπει άμεσα μια τάξη. Κι αν ορισμένοι πολίτες έχουν συνηθίσει στην …αναρχία, κάποιο όργανο (Δήμος, αστυνομία) πρέπει να συνετίσει πάραυτα τους κακομαθημένους. Κινδυνεύουμε όλοι…

Ανάμεσα σ’ όλα τ’ άλλα, μήπως ήρθε η ώρα, ως Αλμυρός, να επιδιώξουμε δυναμικά τη σύνδεση της πόλης με το φυσικό αέριο; Δίπλα μας περνάει… Πολιτική βούληση και συντονισμένη διεκδίκηση χρειάζεται.

Μείωση της «ψαλίδας» υπέρ του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και αύξηση του ποσοστού εκείνων που δεν επιθυμούν πρόωρες Εκλογές καταγράφει δημοσκόπηση, που δημοσιεύτηκε στον «Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής». Συγκεκριμένα, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προηγείται της Ν.Δ. με διαφορά 3,10%, ενώ το 51,60% δεν επιθυμεί «πρόωρες κάλπες». Μπροστά στην «απειλή» των πρόωρων εκλογών, σε περίπτωση αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, διευρύνεται η διαφορά υπέρ της διατήρησης της πολιτικής σταθερότητας. Συγκεκριμένα, ποσοστό 51,60% διαφωνεί με τις πρόωρες κάλπες, έναντι του 39,80% που ζητά Εκλογές, ενώ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, ότι το 23,50% των ψηφοφόρων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. -ο οποίος επιθυμεί εκλογές τον Μάρτιο- τάσσεται κατά της επιλογής του Κόμματός του.

Τι από αυτά τα (συχνά αντιφατικά) ευρήματα των εκάστοτε δημοσκοπήσεων λαμβάνουν πραγματικά υπόψη τους οι πολιτικοί αρχηγοί; Τουλάχιστον φαινομενικά, τίποτε. Ο καθένας συνεχίζει να παίζει το δικό του βιολάκι, αντί να αφουγκράζεται το σφυγμό της κοινωνίας, τις αγωνίες της και τον τιτάνιο αγώνα που δίνει ο καθένας μας για τη στοιχειώδη επιβίωση. Από τη μια, τα «ωραία ψέματα» της Συγκυβέρνησης, για έξοδο από την κρίση, προστασία τάχα των αδυνάτων κτλ. Από την άλλη μεριά, στην Αντιπολίτευση, μια προεκλογική σπέκουλα, που μοιάζει σαν μια …μεγαλοπρεπή αναπαλαίωση του «Τσοβόλα δώστα όλα», ένα «χαΐδεμα αυτιών», που δεν έχει μέτρο, κόστος και πυξίδα. Το πολιτικό σύστημα της χώρας συνεχίζει να πορεύεται σε τυμπανιαία σήψη, αναγνωρίζοντας μόνο στα ωραία λόγια τις θυσίες του Ελληνικού λαού. Ο ιερός σκοπός των πολιτικών μας δεν είναι το πώς θα σώσουν πιο διεξοδικά τη χώρα. Είναι πως θα κρατήσουν την εξουσία οι μεν και πως θ’ αναρριχηθούν σ’ αυτοί, οι άλλοι. «Τι είχες, Γιάννη, τι είχα πάντα».

Προς επίρρωση των όσων περιγράφω παραπάνω, πάρτε και μια δεύτερη γνώμη, από το άρθρο του Κωνσταντίνου Ζούλα στην «Καθημερινή», με τίτλο «Μεταξύ ψυχιάτρου και ατυχήματος», που -μεταξύ άλλων- τονίζει: «Θα σας θέσω μερικά απλά ρητορικά ερωτήματα. Έχει καταλάβει κανείς από εσάς τι ακριβώς θέλει να κάνει η κυβέρνηση αν αποφύγει τις εκλογές τον Μάρτιο και μείνει στην εξουσία άλλα δύο χρόνια; Ξέρει κανείς ποιο ακριβώς είναι το σχέδιο της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ πέραν του να υπονομεύουν τους κακούς δανειστές μας και να προσπαθούν να ματαιώσουν όποια μέτρα και μεταρρυθμίσεις βλέπουν ότι έχουν πολιτικό κόστος; Και για να πάμε και στο αντίπαλο δέος: Έχει αντιληφθεί κάποιος από εσάς τι επακριβώς αντιπροτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ για να πάρει μπρος η ελληνική οικονομία πέραν των δώρων που υπόσχεται σε όλους ο κ. Τσίπρας και ουδείς μπορεί να εξηγήσει από πού θα βρει τα χρήματα για να τα πληρώσει; Έχετε ακούσει κανείς από στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ έστω ένα (!) δυσάρεστο μέτρο που προτίθεται να λάβει ο κ. Τσίπρας, πέραν των γενικολογιών ότι θα φορολογήσει περαιτέρω τους έχοντες και κατέχοντες; Δεν ξέρω αν θα με βρείτε υπερβολικό, αλλά ειδικώς τον τελευταίο καιρό μού προκύπτει συχνά η τρελή σκέψη, ότι η χώρα χρειάζεται έναν εθνικό ψυχίατρο. Δεν το λέω μόνο με αφορμή την πραγματικά καινοφανή θεωρία που ακούγεται εσχάτως ότι κάποιοι θα ψηφίζουν, λέει, ΣΥΡΙΖΑ «όχι μόνο γιατί έχουν μπαϊλντίσει από την ατολμία των κ. Σαμαρά και Βενιζέλου, αλλά κυρίως γιατί πιστεύουν, ότι ο Τσίπρας δεν πρόκειται να κάνει τίποτε από όσα υπόσχεται!»… Και στο τέλος του άρθρου: «Οι ηγέτες της Ε.Ε. αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα και ελάχιστη σημασία δίνουν πια στην ελληνική ιδιορρυθμία και στα καπρίτσια των πολιτικών μας. Εν ολίγοις, το ατύχημα (Σ.Σ. χρεοκοπία) δεν είναι όσο απίθανο θέλουμε να το ξορκίζουμε. Και δεν αποκλείεται να μας βρει εκεί που δεν το περιμένουμε, όσο στη χώρα αυτή όλοι κοιτούν το δέντρο και όχι το δάσος, που εδώ και έξι χρόνια φλέγεται.»

Και όπως έγραψε και ο Φώτης Γεωργελές, οι πάντες συνεχίζουν να συζητούν, αν είναι ή όχι βιώσιμο το χρέος. Το πραγματικό ερώτημα είναι, αν είναι βιώσιμη ή όχι η Ελληνική οικονομία (για να πληρώνει τα χρέη).

Κι ενώ η Τουρκία στήνει επεκτατικά σκηνικά πολέμου στο Αιγαίο (και πιθανώς στη Θράκη), μεθοδεύοντας χειρότερο κακό για την Ελλάδα και από εκείνο της οικονομική κρίσης, οι ηγετίσκοι μας προσποιούνται ότι σφυρίζουν αδιάφορα. Πορευόμαστε χωρίς ενιαία εθνική πολιτική, χωρίς συμμάχους, χωρίς κάποιο σοβαρό σχέδιο απόκρουσης των προκλήσεων και αποτροπής του ιμπεριαλισμού των Τούρκων. Μόνο οι πρόωρες εκλογές μας μάραναν και μόνον εκεί εστιάζουμε. Στην «κουτάλα» της εξουσίας…

Με του που έβγαλε η επίσημη Εκκλησία «απαγορευτικό»για την καύση των νεκρών (δεν θα κάνει κηδείες και μνημόσυνα, σε όσους και όσες επιλέξουν την καύση), γέμισαν οι μικρές μας οθόνες με …φέρετρα. Μετά από λίγο, με αφορμή τους δημόσιους θηλασμούς, φλομώσαμε από βυζιά, σε κοντινά πλάνα. Τα μυστήρια του θανάτου και της ζωής έγιναν παρευθύς τηλεοπτική κουρελαρία, για να χορτάσει το φιλοθεάμον κοινό. Ποιοι διεστραμμένοι νόες μπορούν να ηδονίζονται, άραγε, από μια μάνα που θηλάζει το μωρό της; (Μόνο το να βουρκώνεις από συγκίνηση, μπορείς). Το μπαλαμούτιασμα των ενστίκτων, όμως, καλά κρατεί, στο «χαζοκούτι».

Σ’ αυτόν το «μεταβατικό» μήνα, το Νοέμβριο, μην αφήσετε την προ-Χριστουγεννιάτικη μελαγχολία να σας βάλει κάτω. Τα χαμόγελα μπορούν να «σκοτώσουν» ακόμη και το χειμώνα, όσο κι αν κάποιοι μας τρομάζουν πως θα ‘ναι βαρύς.