ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 1/11/2014

«Όχι» χωρίς παρέλαση

και «δέσαμε» …αρόδο.

Σαν το να κάνεις σκορδαλιά

και να μην έχει …σκόρδο.Δύσκολη -υποθέτω- η απόφαση για ματαίωση της παρέλασης, την περασμένη Τρίτη. Επιβαλλόμενη ωστόσο, από τις κακές καιρικές συνθήκες, γνωστού όντος ότι «με τον καιρό δεν μπορείς να τα βάλεις»…

Τα σέβη μου σ’ εκείνους κι εκείνες τους Αλμυριώτες και τις κυρίες τους (και ήταν πολλοί), που ντύθηκαν με τα καλά τους και βγήκαν μέσα στη βροχή και στο ξεροβόρι, περιμένοντας υπομονετικά μια παρέλαση που ο καιρός δεν επέτρεψε να γίνει. Τα σέβη μου σε όσους και όσες ξαναθυμήθηκαν τα τραγούδια της Βέμπο για το ’40 και, ακούγοντάς τα, πάλι και πάλι, δάκρυσαν.

Την περιφρόνησή μου στα τσοντο-κάναλα, που συλλήβδην σχεδόν απαρτίζουν αυτό που λέμε πια «Ελληνική τηλεόραση», αλλά δεν βρήκαν χώρο και χρόνο στα προγράμματά τους, για κάποιο τιμητικό αφιέρωμα στο Έπος της Αλβανίας. Αντίθετα, μας έδειξαν πάλι γελοία Ελληνικά σήριαλ (με κάποιον ομοφυλόφιλο πρωταγωνιστή απαραίτητα, για να μας διδάσκει τη …διαφορετικότητα) ή αναλώθηκαν στις καθημερινές Τουρκικές σαπουνόπερες. Η πλύση εγκεφάλου που μετέρχονται σε βάρος αυτού του ταλαίπωρου λαού είναι ένα από τα χειρότερα εθνικά εγκλήματα, αφού συντελείται καθημερινά μέσα στα σπίτια μας. Εκμεταλλεύονται αισχρά την ανάγκη των περισσοτέρων Ελλήνων, να ανοίγουν συχνά τη μικρή τους οθόνη -μη έχοντας ίσως εναλλακτική λύση- για να ξεσκάσουν, να διασκεδάσουν, να ενημερωθούν. Αίσχος…

«Κάγκελα παντού» είναι το πρωτοσέλιδο, εύστοχο κύριο άρθρο των «Νέων», την επομένη της 28^ης Οκτωβρίου, ενώ «Κάγκελα» έχει τίτλο και το άρθρο του Μιχάλη Τσιντσίνη, στην τελευταία σελίδα, την ίδια μέρα.  Από το πρωτοσέλιδο, επισημαίνουμε: «Το θλιβερό θέαμα των σιδηρόφρακτων παρελάσεων δεν μπορεί να συνεχιστεί: δεν είναι δυνατό να παρεμποδίζονται οι γονείς να δουν τα παιδιά τους σημαιοφόρους ή παραστάτες της σημαίας, εις το όνομα της αποφυγής επεισοδίων α λα 2011. Οι παρελάσεις ή θα γίνονται και θα είναι ανοικτές στους πολίτες ή δεν χρειάζεται να πραγματοποιούνται. Είναι θέμα της μεγάλης πλειονότητας των προσερχομένων να απομονώνουν εκείνους τους λίγους οι οποίοι επιχειρούν κατά περίπτωση να εκμεταλλευθούν για τους δικούς τους λόγους μια γιορτή. Και φυσικά ουδείς ασχολείται με το θέμα των τιμώμενων προσώπων και το συνήθως κακόγουστο θέαμα με την εξέδρα, όπου περισσεύουν οι πάσης φύσεως «επίσημοι», ενώ απουσιάζουν οι αγωνιστές!»

Αλήθεια, γιατί δεν έγινε ποτέ μια σφυγμομέτρηση, για να δούμε τα ποσοστά δημοτικότητας και αποδοχής του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας;

Δεν έγινε το «πατείς – πατώ σε» στα εθιμικά τσιπουράδικα της 28^ης Οκτωβρίου. Είχε αρκετό κόσμο, αλλά εύρισκες άνετα τραπέζι, οπουδήποτε. Ίσως γιατί κάποιοι δεν βγήκαν καν από το σπίτι, ίσως γιατί το σχετικό «χαρτζιλίκι» προτιμήθηκε να γίνει πετρέλαιο θέρμανσης, καυσόξυλο ή άλλη θερμαντική ύλη. Ο αλμυρός μπακαλιάρος πάντως προσπάθησε φιλότιμα να κρατήσει τα σκήπτρα του και μάλλον τα κατάφερε.

Πλήρως θωρακισμένο είναι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, καθώς -σύμφωνα και με τα αποτελέσματα των Stress Tests που ανακοινώθηκαν το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής- οι εγχώριες τράπεζες καλύπτουν τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με βάση το δυναμικό σενάριο. Ουδείς ψόγος… Αφού ήπιαν το αίμα του κοσμάκη (με χοντρό καλαμάκι), αφού ενισχύθηκαν με φοβερά κρατικά κονδύλια, που αλλιώς θα δίνονταν στην κοινωνία για να ελαφρύνουν τα πάθη του λαού, τώρα οι τράπεζές μας φιγουράρουν αυτάρεσκα, σαν ισχυρές. Αλλά δικαιότερο θα ήταν να είχαν τσίπα οι τραπεζίτες και να μην πανηγυρίζουν… Εμείς, οι δανειολήπτες και οι καταθέτες πρέπει να «πανηγυρίζουμε», που με τον υπερκαταναλωτισμό μας, αλλά και τις πραγματικές δανειακές μας ανάγκες, μπήκαμε στη μυλόπετρα του τραπεζικού δανεισμού και γίναμε βορά στα γαμψά τους νύχια. Τις κάναμε ισχυρές για να μας κυνηγούν και να μας εκβιάζουν, να κατάσχουν τις περιουσίες μας, ακόμη και να απειλούν την προσωπική μας ελευθερία. Τώρα λένε, ότι μέσα στις εθνοκτόνες ντιρεκτίβες της Τρόικας περιλαμβάνεται και η ιδιωτικοποίησή τους. Αφού τις ισχυροποίησαν με πακτωλό κρατικών χρημάτων, τώρα θα τις …προσφέρουν σε επενδυτές, για να οικονομήσουν κι εκείνοι -με τη σειρά τους- πάνω στις δικές μας πάλι πλάτες.

«Στου τσοπάνου τη γκλίτσα» λες και τρίβονται οι Τούρκοι, κλιμακώνοντας τις  προκλήσεις τους στην ΑΟΖ της Κύπρου. Κι όσο η επίσημη Ελλάδα κρατάει …διακριτική (έτσι τη λέμε τώρα) στάση, τόσο αποθρασύνονται. Κατά τα άλλα, ο Ρώσος δείχνει να καραδοκεί σε βάρος τους, ενώ οι Ευρωπαίοι και πέραν του Ατλαντικού σύμμαχοι αρέσκονται στο να σιωπούν (αιδημόνως;). Άντε να δούμε τι θα γίνει τελικά.

Η Βρετανία δεν θα υποστηρίξει τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης μεταναστών στη Μεσόγειο, ανακοίνωσε το Βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών. Οι φλεγματικοί Άγγλοι είπαν και ελάλησαν και …αμαρτία ουκ έχουν. Οι Έλληνες και οι Ιταλοί όμως, που κάθε χρόνο διασώζουν δεκάδες χιλιάδες δυστυχείς, γιατί άραγε (πέρα από τα εύλογα ανθρωπιστικά τους αισθήματα) να είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν, βάζοντας σε κίνδυνο τα λιμενικά τους πληρώματα, ξοδεύοντας από τους κρατικούς προϋπολογισμούς τους, όλα τα έξοδα διάσωσης, στέγασης και σίτισης των λαθρομεταναστών; Ίσως γιατί, στο δοκιμαζόμενο Ευρωπαϊκό Νότο, τέτοια κοντύλια μάλλον θα …περισσεύουν.

Τυχεροί -εν πολλοίς- σταθήκαμε στην περιοχή μας, σχετικά με τις πρόσφατες κακοκαιρίες και τις νεροποντές. Άλλες περιοχές πλημμύρισαν και ειδικότερα συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά δοκιμάστηκαν σκληρά. Αυτό το χάλι πάντως, να «πνίγονται» αστικά κέντρα κάθε φορά που βρέχει λίγο παραπάνω είναι ένα αίσχος που κρατάει για δεκαετίες ολόκληρες. «Ήμουνα νιος και γέρασα», να βλέπω κάθε φορά απεγνωσμένους πλημμυροπαθείς, να χάνουν τις περιουσίες τους, κάποιοι να κινδυνεύουν και άλλοι να χάνουν ακόμη και τη ζωή τους. Σιχάθηκα να βλέπω κατόπιν του «επί τόπου», να σπεύδουν και να τάζουν μέτρα που θα αποζημιώσουν τάχα, θα λύσουν οριστικά το πρόβλημα τάχα, αλλά αρκούν λίγα κυβικά βρόχινο νερό, για να τους διαψεύσουν οικτρά, σε κάθε πλημμύρα, με κάθε Κυβέρνηση, που έρχεται και παρέρχεται και τίποτε ουσιαστικό δεν κάνει.

Ο Οκτώβριος πάντως, που μόλις αφήσαμε πίσω μας, (καλό μήνα από σήμερα) μόνο φιλικός δεν ήταν, όπως οι αντίστοιχοι προηγουμένων ετών, που μας είχαν κακομάθει, με ηλιοφάνειες και υψηλότερες θερμοκρασίες. Φέρθηκε εχθρικά σε βάρος μας, περισσότερο χειμωνιάτικα, παρά φθινοπωρινά. Τέλος πάντων, πέρασε κι αυτός και τώρα ελπίζουμε σε λίγη …κατανόηση από το Νοέμβριο.

Να μας τρομάξουν πάνε κάποια site της …οκάς ή να ‘ναι αλήθεια; Ηλιακή καταιγίδα, λέει, εν όψει και από τις 16 του προσεχούς Δεκεμβρίου και τις έξι επόμενες μέρες, διαστημικά «σκουπίδια» και άλλα πολλά θα κρύψουν το ηλιακό φως και η Γη θα σκοτεινιάσει σε ποσοστό 90%. Οι επιστήμονες πάντως καθησυχάζουν, λέγοντας πως έξι μέρες σε σκοτάδι δεν πρόκειται να χαλάσουν ή να καταστρέψουν τίποτε. Θα γίνει έτσι, όμως, ή απλώς η γνωστή «σάλτσα» απλώνεται πάλι στο διαδίκτυο, σαν τάχα «είδηση»; Το γεγονός, ότι δεν το είδα γραμμένο ακόμη σε μεγάλα και κατεστημένα ΜΜΕ, με κάνει να φοβάμαι τη …μπαρούφα.

Θα άξιζε να μαζέψει κανείς όλο το έντυπο ή ραδιοτηλεοπτικό υλικό των μέσων μαζικής επικοινωνίας σχετικά με τις  συνεχιζόμενες ανασκαφές και αποκαλύψεις στον Τύμβο της Αμφίπολης. Ποτέ πριν δεν είχα φανταστεί ότι έχουμε τόσους αρχαιολόγους (σε εισαγωγικά ή όχι η έννοια), αλλά και τόσους εξειδικευμένους δημοσιογράφους (βάλτε πάλι και εισαγωγικά), που κάθε μέρα, από το πρωί ως το βράδυ, συνθέτουν τη ραψωδία της παρλαπίπας, άλλοι κινούμενοι εθνικά και άλλοι αντεθνικά, λανσάροντας τη μωρία της κάθε δήθεν αυθεντίας, μη μπαίνοντας στο κόπο ακόμη και να  ανασκευάσουν όσα αστήρικτα την προηγούμενη μέρα υποστήριξαν. Το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τα συγκλονιστικά -και μέχρι στιγμής πάντοτε- ευρήματα, η εύλογη σύνδεση μιας επιστημονικής δουλειάς με εθνικά θέματα, σε μια ευαίσθητη περιοχή της Βόρειας Ελλάδας, είναι για κάποιους ο κατάλληλος καμβάς για να εξυφαίνουν εύπεπτα παραμύθια. Από την άλλη μεριά, ο βασανισμένος μέσος Έλληνας, που από καιρό διψάει για μια πραγματικά καλή είδηση, η οποία θα ανεβάσει το ηθικό και την ψυχολογία του, είναι πιο ευάλωτος και ευεπίφορος  στο να πιστέψει τα κάθε λογής «σκουπίδια», που σωρηδόν εκτοξεύονται προς κάθε κατεύθυνση. Τι άλλο να πει κανείς;