ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 26/07/2014

Απ’ όλα έχει ο μπαξές

«μενού» του κάθε γούστου.

Σαν έτοιμοι από καιρό,

στα πάρτι του Αυγούστου.

Τι συμβαίνει λεβέντες μου και λεβέντισσες; Κάθε μέρα χρεωνόμαστε και πιο πολύ, κάθε μέρα που περνάει χάνουμε τις δουλειές μας, κάθε μέρα κι όλο και φτωχαίνουμε, αλλά δεν κουνιέται φύλλο. Μήπως όλα τα παραπάνω έφτασαν να είναι πια τόσο τραγικά και αξεπέραστα, μη αναστρέψιμα δηλαδή, ώστε πια να καταντήσουμε να μη μας νοιάζει τίποτα;

Οι ειδήσεις σε τίτλους:

Ουκρανία: Της …Πόπης.

Ισραήλ: Της πόρνης.

Συρία: Της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός κτλ.

Ελλάδα: Με νέο αμόρε στη Μύκονο ο Πέτρος Κωστόπουλος.

Είναι στιγμές που νομίζω, ότι αυτή η χώρα -η δικιά μας- θυμίζει το …σκύλο εκείνο, που έτρεχε διαρκώς γύρω απ’ ένα δένδρο, κυνηγώντας την …ουρά του.

Ίσως να μη ζούμε τότε, εμείς οι μεγαλύτεροι, όταν εκ των υστέρων αποκαλυφθούν τα καταχθόνια και …μακρόπνοα εκείνα σχέδια, που αναγκάζουν σήμερα αυτόν τον λαό να διολισθαίνει σκόπιμα στη φτώχεια και στον εξευτελισμό, στο χρέος και στην υποτέλεια. Πλανώνται πλάνη οικτρά, ωστόσο, όσοι πανταχόθεν νομίζουν, ότι τάχα ο Ελληνισμός δεν θα ανακάμψει, εκδικούμενος…

Πόσα διαχρονικά «εγκλήματα» έχουν γίνει -άραγε- σε βάρος της Ελλάδας; Ποιανών ύπουλα σχέδια εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται και πόσοι ήταν οι Έλληνες οσφυοκάμπτες, που ανέλαβαν προδοτικά την υλοποίησή τους; Τόσο πολύ φοβούνται αυτόν τον λαό, αλλά και τον «παράδεισο» που ζει, τα όπου γης σκοτεινά κέντρα και οι επικυρίαρχοι των καιρών μας;

Διαβάστε σήμερα το ενδιαφέρον αγροτικό ρεπορτάζ που δημοσιεύουμε, για τη ζέα. Η καλλιέργεια του αρχαίου αυτού δημητριακού (μινωικό κυρίως) απαγορεύτηκε στη χώρα μας, με νομοθέτημα του 1928. Ο καρπός της γίνεται ψωμί, ανώτερο του σταρένιου και, με τη λυσίνη που περιέχει, ενεργοποιεί τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου και κάνει τον άνθρωπο πιο έξυπνο, δραστήριο, δημιουργικό. Τώρα οι Κρητικοί, που είχαν φυλαγμένους (κρυμμένους)  σπόρους, πήραν ήδη την πρώτη σοδειά. Ποιοί και ΓΙΑΤΙ απαγόρευσαν την καλλιέργειά της; Και γιατί από τότε -σχεδόν ένα αιώνα τώρα- έμεινε σε ισχύ εκείνο το ακατανόητο νομοθέτημα;

Διαρκές θεωρείται το διπλωματικό θρίλερ, αλλά και οι …φούριες πολλών ξένων μυστικών υπηρεσιών, γύρω από την Ελληνική και Κυπριακή ΑΟΖ, τα ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα πετρελαίου, φυσικού αερίου, υδρογονανθράκων κτλ. Αμερικανοί, Άγγλοι, Ισραηλινοί, Τούρκοι, Γερμανοί, Σκανδιναβοί και διάφοροι άλλοι παίζουν στην πλάτη μας βρώμικα παιχνίδι και μακάρι να είχα πολλές ελπίδες, ότι υπάρχει Έλληνας πολιτικός νους, που- διεξοδικά και αποστομωτικά- θα τους αναχαιτίσει.

Ένας οπαδικός νεαρός μου φίλος, φοιτητής, με αφορμή το φοβερό τροχαίο δυστύχημα, στην παλιά εθνική οδό Βόλου – Λάρισας, που θέρισε τη ζωή τριών νέων παιδιών, γράφει στο facebook: «Για μία ακόμα φορά αποδείχθηκε, ότι η μέριμνα της Πολιτείας, σχετικά με τα ατυχήματα στους δρόμους είναι μηδαμινή. Ποιό μεγάλο κεφάλι είναι υπεύθυνο, που ο 22χρονος φορτηγατζής επέλεξε να μην πληρώσει ένα δεκάρικο διόδια, θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές; Κι αν στη θέση του αυτοκινήτου υπήρχε ένα λεωφορείο κι αντί για τρεις, είχαμε 53 νεκρούς; Γιατί επιτέλους δεν κλείνει αυτός ο δρόμος «καρμανιόλα», που κάθε χρόνο συμβαίνουν δεκάδες δυστυχήματα; Αντί η Ελληνική Πολιτεία να βγάλει μια συλλυπητήρια ανακοίνωση, καλό θα ήταν να ληφθούν άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου. Αλλά τι μέτρα; Εσείς τα μόνα μέτρα που ξέρετε είναι τα οικονομικά για να μας ρουφάτε το μεδούλι. Κατερίνα, Ιωάννα, Φίλιππε…αναπαυθείτε εν ειρήνη!»

Ωραίο καλοκαίρι… Η θάλασσά μας συνεχίζει να μου θυμίζει μια μεγάλη μπανιέρα, γεμάτη με …παγάκια. Μέχρι να σταματήσω τα μπάνια θα έχω πάθει …πατρικά. Θα μου πεις, ότι τα κρύα μπάνια ηρεμούν και το νευρικό σου σύστημα. Αλλά παραπάει φέτος, αυτό που μάθαμε να λέμε κομψά «δροσερό καλοκαίρι». Η γκρίνια των λουομένων για την κρύα θάλασσα πέφτει «σύννεφο»…

«Κόκκινο» χτυπάει η αγωνία παιδιών και γονέων, προσμένοντας την επίσημη ανακοίνωση των βάσεων για την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Γνωστού όντος, ότι η επιτυχία ή όχι μπορεί να παιχτεί -σε κάποιες περιπτώσεις- και σ’ ένα μόριο.

Κι ενώ γίνεται πανικός στο διαδίκτυο, με ανθρώπους απελπισμένους, που π.χ. ψάχνουν για δουλειά και στον ήλιο …μοίρα, ενώ η ανθρώπινη δυστυχία αποτυπώνεται καθημερινά με χίλιους τρόπους, να σου και ξεπετάγονται ξαφνικά ρεπορτάζ – σαχλαμαρίτσες του στυλ: «Μικρές συμβουλές για τη μακροζωία της γάτας σας». Τι να πεις άλλο;

Σε τουριστική ατραξιόν έχει μετεξελιχθεί η περίπτωση του …Σήφη, του κροκόδειλου της Κρήτης. Εκατοντάδες τουρίστες συρρέουν καθημερινά, στη συγκεκριμένη περιοχή του Ρεθύμνου, προς αναζήτηση του άτυχου ζώου και τη φωτογράφησή του. Κι όσο αποφεύγει τις παγίδες που έχουν στήσει για τη σύλληψή του, τόσο ο Σήφης γίνεται θρύλος. Πού το δύσκολο, θα μου πεις; Εδώ έγινε θρύλος ο …Τσοχατζόπουλος, που ήταν πιο επικίνδυνος, γιατί έτρωγε και περισσότερο.

Μικρότερος τουριστικός τζίρος εισρέει στη χώρα, παρά τη θεαματική αύξηση των αφίξεων ξένων τουριστών. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται οι επαΐοντες. Υπολόγισαν, όμως, πόσοι Έλληνες έκοψαν ή «ψαλίδισαν» τις διακοπές τους; Πόσο πιο λιτοί έγιναν σε ταβέρνες, μπαράκια κτλ.; Υπολόγισαν πόσο έχουν ρίξει τις τιμές τους οι περισσότεροι επαγγελματίες του τουρισμού (κι αυτό αφορά και τους ξένους πελάτες τους); Οπότε, από πού κι ως πού, θα αυξανόταν οι τζίροι;

Λιγότερα, πολύ λιγότερα φέτος τα θερινά «ντιμπιντάι», με εισαγόμενες και μεταφερόμενες μουσικές κομπανίες και πανηγυράκια. Οι πολιτιστικές(;) εκδηλώσεις είναι ένα από τα πιο ευδιάκριτα «θύματα» της στριμούρας μας.

Στο πνεύμα των καιρών και οι ελάχιστες λαχειοφόροι, που έχουν -κατά κανόνα- ως πρώτα δώρα ολιγοήμερα ταξίδια και θερινές αποδράσεις. Σαν να τρέχεις να κερδίσεις, δηλαδή, ένα άπιαστο όνειρο…

Όλα αυτά ωχριούν μπροστά σ’ αυτό το ισοπεδωτικά επιθυμητό για τους Αλμυριώτες, το θρυλικό που έρχεται: το παζάρι. Εκεί να δεις πάλι γλέντια, με μπόλικη σκόνη. Εκεί να δεις πάλι «έξυπνες» αγορές, του στυλ μια εξάδα τσαγαλί ποτήρια νερού ή μια πολύχρωμη και φανταχτερή …ξεσκονίστρα. Κάντε από τώρα οικονομικό κατενάτσιο στα πορτοφόλια σας (κι ας φωνάζουν οι κανονικοί έμποροι για ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ εκπτώσεις). Νυν υπέρ πάντων το σουβλάκι κι ο χαλβάς (κι ο άλλος, ο τσάμπα «χαλβάς», που δεν τρώτε, αλλά …κόβετε, στην παζαρότσαρκα).

Για «πληρότητα 100% ΚΑΙ στο φετινό παζάρι», έλεγε το αποκλειστικό ρεπορτάζ της εφημερίδας μας στο προηγούμενο φύλλο. Όχι, ρε παιδιά, αυτό δεν είναι είδηση. Είδηση θα ήταν, αν έμεναν παράγκες …ανοίκιαστες.

Δυο παράδοξα θα έχει -συν τοις άλλοις- ο φετινός Αύγουστος. Ένα παγκόσμιο και ένα τοπικό…

Το παγκόσμιο: Ο Αύγουστος του 2014 έχει 5 Παρασκευές, 5 Σάββατα και 5 Κυριακές. Συμβαίνει μια φορά στα 823 χρόνια και -γι’ αυτήν την περίπτωση- π.χ. οι Κινέζοι λένε ότι «χρήμα γεμίζει τις τσέπες» (χι, χι, χι, ας γελάσω ….κινέζικα).

Το τοπικό: Θα έχουμε δυο …Δημάρχους στην παζαρότσαρκα, δυο Προέδρους Δημοτικού Συμβουλίου, διπλάσιους Αντιδημάρχους κτλ. από όσους είχαμε όλες τις άλλες χρονιές. Θα είναι οι απερχόμενοι και οι επερχόμενοι.

Από τότε που ανακοίνωσε ο Εσερίδης την ομάδα Διοίκησης της νέας Δημοτικής Αρχής, πλήθυναν και οι χαιρετούρες στους δρόμους, του στυλ: «Χαίρετε, κύριε Πρόεδρε» ή «καλημέρα σας, κύριε Αντιδήμαρχε» (παλιέ ή νέε). Τόσο πολύ πια, που ένα απλό «γεια σου, Γιώργη» ή «γεια, ρε Μητσάρα», ακούγεται σαν …παραφωνία.

Κάπου διάβασα κάτι που μου άρεσε: Ότι στα εντός κάποιων ενηλίκων κρύβεται ένα παιδί, σαν λαθρεπιβάτης. (Τύχη αγαθή…)

Με δανεικές μπουκιές

Γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης

Με ποιο και πόσο θράσος μας κυνηγάνε τα κόμματα εξουσίας (αλλά και αρκετά από εκείνα της αντιπολίτευσης), όταν τα ίδια χρωστάνε τα …κέρατά τους τα τράγια, σε τράπεζες, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ασφαλιστικά ταμεία κτλ.; Σε τι, από εδώ και πέρα, να τους πιστέψει κανείς, όταν με χιλιάδες λανθασμένες επιλογές και αποφάσεις τους, αλλά και την αναξιοπρέπεια, το μπαταξιλίκι προσωποποιημένο, γδύνουν εμάς, τάχα για να σώσουν τον τόπο, αλλά για τους ίδιους και τις παρέες τους έχουν προ πολλού εξασφαλίσει το ακαταδίωκτο;

Ποια Αριστερά, ευρύτερη ή …στενότερη, από την άλλη μεριά, μπορεί να είναι η ελπίδα γι’ αυτόν τον τόπο, όταν ασμένως εναγκαλίζεται κάθε παράλογη συντεχνία, που διεκδικεί πάλι το φαύλο χθες και τα σκανδαλώδη προνόμιά της, μόνο και μόνο για να αντιπολιτεύεται, χωρίς ίχνος λογικής και ευθυκρισίας;

Γιατί αυτή η ανερμάτιστη Αριστερά διεκδικεί μετά μανίας την εξουσία, έτσι χωρίς σαφές πρόγραμμα; Μήπως για να χορτάσουν ρεμούλα και οι δικές της παρέες;

Στις τόσες χιλιάδες Ελλήνων που απελπισμένοι και ανήμποροι αυτοκτόνησαν και αυτοκτονούν διαρκώς, έχει προστεθεί κάποιος ή κάποια απ’ αυτούς, που κράταγαν το τιμόνι της χώρας -κατά καιρούς- και το οδηγούσαν, από ανικανότητα, αφέλεια ή προδοτικά -σκόπιμα δηλαδή-, ντογρού για τον γκρεμό εκείνο, που μας κατάπιε όλους;

Αν τόσο πολύ αυτοδιαφημιζόμαστε για το Ελληνικό φιλότιμο, πώς γίνεται να λείπει από όλους τους εθνοπατέρες μας και τις εθνομητέρες μας, συλλήβδην;

Ας είναι όμως…

Γι’ αυτόν τον εσμό των επαγγελματιών της πολιτικής, που μας κατάντησε να  ζούμε με δανεικές μπουκιές και δανεικές ανάσες, παγιδεύοντας προ πολλού την Ελληνική κοινωνία, σε σχέδια καταχθόνια και προδοτικά, έρχεται η ώρα της Νέμεσης.

Σε όλες τις τραγωδίες, δεν μπορεί παρά να έρθει στο τέλος η κάθαρση…

Το πώς; Ο Θεός (ίσως εκείνος ο «από μηχανής») ξέρει καλύτερα.