ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 05/07/2014

Το ότι μας κλείνουν τη ΔΕΗ,

οι άρχοντες δεν νοιάζονται.

Γιατί δεν ρίχνουν …πέναλτι

ή ζάρια, αν χρειάζονται;

Πολλά χαμόγελα σκόρπισαν και φέτος οι βαθμολογίες των παιδιών της περιοχής μας στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Σε πολλές περιπτώσεις ανταμείφτηκε, με τον καλύτερο τρόπο, ο κόπος τους, το άγχος και η αγωνία των γονιών τους, οι προσπάθειες των καθηγητών και των φροντιστών τους. Η στήλη απευθύνει τα θερμότερα των συγχαρητηρίων της σε όλους και εύχεται υγεία, δύναμη και καλό κουράγιο για τη συνέχεια.

Όσο για τα παιδιά εκείνα που δεν τα κατέφεραν, θύματα συγκυριών, συμπτώσεων, λάθους προετοιμασίας, αλλά και του ίδιου του απάνθρωπου συστήματος επιλογής, επίκαιρο είναι να θυμίσουμε το αυτονόητο: Ότι, δηλαδή, χάθηκε μόνο μια μάχη και όχι ο πόλεμος. Η ζωή έχει πολλές απρόβλεπτες εξελίξεις, στροφές και «μανούβρες», αλλά και η μοίρα του κάθε ανθρώπου επιφυλάσσει όχι μόνο δυσάρεστα, αλλά και ευχάριστα. Η μόνη σίγουρα χαμένη μάχη είναι εκείνη που δεν θα δώσεις ποτέ. Πάντοτε, κάθε προσπάθεια έχει στο τέρμα της την επιβράβευση και το ταξίδι της ζωής είναι εκ των πραγμάτων συναρπαστικό, για τον καθένα μας. Τόσο, που να αξίζει την προσπάθεια, την αισιοδοξία και την ελπίδα.

Για τους επιτυχόντες, απομένει η ανακοίνωση των βάσεων, για να ολοκληρωθεί ο τερματισμός της αγωνίας τους και να δει ο καθένας που πάει, τι σπουδάζει κτλ. Κατόπιν αρχίζουν οι διαδικασίες της (αιματηρής οικονομικά) εγκατάστασής τους στις πόλεις που θα είναι οι σχολές τους, οι προσπάθειες των παιδιών για πρόοδο και αποφοίτηση, ο μαραθώνιος των γονιών να τα φέρουν βόλτα, μέσα στον κυκεώνα της οικονομικής κρίσης και των πρόσθετων δαπανών που επισύρει η φοίτηση.

Ειδικότερα για τους γονείς εκείνους, που τους τρομάζει η γλυκιά πρόκληση της φοίτησης του παιδιού τους, έχω να πω ότι όλοι σχεδόν περάσαμε αυτό το φόβο και την αγωνία, αν –δηλαδή- θα καταφέρουμε να τα βγάλουμε πέρα και να αντιμετωπίσουμε τα πρόσθετα έσοδα. Θυμάμαι, όσο με αφορούσε κάποτε, ότι αντιμετώπισα αυτό το φόβο με μια απλή σκέψη: Γύρισα και κοίταξα γύρω μου, πολλές περιπτώσεις φίλων, γειτόνων, συγγενών (που κάποιοι ήταν και φτωχότεροι από μένα) και διαπίστωσα ότι όλοι –τελικά- κατάφεραν να σπουδάσουν τα παιδιά τους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. «Άρα», αναρωτήθηκα, «γιατί, άραγε, εγώ δεν μπορώ να τα καταφέρω και δειλιάζω τώρα άδικα; Τόσοι και τόσοι πατεράδες, πριν από μένα, το μπόρεσαν». Και ρίχτηκα με αισιοδοξία στη μάχη, με το ίδιο επιτυχές αποτέλεσμα. Λίγη πίστη στο χέρι του Θεού αρκεί…

Όλα καλά κι όλα ωραία… Πάρθηκε μια ομόφωνη απόφαση των τοπικών φορέων κατά του κλεισίματος της τοπικής ΔΕΗ. Και μετά; Περιμένουμε δυναμικότερες αντιδράσεις από την απερχόμενη Δημοτική Αρχή, που έχει πολλές ευθύνες για την παθητική της στάση στον απορφανισμό της περιοχής μας, από Δημόσιες Υπηρεσίες; Ή μήπως να ανασκουμπωθεί ο επερχόμενος Δήμαρχος, που έχει την αμφιλεγόμενη δικαιολογία, ότι δεν έχει ακόμη την εξουσία στα χέρια του; Όλοι αυτοί οι ομόφωνα αντίθετοι -κατά τα άλλα- τοπικοί φορείς δεν μπορούν -άραγε- να κάνουν κάτι ουσιαστικότερο  και άμεσα; Το σκέτο …μοιρολόι της αντίθεσής τους, τυπικό και από μόνο του, μήπως περιμένουν να …τρομάξει όλους εκείνους που «φιλότιμα» προσπαθούν να ξανακάνουν τον Αλμυρό πάλι χωριό; Το «όραμα» και η «ανάπτυξη», που όλοι μας έταζαν προεκλογικά, περνάει τάχα μέσα από μια ακόμη υποβάθμιση, που θα υποβάλει -αν μη τι άλλο- σε μύριες ταλαιπωρίες τους κατοίκους της περιοχής μας και θα βαλτώσει ακόμη περισσότερο την καθημερινότητά τους; Δεν νομίζω…

Γλυκόπικρη γεύση άφησε σε όλους μας η πορεία της Εθνικής μας ομάδας στο Μουντιάλ. Συγκινητική η προσπάθεια όλων των παιδιών, κέρδος το «κάτι παραπάνω» με την πρόκρισή μας στους 16 και -στο τέλος- άδικος αποκλεισμός στα πέναλτι από την Κόστα Ρίκα. Όπως και να ‘χει, το εθνικό μας ποδοσφαιρικό συγκρότημα συμμετέχει σταθερά πλέον στις μεγαλύτερες διοργανώσεις του κόσμου και -εδώ και δέκα χρόνια τώρα- μας έχει δώσει πολλές χαρές, μας έχει κάνει πολλές φορές περήφανους. Είμαστε παρόντες στο δημοφιλέστερο άθλημα του κόσμου κι αυτό είναι μεγάλο κέρδος, μια πολύ μεγάλη επικοινωνιακή επιτυχία για την πατρίδα μας. Μπράβο σε όλους…

Φυσικά, σε μια χώρα σαν τη δική μας, όπου έχουμε και μια …αυθεντία ανά κάτοικο, 5 εκατομμύρια «προπονητές» και άλλους τόσους ειδήμονες του ποδοσφαίρου, εύκολα βρίσκουμε τον τρόπο και τη διάθεση, να «κρεμάσουμε κάποιον στα μανταλάκια», όπως τον δυστυχή Φάνη Γκέκα, ας πούμε, για ένα χαμένο …πέναλτι. Αντίστροφα, π.χ. ο Γιώργος Σαμαράς, που καθόλου δεν απέδωσε τα αναμενόμενα στους αγώνες του Μουντιάλ, για ένα εύστοχο πέναλτι έγινε λαϊκός ήρωας και μυθοποιήθηκε κάθε τι γύρω από αυτόν και τις αντιδράσεις του, ακόμη και το …μούσι του. Αθάνατη Ελλάδα..

Αλλά μην πάτε μακριά…. Οι καρεκλοκένταυροι της ΕΠΟ είχαν κλείσει εισιτήρια για Πορτογαλία στον απερχόμενο προπονητή Φερνάντο Σάντος, για να επιστρέψει αμέσως στην πατρίδα του, σε περίπτωση αποκλεισμού. Χωρίς να συνεννοηθούν μαζί του, χωρίς καν να τον ρωτήσουν αν θέλει να συνοδεύσει την ομάδα (και μάλιστα σε μια δύσκολη στιγμή), πίσω στην Αθήνα, παρ’ ότι έληξε το συμβόλαιό του. «Λέτε να μ’ ένοιαζε αν θα επέστρεφα μια μέρα αργότερα στην Πορτογαλία;», αναρωτήθηκε κατόπιν ο ίδιος για το αυτονόητο και κράτησε όλη την πίκρα για τον εαυτό του. Τέτοιες χοντράδες μόνο στο ρωμέικο βιλαέτι μπορούν να γίνουν… Και σ’ αυτή την περίπτωση, το ψέμα πάει σύννεφο και άκρη δεν βγάζεις, για τι πραγματικά συνέβη.

Ο ανισόρροπος καιρός, που «θρονιάστηκε» στο φετινό καλοκαίρι, δεν πήγε μόνο πίσω θερισμούς και καλλιέργειες, αλλά κι αυτά – καθαυτά τα θαλασσινά μπάνια και τις διακοπές μας, γενικότερα. Κρύα και αφιλόξενη ακόμη η θάλασσα, ελάχιστα ελκυστική, ειδικότερα για τους ηλικιωμένους και οι μέγιστες θερμοκρασίες μικρότερες του συνήθους, για την εποχή. Δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσουν οι επόμενες βδομάδες, αλλά -κακά τα ψέματα- το καλοκαίρι ήδη μέσιασε.

Σε όλη τη διάρκεια της περασμένης βδομάδας, η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας είχε την περιοχή της Μαγνησίας στο προειδοποιητικό «κόκκινο», για την πιθανότητα πυρκαγιών. Και νομίζω ότι έτσι θα πάει όλο το καλοκαίρι, ειδικότερα σε μέρες με ανέμους και μελτέμια. Γι’ αυτό λοιπόν «φύλακες γρηγορείτε…». Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες (δεδομένες) πυροσβεστών και δασοπυροσβεστών, μη μου πει κανένας -στα σοβαρά- ότι είμαστε έτοιμοι και προετοιμασμένοι, από πλευράς πυροπροστασίας. Γι’ αυτό, επομένως, απαιτείται επαγρύπνηση και ιδιαίτερη προσοχή από όλους μας.

Είσπραξη των ανείσπρακτων ασφαλιστικών εισφορών μέσω εφορίας πλέον (και αν κατάλαβα καλά) μεθοδεύει η Κυβέρνηση, μέχρι τις αρχές του 2017. Είναι -λέει- κι αυτό ένα από τα προαπαιτούμενα της Τρόικας, για να εισπράξουμε τη νέα δόση, γι’ αυτό και άρχισε να το δρομολογεί. Τελικά, όλα τα «γιατροσόφια» κάνουμε γύρω και μέσα από το Δημόσιο, αλλά ένα κλειδί, για να δουλέψει -πιο αποδοτικά  και τελεσφόρα- το σύστημα (και όχι μόνο το εισπρακτικό), ακόμη δεν βρέθηκε. Και ούτε θα βρεθεί, αν δεν εφαρμόσουμε συρρίκνωση του Δημοσίου κι αν δεν θίξουμε ουσιαστικά κεκτημένα, όπως εκείνο -το ανήκουστο- της ανέλεγκτης μονιμότητας.

Μόνο Σωματεία, Σύλλογοι και Σχολεία -μέχρι στιγμής- διασώζουν τον τοπικό πολιτισμό και το φετινό καλοκαίρι. Με δικές τους πρωτοβουλίες οργανώνονται αξιέπαινες θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, γλέντια και πανηγύρια, αν εξαιρέσει κανείς τις γιορτές λήξης του τοπικού Ωδείου και των Χορωδιών. Έτσι, χωρίς πρόγραμμα και κάποιον συντονισμό, με ό,τι θέλει να παρουσιάσει ο καθένας και ό,τι …προαιρείται, πάντοτε μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια της οικονομικής στενότητας. Συμπέρασμα: Συλλογικά τα …κουτσοβολεύουμε πολιτιστικά, αλλά δεν μπορούμε να λέμε ότι είμαστε και περήφανοι.

Σοφό και σαφές: «Αν δεν μπορείς να γευτείς την αμαρτία, δεν μπορείς να διδάξεις ηθική».

Κι άλλο σοφό: «Πόσο μου αρέσουν οι φήμες… Μαθαίνω πράγματα για τον εαυτό μου, που δεν τα ξέρω».