ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 7/6/2014

Ωραία λοιπόν… Αφού κάναμε τις τριπλές εκλογές, αγχωθήκαμε, πολωθήκαμε και φατριαστήκαμε, αφού πήγε ο «κάθε κατεργάρης στον πάγκο του», αφού ακούσαμε τα ίδια ψέματα στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπου -ω! της παγκόσμιας πρωτοτυπίας- όλοι ήταν πάλι …νικητές, μπήκαμε ξανά στην καθημερινή μας ρουτίνα και το νέο ομαδικό άγχος είναι πλέον (μετά το κλείσιμο των σχολείων και το τέλος των εξετάσεων) πότε επιτέλους θα σταματήσουν οι βροχές, ν’ ανέβει λίγο η θερμοκρασία να κάνουμε και τα μπάνια του λαού, σε πραγματικό καλοκαίρι. Πολιτικά, μόνο ο ανασχηματισμός και τα σχόλια γύρω απ’ αυτόν θα μας κρατήσουν λίγο ακόμη σε καφενειακή εγρήγορση και μετά θα βυθιστούμε στην εποχική ραστώνη μας, περιμένοντας -τι άλλο;- το Αυγουστιάτικο παζάρι, για να ξεδώσουν οι ρέκτες του είδους, χαλβαδο-σουβλακίζοντας.

Θα έχει κι άλλα ενδιαφέροντα το φετινό καλοκαίρι, στην πόλη μας… Τα έργα που ξεκινούν στην Πλατεία, την κυκλοφοριακή αναστάτωση που λογικά θα επιφέρουν, τις συνήθεις γκρίνιες μας, την ονοματολογία γύρω από το ποιοι θα είναι στη νέα Διοίκηση του Δήμου, που αναλαμβάνει την πρώτη μέρα του Φθινοπώρου και έχει ήδη καλλιεργήσει πολλές προσδοκίες για συμμάζεμα, βελτιώσεις στην καθημερινότητά μας και μια άλλη πορεία προς τα εμπρός.

Οι εκτός Κυβέρνησης οιωνοσκόποι πάντως, διατείνονται ότι πολλά και καλά αναμένονται για την πορεία της χώρας, μέσα στο τρέχον δίμηνο Ιουνίου – Ιουλίου. Δεν ξέρω αν θα επαληθευτεί, αλλά λέγεται επίσης, ότι ένας από τους σοβαρότερους λόγους του ανασχηματισμού είναι γιατί ο Σαμαράς θέλει οι νέοι Υπουργοί ή οι παλιοί σε νέα πόστα, να τρέξουν και να άρουν κυρίως αδικίες, που πλήττουν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, τα τελευταία χρόνια. Αν, λοιπόν, οι Κυβερνώντες το κατάλαβαν, ότι δεν πάει άλλο με το σφίξιμο του ζωναριού ή αν τα αποτελέσματα των εκλογών τους υποχρέωσαν επιτέλους να το καταλάβουν, ίσως δούμε να χαράζει, κάπως ευκρινέστερα και πιο άμεσα.

Προειδοποιητική για τον ανασχηματισμό είναι η «Καθημερινή», σε κύριο άρθρο της: «Υπάρχουν υπουργοί οι οποίοι «σπάνε αυγά», κάνουν τη δουλειά τους και υπερασπίζονται δημοσίως την ανάγκη μεταρρυθμίσεων. Υπάρχουν όμως και υπουργοί, οι οποίοι δεν έχουν καταλάβει τίποτα από την κρίση και απλώς αναζητούν ακόμη και σήμερα τρόπους για να αποφύγουν να χρεωθούν μισό γραμμάριο πολιτικού κόστους και να βολέψουν ημετέρους. Η πρώτη κατηγορία είναι μικρή, αλλά εμπνέει κάποια εμπιστοσύνη για το μέλλον. Αν, ο μη γένοιτο, θυσιαστούν δραστήριοι και αποφασισμένοι υπουργοί, στο βωμό των εσωκομματικών ισορροπιών και της εκτόνωσης του λαϊκού αισθήματος, η ζημιά θα είναι μεγάλη. Η κοινή γνώμη δεν θα ανεχθεί το βόλεμα αποτυχημένων πολιτευτών και την παραμονή στην κυβέρνηση όσων μαζεύουν απλώς «υπουργικά ένσημα» ή κινούνται στα όρια της πολιτικής ηθικής. Ο ανασχηματισμός είναι μια μεγάλη ευκαιρία ανάταξης του πολιτικού σκηνικού. Αν δώσει τα λάθος μηνύματα, θα ήταν καλύτερο να μη γίνει καθόλου.»

Ξεσπάει ένας αναγνώστης, επίσης της «Καθημερινής», με επιστολή που έστειλε στο γνωστό αρθρογράφο Αλέξη Παπαχελά και αναφέρει τα εξής: «Θέλω να σου μιλήσω για την ανθρωπολογική ερμηνεία της ελληνικής χρεοκοπίας. Νομίζω ότι ένα πελατειακό και παρασιτικό σύστημα που κυριάρχησε στην Ελλάδα επί δεκαετίες (από το 1980 πυλώνας του ήταν και η Αριστερά) πρόκρινε τη μετριότητα για να μας διοικήσει και να κυβερνήσει, με αποτέλεσμα σήμερα στη Βουλή και στα δημόσια πράγματα να κυριαρχεί η λούμπεν Ελλάδα και ο υπόκοσμος. Πρέπει να καταλάβουμε ότι όχι μόνο δεν θέλουν να αναγεννήσουν τον τόπο, αλλά και ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ. Αυτό το σύστημα είναι ικανό να παράγει μόνο τέρατα!!!  Δυστυχώς η δημιουργική Ελλάδα που μπορεί να μας βγάλει από την κρίση είναι υπό ιδιότυπη κατοχή! Και το χειρότερο, μέσα από την υπερφορολόγηση εξαντλούν τα μοναδικά αποθέματα των πολιτών (από την εποχή της ευμάρειας), που ένας λογικός θα αξιοποιούσε για την ανάπτυξη και όχι για να συντηρήσει τον παρασιτισμό. Πλήρες αδιέξοδο!». Μετά το ξέσπασμα ακολουθούσαν και δύο επιμέρους υποσημειώσεις: «Φέτος καλούμαι να πληρώσω (δεν θα πληρώσω!) απίστευτη εφορία (χωρίς εισοδήματα), επειδή με πιάνουν τα τεκμήρια σπιτιού!!! Ενώ έχω φορολογηθεί ήδη για την περιουσία μας, καλούμαι να την ξαναπληρώσω μέσα από τα τεκμήρια διαβίωσης, που είναι ουσιαστικά φόρος περιουσίας. Οι φόροι αυτοί βεβαίως δεν έχουν καμία ανταποδοτικότητα» και «ενώ για δεύτερη χρονιά δεν έχω δουλειά πρέπει να πληρώνω υποχρεωτικά 500 ευρώ στον ΟΑΕΕ κάθε μήνα, άλλος ένα φόρος που εάν δεν πληρώσω θα στείλουν κατασχετήριο!».

«Χρέη: Όλα σε ένα, νοικοκυρεμένα» είναι ο τίτλος από άρθρο του Ν. Γ. Δρόσου, στο euro2day, που επισημαίνει: «Φίλτατοι της κυβέρνησης, όλα κράτει! Όχι ότι γίνεται και κάτι ιδιαίτερο από πλευράς έργου υπό το φως του προαναγγελθέντος ανασχηματισμού, αλλά όπως και να έχει το πράγμα, βαστάτε, διότι χανόμαστε!. Έχετε αντιληφθεί ότι για ορισμένα εκατομμύρια Ελλήνων δεν πάει άλλο το πράγμα; Έχετε αντιληφθεί ότι από τα εκατομμύρια φορολογουμένους που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές έναντι του δημοσίου μόνον ένα ποσοστό της τάξης του 10% έχει προχωρήσει σε ρυθμίσεις με την εφορία; Γνωρίζετε τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Ότι οι όροι της ρύθμισης που έχετε θεσμοθετήσει από κοινού με τους φίλτατους της τρόικας έχουν αποτύχει. Τόσο απλά. Το γεγονός ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αυξάνονται με ρυθμό της τάξης του 1 δισ. ευρώ μηνιαίως σημαίνει τίποτε για εσάς; Αντίστοιχα, γνωρίζετε ότι τα κόκκινα δάνεια υπερβαίνουν πλέον σημαντικά το ένα τρίτο του συνόλου των τραπεζικών χορηγήσεων ή ότι ελάχιστη επιτυχία σημειώνουν οι ρυθμίσεις των οφειλών έναντι των ασφαλιστικών ταμείων; Το σύστημα έχει ήδη κοκαλώσει… Η πιστωτική επέκταση είναι αρνητική, η οικονομική δραστηριότητα, με μόνη λαμπρή εξαίρεση τον τουρισμό, παραμένει φθίνουσα και ο Έλληνας, μισθωτός, συνταξιούχος, ελεύθερος επαγγελματίας ή επιχειρηματίας, είτε τρέχει καθημερινά από την τράπεζα στην εφορία και στο ασφαλιστικό ταμείο για να ενταχθεί ή να πληρώσει ρυθμίσεις των χρεών του, είτε έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά και δηλώνει αδυναμία… Από τα μέσα του μηνός, δε, που θα αρχίσουν να φθάνουν και τα ραβασάκια με τον νέο φόρο ακινήτων (ΕΝΦΙΑ), αλλά και λίγο αργότερα, όταν βγουν τα εκκαθαριστικά του φόρου εισοδήματος προηγούμενου έτους, εκεί να δείτε πανηγύρια… Δεν θα προλαβαίνετε να μετράτε τον ρυθμό αύξησης των ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο, τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία. Όσο για την περιβόητη ανάκαμψη της οικονομίας, υπό τις παρούσες συνθήκες μάλλον θα πρέπει να ετεροχρονιστεί, όπως αντίστοιχα θα πρέπει να ετεροχρονιστεί και η διαδικασία φοροελαφρύνσεων που έχετε προαναγγείλει και έχετε συνδέσει με αυτήν την ανάκαμψη. Για αυτό λοιπόν, φίλτατοι του οικονομικού επιτελείου, οφείλετε να το ξανασκεφτείτε το πράγμα, όπως βεβαίως πρέπει να το ξανασκεφτούν και οι φίλτατοι της τρόικας. Για να βγει το πράγμα πρέπει να είναι βιώσιμο και σήμερα δεν είναι. Στον τραπεζικό τομέα κάτι πάει να γίνει, αφού οι τραπεζίτες, οι κανονικοί, όχι οι κρατικοδίαιτοι γιαλαντζί, συνήθως είναι έξυπνοι άνθρωποι και προσπαθούν να βρουν μια άκρη στα πράγματα… Έτσι, λοιπόν, κάντε το όπως κι αυτοί… Όλα σε ένα, νοικοκυρεμένα. Φερθείτε έξυπνα με την υπόθεση ιδιωτικό χρέος και δείτε το συνολικά και σφαιρικά. Ούτως ή άλλως, από την ίδια τσέπη θα πληρωθεί όλο αυτό, αν είναι να πληρωθεί. Γιατί να τρέχει ο κάθε πολίτης, επιχειρηματίας ή άλλος, τη μια στην εφορία, την άλλη στην τράπεζα και την τρίτη στο ασφαλιστικό ταμείο για να κάνει τρεις ξεχωριστές ρυθμίσεις, που η μια θα «αγνοεί» το βάρος που θέτει στην τσέπη του φορολογούμενου ή του δανειολήπτη, η άλλη ρύθμιση; Αφήστε να διευθετηθεί το πράγμα με όρους που θα καθορίσει το τραπεζικό σύστημα, δηλαδή με βιώσιμους όρους χαμηλού επιτοκίου, μακρού χρόνου αποπληρωμής και ακόμη και κουρέματος ενός τμήματος της οφειλής, όταν προκύπτουν αντικειμενικοί όροι αδυναμίας, και εντάξτε στην ίδια ρύθμιση όλο το πακέτο οφειλών. Τραπεζικά δάνεια, ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία κάντε τα ένα και αντιμετωπίστε τα ως μία οντότητα προς ρύθμιση. Αν οι φίλτατοι της τρόικας μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους, ίσως κατορθώσουν να αντιληφθούν ότι έτσι μπορεί να βρεθεί μια άκρη σε αυτήν την υπόθεση. Α, και για να μην ξεχνιόμαστε.. Εκεί που πρέπει να πάρετε τις ζημιές σας, να τις πάρετε, αφενός ξεκαθαρίζοντας το αρχείο με τα «παλαιά» ληξιπρόθεσμα από τις εταιρείες που έχουν κλείσει εδώ και χρόνια ή από τις περιπτώσεις που χρήζουν δικαστικής (κληρονόμοι, πτωχεύσεις κλπ) ή άλλης αντιμετώπισης και βεβαίως, κουρέψτε ό,τι πρέπει να κουρέψετε. Αλλιώς, μεταξύ μας, είναι κοινό μυστικό ότι δεν πάει άλλο το πράγμα και ας μην διαμαρτύρονται ούτε από τα έδρανα της συμπολίτευσης, ούτε από τους διαδρόμους του Μαξίμου ότι φταίει το οικονομικό επιτελείο. Συνολικό είναι το ζήτημα, της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού και δεν λύνεται μόνον με τις επαφές με την τρόικα, αλλά με τους φίλτατους του Βερολίνου, που βλέπουν να έρχεται η ώρα της διευθέτησης του δημόσιου χρέους και έχουν ήδη αρχίσει να στυλώνουν τα πόδια. Δείξτε, λοιπόν, ότι έχετε τις λύσεις αλλά και ότι είστε προετοιμασμένοι να τις εφαρμόσετε.

Αλίευσα ένα απολαυστικά χιουμοριστικό κείμενο από τον ιστότοπο του «Θεσσαλία TV», που δυστυχώς δεν υπογράφεται και έχει τίτλο «Η Κασσάνδρα ο Λάκης, ο Πάρης… κι όλοι..Πάτση! – Από το Παρίσι στο.. Μονακό!». Το απραθέτω: «Όταν η Κασσάνδρα, η αδερφή του Έκτορα και του Πάρη και κόρη του βασιλιά της Τροίας Πριάμου, αντικρίζοντας το Δούρειο ίππο έξω από τα τείχη της Τροίας, είπε «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες», κανείς δεν της έδωσε σημασία. Ήταν η εποχή που στο Βόλο ήξεραν μόνο μία Νίκη την κομμώτρια… Ο Αχιλλέας άλλωστε είχε πεθάνει τότε από το φαρμακερό βέλος του Πάρη, που τον πέτυχε στη φτέρνα, ήταν και εχθρός της πριν… Αλλά μετά καθότι ημίθεος και αθάνατος, δεν είναι Λάκης, την εξαγόρασε και την έκανε ΠΑΕ.. Όταν είπε ξανά η Κασσάνδρα, ότι ο Βόλος θα γίνει Μονακό, πάλι κανείς δεν έδωσε σημασία. Κακό του κεφαλιού τους και έτσι το «συνταγματικό τόξο» του Βόλου βρέθηκε στην αντιπολίτευση… Αυτή ήταν η μοίρα της Κασσάνδρας, να προβλέπει δεινά για το μέλλον κανένας να μην την πιστεύει, αλλά πάντα να επαληθεύεται… Μετά την άλωση της Τροίας βέβαια, άνοιξε ο δρόμος, πάνε 3.000 χρόνια από τότε, για τον εποικισμό των Μικρασιατικών παραλίων… Ήρθαν από τις απέναντι παραλίες οι Έλληνες, μεγαλούργησαν, ρίζωσαν, αλλά μία μέρα εκεί προς τον Αύγουστο του 22, κάηκε η πρωτεύουσά τους η Σμύρνη και γύρισαν από εκεί που ήρθαν, απέναντι.. Είχε και συνωστισμό στην προκυμαία, μερικοί τσαλαπατήθηκαν, κάτι σαν τη θύρα 13 στο Καραϊσκάκη! Αυτοί που γύρισαν πίσω λοιπόν κατατρεγμένοι, καθώς στο Συνοικισμό δεν είχαν και πολλά πράγματα να κάνουν για να περνούν την ώρα τους, έφτιαξαν μια ομάδα, μετά από 2 χρόνια, το 1924, της έδωσαν κι ένα σύμβολο τη Νίκη της Σαμοθράκης, που ήδη είχε μετακομίσει από την Ελλάδα στο Παρίσι στο Λούβρο. Κι έτσι η Νίκη έγινε Παριζιάνα, πολύ πριν η Κασάνδρα γίνει Μονακό! Η ομάδα αυτή πήγαινε καλά και μεσουρανούσε στη δεκαετία του 50 και του 60. Αλλά επειδή όλα τα ωραία πράγματα κάποτε τελειώνουν, ήρθε ο υποβιβασμός και σιγά – σιγά η απαξίωση. Νοικοκύρηδες άνθρωποι με προσφυγική ρίζα, όπως ο Ορφανίδης, ή ο Γιαλίδης, κράτησαν πάντως αμείωτο το ενδιαφέρον των φιλάθλων για την ομάδα, αλλά το ποδόσφαιρο εμπορευματοποιήθηκε, ήρθαν και κάποιοι «Μεσίες», εν τω μέσω της νυκτός και της άφησαν φέσια. Πάντα οι μεσίες στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, έχουν μία καλή σχέση με τη νύχτα. Και έτσι φτάσαμε στην αναπαράσταση της πυρκαγιάς  της Σμύρνης δυο – τρεις φορές στη ΔΟΥ της Νέας Ιωνίας. Τα χρόνια πέρασαν και καθώς το ποδόσφαιρο παγκοσμιοποιήθηκε και εμπορευματοποιήθηκε, βρέθηκε ένας άνθρωπος από τον ΠΟΕ, όχι τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, αλλά της Ελασσόνας κι  ανέβασε το προάστιο του Μονακό στην Α΄Εθνική. Έκαναν υπομονή 48 χρόνια οι φίλαθλοι, ήταν λογικό να ξεδώσουν στο κέντρο του Μονακό Κυριακή βράδυ. Και όσο για την Κασσάνδρα, συνεχίζει να κάνει προβλέψεις και αυτό στις μέρες μας είναι κερδοφόρο, αφού υπάρχει και το bet, αλλά ακόμη δεν μας είπε τι θα γίνει στο ματς με την Ξάνθη. Όταν το  πει, σιγά να μη σας το αποκαλύψω, θα πάω ταμείο μόνος μου…!  Αλλά κάτι μου λέει ότι σε λίγο βράδυ θα έχουμε πάλι φιέστα για την άλλη ομάδα της πόλης, αφού ο Αχιλλέας παρά το γεγονός ότι ο Μαργαρίτης πήρε με το μέρος του τον Πάρη (τον Μουτσινά)  είναι πλέον δήμαρχος και η Νίκη στην Άλφα. Άρα … Πάτση!»

Κάπου διάβασα την απίστευτη κακία, ότι τάχα «ο Σαμαράς πούλησε στη Μέρκελ και το Ελληνικό …καλοκαίρι».

Ημερολογιακά κόλπα… Αυτό που θα ζήσουμε φέτος τον Αύγουστο συμβαίνει μια φορά κάθε 823 χρόνια! Μπορεί να φαίνεται περίεργο αλλά ο Αύγουστος του 2014 μας επιφυλάσσει μία μεγάλη έκπληξη. Αποτελείται από 5 Παρασκευές, 5 Σάββατα και 5 Κυριακές!