Ένα μικρό αφιέρωμα στο χοροδιδάσκαλο Θανάση Μπέα

Δέσποινα Κοτζιαπαναγιώτου

Στις 14 Ιουνίου 2014, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η 17^η συνάντηση παιδικών χορευτικών συγκροτημάτων, που διοργανώνεται κάθε χρόνο από τον Χορευτικό Όμιλο Αλμυρού, στο πάρκο του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Δημητρίου.

Ένα από τα πρόσωπα που τιμήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της εκδήλωσης, ήταν και ο χοροδιδάσκαλος Θανάσης Μπέας, για την πολύχρονη συμμετοχή και παρουσία του σε όλες σχεδόν τις ανάλογες εκδηλώσεις του διοργανωτή Ομίλου, από την αρχή της καθιέρωσής τους.

Ο Θανάσης Μπέας είναι γνωστός στην περιοχή μας εδώ και πολλά χρόνια, όχι μόνο από τη συμμετοχή του στις προαναφερόμενες εκδηλώσεις αλλά και γιατί υπήρξε ο δάσκαλος όλων των χορευτικών τμημάτων του Πολιτιστικού Συλλόγου Ανατολικής Ρωμυλίας Ευξεινούπολης, επί 17 ολόκληρα χρόνια, μεγαλώνοντας και γαλουχώντας με τη διδασκαλία του αρκετές γενιές χορευτών.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πόλη του Βόλου, όπου κατοικεί μέχρι σήμερα, έλκοντας την καταγωγή του από το χωριό Σέσκλο της Μαγνησίας, και είναι πτυχιούχος του ΤΕΦΑΑ Αθηνών, με κύριο επάγγελμά του τη διδασκαλία παραδοσιακών χορών.

Άρχισε να ασχολείται με τον παραδοσιακό χορό το 1976 σε ηλικία 15 χρόνων, ως χορευτής στο Λύκειο Ελληνίδων Βόλου, με δάσκαλο τον Γιάννη Πραντσίδη, ο οποίος σήμερα είναι Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο τμήμα ΤΕΦΑΑ της ειδικότητας παραδοσιακών χορών.

Από το 1980 ασχολήθηκε, σε επίπεδο επιτόπιας έρευνας, με την καταγραφή χορών και εθίμων των προσφύγων από την Ανατολική Ρωμυλία, στα χωριά Μεγάλο Μοναστήρι του Νομού Λάρισας και Νέο Μοναστήρι του Νομού Φθιώτιδας. Δύο χρόνια αργότερα, το 1982 αρχίζει να διδάσκει χορούς της Ανατολικής Ρωμυλίας στο «Σύλλογο καταγόμενων από την Ανατολική Ρωμυλία Μαγνησίας».

Την ίδια χρονιά, το ενδιαφέρον του για την  ελληνική παράδοση τον ωθεί να επεκτείνει το πεδίο καταγραφών του και να πραγματοποιήσει και πάλι επιτόπιες έρευνες και καταγραφές χορών και εθίμων από τις περιοχές της Κόνιτσας και Ζαγορίου Ηπείρου.

Το 1987 συνεργάζεται με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Σέσκλου και διδάσκει χορούς, συγκροτώντας μάλιστα την ομάδα γερόντων με σκοπό τη διάσωση και την καταγραφή των πολυφωνικών αρβανιτοβλάχικων τραγουδιών. Με την ομάδα αυτή, η οποία είναι συγκροτημένη μέχρι και σήμερα, συμμετείχε στο 1^ο και 2^ο φεστιβάλ Δ.Ο.Λ.Τ στη Λάρισα.

Το 1986 και 1987 συμμετέχει, ως εισηγητής ηπειρώτικων χορών, σε σεμινάριο που διοργανώνει ο Γαλλικός Πολιτιστικός Οργανισμός της Μασσαλίας «Ηφαίστεια».

Παράλληλα, διδάσκει στα σεμινάρια ελληνικών χορών του Κέντρου Λαογραφίας Εκπαιδευτικών Μαγνησίας, παρουσιάζοντας χορούς από την Κόνιτσα και το Ζαγόρι, καθώς και τραγούδια και έθιμα από το νησί της Σκοπέλου.

Το 1990 τιμήθηκε από την Ένωση Πτυχιούχων Φυσικής Αγωγής του Νομού Μαγνησίας για τη συμμετοχή του, με εισηγήσεις και διδασκαλία χορών, σε διημερίδες που διοργάνωσε η Ένωση.

Το 1991 διδάσκει στον Πολιτιστικό Σύλλογο Μακρυνίτσας, συμβάλλοντας στην αναβίωση και διατήρηση εθίμων των «Μάηδων».  Την ίδια χρονιά αρχίζει και τη διδασκαλία παραδοσιακών χορών στο Λύκειο Ελληνίδων Βόλου, ως  βασικός συνεργάτης του δασκάλου του, Γιάννη Πραντσίδη.

Το 1992 διδάσκει στον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Σκοπέλου και συμβάλλει στην αναβίωση και διατήρηση μέχρι και σήμερα των εθίμων «Μπράμδες ή καλές» και «Τράντα», συμμετέχοντας και προβάλλοντας τα παραπάνω έθιμα σε διάφορες εκδηλώσεις και φεστιβάλ  στην Ελλάδα και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 αναλαμβάνει τη διδασκαλία χορών στα μέλη όλων των χορευτικών τμημάτων του Πολιτιστικού Συλλόγου Ανατολικής Ρωμυλίας Ευξεινούπολης. Επί σειρά πολλών ετών μεταδίδει την ιδιαίτερη αγάπη και το μεγάλο πάθος του για την ελληνική μουσικοχορευτική παράδοση σε αρκετές γενιές ντόπιων χορευτών, συμμετέχοντας μαζί τους σε πολυάριθμες εκδηλώσεις, εντός και εκτός των ορίων του Νομού, αλλά και διοργανώνοντας με κάθε ευκαιρία αυτοσχέδια γλέντια, στα οποία λαμβάνει ιδιαίτερα ενεργό μέρος, φροντίζοντας όχι μόνο για τη συχνή διασκέδαση των μελών και των φίλων του Συλλόγου, αλλά και για τη σωστή μετάδοση της αστείρευτης γνώσης του.

Η συνεργασία του με το Σύλλογο υπήρξε άριστη, και ειδικότερα με την πρώην πρόεδρο κ. Ευαγγελία (Λίτσα) Λαγγούρα, με την οποία, όπως μας είπε ο ίδιος, συνεργάστηκε άψογα για 15 ολόκληρα χρόνια, και της οφείλει ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ. Κατά την άποψή του, η προσφορά της ήταν και παραμένει σημαντικότατη και αποτελεί δυστύχημα το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια δεν ασχολείται πια με τα συλλογικά και γενικότερα με τα πολιτιστικά δρώμενα της Ευξεινούπολης.

Το 2010 παρουσιάζει στους φοιτητές της ειδικότητας χορού του ΤΕΦΑΑ Τρικάλων, έθιμα, παραδοσιακούς χορούς και φορεσιές από το Πήλιο και τις Βόρειες Σποράδες.

Επί σειρά ετών διδάσκει χορούς από τις περιοχές Ζαγόρι – Κόνιτσα, Πήλιο – Σποράδες και Μοναστήρι Ανατολικής Ρωμυλίας σε πολυάριθμα σεμινάρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, που διοργανώνονται από διάφορους φορείς, ενώ έχει διδάξει χορούς σε πλήθος πολιτιστικών συλλόγων και τοπικών φορέων της Μαγνησίας, όπως: «Λύκειο Ελληνίδων Βόλου», «Ηπειρωτική Αδελφότητα Βόλου», «Κρητική Αδελφότητα Μαγνησίας», «Σύλλογος Βλαστιωτών», «Χορευτικός Όμιλος Άνω Λεχωνίων», «Καλλιτεχνικός Οργανισμός Δήμου Βόλου», «Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Αγριάς», «Σύλλογος Ανατολικής Ρωμυλίας Μαγνησίας», «Σύλλογος Ανατολικής Ρωμυλίας Ευξεινούπολης», «Πολιτιστικός Σύλλογος Σέσκλου», «Πολιτιστικός Σύλλογος Δήμου Σκοπέλου», «Πολιτιστικός Σύλλογος Μακρυνίτσας».

Με τα χορευτικά συγκροτήματα που συνεργάζεται κατά καιρούς, έχει λάβει μέρος σε πολλά σημαντικά και διαγωνιστικά φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, κερδίζοντας τιμητικές διακρίσεις, όπως το 2^ο βραβείο στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε στο Κλήβελαντ της Αγγλίας, όπου συμμετείχε με το Λύκειο Ελληνίδων Βόλου, ανάμεσα σε χορευτικές ομάδες από όλο τον κόσμο.

Με το Λύκειο Ελληνίδων αλλά και με τα χορευτικά συγκροτήματα άλλων συλλόγων, έχει εμφανιστεί ως χορευτής ή ως δάσκαλος σε γνωστές τηλεοπτικές εκπομπές, έχει συνεργαστεί με μεγάλους εκπροσώπους της ελληνικής μουσικής παράδοσης, όπως ο Χρόνης Αηδονίδης, η Δόμνα Σαμίου, η Μαρίζα Κωχ, καθώς και με εξαίρετους μουσικούς, και έχει χορέψει σε χώρους που ο καθένας μας θα επιθυμούσε, όπως το Ηρώδειο, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το αντίστοιχο της Θεσσαλονίκης, κ.ά.

Στο Μέγαρο Μουσικής της συμπρωτεύουσας, σε συνεργασία με τον Χορευτικό Όμιλο της πόλης, όπου και δίδαξε τους χορούς, συνέβαλε και συμμετείχε στην παρουσίαση μιας μεγάλης παράστασης, αναφερόμενης στην παράδοση όλης της Ηπείρου, με τη συμμετοχή και των σημαντικότερων μουσικών της περιοχής αυτής, παράσταση η οποία προβλήθηκε από την ΕΤ-3.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, συνεχίζει να δέχεται προσκλήσεις για διάφορα σεμινάρια, εντός και εκτός της χώρας μας, προκειμένου να διδάξει χορούς από όλη την Ελλάδα σε δασκάλους χορού, όπως στο τμήμα ειδικότητας παραδοσιακών χορών του ΤΕΦΑΑ Τρικάλων, όπου παρουσίασε εισήγηση και δίδαξε χορούς από την περιοχή της Μαγνησίας και των νησιών μας.

Στις 29 Ιουνίου 2014, συμμετείχε με το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου στη μεγάλη παράσταση που παρουσιάστηκε στο θερινό Δημοτικό Θέατρο της Νέας Ιωνίας, με θέμα «Όταν τα τραγούδια ταξιδεύουν…», μαζί με ένα μεγάλο σύνολο από γνωστούς και σημαντικούς μουσικούς, και πάνω από 250 χορευτές, όπου παρουσιάστηκαν τραγούδια και χοροί από όλη την Ελλάδα, με τις ανάλογες φορεσιές. Στην παράσταση αυτή συμμετείχε και το Περιφερειακό Τμήμα χορού Αλμυρού του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου.

Ο Θανάσης Μπέας είναι ένας άνθρωπος χαρισματικός, ιδιαίτερα δραστήριος, ακούραστος και αεικίνητος. Διαθέτει έναν αξιοθαύμαστο ζήλο για την ελληνική μουσικοχορευτική παράδοση, που τον ωθεί να πλουτίζει συνεχώς τις γνώσεις του σε όλα όσα σχετίζονται με τη μεγάλη του αγάπη. Διοργανώνει και λαμβάνει μέρος ο ίδιος σε πλήθος εκδηλώσεων, είναι ένας παθιασμένος δάσκαλος, ένας εκπληκτικός χορευτής, ενώ σε κάποιες από τις εκδηλώσεις που συμμετέχει τον έχουμε ακούσει να τραγουδάει, καθώς διαθέτει ωραία φωνή και αξιόλογο τρόπο ερμηνείας των παραδοσιακών μας τραγουδιών.

Παρόλα αυτά, διατηρεί αρκετά χαμηλούς τους τόνους του, γι’ αυτό και με κάποια δυσκολία τον πείσαμε να μοιραστεί μαζί μας ορισμένα κομμάτια από τη ζωή του.

Εμείς που είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε, να διδαχτούμε από αυτόν και να …κλέψουμε λίγο από το πάθος του, τον ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας για τις ωραίες εμπειρίες που μας βοήθησε να αποκτήσουμε, και του ευχόμαστε να ζήσει όσες ποθεί η δική του ψυχή μεγάλες και συγκινητικές στιγμές.