ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 15/8/2014

Βοήθα, Παναγία μου,

βάλε κι εσύ ένα χέρι,

μόνο για επιβίωση

κι αυτό το καλοκαίρι.

Με ξεχωριστή κατάνυξη αναμένεται να γιορταστεί και φέτος ο Δεκαπενταύγουστος, στη χώρα μας και στην περιοχή μας. Η γιορτή της κοίμησής της, το επιλεγόμενο και «Πάσχα του καλοκαιριού», ανέκαθεν έλκυε τους πιστούς, στις χιλιάδες εκκλησιές, αλλά και στα πάμπολλα μοναστήρια και μετόχια, που είναι αφιερωμένα στη χάρη της. Ειδικότερα, στις μέρες μας, που ο λαός μας στενάζει κάτω από μια πρωτοφανή φτώχεια και λιτότητα, ανεργία και τόσες άλλες κακουχίες, η ανάγκη του ανθρώπου να επικαλεστεί τη βοήθεια από τη χάρη της, είναι πιο συχνή και σημαντικότερη. Άλλωστε, κατά τη λαϊκή παράδοση και την υμνογραφία των πατέρων της Εκκλησίας, αυτή είναι η έγνοια που επέλεξε η ίδια η Παναγία στον ουρανό: Να μεσιτεύει υπέρ ημών, στον Υιό και Θεό της.

Μεγάλες οι ζημιές -στο αγροτικό μας κεφάλαιο κυρίως- από το εμπάργκο που επέβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση στη Ρωσία, με αφορμή της Ουκρανική κρίση. Τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους έβγαλαν επιπόλαια τη «Ρώσικη αρκούδα» από τη χειμέρια νάρκη της και όλοι τρέμουν πλέον τα αντίμετρα που ήδη άρχισε να παίρνει, ως απάντηση στο εμπάργκο. Η Ελληνική εξωτερική πολιτική, πάντοτε ενδοτική κατά των συμφερόντων της, αλλά και …προδομένη από τους ίδιους της τους συμμάχους, έσπευσε να υιοθετήσει το μποϋκοτάζ, αντίθετα από τα πραγματικά συμφέροντα του ελληνικού λαού, του αγροτικού της κόσμου, αλλά και κόντρα στην παραδοσιακή φιλία των Ελλήνων με την ομόδοξη Ρωσία. «Τα οψώνια της αμαρτίας, θάνατος» (Ρωμ. στ’, 23) επομένως… Και τώρα θα κληθούμε να πληρώσουμε τα επίχειρα, πετώντας στις χωματερές τα προϊόντα που εξάγαμε ως χθες στη Ρωσία, ενώ πονηροί γείτονες (Τουρκία) και άλλες τρίτες χώρες εκμεταλλεύονται το δικό μας εμπάργκο και προωθούν τις δικές τους εξαγωγές.

Και σαν να μην έφταναν οι άλλες στραβομάρες που μας κατατρύχουν, ήρθε και ο καταρροϊκός πυρετός στα ζώα, να βάλει σε καραντίνα την περιοχή μας, όπως και πολλές άλλες στη χώρα μας. Και θα χρειαστεί μεγάλη και συντονισμένη δουλειά, για να βγουν οι κτηνοτρόφοι μας από αυτό το καινούργιο βάσανο, γνωστού όντος ότι σχεδόν ποτέ οι εκ των υστέρων αποζημιώσεις και ενισχύσεις δεν αναπλήρωσαν το πραγματικό κεφάλαιο που χάθηκε. Η ζημιά είναι πάντοτε ζημιά, «απ’ τη ζημιά κέρδος δεν βγάζεις» και ήταν ό,τι χειρότερο για την κτηνοτροφία μας, με τα μύρια όσα προβλήματα. Ίσως για κάποιους (μακάρι να βγω ψεύτης) να είναι και η χαριστική βολή.

Θα το υποστούμε κι αυτό; Πρωτοφανής απόφαση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους δίνει τη δυνατότητα σε εφοριακούς, να εισβάλουν ακόμα και σε σπίτια, προκειμένου να διαπιστώσουν φορολογικές παραβάσεις ή να προβούν σε κατασχέσεις, χωρίς την παρουσία εισαγγελέα. Η γνωμοδότηση εκδόθηκε μετά από οριακή πλειοψηφία 14-10 ψήφων και -σύμφωνα με το «Έθνος»- οι ελεγκτές θα μπορούν να κάνουν έρευνες σε σπίτια και επαγγελματικούς χώρους, με στόχο να κάνουν φορολογικούς ελέγχους, αλλά και να ψάξουν για λεφτά με τα οποία θα αποπληρωθούν φόροι ή άλλες οφειλές προς το Δημόσιο. Οι έρευνες που θα γίνονται στα πρότυπα της αμερικάνικης IRS θα επιτρέπουν άμεσες κατασχέσεις χρημάτων ή όποιων άλλων πολύτιμων αντικειμένων. Αν σ’ όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και τις κατασχέσεις σπιτιών και άλλων περιουσιακών στοιχείων, με συνοπτικές διαδικασίες, το μόνο που απομένει να αναφωνήσουμε είναι: ζήτω η Δημοκρατία μας.

Την έντονη διαμαρτυρία της για τα σχέδια ιδιωτικοποίησης των αιγιαλών μας, αλλά και τον θαυμασμό της για τις ομορφιές της χώρας μας, που αποτελεί έναν «από τους τελευταίους παρθένους προορισμούς στον κόσμο», εξέφρασε η σκηνοθέτις της ταινίας «Mamma Mia», Phyllida Lloyd, με επιστολή της προς την υπουργό Τουρισμού, Όλγα Κεφαλογιάννη: «Γράφω για να διαμαρτυρηθώ έντονα σχετικά με τις τελευταίες προτάσεις περί ιδιωτικοποίησης των ακτών σας. Έχετε δώσει σε εμάς και στο κινηματογραφικό κοινό παγκοσμίως το μεγαλύτερο δώρο: απαράμιλλης ομορφιάς νησιωτικά τοπία. Αδιανόητο να βγάλετε τις ακτές σας σε πλειστηριασμό. Είναι αδιανόητο για όσους από εμάς συνδέθηκαν με την ταινία (και αισθανόμαστε περήφανοι που εξυμνήσαμε τα υπέροχα νησιά της Σκοπέλου και της Σκιάθου), ότι οι εκπληκτικής ομορφιάς ακτές σας θα μπορούσαν να «βγουν σε πλειστηριασμό» κατά αυτόν τον τρόπο. Όλος ο κόσμος βλέπει την Ελλάδα ως έναν από τους τελευταίους παρθένους προορισμούς -κάτι που για εσάς αποτελεί μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα-, σε συνδυασμό δε με τη μεγάλη αρχαιολογική σας ιστορία, εξασφαλίζει στον τόπο σας μια θέση ανάμεσα στους επίγειους παραδείσους. Κινηματογραφήσαμε στην Ελλάδα επειδή προσφέρει αυτή την ομορφιά, ποτέ ωστόσο δεν σκεφτήκαμε τις ακτές αυτές γεμάτες με ξενοδοχεία και άλλες εγκαταστάσεις. Από τη στιγμή που ξεπεραστεί αυτή η γραμμή δεν υπάρχει επιστροφή, όπως έχουν αποδείξει παραδείγματα φρικτών ακτογραμμών σε χώρες της Ευρώπης. Φυσικά όλοι αναγνωρίζουμε ότι η καταστροφική οικονομική κρίση έχει επηρεάσει αρνητικά την Ελλάδα. Εντούτοις, πιστεύω ακράδαντα ότι το να διακινδυνεύσετε την εμπορευματοποίηση αυτής της μοναδικής συνεισφοράς σας στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, θα αποφέρει βραχυπρόθεσμα κέρδη και μακροπρόθεσμη καταστροφή, τόσο για το μέλλον της χώρας σας όσο και για ολόκληρο τον κόσμο». Ακούει κανείς;

Μια γυναίκα και μητέρα δυο παιδιών διατηρούσε μέχρι πρόσφατα στο Ηράκλειο φροντιστήριο Γερμανικών και έγραψε ένα συγκλονιστικό κείμενο στο cretalive, αποσπάσματα του οποίου δημοσιεύω:

«Και ήρθε η ώρα λοιπόν της αναχώρησης, για καινούρια όνειρά, γιατί τα παλιά μας τα ποδοπατήσανε.

Ήρθα στα 18 μου στη χώρα, που λάτρεψα από πριν να γεννηθώ. Δούλεψα πολύ σκληρά (πειθαρχημένη, βλέπεις, απ’ το γερμανικό καθεστώς, στο οποίο μεγάλωσα) κι έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα, ανοίγοντας το δικό μου κέντρο ξένων γλωσσών. Και με το σταυρό στο χέρι, έχτισα βήμα, βήμα ένα σχολειό που στα 20 χρόνια ολοένα και μεγάλωνε και γέμιζε από παιδιά και όσο μεγάλωνε, τόσο δούλευα και το αγαπούσα περισσότερο.

Για κάποιους όμως η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΔΙΟ στα σχέδιά τους.

Και ο ελεύθερος επαγγελματίας πρέπει να τιμωρηθεί για την ανάπτυξη που παλεύει να πετύχει, ασχέτως αν συμβάλλει στη μείωση της ανεργίας και πληρώνει ασφαλιστικά ταμεία, φόρους και τα τοιαύτα.

Οικονομικό έτος 2013, καθαρό εισόδημα 13.900 ευρώ και γι αυτό το ποσό καλούμαι να πληρώσω 6.230 ευρώ φόρο. Θεωρητικά μου μένουν 7.670, στην πραγματικότητα όμως ούτε αυτά δεν έχω πάρει, μιας και πολλοί γονείς δεν μπορούν ή δεν θέλουν να τακτοποιήσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις. Αφαιρέστε λοιπόν 4.500 ευρώ τα χρωστούμενα, μας μένουν 3.270 / 12  μήνες, μας κάνει 272 ευρώ το μήνα. Για 10 ώρες δουλειά την ημέρα. Και μ’ αυτά πρέπει να πληρώσω ρεύμα, τηλέφωνο, φαγητό και φυσικά φροντιστήρια των παιδιών, για να περάσουν στο πανεπιστήμιο της ανεργίας.

Άλλα εισοδήματα, δεν έχω. Έχω όμως δυο παιδιά, για τα οποία –όπως και για όλα τα παιδιά της Ελλάδας– αποδεδειγμένα κανένας κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν δίνει δεκάρα.

Έτσι κι εγώ θα εγκαταλείψω τη χώρα που με πρόδωσε, που όχι απλά με εγκατέλειψε, αλλά που με μένος προσπάθησε να με τσακίσει.

Αγάπησα τον τόπο αυτό, αλλά μίσησα την πολιτεία του.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αυτό είναι το σχέδιο, να φύγουμε από τη χώρα.

Εγώ πάλι πιστεύω ότι το σχέδιο είναι να μην υπάρξει μέσος Έλληνας που να μην είναι χρεωμένος και άρα παγιδευμένος και έρμαιο κάποιων επιτήδειων καιροσκόπων. Γιατί όποιος δεν πληρώνει και χρωστάει γίνεται δούλος. Εγώ όμως θέλω να ζήσω ελεύθερη και γι’ αυτό αποχωρώ… οικειοθελώς.»

Πόσοι πολλοί, άραγε, από τους επαγγελματίες συμπολίτες και συμπατριώτες μας θα προσυπέγραφαν την επιστολή αυτής της κυρίας;

Πολλές ή λίγες προσδοκίες τρέφουν οι πολίτες, αναμένοντας την νέα Δημοτική Αρχή, που ορκίζεται από βδομάδα και αναλαμβάνει το τιμόνι του Δήμου σε 15 μέρες; Ανάλογα με το σκεπτικό του καθενός, είναι η πιο λογική απάντηση. Πάντως, όλοι περιμένουν και απαιτούν γερές «ενέσεις» ανασύνταξης στο μεγάλο και νευραλγικό κομμάτι που λέγεται «καθημερινότητα». Η πόλη και τα χωριά εμφανίζουν μια τουλάχιστον θλιβερή εικόνα και πολλές εκφάνσεις της ζωής μας στην περιοχή (π.χ. καθαριότητα, κυκλοφοριακό, ποιότητα εξυπηρέτησης του δημότη κτλ.) καρκινοβατούν σε χαμηλές αποδόσεις. Μακάρι να γίνει κάτι και να βελτιώσει τα πράγματα.

Κι όμως… Υπάρχουν στραβά, που μπορούν εύκολα να διορθωθούν. Λίγο μυαλό χρειάζεται, όρεξη για δουλειά και λίγα χρήματα.

«Πρόγραμμα βροχερών ημερών» λέγαμε στο στρατό, όταν η κακοκαιρία δεν επέτρεπε να βγούμε  για σοβαρές ασκήσεις στο ύπαιθρο. Κάπως έτσι – αυτό θυμίζει- κινήθηκαν και φέτος τα πολιτιστικά στο Δήμο μας, χειρότερα ίσως απ’ όλες τις προηγούμενες χρονιές. Μόνο με πρωτοβουλίες Συλλόγων (πολιτιστικών ή αθλητικών) και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στήθηκαν κάποια πανηγυράκια, ακόμη λιγότερες συναυλίες κτλ. Μ’ άλλα λόγια, το καλοκαίρι μας πιο …άδειο από άλλες φορές, πιο μουγκό, κάπως …ανισόρροπο, όπως οι ξαφνικές μπόρες που το έκοβαν συχνά στη μέση. Ελπίζουμε, του χρόνου καλύτερα…

Το παζάρι προ των πυλών… Όλες οι προετοιμασίες για το μέγα (;) Αλμυριώτικο γεγονός είναι στο φέρτε τους και  πολλοί – πολλές είναι εκείνοι που μετρούν πια τις μέρες και τις ώρες που μας χωρίζουν από το ν’ αποκτήσει πάλι ζωή η παραγκούπολη, με τις χιλιάδες ήχους, χρώματα και μυρουδιές. Όσο κι αν προσωπικά διαφωνούμε με το -αυτοκτονικό για την τοπική μας οικονομία- τουρκοπάζαρο, η έλξη του προς τους ντόπιους είναι ακαταμάχητη, αν και είναι κάτι περισσότερο από εμφανή πια τα σημάδια της φθοράς του. «Παζάρι και ξερό ψωμί» λοιπόν και «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» (π.χ. Πακιστανών, Κινέζων, Αφρικανών, Αθιγγάνων κτλ.) Για δυο σουβλάκια, μια μπύρα και λίγο χαλβά, ρε γαμώτο…

Εύχομαι σε όλους Καλή Παναγιά, έστω και με συνθήκες καύσωνα. Να προσέχετε…